Davide Pecorelli flet nga burgu i Tiranës: Kam humbur 6 kg nga greva e urisë

Nga Fabrizio Paladino

Është rreth orës 9 të mëngjesit të së premtes kur bie telefoni.

Numri është i panjohur, por siç ndodh shpesh, edhe për kuriozitet, ka një përgjigje. Përshëndetje? Nga ana tjetër: “Unë jam i burgosuri numër 234.” Zëri është ai i Davide Pecorellit . Davide, si je? “Në përgjithësi, mirë, edhe pse i kam përshkruar tashmë kushtet në burgun 313 në Tiranë.”

Nga burgu ku mbahet që nga 8 maji, ish-arbitri dhe sipërmarrësi nga San Giustino mund të kontaktojë familjen e tij (gruan, katër fëmijët dhe babanë e tij) çdo ditë, dhe, në këtë rast, edhe mikun e tij gazetar. “Vendosa ta ndërpres grevën e urisë pas dy javësh,” vazhdon ai. “Kam humbur 6 kilogramë.”

Pika e kthesës, ose më saktë, një shkëndijë shprese, erdhi pardje, më 31 korrik, kur Gjykata e Apelit e Shqipërisë më në fund paraqiti arsyet e saj për dënimin, duke i lejuar atij të apelonte në Gjykatën e Lartë .

Pecorelli kishte hyrë në grevë urie më 16 korrik, duke denoncuar në një letër të shkruar me dorë drejtuar Gjykatës dhe Konsullatës Italiane kushtet e tmerrshme të paraburgimit të tij, duke ndarë një qeli prej 16 metrash katrorë me tetë të tjerë, pa ujë të rrjedhshëm dhe të mbushur me minj.

“Deri më tani, unë, së bashku me avokatët e mi italianë dhe shqiptarë, nuk kemi mundur të apelojmë për shkak të mungesës së arsyeve për dënimin e dhënë nga Gjykata e Shkodrës”, e cila e dënoi atë me katër vjet burg për mashtrim, zjarrvënie dhe kalim të paligjshëm të kufirit. Përfshirja e shoqatës shqiptare “Avokatët e Popullit”, e cila e mori çështjen në dorë p), përfaqësoi një tjetër pikë kthese.

Organizata i dërgoi një letër zyrtare të regjistruar Gjykatës së Apelit duke kërkuar publikimin e dokumenteve, gjë që më në fund ndodhi – siç u përmend – më 31 korrik.