OPINION
Një propozim për një opozitë fituese me frymë të re dhe kontratë të re
Nga Arian Galdini
Pak para pushimeve të fundjavës publikova në rrjetet e mia sociale një mesazh drejtuar Sali Berishës, ku nuk kishte asnjë sharje, sharje, etiketim për të.
Ishte thjesht një mesazh ndryshe.
Për shkak se jam besimtar, ndodh që gjatë periudhës festive, besimtarët e njerëzve në tërësi krijojnë një atmosferë të tillë mendore, shpirtërore dhe emocionale, që sigurisht mund të bëhen ose të kërkohen gjeste apo ngjarje krejtësisht të pazakonta.
Nuk jam aspak naiv. Le ta kuptojmë drejt. Nuk kishte asnjë naivitet në mesazhin tim.
As nuk shpresoja, as prisja dhe as imagjinoja që ky mesazh do të arrinte në veshët që e dëgjojnë, as në mendjet dhe ndërgjegjen që e përpunojnë atë.
Në fund, bëra diçka që e ndjeva në mënyrë spontane dhe as që e mendoja se ai mesazh do të merrte atë masë përcjellëse virale.
Pothuajse në të gjitha rrjetet e mia sociale, Tik Tok, Facebook dhe Youtube, ai mesazh ka tejkaluar qindra mijëra shikime dhe reagime.
Ajo që më befasoi pas atij mesazhi ishte era e vrasjes, negativiteti, mallkimet dhe fyerjet e pafundme banaliteti, vulgariteti, paturpësia dhe ligësia.
Një luzmë e pafund “kapelash virtuale” dhe “breshkash virtuale” vërtiten prej 3 javësh dhe derdhin në mënyrë vrastare dhe më kërcënojnë.
Pse i quaj “tapa virtuale”?
Sepse këta “porositës virtualë” për t’i shpërndarë këdo në rrjetet sociale janë si ato kapele që sjellin picën tonë. Ashtu si picat që hyjnë në rrugët e vdekura, me semaforë e pa semaforë, me rregulla e rregulla për të na sjellë pica në kohë, edhe këta “korrierët e vdekjes”, shfletojnë kudo në rrjetet sociale vetëm për të sjellë dozën e helmit të sharjes. fjalë që janë urdhëruar Shefat.
Ndërsa “terroristët virtualë” janë militantët e vetë-motivuar për të shpifur dhe linçuar këdo që e perceptojnë si të padëshiruar apo armik të “Liderit” apo “Partisë”.
Pra, çfarë kam lexuar 3 javët e fundit përmes mesazheve dhe komenteve pa ndërprerje të “kapelave virtuale” dhe “etiketave virtuale”?
Së pari vura re se asnjëri prej tyre nuk e dëgjoi mesazhin tim. Sepse të gjithë më pyesin: Pse e shan Berishën?
Por Berishën nuk e kam ndarë.
Së dyti, më shkruajnë: O këlysh i Edi Ramës, o patron, o Soroist, o i shitur Edi Ramës dhe Erion Veliajt, etj, etj, etj…
Pra, jam shpallur armik.
Por unë nuk jam as armiku dhe as kundërshtari i tyre. Unë thjesht jam ndryshe nga ata dhe mendoj ndryshe nga Udhëheqësi i tyre. Sa shumë.
Së treti më shkruajnë: Tani u kujtove? Ku ishit deri sot? Pse keni folur më parë? O hije që do që Berisha të ikë e ti të vish.. ha, ha, ha.
E kam të paktën që nga viti 2009, që atë që kam thënë në këtë mesazh të fundit që u bë virale, e kam thënë të shkruar aq shpesh dhe aq me zë të lartë, saqë mund të gjesh dhjetëra artikuj në gazetat e përditshme, portale, në rrjetet e mia sociale dhe në mundësitë televizive. që më jepen për t’u shprehur. Mbi të gjitha, nuk e kam shprehur asnjëherë dhe nuk e kam refuzuar logjikën që Berisha të largohet apo kushdo tjetër që vjen për mua. Po.
Ajo që kam thënë vazhdimisht është se po eci ngadalë me hapat e milingonës për të ndërtuar rrugën time, rrugën time, përpjekjet, sakrificat, durimin dhe energjitë e mia, që nëse ia arrij, arrij të eci në korsinë time nëse e meritojnë atë, dhe nëse është plani i Zotit dhe në kohën e Zotit. Kështu që unë nuk do të vij pse të tjerët ikin. Nëse kam sukses, dua të punoj për të ardhur nga lufta e sakrificave të mia veçmas me meritë. Nëse vij, dua të vij me minat. Sa shumë.
Pra, çfarë më kanë shërbyer këto 3 javë, për të kuptuar.
Unë e kam kuptuar atë që për mendimin tim është edhe thembra e Akilit të opozitës dhe e ne opozitës.
Lufta për dominim brenda kampit opozitar është kthyer në një luftë brutale për asimilim.
Nëse e majta dhe Klika Rama, kanë vënë nën kontroll të gjithë të majtën nga ai enverist në atë ramizist, nga nanoisti në atë metist, nga marksist në atë albinist, e djathta mbetet një realitet i ashpër malor ku asnjë lider sado historik, legjendar apo i forti nuk mund të ndërtojë një Komunitet që funksionon si një entitet i harmonizuar dhe jo i shpeshtë.
Aq më tepër kur shohim se si është rritur opozitarizmi pas zgjedhjeve të 25 prillit 2021 dhe më keq edhe pas 9 shtatorit 2021.
Sali Berisha ka padyshim grupin më të madh të opozitës kompakte.
Pas tij vjen Lulzim Basha me shkrimin e tij të PD-së, të cilin e ka rreshtuar edhe me vulën dhe logon e Partisë më të madhe opozitare.
Të gjitha grupet e tjera janë aty si anomali ose si simptoma të mosfunksionimit ose mosfunksionimit.
Kemi edhe përpjekje të tjera për inovacion.
PL e Ilir Metës nuk ka dyshim se është parti opozitare, por nuk është as e djathta dhe as e qendrës.
Propozuesit e Federatës së opozitës me Fatmir Mediun në krye janë partitë që ekzistojnë si dekorim plotësues i një Formacioni ku lokomotiva e PD ka edhe disa vagona me vete. E vërteta është se askush nuk mund ta kuptojë pse ekzistojnë këto vagona, cila është doktrina e tyre, çfarë vlere të shtuar ideologjike apo programore i japin si pasurim konceptit opozitar dhe të djathtë të këtyre partive gjatë një çerek shekulli.
Kemi edhe parti të reja opozitare ngaku, Nisma Thurje është vetëshpallur e Majtë Socialdemokrate, Lëvizja Së bashku është pozicionuar qartë në të Majtën Marksiste, dhe kemi edhe Shqipërinë që herë shfaqet si Parti Politike e herë si OJF.
Kemi edhe LRE-në – Lëvizjen e Re, e cila vjen si parti e së drejtës njerëzore dhe nuk paraqitet si parti e re, as si parti e vjetër, por si frymë e re dhe mision politik opozitar.
Në këtë realitet, a mund të flitet vërtet për fitoren e opozitës?
Absolutisht jo.
Revolucioni për të cilin Sali Berisha flet çdo ditë, nuk mund të rrëzojë as Lulzim Bashën, as Edi Ramën.
Më keq akoma, Revolucioni i Sali Berishës nuk mund të rrëzojë Fatmir Mediun dhe Federalistët, as Nismën e Thurjes, as Arlind Qorrin e Lëvizjes Together, as krijesën hemafrodite që shfaqet herë si parti e herë si OJF me emrin Shqipëria bëhet, as LRE e Arian Galdinit.
Sa më shumë që Sali Berisha dhe njerëzit e tij të përpiqen të rrëzojnë Edi Ramën me Revolucionin e tyre, aq më shumë shqiptarët do të binden se opozita shqiptare ka fuqi të mjaftueshme për të pushtuar rrugën Muatafa Matohiti së bashku me lokalet përreth, por asgjë më tej.
Edi Rama nuk ka asnjë dyshim për Revolucionin fitimtar në rrugën Mustafa Matohiti.
As Lulzim Basha nuk bie nga Revolucioni i Matohitit.
As Fatmir Mediu nuk bie, as Federalistët, as Nisma Thurje, as Lëvizja Bashkë, as Albania Made.
As Arian Galdini dhe LRE nuk bien nga Revolucioni Matohiti.
Fitorja e Revolucionit në rrugën Matohiti nuk mund të bashkojë dhe as të asimilojë “malin e opozitës”.
Kjo eshte e verteta.
Dhe sa më shpejt të kuptohet kjo, aq më mirë është për të gjithë ne opozitën.
Po vazhdojmë me Revolucionin AntiRama që synon të rrëzojë ne të tjerët që mendojmë se jemi ndryshe nga Sali Berisha dhe i tij, i vetmi flamur i fitores që do të ngremë është flamuri Noka mbi Mustafa Matohitin.
Le të më shajnë e shajnë sa të duan, jam i detyruar të them të vërtetën.
Sa më shpejt të themi dhe të kuptojmë të vërtetën, aq më shpejt do të fillojmë të reflektojmë dhe të ndryshojmë dhe mbi të gjitha të transformojmë kulturën dhe ndërgjegjësimin si të së djathtës ashtu edhe të opozitës.
Shpallja e njëri-tjetrit si armiq, sorosistë, këlyshë apo shërbëtorë të George Soros, Edi Ramës dhe Erion Veliajt, nuk na jep asnjë fitore tjetër përveç asaj që na garantohet tashmë, pra autit të Flamur Nokës ndaj Mustafa Matohitit.
Ndonëse e djathta sot ka objektiv të rrëzojë një dëshmor të majtë si Mustafa Matohiti, të ngrejë një hero të djathtë si Flamur Noka duke marrë emrin e rrugës, atëherë këtë kemi arritur, ndaj le të flenë të qetë të gjithë revolucionarët sepse e meritojnë që arritën këtë ditë me një fitore të tillë.
Përndryshe, tani, sot, menjëherë duhet të vendosim të gjithë së bashku për të ndryshuar logjikën, mentalitetin, kulturën, arsyetimin dhe të fillojmë të mendojmë për një strategji të re me objektiva të mëdhenj për të djathtën, opozitën, shoqërinë dhe kombin.
Unë kam disa ide se si mund të dalim nga rruga revolucionare, për të arritur tek komuniteti i opozitës.
Vetëm Komuniteti Opozitar na kthen në alternativë fituese.
Na duhet një frymëmarrje e re, një mendësi e re, një kulturë e re dhe një kontratë e re për të djathtën dhe opozitën.
Pa një kontratë morale nuk mund të ndërtojmë një Bashkim Politik.
Do të shkruaj dhe do të flas pa pushim derisa të gjej veshë dhe mendje për të filluar të dëgjoj dhe përpunoj në mënyrë racionale.
Mund të më shajnë e të më shajnë sa të duan për të thënë dhe shkruar të vërtetën, por nuk ka mallkim më të keq se të dish të vërtetën dhe të mos e deklarosh.