Shkrime
U shua në Parlament, ‘zjarri’ ndizet te Foltorja, Bardhi ‘ngrohet’
Nga Jakin Marena
Dakordësia në Parlament mes deputetëve të PS dhe atyre të Rithemelimit, solli konsensusin per ngritjen e dy komisioneve hetimore nga tetë të tillë që kishte kërkuar grupimi opozitar i Sali Berishës përmbi 5 muaj në Kuvend.
Njëherësh solli dhe tërheqjen e deputetëve të Foltores nga aksioni i dhunshëm opozitar në sallën e Kuvendit dhe të komisioneve parlamentare, përmes të cilit kishin bllokuar seancat normale duke shkatërruar karriget, hedhur tymuese e molotov gjatë seancave. Por dhe goditur gardistët.
Palët e paraqitën në publik në mënyrën se si deshën vetë arritjen e kësaj dakordësie, e cila gjithsesi nuk ka asgjë të shkruar apo të firmosur, dhe më shumë është si një ‘marrëveshje xhentellmenësh’, ku secila palë u pajtua me idenë se kishte arritur objektivin e vet.
Përfaqësuesit e Foltores, grupin negociator të së cilës e kryesoi Gazment Bardhi, e promovuan një dakordësi të tillë si një arritje të madhe, pasi ishte njohur Berisha si faktor opozitar. A thua askush nuk e ka deklaruar një gjë të tillë, megjithëse bën një opozitë allasoj Berisha, më shumë në kahjen e dhunës dhe tashmë në majë të ballkonit të pallatit të tij ku është mbyllur nën arrest shtëpiak nën akuzën e korrupsionit pasiv, lëshon ato deklaratat e tij kundër të gjithëve, dhe që mbyllen me dy lutje. Njëra që të ngrihet populli opozitar i cili nuk po luan fare vendit, për ta mbështetur në mosbindjen civile, dhe tketra për qeveri teknike pasi i është tiposur se meqë nuk fiton në mënyrën normale, mund të fitojë me qeveri teknike.
Pra deputetët e Berishës arritën të gjenin një pretekst, për të dalë nga kolapsi ku ishin futur me sjelljen e dhunshme në Parlament, për t’iu kthyer jetës normale parlamentare. Sebep me një fjalë. Megjithëse u vajti për mbarë, pasi ditën e hënë, u takuan përmallshëm me kolegët socialistë, gjatë punës në komisionet parlamentare, respektivisht ku marrin pjesë.
Ndërkohë që mazhoranca socialiste arriti objekti vin e vet: Stabilitetin në parlament, si dhe shmangien e bezdisë që të krijonte votimi 8 minutësh i ligjeve nën ‘shoqërinë’ e tymueseve, bilbilave dhe britmave të deputetëve të Foltores.
Ndërkohë që në tavolinën e negociatave mazhoranca vendosi pikërisht ato që kishte ofruar për muaj me radhë, komisionet hetimore me objekt të përcaktuar sipas ligjit të vjetër dhe të ri për komisionet hetimore dhe mbi të gjitha konform vendimit të Gjykatës Kushtetuese. Pra nga 8 komisione që kërkoi Foltorja e Berishës, dha konsensusin për dy. Këtë fakt e kanë nënvizuar që nga kryeministri Edi Rama e deri tek kreu i grupit parlamentar Bledi Çuçi. Pra dakordësi, brenda kornizës kushtetuese e ligjore. Duke këmbëngulur që marrëveshja është arritur vetëm në nivelin parlamenetar, dhe nuk ka pasur aspak negociata me ‘non gratën’ Berishën. Aq më pak njohjen e tij si kreu i opozitës. Mungesa e një marrëveshjeje të shkruar me pika, afate dhe firma në fund e verteton tamam këtë situate, ku kjo dakordësi nuk ka asnjë kontur marrëveshjeje PS-Foltore.
Nga ana tjetër nga kjo dakordësi ‘përfitoi’ dhe Lulzim Basha, i cili tashmë ‘topin’ e ‘pazareve’ me Ramën, të cilin ia kishin lënë në ‘derë’ për muaj e muaj me radhë, e ka kaluar në fushën e Berishës dhe Foltores, duke formatuar të njejtat akuza kundër tij, për ‘tradhëti’ me Ramën. Dhe në fund i ka ardhur dhe goja, pasi në takimet e tij të shpeshta tashmë me bazën e PD zyrtare artikulon ‘tradhëtinë’ e Berishës për të bindur demokratët se ai ka flirtuar që nga viti 2008 me kundërshtarin politik Edi Rama. Për interesat e tij personale, këmbëngul këtu Basha.
Në fund të herës, të tre palët, dy PD-të dhe PS-janë janë qetësuar me këtë dakordësi të arritur, duke sjellë dhe qetësimin e jetës parlamentare e për pasojë dhe uljen e tensionit politik në legjislativ sëpaku. Por dhe kanë dhënë material për secilën palë për ta përdorur kundër njëri tjetrit, dhe për pasojë dhe për mediat. Interes i ndërsjellë me një fjalë.
Por nuk ka kaluar pa pasoja kjo dakordësi mes grupit parlamentar të PS dhe atij të Rithemelimit. Dhe pasojat janë ndjerë pikërisht tek Foltorja. Janë thuajse i gjithë grupi i deputetëve ithtarë të Berishës, ‘dora’ e parë e tyre që iu bashkangjit që para dy vitesh themi, të cilët jo vetëm që nuk janë dakord me dakordësinë e arritur me PS, por sulmojnë kryesuesin e negociatave Gazment Bardhi, se ka negociuar për ato që i takojnë opozitës.
Me radhë, që nga Ervin Salianji, Dashnor Sula, Myslim Murrizi dhe deputetë e anëtarë të tjerë të kryesisë e Këshillit Kombëtar të Foltores, janë shprehur kundër dakordësisë me PS, dhe ‘fitoren’ për ngritjen e dy komisioneve hetimore, njëra nga të cilat ajo për koncesionet në shëndetësi, e rrëzueshme për shkak se SPAK ka nisur hetimin prej vërteti dhe jo parlamentar për këtë çështje. Nuk mund të rezonohet institucioni më i lartë i hetimit nga hetimi parlamentar.
Por kundër këtij dakordësimi është dhe Berisha, i ndjekur nga ana e sekretarit të përgjithshëm Flamur Noka, që ndonëse për momentin shtrëngojnë dhëmbët dhe e pranojnë prej zorit, në të vërtetë janë kundër si dreqi ndaj negociatave me PS në kulmin e “revolucionit dhe mobindjes civile”. Aq më tepër që këto negociata i drejtoi i ‘sapomartuari’ me Foltoren, Gazment Bardhi.
Berisha ka hall me drejtësinë dhe ndjehet vërtetë i rrezikuar. Tashmë që dosja e ’21 janarit’ ka kaluar në SPAK e s’mund të hetohet më për teknicialitete. Strasburgu e tha qartë në vendimin e tij që të hetohet maja e zinxhirit komandues dhe jo për shpërdorim detyre por për krim shtetëror. Janë vrarë 26 njerëz të pafajshëm dhe janë plagosur mbi 300 të tjerë, s’bëhet më shaka pa fund.
Ndaj themi se Berishës ia do puna të bëjë sikur është tërhequr nga dhuna, për të treguar se është faktor dhe me mendjen e tij i dërgon sinjale SPAK se është kreu i opozitës e nuk mund të preket. Pavarësisht se vetëm disa ditë më vonë vetë kreu i SPAK Altin Dumani deklaroi se nuk ndalet në hetimin e zyrtarëve të lartë, duke mos kursyer askënd. Dhe SPAK po e tregon se nuk pyet as për Ramën e as për Berishën. Jo më për këta rëë tjerët që ‘lëvrijnë’ koridoreve të politikës në përpjekje për të kapur ndonjë mbështetje politike apo ndonjë lek. E kemi thënë dhe herë të tjera, SPAK e ka ‘pultin e komandimit’, nëse mund ta quajmë të tillë, në Uashington dhe Bruksel. S’muand t’ia ‘fikin’ dritat politikanët shqiptarë. U mbyll ajo kohë e ‘artë’.
Për t’u kthyer tek dakordësia mes deputetëve të PS dhe atyre të Rithemelimit për normalizimin e jetës parlamentare, vërtetë që zjarri u shua në Parlament, por ajo që mund të themi është se është ndezur rëndshëm tek Foltorja. E cila është e ndarë në pro dhe kundër këtyre negociatave. Emrat e lartëpërmendur dhe shumë të tjerë që janë në anën e tyre, shprehen se opozita nuk arriti asgjë, vetëm sa konfirmoi ato që kishte kërkuar mazhoranca tërë kohën. Madje këmbëngulin në vazhdimin e aksionit opozitar dhe ‘revolucionit’ brenda perimetrit kryesi kuvendi, Parlament dhe kryeministri teksa dalin ndonjëherë në shesh, pasi kështu siç po veprohet do të mbeten tërë jetën në opozitë. Këtu kanë të drejtë. Dhe sikur të bashkohen të gjithë opozitarët bashkë, dhe sikur t’i falë PS 5 zona afrofe të fituara, sërish opozita nuk arrin të kërcënojë këtë mazhorancë. Që për hir të së vërtetës tashmë po kërkon shumicën e cilësuar me 84 mandate deputeti, si parti më vete.
Fushata ka filluar për PS. Rama vijon takimet për shtimin e radhëve përmes anëtarësimeve të reja, për rivitalizimin e socialistëve dhe shpalosjen e objektivave për arritjen e një rezultati sa më të thellë në zgjedhjet e pas një viti. Një fushatë të tillë për shtimin e radhëve të PS, për të dalë përtej të majtës dhe të djathtës përmes futjes së ‘gjakut të ri’ në parti, Rama e ka shoqëruar dhe me tërheqjen e investitorëve të mëdhenj, siç është rasti i projektit për resorte turistike në Sazan dhe Zvërnec, me investitor vetë dhëndrin e Donald Trump, pretendent për president i SHBA përballë Joe Biden, përparimin e investimeve në akset rrugore, nisjen e projektit për hekurudhën që lidh Shqipërinë me Kosovën, dhe mbi të gjitha reklamën e fortë të turizmit në vend. Jemi bërë kryefjalë e të gjitha mediave ndërkombëtare për mirë. Por dhe për elementë të tjerë kreativë. Një fushatë e tillë ngjall besim, siguri stabilitet dhe mbi të gjitha sjell dhe vota për këtë mazhorancë.
Ndërkohë që opozita përpëlitet nën ‘flakët’ e zjarrit që u zhvendos nga parlamenti tek “Foltorja”, pas dakordësimit mes grupit parlamentar të PD dhe deputetëve të Rithemelimit. Por dhe pjesa tjetër e opozitës është në dilemë. Duke filluar nga Ilir Meta si kreu i Partisë së Lirisë, i cili me sa duket ka nisur të bëjë llogaritë e veta. Për të dalë më vete, apo në rastin më ‘fatlum’ për të marrë nën ‘çatinë’ e vet Foltoren, ku i ka bërë gati të gjithë skenarët, për t’i hequr ‘skalpin’ dhe marrë gjysmën e deputetëve të sigurtë. Nëse Foltorja garon me siglën e PL. Pjesa tjetër e opozitës është tepër e lëkundur. Opozitës së qenësishme që sjell vota themi.
Askush nuk mund ta mendojë që kreu i PDIU Shpëtim Idrizi të garojë nën siglën e koalicionit me Berishën dhe Metën, pikërisht me ata që kanë kandiduar Fredi Bejlerin për kryebashkiak të Himarës. Fundja me kauzën e çamëve mbahet Idrizi, nuk ka nga ia mban. Po të heqë dorë dhe nga ajo, nuk i mbetet aagjë më. Kështu dhe partitë e tjera të opozitës, duke filluar me kreun e LZHK Dashamir Shehu, i vendosur për të dalë jo me Berishën, por dhe Agron Duka i PAA është i lëkundur. Ndërsa për kreun e PD zyrtare Lulzim Basha as që mendohet se mund të dalë nën një ‘flamur’ me Berishën. E kanë përjashtuar përfundimisht njëri tjetrin. Janë armiq për vdekje.
Për më tepër që pas negociatave të Bardhit me deputetët e PS, pritet të ndahet përgjysmë dhe Foltorja. E pranuan me shpirt nëpër dhëmbë Berishën ‘non grata’, por me sa duket nuk mund të shiten më tej për interesat e Berishës. Mbetet i fituar vetëm Gazment Bardhi, apo ndonjë ndjekës i tij, të cilët mund të marrin një mandat deputeti në zgjedhjet e ardhshme. Fundja për këtë luftuan, pasi pa një vend në listën prioritare në zgjedhje, ata s’dalin kurrë deputetë. Kështu që thjeshtë duke manovruar në perimetrin e Tiranës, arrijnë të mbijetojnë. I mbetet vetëm të ‘ngrohet’ në ‘zjarrin’ që solli nga parlamenti tek Foltorja, dhe ‘veza’ t’i japë një mandat deputeti në vitin 2025. Ndërkohë që opozita do vijojë të ‘presë thumba’ sërish jashtë pushtetit, për të rrumbullakosur plot 16 vite në opozitë.
OPINION
Rrethimi i tretë i shqiptarëve!
Shkrime
Shkopi dhe karota, emisari Escobar i kursyer në vendime
Pas lajmit se Miroslav Lajçak, i dërguari i posaçëm i BE-së për dialogun ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës, po largohet për një detyrë tjetër, shumë u habitën nga lajmi se Gabriel Escobar , i cili, ashtu si Lajçak, nuk do të shihet më në Beograd dhe Prishtinë në rolin e të dërguarit special të SHBA-së për Ballkanin Perëndimor, pasi sipas DASH, po shkon në një tjetër mision.
Deri më tani nuk dihet nëse dhe kush së bashku me pasardhësin e Lajçakut, Borut Pahor, në periudhën e ardhshme do të tentojnë që në emër të Amerikës të normalizojnë marrëdhëniet Beograd-Prishtinë, por gjithsesi rezultatet e Escobar-it mund të analizohen.
Milica Andriç Rakiç, drejtore e programit të Iniciativës së Re Sociale nga Mitrovica Veriore, kujton se në fushatën parazgjedhore, administrata e Biden premtoi se do të mbështeste rolin kryesor të BE-së si ndërmjetëse në dialog, dhe ata vazhdimisht i qëndruan asaj.
“Fokusi më i madh i ‘gjeneralit’ amerikan në dialog ishte pozita e komunitetit serb në Kosovë përmes formimit të asociacionit, por nuk pati rezultate të prekshme, gjë që zyrtarët e Departamentit të Shtetit e pranuan hapur. SHBA-të kanë humbur një partner në Kosovë me qeverinë e Albin Kurtit dhe kjo ndikon ndjeshëm në aftësinë për të zbatuar vizionin e tyre për një Kosovë evropiane. Escobar ka qenë prej kohësh fytyra e strategjisë dhe kontributit të SHBA-së në dialog, por, ashtu si ndërmjetësi kryesor Lajçak, ishte i kufizuar në marrjen e vendimeve, si për karotat, ashtu edhe për shkopinjtë” – e përshkruajti ajo për median serbe ‘Danas’.
Sipas saj, si rezultat, dialogu në vend që të ishte një mjet për rregullimin e marrëdhënieve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, u shndërrua në një aparat zjarrfikës dhe tani dalëngadalë po bëhet burim i zjarreve dhe krizave të reja.
“Në mënyrë që roli i SHBA-së, pra i dërguari i saj, të ishte më efektiv, duhet të kishte vullnet që SHBA-të të përfshiheshin më shumë në dialog, në vend që të uleshin në dhomën tjetër teksa negociatat vazhdonin, por SHBA-të, nga respekti për partnerët e saj evropianë dhe BE-në, nuk e bënë këtë, të paktën administrata e Biden. Kjo është arsyeja pse emërimi i mundshëm i pasardhësit të Escobar do të varet ndoshta nga vlerësimi i Departamentit të Shtetit nëse në hierarkinë ekzistuese dhe kompetencat e të dërguarit ai ose ajo mund të kontribuojë në dialog më shumë se disa nga pozicionet e përhershme në Byronë për Evropën dhe Euroazinë” – vlerësoi Andriç Rakiç.
Dhe studiuesi i Rrugës së Tretë të Re, Dragoslav Rašeta, theksoi se për momentin nuk ka as informacione të besueshme dhe as thashetheme se kush mund të jetë i dërguari i ri special për Ballkanin Perëndimor, në radhë të parë për shkak se administrata Biden, për shkak të balancës së pushtetit ndërmjet Demokratëve dhe republikanëve në Senat dhe në Komisionin e Punëve të Jashtme të Senatit, kanë pasur shumë probleme me vendosjen e diplomatëve gjatë tre viteve të mëparshme.
Ai i tha Danasit se ndoshta do të duhet pak kohë derisa të gjendet një kandidat që do t’i përshtatet të dyja palëve.
Sipas mendimit të tij, që nga emërimi i Escobarit, është bërë përparim i dukshëm në normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës, edhe pse nuk ka pasur përparim në muajt e fundit. Kjo është arsyeja pse ai beson se performanca e Escobar shihet me sy të mirë në Uashington, edhe pse ai nuk arriti t’i shtyjë të dyja palët në vijën e finishit.
Milija Biševac, një nga themeluesit e Lëvizjes Popullore Serbe në Kosovë, theksoi se dialogu ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës aktualisht është në nivelin më të ulët. Sipas tij, tensioni në marrëdhënie ka nisur dy vite më parë, menjëherë pas shpërthimit të luftës në Ukrainë dhe ardhjes në pushtet të Albin Kurtit në Prishtinë.
“Edhe pse në opinion ka teori të ndryshme që kanë të bëjnë me shkarkimin e tij dhe madje disa skandale që kanë të bëjnë me korrupsionin, fatkeqësisht gjatë përfshirjes së tij në dialog nuk kemi parë shumë rezultate sepse politika e ushtruesit të detyrës së kryeministrit në Prishtinë është ekstreme dhe e mbyllur ndaj ndikimeve të jashtme, madje edhe ndaj SHBA-së. Sigurisht, zgjedhja e një të dërguari të ri mund të ndryshojë shumë gjëra në vetë dialogun, por edhe në marrëdhëniet në të gjithë Ballkanin Perëndimor, të cilat janë mjaft të acaruara” – deklaroi Bishevac.
Shkrime
Një opozitë që kërkon ndihmë nga Edi Rama për të mundur Erion Veliaj
Nga Mero Baze
Ka një lutje publike të opozitës për Edi Ramën, që së paku tu jap një mundësi të ndjehen të fituar ndaj Erion Veliaj, meqë qeverinë se mundin dot.
Për këtë I janë turrur fjalimit të Edi Ramës rreth reformave që duhen ndërmarrë kundër korrupsionit në shtetin shqiptar, dhe po përpiqen ta përkthejnë si fjalim kundër Erion Veliaj. Disa nxjerrin pikat e fjalimit që as socialistët si kanë mbajtur aq mirë shënim dhe I identifikojnë me Veliaj.
Të tjerë shpikin dhe gjëra që Rama si ka thënë dhe prap I identifikojnë me Veliaj. Madje për ta bërë më të plot konspiracionin, e ilustrojnë dhe me dokumente të dal nga ministritë, që dhe ato të quhen që I ka nxjerr Edi Rama kundër Erionit. Ata kanë në dorë dhe thuajse gjithë numrat e protokolleve të ministrive që janë marrë me inceneratorët dhe shpjegojnë dhe çfarë kanë pasur në mendje ministra të ndryshëm kundër Erionit.
Pra 24 orë pas thirrjes së Edi Ramës, për opozitën që tu bashkohet reformave kundër korrupsionit në administratë shtetërore, I vetmi përkthim që opozitarët duan ti bëjnë thirrjes është që ai tu jap kokën e Erion Veliaj.
Mënyra se si po e përkthen opozita, nuk tregon atë që ka në mendje Edi Rama, por atë që ka nevojë opozita. Dhe opozita duket se ka nevojë urgjente që Edi Rama ti jap një dhuratë meqë nuk po ja dalin dot. Madje jo që nuk po ja dalin, por sheshi para bashkisë, ka përditë me më pak se 50 vet dhe e vetmja gjë që rritet është dendësia e njerëzve të inkriminuar të cilët nuk kanë alternativë tjetër.
Në këtë pikë dëshpërimi I opozitarëve është dhe më I thellë, pasi edhe pse hedhin Molotov dhe thërrasin gjithë banditët para bashkisë, përsëri ndjehen të pafuqishëm dhe kërkojnë ta vrasin Erion Veliaj me dorë të Edi Ramës.
Nëse lexon mediat kryesore të opozitës prej dje deri më sot, duket që Edi Rama është ylli polar I tyre, idhulli I tyre që mund ti shpëtoj nga humnera ku kanë rënë duke ua hequr Erion Veliaj. Nuk kanë asnjë shpresë tjetër. Me sa duket as nga SPAK nuk shpresojnë më përveçse nga Edi Rama.
Në fakt fjalimi I Edi Ramës nuk ka ndonjë ofertë personale dhe as ndonjë identikit të korruptuari , por ngre nevojën alarmante që administrata e shtetit shqiptar të krijoj kulturën e përballjes me ligjin dhe të jetë e pavarur nga lidershipi politik.
Nuk di nëse i gënjen apo tallet dikush nga brenda pushtetit të Edi Ramës, apo e kanë instiktive këtë reagim, por nëse ka një rrugë që e bën me imunitet dhe më të fort politik Erion Veliaj, përfshi dhe nga Edi Rama , është kjo rruga që ka zgjedhur opozita që ti kërkoj si nder Edi Ramës kokën e Erion Veliaj për llogari të tyre.
Mirë është të gjejnë diçka më kreative që të paktën të duket sikur arrijnë dhe vet ndonjë gjë se nuk mund të shtynë gjithë jetën në opozitë duke kërkuar leje nga Edi Rama. Edhe për të vrarë Erion Veliaj.
Shkrime
Serbët pa busull, nuk duan të dalin nga tuneli
Nga Zheljko Ivanoviç
“Rroftë përgjithmonë Serbia” – Kështu tha Millosh Vuçeviç, kryeministri i ri serb, i cili nuk premton për mirë, duke gjykuar nga përvoja e Ballkanit në tërësi. Duket se makina mori tatëpjetën ose iku në të kaluarën në vend të së ardhmes.
Serbia ka arritur në pikën e sotme fundore, pa detin që e ka pasur ëndërr kaq shumë kohë, siç vërejti me të drejtë kryeministri i porsaemëruar, por jo për shkak të të ashtuquajturit Vojisllav Koshtunica, i cili i shtoi atij mozaiku vetëm një guralec, por për shkak të themeluesit të politikës së vitet 1990. Atëherë elita politike dhe intelektuale serbe, me mbështetjen e plotë të Kishës Ortodokse Serbe, në vend të demokracisë dhe anëtarësimit në BE, zgjodhi projektin e Serbisë së Madhe, një koncept antievropian dhe siç doli, edhe një koncept antiserb, një kamp në të cilin duhej të jetonin të gjithë serbët e botës, siç besonin dhe ëndërronin të rinjtë në atë kohë, mes të cilëve edhe aktivisti i shquar I partisë së Sheshelit, tani kryeministër i Serbisë, Millosh Vuçevië” – kështu shkruan gazetari dhe aktivisti malazez I të drejtave të njëriut, Zheljko Ivanović në një rubrikë për ‘Vijesti’.
Diskutimet dhe replikat e kryeministrit të ri të Serbisë tregojnë se edhe pas tre dekadash e gjysmë dhe katër luftërave të humbura, zyrtarët në Beograd nuk e kuptojnë pse në vend të daljes në det, atyre në fakt iu duhet një dalje nga tuneli anti-qytetërues ku po rrinë me dekada.
“Në fakt, Serbia pas luftrave mbeti jo vetëm pa dalje në det por edhe pa sy në ballë, pra gjysmë verbër” – ka shkruar Ivanović duke potencuar: – Asgjë nuk kuptoj as Aleksandër Vuçiç pas rënies së komunizmit dhe shembjes së Murit të Berlinit, se Serbia, si shumica e vendeve të tjera të Bllokut Lindor, duhej të futej në krahët e Perëndimit, pra demokracisë, institucionet e forta, mediave te pavarura. E njëjta gjë është edhe sot, edhe pse kanë kaluar dekada, ata nuk e kanë të qartë se ku është vendi i tyre dhe cili është drejtimi i lëvizjes” – shkruan Ivanović……………………………
Kjo është arsyeja pse ata janë ulur në tre karrige për 12 vjet. Në vend të rrugës evropiane, përsëri po dredha-dredha nëpër një botë të re serbe, duke ëndërruar sërish për një shtet të madh, ata enden pa busull. Por befasia nuk qëndron te Vuçeviç, pasi ai është një lojtar i dorës së dytë në ndeshjen e madhe të udhëhequr nga mjeshtri Vuçiç. Janë të kota për të miliarda investime dhe të qënit një ‘tigër ekonomik’ në Ballkan, kur Serbinë e ka kthyer prapa në çdo aspekt, aq sa Beogradi sot rrezaton më toksik se në vitet ’90, kur bëhet fjalë për institucionet e kapur, dhe kur shikon propagandë të pamëshirshme, dhe kur dëgjon kuvendin serb, dhe kur analizon se si duket dialogu në një shoqëri ku kryeministri i fundit i rradhës, bashkë me paraardhësen Brnabiç i përshkruan rregullisht disidentët politikë, gazetarët e pavarur dhe disa politikanë evropianë si gënjeshtarë, hajdutë dhe derra. Nga këto rezulton se Serbia kurrë nuk ka qenë më radikale se sa është sot, dhe ky është problemi i saj më i madh – se është larg një shoqërie normale dhe të denjë dhe jo se është larg daljes në det. Elita serbe do vazhdojë të jetë në konflikt me botën normale dhe demokratike për fajin e saj, edhe pas refuzon Rezoluten për Srebrenicën në Kombet e Bashkuara dhe Kosovën në Këshillin e Evropës. Është thjesht e pabesueshme se si Vuçiç dhe të gjitha kukullat e tij nuk e kuptojnë se duke mohuar apo trilluar krime nga e kaluara e afërt, ata vetë janë fajtorë më të mëdhenj për faktin se Rezoluta për Srebrenicën erdhi në agjendën e OKB-së. Ballafaqimi me të kaluarën, pa zbardhur dhe falsifikuar fakte dhe ngjarje, është themeli i botës dhe qytetërimit modern” – shkruan gazetari malazez Zheljko Ivanović në një rubrikë për ‘Vijesti’.
OPINION
‘Kryeministri i shikon vartësit si minj’/ Reagim i fortë nga Endi Tafani
-
Pinknews24 hours ago
“Doli që kisha tumor…”/ Rrëfimi prekës i Heidi Bacit: Fatkeqësisht….
-
Pinknews6 hours ago
‘Mos ma lërë seen të lutem…”/ Ronaldo Sharka publikon bisedën e Erjolës dhe Romeos
-
Pinknews4 hours ago
Ka qenë e lidhur me Romeon? Motra e Erjolës zbulon të vërtetën!
-
Pinknews5 hours ago
TRONDITËSE/ Këngëtarja Teuta Selimi dhunohet nga bashkëshorti dhe vëllai i saj
-
Kronike5 hours ago
Vetëvr*asjen e Almës dhe tre fëmijëve/ Kukulla e fëmijës ndryshon pistën e hetimit, çfarë ndodhi?
-
Politike3 hours ago
Berisha paraqitet në Parlament/ Reagojnë socialistët: Kjo është fyerje…
-
Horoskopi15 hours ago
Ka disa konflikte të cilat duhet ti zgjidhni me partnerin/en, lidhur me…
-
Pinknews8 hours ago
Xhensila Myrtezaj vazhdon të provokojë në Instagram, “djeg” rrjetin me imazhet e “nxehta”