Bashkimi Ushtarak i Evropës, një shqetësim serioz për Rusinë dhe dyshimet e amerikanëve

Brenda dy ditësh, së pari vendet evropiane të NATO-s dhe më pas Këshilli Evropian i BE-së kanë ndryshuar rrjedhën e marrëdhënieve transatlantike dhe historinë e kohëve të fundit të kontinentit, i cili tani aspiron të jetë vërtet i pavarur ushtarakisht nga Shtetet e Bashkuara dhe nga presidenti aktual amerikan.

Po çfarë mendojnë rusët dhe dyshimet e para të amerikanëve.

Brenda disa ditësh, institucionet euroatlantike, pavarësisht marrëzive të paparashikueshme të Trumpit dhe pavendosmërive famëkeqe evropiane, kanë vendosur të fillojnë të merren seriozisht me mbrojtjen e kontinentit.

Është e diskutueshme nëse është shumë pak dhe shumë vonë, por me një goditje të paprecedentë, së pari vendet e NATO-s u zotuan të shpenzonin deri në 5 përqind të produktit të tyre të brendshëm bruto për mbrojtje, duke përfshirë në shpenzime edhe ndihmën ushtarake për Ukrainën dhe infrastrukturën e nevojshme për të përmirësuar logjistikën kombëtare (deri në 1.5 përqind, pastaj në mbrëmje mbërritën përfundimet e Këshillit Evropian për mbrojtjen, domethënë organit vendimmarrës të përbërë nga krerët e shteteve dhe qeverive të 27 vendeve anëtare të Bashkimit Evropian.

Përfundime që përsërisin se Evropa duhet të bëhet “më sovrane”, domethënë, më e pavarur ushtarakisht nga Shtetet e Bashkuara, dhe “më përgjegjëse për mbrojtjen e saj dhe më e pajisur për të vepruar dhe për t’u përballur në mënyrë autonome dhe të koordinuar me sfidat dhe kërcënimet e ardhshme sepse ato përbëjnë një sfidë ekzistenciale për Bashkimin Evropian.

Se angazhimi evropian është serioz dhe pasojat gjeopolitike nuk janë të parëndësishme, tregohet nga komentet e gazetave ruse pas samitit të NATO-s: rritja e shpenzimeve ushtarake nga vendet e NATO-s është kthyer në nivelet e Luftës së Ftohtë, thonë gazetat ruse, por janë vendet evropiane të NATO-s në veçanti ato që janë më shqetësuese sepse pas aktivizmit të këtyre ditëve qëndron zgjedhja strategjike “për ta transformuar Evropën në një lojtar politiko-ushtarak të pavarur, domethënës dhe globalisht të rëndësishëm”.

Evropianët nuk po luajnë për t’i bërë qejfin Trumpit, paralajmërojnë rusët, ata vërtet besojnë në këtë, ata po transformojnë industrinë ushtarake dhe procedurat e prokurimit në një mënyrë koherente: “Nuk ka arsye të mendohet se lufta në Ukrainë do të përfundojë së shpejti – shkroi Moskovskij Komsomolets – por edhe kur të mbarojnë armiqësitë, evropianët nuk do të ndalojnë së ndërtuari një Perde të re të Hekurt. Sigurisht, në një moment të caktuar mund të kthehemi në një lloj normaliteti, por Evropa po përpiqet të transformohet në një gjigant politik. Kjo është një gjë serioze, e destinuar të zgjasë shumë”.

Edhe analistët seriozë amerikanë, po fillojnë të mendojnë se si po ndryshojnë marrëdhëniet transatlantike. Nëse rritja e shpenzimeve ushtarake evropiane është një lajm pozitiv për Shtetet e Bashkuara, të cilat kështu mund të përqendrohen në kërcënimin kinez, një vizion tepër optimist do të ishte një gabim për Uashingtonin, sepse pavarësia më e madhe evropiane nuk nënkupton domosdoshmërisht përputhje automatike me Shtetet e Bashkuara, përkundrazi. Rreziku është se, ndërsa fitojnë më shumë pavarësi dhe kapacitet ushtarak, vendet evropiane do të ndihen gjithashtu më të legjitimuara për të ndjekur interesat e tyre strategjike që mund të ndryshojnë nga ato amerikane, siç është në Ukrainë me Trump që shtyn për të gjetur një marrëveshje me Putinin, dhe evropianët që duan të ndihmojnë ukrainasit të ndalojnë Moskën për të shmangur një përballje më të gjerë dhe më të drejtpërdrejtë me imperializmin rus.

Me një Evropë të pavarur, Shtetet e Bashkuara do të detyrohen të negociojnë rast pas rasti aksesin në bazat evropiane për operacione në Lindjen e Mesme ose Afrikë, diçka që sot ndodh më lehtë falë varësisë ushtarake të Evropës nga Uashingtoni. Shkurt, epoka e dominimit të pakontestueshëm amerikan ka mbaruar. Ky nuk është në vetvete një lajm i mirë, sepse sistemi aktual, i kritikueshëm sado që të dojë dikush, megjithatë i ka garantuar paqe dhe prosperitet Evropës për tetëdhjetë vjet. Por, me Shtetet e Bashkuara që kanë hequr dorë nga roli i tyre si udhëheqës moral i botës së lirë, dhe me luftën e mbajtur në porta vetëm falë përpjekjeve të jashtëzakonshme të popullit ukrainas, Evropa nuk ka zgjidhje tjetër veçse të vazhdojë e vetme. LINKIESTA.IT