‘Super lojtar’/ Jozefina Topalli kujton momentin e takimit me Berlusconin

Ditën e sotme, 12 qershor 2023, është ndarë nga jeta për shkak të problemeve me shëndetin ish-kryeministri Italian, Silvio Berlusconi.

Reagimet nga figura të rëndësishme nga e gjithë bota kanë qenë sot kryefjalë e medias. Por një reagim ka patur edhe nga ish-kryetarja e Parlamentit, Jozefina Topalli e cila duket se e ka njohur edhe nga afër.

Nëpërmjet një fotoje ku shtrëngon duart me Berlusconin, Topalli e quan ish-kryeministrin Italian “fuoriclasse” (super lojtar).

Kush ishte Silvio Berlusconi, manjati që qeverisi katër herë italinë dhe kishte një perandori mediatike

Kush ishte Silvio Berlusconi, manjati që qeverisi katër herë italinë dhe kishte një perandori mediatike

Berlusconi lindi në 29 shtator 1936 në Milano dhe ishte një manjat mediatik dhe politikan italian që shërbeu si Kryeministër i Italisë në katër qeveri nga 1994 deri në 1995, 2001 deri në 2006 dhe 2008 deri në 2011.

Ai ka qenë anëtar i Dhomës së Deputetëve nga viti 1994 deri në vitin 2013 dhe ka shërbyer si anëtar i Senatit të Republikës që nga viti 2022, dhe më parë nga marsi deri në nëntor 2013 dhe si deputet i Parlamentit Evropian (PE) që nga viti 2019. , dhe më parë nga viti 1999 deri në vitin 2001.

Berlusconi është aksioneri kontrollues i Mediaset dhe zotëronte klubin italian të futbollit A.C. Milan nga 1986 deri në 2017. Ai është mbiquajtur Il Cavaliere (Kalorësi) për Urdhrin e tij të Meritës për Punën; ai dha dorëheqjen vullnetarisht nga ky urdhër në mars të vitit 2014.

Në vitin 2018, Forbes e renditi atë si njeriun e 190-të më të pasur në botë me një vlerë neto prej 8 miliardë dollarësh.

Në vitin 2009, Forbes e renditi atë të 12-tin në listën e njerëzve më të fuqishëm në botë për shkak të dominimit të tij në politikën italiane gjatë më shumë se njëzet viteve në krye të koalicionit të qendrës së djathtë.

Berlusconi ishte Kryeministër për nëntë vjet gjithsej, duke e bërë atë kryeministrin më jetëgjatë të Italisë pas luftës dhe të tretin më jetëgjatë që nga bashkimi i Italisë pas Benito Musolinit dhe Giovanni Giolitti. Ai ishte udhëheqës i partisë së qendrës së djathtë Forza Italia nga viti 1994 deri në 2009 dhe partia pasardhëse e saj Populli i Lirisë nga 2009 deri në 2013.

Që nga nëntori 2013, ai ka udhëhequr një Forza Italia të ringjallur. Berlusconi ishte lideri i lartë i G8 nga 2009 deri në 2011, dhe aktualisht mban rekordin për organizimin e samiteve të G8 (duke pritur tre samite në Itali). Pasi shërbeu për gati 19 vjet si anëtar i Dhomës së Deputetëve, dhoma e ulët e vendit, ai u bë anëtar i Senatit pas zgjedhjeve të përgjithshme italiane të vitit 2013.

Më 1 gusht 2013, Berlusconi u dënua për mashtrim tatimor nga Gjykata e Lartë e Kasacionit. Dënimi i tij me katër vjet burg u konfirmua dhe atij iu ndalua të ushtrojë poste publike për dy vjet. Në moshën 76-vjeçare, ai u përjashtua nga burgimi i drejtpërdrejtë, dhe në vend të kësaj e vuante dënimin duke bërë shërbim të papaguar në komunitet.

Pas përfundimi të periudhës së ndalimit për pjesëmarrje në politikë. Berlusconi kandidoi dhe u zgjodh si eurodeputet në zgjedhjet e Parlamentit Evropian 2019. Ai u kthye në Senat pasi fitoi një vend në zgjedhjet e përgjithshme italiane të vitit 2022.

Berlusconi ishte personi i parë që mori postin e kryeministrit pa pasur poste të mëparshme qeveritare apo administrative. Ai njihej për stilin e tij politik populist dhe personalitetin e guximshëm.

Në mandatin e tij të gjatë, ai u akuzua shpesh si një udhëheqës autoritar dhe një njeri i fortë.

Berlusconi mbetet ende një figurë e diskutueshme që ndan opinionin publik dhe analistët politikë. Mbështetësit theksojnë aftësitë e tij drejtuese dhe fuqinë karizmatike, politikën e tij fiskale të bazuar në uljen e taksave dhe aftësinë e tij për të mbajtur marrëdhënie të forta dhe të ngushta me jashtë me Shtetet e Bashkuara dhe Rusinë.

Në përgjithësi, kritikët trajtojnë performancën e tij si politikan dhe etikën e praktikave të qeverisë së tij në lidhje me zotërimet e tij të biznesit.

Problemet me të parën përfshijnë akuzat për keqmenaxhim të buxhetit të shtetit dhe për rritjen e borxhit të qeverisë italiane. Kritika e dytë ka të bëjë me ndjekjen e fuqishme të interesave të tij personale gjatë kohës që ishte në detyrë, duke përfshirë përfitimin nga rritja e kompanive të tij për shkak të politikave të promovuara nga qeveritë, duke pasur konflikte të mëdha interesi për shkak të pronësisë së një perandorie mediatike, me të cilën ai ka kufizuar lirinë e informacionit, dhe duke u shantazhuar si lider për shkak të jetës së tij të trazuar private.