Albin Kurti refuzon koordinimin, pastaj pajtohet me nënshtrimin

Kur aleatët i kërkojnë kryeministrit te Kosoves Albin Kurtit të bëjë diçka, ai nuk e bën. Më pas, kur aleatët e kushtëzojnë ta bëjë, ai e bën. Kërkesa e parë është për koordinim, e dyta, detyrim. Përfundimi, nënshtrim.

Kurti, arriti ta bind popullin se qeveria që ai drejton nuk e di se çfarë është presioni ndërkombëtar, ndërkohë që gjithmonë ka marre vendime me peshë të madhe për vendin nën presion, të vonuara dhe pa asnjë shpërblim në fund.

Ekzekutivi kosovar zbatoi vendimin për Manastirin e Deçanit, ofroi themelimin e Asociacionit të Komunave me Shumicë Serbe, u tërhoq nga hapja e urës kryesore mbi lumin Ibër për qarkullimin e automjeteve, dhe  hoqi masat e ndalimit ndaj mallrave të Serbisë.

Logjika politike e Kurtit, beson komentatorit politik, Afrim Kasolli, funksionon asisoj që acaron raportet me ndërkombëtarët. Ai në publik shfaqet se nuk do të tërhiqet dhe se do të qëndrojë deri në fund edhe me çmimin e izolimit, duke shtuar frikën mbi pasojat e këtyre skenarëve dhe papritmas zmbrapset me synim që të mirëkuptohet nga shoqëria se e ka bërë një veprim të duhur.

“Kjo logjikë e ka rritur tensionin me Gjermaninë dhe kërcënimin e kësaj të fundit se Kosova do të përjashtohet si nga CEFTA ashtu edhe Procesi i Berlinit, nëse Qeveria nuk e suspendon vendimin për lejimin e mallrave me origjinë nga Serbia në tregun e Kosovës. Dhe kur Kurti e plotësoi këtë kusht të gjithë u ndjen të lehtësuar se pse u shmang me e keqja” – deklaroi Kasolli

Por, pse e bënë këtë Albin Kurti?

Sipas Kasollit kjo qasje është “një lojë taktike” për përfitime afatshkurta, por që i mungon rezultati afatgjat strategjik………………………….