E mrekullueshme, por kaq e vërtetë…!

Isha me nënën time në kohën e lamtumirës, në momentet e fundit para se të kthehesha për në shtëpinë time. U përqafuam fort duke më pëshpëritur: “Vajza ime e vogël, të dua dhe të uroj mjaftueshëm“ Iu përgjigja: “Mama, jeta ime me ty ishte më shumë se mjaftueshëm. Dashuria jote ishte ajo që më duhej gjithmonë. Edhe ty të uroj mjaftueshëm mama…! “

U puthëm dhe u largova.

Nëna po rrinte në këmbë, përgjatë verandës ku ishim ulur…, dukej e trishtuar. E dija që ajo donte të qante. Nuk doja ta pushtoja privatësinë e saj, por duke më parë dhe duke e parë, ajo më përshëndeti, duke më pyetur në të njëjtën kohë,

I ke thënë lamtumirë dikujt përgjithmonë?

“Po”, iu përgjigja. “Por, më vjen keq për pyetjen, pse është kjo lamtumirë përgjithmonë?”

“Unë jam shumë e vjetër tani. Kam ndjenjën që udhëtimi yt i ardhshëm do të jetë për funeralin tim “, m’u përgjigj. U ktheva, e përqafova fort e fort…, m’u duk sikur e qetësova dhe u largova duke qarë.

Me të drejtë ju mund të më pyesni se: Çdo të thotë: “Ju uroj mjaftueshëm!”

Kjo është një dëshirë që ka dalë nga brezat e vjetër. Paraardhësit tanë i uronin të gjithë në këtë mënyrë…

Kur themi, “ju uroj mjaftueshëm”, duam që njerëzit e tjerë të kenë një jetë të bukur e të mbushur me gjëra mjaft të mira…

Më kujtohet që nëna ime jepte gjithmonë këto urime:

“Ju uroj mjaft diell për të mbajtur të ndritshëm një qëndrim të jetës.

Ju uroj mjaft shi për të vlerësuar më shumë diellin.

Ju uroj lumturi të mjaftueshme për të mbajtur gjallë shpirtin tuaj.

Ju uroj dhimbje të mjaftueshme në mënyrë që gëzimet më të vogla në jetën tuaj të duken shumë më të mëdha.

Ju uroj fitim të mjaftueshëm për të përmbushur dëshirën tuaj.

Ju uroj dëm të mjaftueshëm për të vlerësuar gjithçka që zotëroni.

Ju uroj mjaft mirupafshim, për të mos dëgjuar kurrë, lamtumirën përgjithmonë “.

Ndaj, kujdesuni dhe vlerësoni marrëdhëniet tuaja. Ju mund të takoni një person brenda një minute. Ju mund ta vlerësoni dhe ta doni atë brenda një ore.

Por, do t’ju duhet një jetë për ta harruar…!

“Psikologjia”