Bëhuni gati për luftë/ Dhjetori i Serbisë, si janari i Gjermanisë

Nga Sadri Ramabaja

Marrëveshja e Brukselit  e 24 shkurtit 2023, nuk merrte në konsideratë letrën e presidentit amerikan Joe Biden, dërguar presidentit serb në fillim të mandatit të tij, ku potencohej njohja reciproke në qendër të dialogut Kosovë-Serbi, dhe nuk kishte në themel kalkulimet gjeopolitike të Francës dhe interesat e saj në Europën Juglindore. Prandaj, si e tillë, ajo i bën lëshime të ndjeshme Serbisë, me idenë që të kalohet nga njohja në qendër të dialogut tek njohja vetëm de fakto, duke e shoqëruar atë me lëshime shtesë që kanë të bëjnë me krijimin gradual të “Botës serbe”. Kështu gjykonin në Paris e më pas edhe në Bruksel, se Beogradi do të mendojë racionalisht dhe do të  pajtohet të shkëputet nga ndikimi rus.

Në këtë kuadër, Britania e Madhe rezulton se gjykonte më racionalisht duke qartësuar pozicionin e saj, pa kalkuluar në mundësitë e tërheqjes së shpejtë të Serbisë nga hemisfera e interesit rus. Ndërkaq blerja e kohës nga ana e Serbisë përmes mbështetjes së Ukrainës me stoqet e armëve dhe municionit serb, mund të cilësohet hë për hë vetëm veprim taktik i çastit dhe kalkulim më shumë prej ushtarakësh se sa prej politikanësh vizionarë.

Vazhdimi i luftës në Ukrainë gradualisht e shndërron Rusinë në vasale të Kinës ndërkaq Serbinë në vasale të Rusisë. Por, nëse për BE-në dhe Europën në tërësi rreziku rus është permanent, mbështetja për ushtrinë ukrainase, për SHBA është de fakto beteja vendimtare për ta ndalur shtrirjen e Rusisë tutje qoftë në Baltik, qoftë në Ballkan, për aq kohë sa ata vazhdojnë ta mbështesin Ukrainën, Kina shndërrohet në rivalin e saj kryesor, që synim ka riformatimin “e rendit ndërkombëtar dhe fuqinë ekonomike, diplomatike, ushtarake dhe teknologjike për ta bërë këtë.”

Si në rastin e Kinës, edhe në rastin e Rusisë, është e ditur –  ato tashmë kanë objektiva të qarta strategjike për riformësimin e rendit botëror. Po a do të jetë ky rend i bazuar në interesat e pesë fuqive të reja – SHBA-ve, BE-së, Kinës, Rusisë dhe Indisë, duke etabluar Rusinë në mesin e pesëshes, apo jo, dhe a është jetike për Serbinë.

Çështja në këtë rrjedhë zhvillimesh gjeopolitike nuk është vetëm lufta në Ukrainë, por edhe mundësitë që ajo të ketë fronte të reja në Europë e gjetkë, duke e shpërqëndruar betejën me Rusinë dhe frontin e ndarjes mes pesë të fuqishme në fjalë.

Në këtë përplasje të karakterit të pastër gjeopolitikë, zgjedhjet e 17 dhjetorit në Serbi dhe fundi i tyre tashmë i njohur, rezultojnë t’i kenë shërbyer çimentimit të pushtetit të Aleksandër Vuçiçit më shumë se çdo pararendësi të tij, duke përfshirë në këtë kuadër edhe vetë Milosheviçin.

Vuçiçi tashmë do këtë fuqi politike dhe do ta përdorë për pozicionim edhe më pro Rusisë, duke cenuar rëndë interesat e BE-së dhe SHBA-ve në rajon.

Represioni në rritje i Vuçiçit ndaj opozitës në vend dhe agresiviteti i tij, me theks ndaj Kosovës, i shoqëruar me thellimin e bashkëpunimit me Rusinë, Kinën, Iranin…, janë rrjedhimisht kërcënim real i paqes në rajon dhe sfidimin publik që ajo i bën BE-së dhe SHBA-ve.

Ministria e Mbrojtjes e Serbisë, siç njoftojnë mediat e rajonit, ka porositur 750 dronë kamikazë Shahed-136 nga Irani. Ndërkaq presidenti i Serbisë, njoftoi se do prezantojë muajin e ardhshëm një sistem rus për mbrojtje ndaj dronëve, të quajtur Repellent, të cilin e ka blerë kohë më parë nga aleatja e vet, Rusia.

Po atë ditë në Beograd zbarkoi Mirosllav Lajçak, i dërguari i Bashkimit Evropian për dialogun ndërmjet Kosovës dhe Serbisë. Dhe si për të mbuluar veprimet që pritet të ndërmarrë Vuçiçi ndaj Kosovës në javët në vijim, ai pretendon të rikthejë në vëmendje çështjen e dialogut, respektivisht realizimin e Marrëveshjes së Brukselit.

Me këto veprime jo vetëm Serbia, por edhe një lagje diplomatësh perendimor,  de fakto po sfidojnë BE-në dhe SHBA-të, ndërkaq vajtje-ardhjet e Lajçakut vetëm sa i shërbejnë vetmashtrimit, teksa ushqejnë iluzionin se Serbia, vazhdon të ketë nevojë për forcën restauruese të një lideri të dorës së fortë, siç është Aleksandër Vuçiç.

Prandaj 17 dhjetori serb i vitit 2023 ngjan kaq shumë 30 janarit gjerman të vitit 1933, kur Hitleri hipi në pushtet, teksa dhe filluan 12 vite terror për Gjermaninë dhe gjithë Evropën, dhe që kulmoi me Luftën e Dytë Botërore dhe kampet e përqendrimit. Këtë fakt kanë filluar ta pranojnë liberalët real të Serbisë, por jo edhe dyshja Borrell-Lajçak!

Refuzimi i pranimit të këtij realiteti, nuk do të thotë se ai nuk egziston!