Connect with us

Shkrime

Samiti në Tiranë, Kurti në ‘fshatin e gruas’, Berisha thërret ‘Ezanin’

Nga Jakin Marena

Tirana praktikisht sot është ‘kryeqendra’ e gjithë botës. Nuk po hamendësojmë aspak, por është vetë formati i zhvillimit të samitit të përbashkët mes Ukrainës dhe vendeve të Evropës Juglindore, ai që i jep Tiranës dhe në tërësi Shqipërisë e shqiptarëve kudo që ndodhen shkëlqimin e duhur përpara tërë botës. U jep dhe krenari.

E themi këtë sepse Tirana është stacioni shumë i sigurtë ku ka mbërritur presidenti i Ukrainës Volodymyr Zelenskyy, i cili për shkak të rezistencës heroike në udhëheqje të popullit të tij heroik në përballimin e agresionit rus të Putin, prej mbi dy vitesh është në qendër të vëmendjes botërore dhe i preferuari i të gjitha mediave në çdo skaj të botës.

Praktikisht Zelensky është lideri më klikuar në planet, dhe çdo lëvizje e tij apo deklaratë e tij, gjen një hapësirë të jashtëzakonshme në të gjitha mediat botërore dhe në politikën globale. Pasi Ukraina e Zelensky janë në mesin e një përballje të agresorit më të madh në historinë aktuale, Rusisë së Putin dhe në anën tjetër të botës demokratike, e cila është vënë në skalionin e ndihmës së gjithanshme ndaj Kievit, që nga ajo ushtarake dhe në mjete të tjera e deri në atë politike, për të shpëtuar demokracinë dhe ekzistencën e kombeve të lira. Pra Ukraina ndan dy botë, dhe vendos ekuilibrat mes dy botëve, asaj demokratike dhe asaj jodemokratike.

Për pasojë dhe Tirana dhe Shqipëria për dy ditë me radhë, sidomos të mërkurën ka është kryefjala në të gjitha mediat dhe politikën botërore, duke thënë fjalën e saj në favor të paqes, sigurisë e demokracisë, tashmë si një lojtare reale, efikase dhe partnere e besuar në rajon e më gjërë e aleatëve tanë të mëdhenj, përcaktues në skenën politike botërore, të udhëhequra nga SHBA.

Duke qënë se këto vitet e fundit, Tirana ka qënë dhe qendër e samiteve të tjera të zhvilluara mes BE dhe Ballkanit Perëndimor, apo samitit të rajonit, ia ka marrë ‘dorën’ kryeministri Rama dhe Tirana zyrtare këtyre aktiviteteve të përmasave rajonale dhe globale, në krye të herës rezaton siguri, stabilitet dhe kredibilitet absolut të vendit tonë, i cili pavarësisht përmasave po tregon qartë se është një lojtare dhe partnere e besuar rajonale e më gjërë.

Njëherësh tregon hapat e mëdhenj që ka bërë diplomacia shqiptare në skenën politike botërore, e treguar jo vetëm përmes organizimit të samiteve të tilla përmasave të mëdha, por dhe me qëndrimin e saj në kryesimin e radhës së OSBE apo në presidencën e përkohëshme të Këshillit të Sigurimit të OKB, ku ka pasur fatin dhe kompetencën për të drejtuar seancat nga më të vështirat, që nga lufta e dytë botërore, siç është rasti i diskutimit të agresionit rus në Ukrainë, thirrjes së presidentit Zelenski për të thënë fjalën e vet në Këshillin e Sigurimit, dhe debatin e kryeministrit Rama me përfaqësuesin rus në OKB.

Mbi të gjitha këto janë dhe ‘vitrina’ e duhur për prezantimin e Shqipërisë në mënyrën më dinjitoze dhe kompetente në sytë e miliona e miliona njerëzve në të gjithë botën, si një partner serioz e lojtar i fortë rajonal, për të thënë fjalën e vet në funksion të paqes, sigurisë e demokracisë në planet.

Nuk është pak kjo, pasi sytë dhe vëmendja e të gjithë botës është drejtuar në Tiranë, me një vëmendje të shtuar në maksimum për shkak të vizitës së presidentit ukrainas Zelensky, i cili nuk lë rast pa përmendur kryeministrin Edi Rama si një mik të palëkundur të Ukrainës, e Shqipërinë si një mbështetëse të pa ekuivok të luftës së popullit të Ukrainës kundër agresionit të Putin.

Dhe një vëmendje e tillë merret pikërisht në prag të ngjarjeve të mëdha për vetë Shqipërinë në rrugën e saj të integrimit sa më të shpejtë në BE, në planin makro kjo, dhe në prag të hapjes së sezonit turistik në planin mikro, teksa rezaton në sytë e gjithë botës se përpos bukrive natyrore, det dhe mal, përpos mikpritjes që vetëm shqiptarët dinë ta bëjnë, përpos traditës dhe shërbimit traditcional që Shqipëria e shqiptarët ofrojnë me shumicë, ofron dhe siguri, stabilitet, paqe e integritet.

Jo pa qëllim marrin pjesë liderët e shteteve të gati të gjithë vendeve të Evropës Juglindore, merr pjesë dhe komisioneri për Zgjerimin në BE Oliver Varhelyi, krerët e shteteve të Kroacisë, Moldavisë, Serbisë, Bosnjes, Maqedonisë së Veriut, Malit të Zi dhe Moldavisë, në këtë samit të përbashkët me Ukrainën që përfaqësohet nga Presidenti Zelensky. Ndërsa Erdogan përshëndet përmes një video-mesazhi nga Turqia, për shkak të axhendës së tij të ngjeshur, një mbështetje kjo e Ankarasë për këtë samit dhe për vetë organizimin në mbështetje të Kievit përballë Rusisë.

Pra marrin pjesë krerët e shteteve, për ato vende që janë republika parlamentare merr pjesë kryeministri, ndërkohë që për vendet që janë republika presidenciale apo një version të përzier, marrin pjesë në përfaqësim presidentët respektivë.

Të gjithë këta liderë që përfaqësojnë vendet e Evropës Juglindore, përfshirë në radhë të parë Shqipërinë, këtë samit dy ditor në Tiranë dhe mbi të gjitha seancën e përbashkët të mërkurën me presidentin ukrainas Zelensky, është e kuptueshme që do ta përdorin dhe si një ‘vitrinë’ për promovimin në sytë e të gjithë planetit të vendeve respektive që drejtojnë. Por dhe për të dhënë mbështetjen publike ndaj Kievit.

Ne jemi më të interesuar se si e kanë parë vëllezërit tanë përtej kufirit, klasa politike në qeverisjen e Kosovës dhe fqinjët tanë këtë samit të përbashkët Ukrainë-Evropa Juglinore, parë dhe në nivelin e përfaqësimit në samitin në Tiranë. Pasi bëhet fjalë për mbështetje konkrete për Ukrainën dhe kjo nënkupton përfaqësim ekzekutiv dhe angazhime ekzekutive, pasi bëhet fjalë për ndihmë që nga armatimet dhe deri te ajo ekonomike për një popull që është në luftë për të mbrojtur ekzistencën e tij. Por dhe në mbrojtjen e demokracisë evropiane e më gjërë.

Greqia përfaqësohet me një nivel të ulët politik, pasi kryeministri grek Kyriakos Mitsotakis vijon të qëndrojë në inatin dhe adhnimin e tij për Fredi Bejlerin, një përfaqësues lokal nga Progonati i Tepelenës por që bën si minoritar me gjak 24 karat grek, dhe me një histori të trazuar të mbushur plot me akuza për vrasje dhe veprimtari antikombëtare, i dënuar madje në vitin 2023 pa bërë asnjë ditë burg sepse qëndroi në arrati, dhe fatkeqësisht i kandiduar nga koalicioni opozitar “Bashkë Fitojmë’ i kryesuar nga Sali Berisha, për kryetar i bashkisë së Himarës.

Rezultati i zgjedhjeve të 14 majit të vitit të kaluar e shpalli fitues me pak vota, por Bejleri dy ditë para zgjedhjeve, në kushtet e flagrancës u arrestua me akuzën se po blinte vota, dhe tashmë gjendet nën arrest për krim zgjedhor. Ende nuk ka një vendim përfundimtar, ndërkohë që nuk ka bërë as betimin para këshillit bashkiak të Himarës për kryetar i bashkisë, pasi nuk e lejon ligji.

Mitsotakis nuk e ka për herë të parë që adhnimin për Bejlerin e shfaq në formën e anashkalimit të ftesave për takime të kryeministrit të Shqipërisë kur i organizon vetë këto takime, por ‘shkëlqen’ fort dhe me mungesën në samitet që organizon Shqipëria dhe Rama, duke vënë si kusht sërish që Bejleri të dalë nga burgu dhe të betohet si kryetar bashkie, me vendim qeverie dhe jo me vendim gjykatë. Anipse Rama ia ka bërë të qartë se nuk ndërhyn tek drejtësia e re, pasi është kusht nga vetë SHBA, BE pjesë e kësaj të dytës është dhe vetë Greqia. Anipse partnerët tanë të mëdhenj ndërkombëtarë ia kanë bërë të qartë Athinës zyrtare që drejtësia shqiptare duhet lënë e qetë të bëjë punën e saj, sikurse po e bën, dhe s’ka lidhje politika këtu. Aq më tepër fqinjët.

Për të mos u zgjatur më shumë në këtë pikë, ajo që mund të themi është se Mitsotakisit në vërtetë ia kuptojmë inati ndaj Shqipërisë dhe nuk ka asgjë të re këtu, pasi i presim të gjitha qëndrimet e tij, që nga bojkoti i takimeve e deri te përpjekja për të vënë veton për procesin e integrimit të Shqipërisë në BE.

Por ajo që nuk e kuptojmë fare është se, përse kryeministri i Kosovës Albin Kurti, pra kreu i shqiptarëve të Kosovës, nuk vjen në Tiranë. As për këtë samit të rëndësishëm për të treguar se është krahpërkrah me Shqipërinë, për të treguar se u qëndron me vepra deklaratave në mbështetje të Ukrainës përballë rrezikut rus. Madje në samitin e të enjtes me liderët e Evropës Lindore ku merr pjesë dhe një kryeministër tjetër shqiptar, ai i Maqedonisë së Veriut Talat Xhaferi, do të diskutohet vetëm për marrëdhëniet mes vendeve, rritjen dhe zhvillimin ekonomik, Albin Kosova sërish do të mungojë, pasi presidentja Vjosa Osmani ishte vetëm për samitin e përbashkët me Zelenskyn.

Fundja dhe për imazhin e vet dhe të Kosovës, pasi Albin Kurti mund ta vendoste në qendër të vëmendjes botërore me prezencën e tij në Tiranë. Ka nevojë për mbështetje dhe vetë Kosova. Ta përdorte si një mundësi për të thithur sa më shumë mbështetje për zgjerimin e njohjeve, mund ta përdorte dhe si një vitrinë për të thënë se nuk është aq i padëshiruar siç duket, teksa deri më tani ka ngritur një ‘sagë’ konfliktesh me aleatët e mëdhenj, SHBA, BE dhe Britania, duke e vënë Kosovën nën sanksionet e BE, për shkak të strategjisë së tij të moskonsultimit me Uashingtonin, Brukselin e Londrën për të gjitha veprimet që ndërmerr si dhe për shkak të mos-firmosjes së marrëveshjes së Ohrit me Serbinë. Duke e luajtur ‘tangon’ dyshe me Vuçiçin për një grusht vota.

Ku ka më mirë që të përballet ‘sy për sy’ me shkaktarin kryesor të përplasjeve të Serbisë me Kosovën në veri të Kosovës, presidentin serb Aleksandër Vuçiç, pikërisht në një samit të përbashkët mes Ukrainës dhe Evropës Juglindore, ku do u diskutua dhe u vendos mbështetja për Kievin përballë agresionit rus. Të vendoste firmën e tij në emër të Kosovës në deklaratën përfundimtare të Samitit. Të shfrytëzonte dhe prezencën e Zelenskyt për të bërë promo për Kosovën në të gjitha mediat e planetit dhe për të gjitha kryeqendrat e botës. Aq më tepër që samiti zhvillohet në Tiranë, kryeqendrën e shtetit amë, dhe për fatin e shqiptarëve, të kthyer prej shumë kohësh në një qendër e rajonit, si partneri më i besuar i aleatëve tanë të mëdhenj, duke rrezatuar paqe dhe siguri për rajonin e trazuar të Ballkanit.

Edhe Kurti me sa duket është adhnuar e ka inat jo vetëm me Ramën por me të gjithë shqiptarët me sa duket, pasi ky Samit del përtej kontureve të një kryeministri, u bën nder shqiptarëve jo vetëm në Shqipëri por në të gjithë rajonin. Kurti mund ta tregonte me ardhjen e tij, se është pjesë e këtij ‘formacioni’ paqeje, sigurie dhe integriteti të të gjithë shqiptarëve në tërë hapësirën e Ballkanit.

Por jo. Kurti vijon në inatin dhe këmbënguljen e tij për të qënë i distancuar nga Tirana zyrtare e kreu i qeverisë së Shqipërisë Edi Rama. Pavarësisht deklaratave. Dhe në vend që të lëvizte drejt Tiranës, Albini fluturon për në Londër, duke marrë pjesë në një takim të zhvilluar nga BERZH për ekonominë e vendeve të Ballkanit Perëndimor.

Nuk themi që të mos shkonte, madje dhe të debatonte me kryeministrën Brnabiç, e cila për hir të së vërtetës është nën hyqmin e Vuçiç. Por jo të mos vinte në Tiranë e ta shfrytëzonte këtë samit në favor të Kosovës. Fundja të ‘trimërohej’ e të përballej në Tiranë në sytë e gjithë botës me vetë ‘origjinalin’, Presidentin serb Aleksandër Vuçiç jo ‘kopjen’. Mundësinë e kishte. Jo se është pak pjesëmarrja e presidentes Vjosa Osmani në ditën e parë, praktikisht sikurse po e tregon koha është politikanja më e ftilluar në Kosovë në krahun e mazhorancës në pushtet që deklarohet se ekzistenca e Kosovës varet vetëm nga aleanca me SHBA, BE e Britaninë. Por prezenca e Kurtit në samitin e Tiranës do t’i jepte tjetër dimension Kosovës.

Se ajo e bekuar konferencë e BERZH dy ditë mund të ketë zgjatur maksimumi, duke i lënë kohën e mjaftueshme Kurtit për të mbërritur në Tiranë. Njëherësh me Zelensky-n. Qoftë dhe për t’i dhënë një ‘dorë’ kryeministrit të shtetit amë me prezencën e tij, për t’i paraqitur shqiptarët jo vetëm në anën e duhur por dhe të bashkuar në anën e duhur, përballë agresionit rus në Ukrainë dhe në krah të aleatëve tanë të mëdhenj. Jo vetëm me fjalë por dhe me prezencë e vepra.

Albini, ndoshta i frustuar nga fakti se nuk ka ‘kostumin’ e duhur për të qënë lideri i të gjithë shqiptarëve, është përpjekur por ka dështuar me shumë sukses në këtë drejtim jo për mugesë egoje por për mungesë këllqesh, zgjodhi që në vend të fluturimit për në Tiranë për të marrë pjesë në këtë samit të rëndësishëm dhe për vetë Kosovën, ‘fluturoi’ për në Oslo të Norvegjisë me sa duket. Ka bashkëshorten norvegjeze dhe që punon dhe jeton atje, e Kurti e ndan jetën mes Kosovës dhe Norvegjisë.

Pra e thënë me shqeto dhe sipas zakonisht shqiptar, Albin Kurti në vend që të merrte pjesë në samitin e Tiranës mes Ukrainës dhe vendeve të Evropës Juglindore për interesin e Kosovës që qeveris prej vitesh por që e ka dërguar nën sanksionet e BE, zgjodhi interesin personal, shkoi në ‘fshatin e gruas’. Dhe ky është me të vërtetë një kiamet i madh për Kurtin vetë si politikan por mbi të gjitha për vetë Kosovën, duke pasur parasysh se konsolidon qëndrimin e BE për të mos hequr sanksionet, apo e lë të ‘palëvizur’ qëndrimin e qeverisë amerikane se Prishtina zyrtare nuk po e konsideron më SHBA-në si një vend partner.

Sa për opozitën në Shqipëri, Sali Berisha, kreu i grupimit më të madh opozitar në vend, Foltorja, po vazhdon përgatitjet për fjalimin e radhës përballë 30-40 pjesëmarrësve poshtë ballkonit të pallatit të tij, andej nga pasditja. Ku do të sulmojë për hallin e tij personal dhe të familjes së tij drejtësinë e re dhe aleatët tanë, vaçanërisht SHBA-të që e kanë shpallur prej dy vitesh ‘non grata’ familjarisht. Ka hallin e tij ai, s’ka asnjë lidhje me samitet që organizaton kryeministri Edi Rama, i cilësuar dhe nga sekretari amerikan i shtetit Blinken, ai që firmosi Berishën ‘non grata’ kujtojmë, një udhëheqës i shkëlqyer dhe kryeministër shumë i mirë.

Berisha vijon i shkëputur ngë realiteti, duke jetuar në realitetin e tij paralel dhe duke e akuzuar Ramën se ka vendosur regjimin në Shqipëri. Anipse Tirana nën drejtimin e Ramës është kthyer në një partner serioz dhe një lojtar i fortë rajonal në funksion të paqes, demokracisë, sigurisë dhe stabilitetit në rajon. Berisha ka ‘kutin’ e tij, flet për realitetin e tij, dhe asnjë çudi nuk do të jetë që dhe sot nga ora 18.00 e në vazhdim të dalë në mitingun e “rrugicës’ dhe të thërrasë ‘Ezanin’ si përnatë. Pa kursyer ndoshta dhe pjesëmarrësit në këtë Samit në Tiranë. Ndoshta do vijojë shumë gjatë të qëndrojë në këtë ‘linjë’, pasi siç duken bathët do qëndrojë sëpaku aq kohë sa ka qëndruar në ‘latencë’ zbardhja e vrasjeve shtetërore nga Garda e Republikës e 4 demonstruesve të opozitës më 21 janar 2011. Koha do ta vertetojë këtë.

Ajo që mbetet është se shqiptarët, në të dyja anët e kufirit, nuk dinë të gëzojnë jo më të përfitojnë për t’i përdorur në favorin e tyre, as nga arritjet e tyre politike e gjeopolitike në rajon dhe përballë syve të të gjithë planetit, siç është rasti i samitit Ukrainë-Evropa Lindore që u zhvillua në Tiranë. Me pjesëmarrjen dhe të presidentit Zelensky. Rrimë të adhnuar e të inatosur me njëri tjetrin edhe në gëzim e sukses. Nuk na qesh fytyra as nuk rrezatojmë gëzim. Si gjithnjë. Jemi bër ‘barcaletë’.

Shkrime

Beogradi dhe Prishtina mirëpresin zbutje në kufi

Profesori amerikan Daniel Serwer, i cili njeh mjaftë mirë zhvillimet në rajon dhe procesin e dialogut në mes Kosovës dhe Serbisë ka shkruar rreth takimit të lamtumirës në Uashington në mes të dy emisarëve, Gabriel Escobar dhe Miroslav Lajcak.

Serwer ka thënë se të dy janë diplomatë me përvojë që e njohin mirë rajonin dhe që kanë bashkëpunuar pa shumë fërkime. Ai kujtoi se një prej çështjeve ku ka pasur mospajtim ka qenë Ballkani i Hapur, me SHBA-në që ka pasur qëndrim përkrahës ndërkohë që BE-ja e ka konsideruar si të panevojshëm dhe dyfishim i Procesit të Berlinit.

Serwer shkruan se megjithatë Escobar dhe Lajcak nuk arritën të prodhonin normalizim politik në mes të Kosovës dhe Serbisë, synim ky që ishte prioritet i tyre kryesor.

Profesori amerikan u shpreh se të dy e kishin nisur keq dhe përfunduan edhe më keq.

“Ata i premtuan Beogradit se do kenë prioritet krijimin e Asociacionit të Komunave me shumicë serbe brenda Kosovës. Përfunduan pa përparim të rëndësishëm në atë prioritet të gabuar” – ka theksuar Serwer.

Profesori amerikan duke rikujtuar gjithë ngjarjet që kanë ndodhur përgjatë këtyre tri viteve potencoi se politika ndërkombëtare ka nevojë për një rivendosje. Sipas tij, është e qartë që politika perëndimore ndaj Serbisë nuk është duke funksionuar dhe se Uashingtoni e Berlini s’janë duke bërë shumë mirë në Kosovë.

“Prishtina ka refuzuar të lëvizë drejt Asociacionit, megjithë “pasojat” e kushtueshme evropiane dhe denoncimet e ashpra amerikane. Vetëm nëse Beogradi zbaton dispozitat e tjera të marrëveshjes së Brukselit të vitit 2013, Prishtina do të përgjigjet në mënyrë të njëjtë. Vuçiç nuk është në gjendje ta bëjë këtë” – ka shkruar profesori amerikan.

Sipas tij, suksesi në negociata kërkon ndryshim të politikës. Serwer tha se dialogu për çështje teknike në të kaluarën ka qenë më i suksesshëm, duke qenë se ishte fokusuar në çështje që prodhonin përfitime të dukshme për qytetarët e të dy shtete…………………………….

“Pavarësisht zbatimit të ndotur, rezultatet ishin thelbësore. Edhe sot, Prishtina dhe Beogradi kanë bërë më mirë me çështje praktike si targat dhe dokumentet e identitetit, sesa me normalizimin politik”, potencoi profesori amerikan duke theksuar se kjo është rruga e duhur për të ardhmen, duke qenë se normalizimi politik duket shumë larg.

“Serbia nuk do të jetë e interesuar të dorëzojë pretendimet e saj për sovranitet në Kosovë derisa lufta në Ukrainë t’i japë fund aneksimeve ruse atje. Kosova nuk do të jetë e interesuar për formimin e Asociacionit derisa të ketë besim se Serbia pranon sovranitetin dhe integritetin e saj territorial. Por si Beogradi ashtu edhe Prishtina mund të mirëpresin zbutje përmes kufijve të tyre të ndërsjellë dhe duke mundësuar më shumë tregti të ligjshme”- ka deklaruar Daniel Serwer.

 

 

Continue Reading

Shkrime

Sebastian Zonja: Llafet e Ramës dhe projektet e Vuçiçit

Një shpjegim i shkurtër për vizitën e liderit kinez Shi Xhinping në Hungari dhe Serbi:

Një ndër projektet e mëdha që po financon Kina është Rruga e Mëndafshit. Duke ndërtuar hekurudha, porte dhe autostrada, gjiganti aziatik synon të vijë në zemër të tregut të madh evropian, Berlinit. Një nga rrugët në këtë pjesën tonë të Evropës është me anë të Danubit. Rruga ujore Danub -Moravë – Vardar – Deti Egje faktorizon Serbinë dhe Hungarinë, sepse të dy nuk kanë dalje në det.

Serbët e kanë si projekt gati. Ndërtimi i rrugës ujore të lundrueshme nga Danubi në Selanik konkuron me itinerarin Danub, Deti i Zi deri në detin Egje, teksa transporti lumor ka më shumë përparësi ndaj atij hekurudhor dhe rrugor, sepse ul kostot dhe ka avantazhe të mëdha në ngarkim dhe shkarkim, magazinim dhe mirëmbajtje të llojeve të ndryshme të mallrave si dhe sigurinë e tyre në tranzit. Po të lidhet me rrjetin evropian të kanaleve ujore dhe arterien Rin – Main – Danub, kanali Moravë – Vardar do të sjellë faktorizim të Serbisë dhe Hungarisë si dhe rritje të madhe të përfitimit ekonomik të Evropës Lindore dhe Perëndimore me fokus Greqinë, Serbinë dhe Hungarinë.

Nëse do të kishte sadopak strategji, qeveria shqiptare do të kishte përfunduar ndërtimin e Korridorit 8, autostradës dhe hekurudhës deri më Nish dhe portin e madh të Durrësit. Të gjitha këto janë konform strategjisë evropiane dhe amerikane që e cilësojnë Kinën kundërshtar tregtar. Faktorizimi i portit të Durrësit vjen si konkurencë me portin e Pireut në Greqi që kanë blerë kinezët. Me anë të autostradës dhe hekurudhës deri më Nish dhe më tej, çelësin në dorë për tregtinë ballkanike do të kishte Tirana, ndaj Serbia dhe Hungaria do detyroheshin të dilnin nga Durrësi, jo nga Greqia. Vendi ynë do të fitonte peshë të re gjeostrategjike në rajon. Kroacia, strategjikisht është pro një projekti të këtillë. BE-ja po ashtu. Amerikanët kanë dhënë sinjale pozitive. Ndërkohë, të gjitha këto mbeten në letër sepse kemi pasur kryeministër Sali Berishën dhe sot kemi Edi Ramën.

Continue Reading

Shkrime

Valvula e sigurisë për Kosovën, nga Shqiprim Pula

Dikur e drejta zakonore i njihte dhe konsideronte sjelljet e shteteve si doktrinë, siç i njeh edhe e drejta ndërkombëtare publike sot. Doktrinat, kryesisht u zhvilluan nga e drejta ndërkombëtare zakonore.
Nisur nga praktika e doktrinat shtetërore, janë krijuar parimet fundamentale si ‘Pacta Sunt Servanda’ që nënkupton se marrëveshjet duhet të respektohen si ligj për palët, dhe ‘Rebus Sic Stantibus’ që nënkupton se marrëveshjet mund të pezullohen, anulohen, përfundohen apo tërhiqen prej saj. Këtë parim, si valvulë sigurie, e njeh edhe Konventa e Vjenës mbi Marrëveshjet-Traktatet, e 1969.
Padyshim, të aplikuarit e ‘Rebus Sic Stantibus’ si valvulë sigurie, paraqet një kuptim kompleks, por thirrja në argumentim ligjor dhe pragmatik politik, me konsideratë duhet edhe për Kosovën.
Si doktrinë e hershme qysh nga e drejta zakonore, shteteve për një marrëveshje apo traktat, u njihet e drejta që për shkak të ndryshimeve e rrethanave politike rrënjësisht të ndryshme nga ato të momentit të lidhjes së marrëveshjes, shteti ka të drejtë t’a pezulloj, anuloj, përfundoj apo të tërhiqet prej saj. Pra, u mundëson shteteve si palë nëshkruese, një përjashtim të drejtë për t’i ndihmuar në rirregullim të detyrimeve ligjore për shkak të ngjarjeve të shpeshta apo të rënda, që e bëjnë vazhdimin e respektimit të marrëveshjes edhe të padrejtë juridikisht e politikisht.
Doktrina ‘Rebus Sic Stantibus’ si valvulë sigurie, është e pranuar si shmangie apo si mosrespektim, nga parimi i përgjithshëm ‘Pacta Sunt Servanda’; mbase të kuptuarit e marrëdhënies ndërmjet këtyre dy doktrinave është gurthemeli i zgjidhjes së marrëveshjeve apo traktateve në marrëdhëniet ndërkombëtare, duke përcaktuar se shtetet kanë arritur dakordësi për marrëveshje të tyre për të promovuar stabilitet dhe besueshmëri me detyrime ligjore, e në veçanti, kur palët janë shtete fqinje sikurse në rastin e Kosovës dhe Serbisë. Doktrina ‘Rebus Sic Stantibus’ i mundëson Kuvendit Republikan që për shkak të ngjarjeve të rënda e të përsëritura politike, e edhe të agresionit ushtarak nga ana e Serbisë, t’a ndryshoj rrënjësisht thelbin e marrëveshjes (ve) duke vendos interesa të pabarabartë dhe të dëmshme, si zhvillime shkatëruese të rregullimit shtetëror dhe unitar të Republikës së Kosovës. Andaj, thirrja në pretendimin ligjor e politik të jetësimit të kësaj valvulë sigurie, është për domosdoshmërinë e frymës së drejtësisë.
Në kontekstin e marrëdhënieve ndërkombëtare mund t’i referohemi përcaktimeve të së drejtës zakonore dhe ndërkombëtare publike mbi detyrimet e zbatimit dhe të drejtën mbi pezullimin, anulimin, përfundimin apo tërheqjen nga marrëveshja me argumentimin se nuk jemi të detyruar t’a zbatojmë marrëveshjen (19 Prill, 2013) duke e shfuqizuar pjesërisht apo në tërrësinë e saj; dhe dakordimin e shprehur publik për marrëveshje (27 Shkurt, 2023) sepse, mungojnë pritshmëritë fillestare dhe se rrënjësisht janë transformuar rrethanat politike e të sigurisë, për t’i vënë theksin fushatës kundër njohjeve dhe anëtarësimeve të Kosovës në organizma ndërkombëtar; tek rëmbimi i dy zyrtarëve policor në Komunën e Podujevës nga xhandarmëria e Serbisë, e mëpas rëmbimi i tre zyrtarëve policor kufitar patrollues në Komunën e Leposaviçit; e duke kulmuar me agresion ushtarak Serb më 24 Shtator, 2023 kundër rendit kushtetues dhe integritetit territorial të Republikës së Kosovës; të krijuara nga pala Serbe si rrethana të paparashikuara nga pala e Kosovës, rrethana këto, thelbësisht të ndryshme nga koha kur është lidhur marrëveshja. Prandaj, mbi këto premisa, deklarimi i mëtejmë për zbatim të marrëveshjes (ve) është bërë i rënduar, i vështirë edhe i rrezikshëm, me naracionin “normalizim marrëdhëniesh”.
Doktrina ‘Rebus Sic Stantibus’ ka një hershmëri prej shekujsh tek traditat ligjore, që ka përcaktuar histori në marrëdhëniet ndërkombëtare e deri tek vendime arbitrazhi që e kanë njohur e zbatuar këtë doktrinë si ligj zakonor. Madje sot, kjo doktrinë është pjesë e shumë jurisdiksioneve të shteteve ndërlidhur me të drejtën ndërkombëtare publike, civile e kontraktuale. Kështu që, duke i konsideruar si të përmbushura kriteret e ‘Rebus Sic Stantibus’, mund t’a rishikojmë marrëveshjen apo t’a shfuqizojmë si detyrim të një anëshëm, që i kërkohet shtetit të Kosovës.
Të panumërta kanë qenë rastet që janë studiuar në marrëdhëniet ndërkombëtare që është shfrytëzuar kjo doktrinë e së drejtë ndërkombëtare, disa si në vijim; shtete të Amerikës Latine janë tërhequr nga disa marrëveshje përgjatë viteve 1930 si rezultat e Depresionit të Madh në ShBA;, tërheqja nga disa marrëveshje nga ana e Norvegjisë dhe Suedisë si rezultat i transformimeve politike nga Lufta e Parë Botërore;, shfuqizimi dhe tërheqja e Gjermanisë nga detyrime të Traktati i Versajës pas Luftës së Parë Botërore;, marrëveshja e Londrës e 1915 për pavarësinë e Armenisë u pezullua dhe shfuqizua me marrëveshjen e Lozanës;, apo marrëveshja Clayton – Bulwer e 1919 ndërmjet ShBA dhe Mbretëri e Bashkuar u shfuqizua duke u thirrur në ‘Rebus Sic Stantibus’.
Republika e Kosovës u ftua të filloj një proces dialogu që në Mars 2011 dhe më 19 Prill, 2013 në Bruksel u nënshkrua dokumenti prej pesëmbëdhjetë (15) pikash, gjashtë (6) prej tyre, për Bashkësinë e Komunave Serbe (“zajednicën”) e cila në tregun politik vendor, u shit si ‘marrëveshje ndërkombëtare’ mbi arsyen se Prishtina politike, përkatësisht qeveria atëherë, kishte nxjerr vendim (Ref; Nr.1/126) e në po të njëjtën ditë është votuar një rezolutë (Ref; Nr.04-R-10) me shumicë votash në Kuvendin Republikan si mbështetje të kësaj ‘marrëveshje’ dhe më pas më 27 Qershor, 2013 Kuvendi Republikan miraton Ligj (Ref; Nr. 04/L-199) mbi Ratifikimin e Marrëveshjes Ndërkombëtare për Normalizimin e Marrëdhënieve Kosovë – Serbi; që do të krijonin obligime shtetërore për Kosovën, veprime këto të njëanëshme, pra, vetëm nga pala jonë, duke i shkelur kështu postulatet fundamentale mbi marrëveshjet ndërkombëtare që kanë të bëjnë me tekst identik dhe veprime procedurale analoge ndërmjet shteteve si palë nënshkruese; e poashtu, njëra palë nuk mundet njëanshëm të mungoj apo shtoj ndonjë klausolë. Prandaj dhe, Prishtina politike përkatësisht Kuvendi Republikan t’a zbatoj ‘Rebus Sic Stantibus’ si praktikë ligjore, për t’i shpëtuar detyrimeve të ligjit në fuqi.
Dialogimi me naracionin “normalizim marrëdhëniesh” është bërë edhe më i rënduar, edhe më i vështirë edhe më i rrezikshëm, sepse pa një Serbi të normalizuar NUK ka normalizim të marrëdhënieve Kosovë – Serbi, e pa Serbi të normalizuar NUK ka as paqe e siguri të rajonit.
Çfarë i duhet këtij procesi për një paqe të përhershme dhe fqinjësi, përmes emisarëve të rrinjë për këtë proces është të transformohet konteksti i dialogut që do të shpiente në një marrëveshje paqeje sikurse ai ndërmjet Sllovenisë e Jugosllavisë (Serbisë) i arritur në Korrik 1991 në Brijone, apo ai ndërmjet Kroacisë dhe Jugosllavisë (Serbisë) i arritur në Gusht 1996 që do të garantonte njohjen e ndërsjelltë (të paktën përfaqësim diplomatik në nivel ambasadash), kthimin e të pagjeturve, dëmet e luftës dhe dëmshpërblimin e viktimave të luftës, për të arritur normalizimin e marrëdhënieve si dy shtete fqinje.
Continue Reading

Shkrime

Analizë: A po e humb Perëndimi betejën me Kinën për zemrën e Serbisë?

Vizita e presidentit kinez Xi Jinping në Serbi këtë javë nxorri në rrugë një numër të madh njerëzish që mbanin flamujt serbë dhe kinezë dhe thekson miqësinë e “çeliktë” të të dy vendeve. Në Perëndim, kjo ngriti shumë pikëpyetje për rolin e ardhshëm të Serbisë në Evropë.

Analistët thonë se ky ishte pikërisht qëllimi. Në një kohë rivaliteti global midis Pekinit dhe Uashingtonit, mesazhet që Presidenti Xi dha në Beograd dukeshin se synonin një audiencë shumë më të gjerë.

Presidenti Xi dhe presidenti serb Aleksandar Vuçiç nënshkruan një sërë marrëveshjesh dypalëshe të mërkurën. Ato u nënshkruan në 25 vjetorin e bombardimit të NATO-s ndaj ambasadës Kineze në Beograd në vitin 1999 për të ndaluar spastrimin etnik të shqiptarëve në Kosovë. Shtetet e Bashkuara kërkuan falje për këtë veprim, duke e quajtur atë “një gabim”.

David Shullman, ekspert mbi Kinën në Këshillin Atlantik me bazë në Uashington, i tha Zërit të Amerikës se mbërritja e Presidentit Xi në Beograd në këtë përvjetor kishte për qëllim dërgimin e një mesazhi më të gjerë në kontekstin e luftës në Ukrainë: se Kina nuk është një “nxitëse e luftës” si Shtetet e Bashkuara dhe NATO-ja.

Mesazhet kineze, tha zoti Shullman, “përsërisin mesazhet e Rusisë për luftën në Ukrainë, se nuk duhet fajësuar Rusia, por Shtetet e Bashkuara dhe NATO-ja për ‘ndezjen e flakëve’ të luftës, për vazhdimin e mbështetjes për ukrainasit dhe se Kina është ajo që nxit paqen dhe stabilitetin.

“Ekziston një bindje në sistemin kinez se kjo është një pikë me rëndësi që lidh Kinën dhe Serbinë. Kjo përshtatet edhe me mesazhin që Kina ka dhënë për NATO-n dhe Shtetet e Bashkuara”.

Presidenti i Kinës iu referua bombardimit të ambasadës kineze në një shkrim të tij të martën të botuar në gazetën pro-qeveritare të Serbisë Politika: “Populli i Kinës e vlerëson paqen, por ata kurrë nuk do të lejojnë që një tragjedi e tillë historike të ndodhë përsëri”, shkroi ai.

Paul McCarthy, drejtor për Evropën në Institutin Ndërkombëtar Republikan në Uashington, bie dakord se koha e vizitës së Presidentit Xi nuk ishte një rastësi.

“Unë mendoj se e gjithë vizita e Presidentit Xi në Evropë u organizua rreth 25 vjetorit të bombardimeve të NATO-s”, thotë ai. “Kjo ishte një mundësi e rëndësishme që kinezët të mos e humbisnin dhe që thekson pozicionin e Serbisë dhe mosmarrëveshjen strategjike me Perëndimin prej 25 vjetësh.

Presidentët Xi dhe Vuçiç nënshkruan një deklaratë për “të ardhmen e përbashkët” të të dy vendeve, të cilën presidenti serb e përshkroi si një nivel mbi Partneritetin Strategjik Gjithëpërfshirës për të cilën të dy vendet ranë dakord në vitin 2016.

Sipas analistit të Këshillit Atlantik, Shullman – Presidenti Xi ka përdorur shpesh fjalinë “e ardhmja e përbashkët” për të treguar se ai dëshiron një ekuilibër të ri të fuqisë në botë.

“Historia e kësaj të ardhmeje të përbashkët është se Kina dëshiron të krijojë një rend global që është më pak i udhëhequr nga Shtetet e Bashkuara, që është shumëpolar, një rend ndërkombëtar më ‘demokratik’ – siç shprehen kinezët”, tha ai.

“Në thelb, është një rend botëror që nuk udhëhiqet më nga Shtetet e Bashkuara dhe në të cilin Kina luan një rol më domethënës”, thotë zoti Shullman.

Ai shton: “Fakti që flitet për Serbinë si vendi i parë evropian që do të jetë pjesë e këtij komuniteti dhe ‘të ardhmen e përbashkët’, kjo tregon se për udhëheqësit kinezë, veçanërisht Presidentin Xi, Serbia ka një rëndësi të madhe … si partner ekonomik dhe si një vend kandidat për në BE”.

Për më tepër, vizita e Presidentit Xi në Serbi i tregoi Uashingtonit se Kina ka partnerë të besueshëm në Evropë dhe se Shtetet e Bashkuara “nuk do të jenë në gjendje ta mbajnë Evropën në tërësi në anën e saj”.

Kina zotëron miniera dhe fabrika në të gjithë Serbinë dhe ka ofruar financime me vlerë prej miliarda dollarësh për rrugë, ura dhe objekte të ndryshme, duke u bërë partneri kryesor i Serbisë në zhvillimin e infrastrukturës shumë të nevojshme.

Megjithatë, disa ekspertë thonë se e ardhmja e bashkëpunimit midis Beogradit dhe Pekinit është e pasigurt, duke pasur parasysh marrëdhëniet e ndërlikuara midis Shteteve të Bashkuara dhe Kinës.

Vuk Vuksanoviç, studiues në Qendrën e Beogradit për Politikat e Sigurisë, i tha Zërit të Amerikës se zgjerimi i bashkëpunimit midis Serbisë dhe Kinës nga një partneritet strategjik në nivelin e “ndërtimit të një komuniteti të Serbisë dhe Kinës me një të ardhme të përbashkët” është pak më shumë se një lojë diplomatike që i përshtatet të dyja qeverive momentalisht.

Ai shtoi se marrëdhënia e ardhshme varet shumë më tepër nga Pekini sesa nga Beogradi.

“Marrëveshja e mëparshme e partneritetit strategjik ishte një deklaratë e përbashkët e vitit 2009 që kishte retorikë të ngrohtë, por në fakt nuk solli ndonjë transformim monumental të marrëdhënieve”, tha ai.

“Kështu ishte deri në kohën kur Kina tregoi interes më të madh për Ballkanin për shkak të Iniciativës “Një brez, një rrugë”, një strategji masive e zhvillimit të infrastrukturës globale e udhëhequr nga Kina. Unë mendoj se pyetja kryesore për Shtetet e Bashkuara do të jetë nëse ky bashkëpunim do të përfshijë ndonjë projekt madhor në fushën e mbrojtjes dhe teknologjisë së lartë”.

Zoti McCarthy nga Instituti Republikan Ndërkombëtar thotë se është e paqartë se si marrëveshjet midis Serbisë dhe Kinës dhe planet për një “të ardhme të përbashkët” do të ndikojnë në marrëdhëniet e Serbisë me Perëndimin.

Megjithatë, vë në dukje ai, një marrëveshje e tregtisë së lirë midis Kinës dhe Serbisë që hyn në fuqi në korrik “e kthen Serbinë më shumë drejt Lindjes”, duke ngritur pyetjen se “sa serioze është Serbia në rrugën e saj evropiane”.

Ai shton se “nga këndvështrimi i Uashingtonit, ata mund të ndihen sikur po humbasin betejën për zemrën e Serbisë”.

Continue Reading

Shkrime

Inceneratori i Gent Sejkos në Bankën e Shqipërisë dhe opozita që si rruhet fare

Nga Klodian Tomorri

Shikoni ca vendi eshte ky.

Cohen dy mashtrues, me historik problematik te faktuar dhe marrin nje licence ne Banken e Shqiperise. Me kete licencen ngrene nje skeme kombetare mashtrimi.

Skema eshte njesoj si inceneratori, identik. Beri qeveria, incenerator? Beri dhe Banka e Shqiperise inceneratorin e vet. Por me nje ndryshim. Ai i qeverise vidhte leket e buxhetit. Ky inceneratori i Bankes se Shqiperise, vjedh direkt leket dhe pronat e qytetareve.

Nejse. Fillojne mediat te nxjerrin detajet e para te mashtrimit. Dalin raste, qe njerezit kane marre vetem 1 milione leke kredi dhe kane perfunduar me 20 mije euro borxh. Opozita hic.

Publikohen raste me kartela te tjetersuara pronesie. Opozita prape hic.

Dalin shifrat qe skema ka prekur 100 mije qytetare. Opozita prape nuk degjon.

Ngaqe ujrat e zeza jane bere kavalete, institucionet fillojne ping pongun per t’i ngecur fajin njera tjetres. Ministria e Drejtesise i thote Bankes se Shqiperise nderhyr ti se po behet masaker. Banka e Shqiperise thote, une vetem licencoj, bej rregulla dhe mbikqyr, por nuk kam pergjegjesi kur ata qe licencoj une vjedhin.

Zakonisht keta, keto lloj prapesirash i fshehin. Fakti qe po mundohen ti ngecin fajin njeri tjetrit tani do te thote se zarari i bere eshte shume i madh. Por opozita prape nuk do t’ia dije hic.

Tani, shkon ministri i drejtesise ne Parlament. E dini kush e ngre problemin e skemes se mashtrimit? Damian Gjiknuri.

Nje deputet i maxhorances, i cili e di qe skema ka prekur dhe qytetaret e zones se vete elektorale. Ndersa opozites nuk i rruhet fare. Po fare.

Hajde shpjegoje ti tani ca lloj vendi eshte ketu.

Ne 100 mije veta te prekur, mos te tentosh te marresh asnje vote!!!! Varja qe te mbrosh miletin se kjo eshte bere luks. Por bej lufte te marresh dy vota te pakten.

Continue Reading
Advertisement

TRENDING