Arnold von Harff: Si e fliste Skënderbeu gjuhën shqipe

Arnold von Harff, një kalorës, udhëtar dhe shkrimtar gjerman, u lind rreth vitit 1471 në një familje fisnikësh në Rhinelandin e poshtëm (Harffi mbi Erft, një fshat në veriperëndim të Këlnit).

Në vjeshtën e vitit 1496, ai u nis në një udhëtim, me sa duket pelegrinazh drejt Tokës së Shenjtë, udhëtim i cili e çoi në Itali, përgjatë bregdetit të Adriatikut deri në Greqi, Egjipt, Arabi, Palestinë, Azi e Vogël, dhe më pas në kthim, në Europën Qendrore deri në Francë dhe Spanjë…

Gjatë rrëfimit të tij, ai ofron fjalorë të shkurtër të fjalëve dhe shprehjeve në kroatisht, shqip, greqisht, arabisht,hebraisht, turqisht, hungarisht, gjuhën baske dhe bretone.

Këto përbëjnë ata që mund të quhen fjalorë thelbësorë xhepi për udhëtarët, që zakonisht përfshijnë fraza të tilla si: “Mirëmëngjes”, “Sa kushton kjo?”, dhe “Grua, a mund të fle me ju?” Kjo pyetja e fundit mungon në fjalorin në gjuhën shqipe, nuk dihet për ç’arsye.

Ishte gjatë ndalesës së tij në portin e Durrësit në pranverën e vitit 1497, teksa po lundronte në bordin e një anije tregtare nga Venecia në Aleksandri, që ai hodhi në letër 26 fjalë dhe 12 numra në shqip, tetë fraza, të cilat përbëjnë një prej rregjistrimeve më të hershme

Por si flitej shqipja në kohën e Skënderbeut. Ja fjalët që na sjell gjermani Arnold Van Harff. (Bota.al)

Boicke-Bukë

Vene-Verë

Oie-Ujë

Mische-Mish

Jat-Djath

Foeie-Vezë

Oitter-Uthull

Poylle-Pulë

Pyske-Peshk

Krup-Kripë

Myr-Mirë

Kycge-Keq

Megarune-Me ngrënë

Pijnë- Me pi

Tauerne-Tavernë

Geneyre-Burrë

Groëa-Grua

Denarye-Para

Sto-Po

Jae-Jo

Criste-Zot

Dreck-Djall

Kijrij-Qiri

Kale-Kalë

Elbe-Elb

Fijet-Me flejt

Mirenestrasse-Mirëmëngjes

Myreprama-Mirëmbrëma

Meretzeën-Mirësevjen

Laf me kmijss-Më laj këmishën

Nea-Një

Dua-Dy

Trij-Tre

Quater-Katër

Pessa-Pesë

Jast-Gjashtë

Statte-Shtatë

Tette-Tetë

Nantë-Nëntë

Dieta-Dhjetë

Nijtgint-Njëqind

Nemijgo-Njëmijë