Nga Artan Fuga

“Mes Albin Kurtit dhe Edi Ramës ka konflikte shumë të thella, të natyrës personale dhe politike. Në thelb është një luftë për supremaci, pra kush do të jetë lideri shqiptar, sepse në korpusin shqiptar këto dy role nuk janë të përcaktuara dhe Rama e Kurti e shohin veten si liderët kryesorë mbarëshqiptarë. Derisa të kristalizohen marrëdhëniet hierarkike mes tyre, ndoshta nuk mund të presim që të ketë takime të ndërsjella” – keshtu tha  politologu Ognjen Gogiç.
Duke komentuar faktin se kryeministri i Shqipërisë ka vizituar Prishtinën të hënën, por nuk është takuar me kryeministrin Kurti, dhe nuk ishte as në ngjarjen që shënoi përvjetorin e Lidhjes së Prizrenit po atë ditë, sipas Gogiç kjo tregon ndër të tjera se nuk ka dashur të marrë pjesë në “triumfin e Kurtit”, sepse ishte ai qe do dilte “në skenë” teksa në atë tubim, ai dërgoi mesazhe mbarëshqiptare.

“Nëse Rama do ishte atje, do kishte një rol dytësor. Ai e gjykoi se ishte e pamatur politikisht që të merrte pjesë. U takua vetëm me Vjosa Osmanin në Prishtinë, gjë që tregoi se ai bën dallimin në lidershipin e Kosovës dhe se e njeh dallimin që ekziston mes tyre. Rama gjithahstu është takuar edhe me kryebashkiakun e Prishtinës dhe më pas dërgoi mesazhe kritike për qeverinë në Prishtinë. E gjithë kjo kur shikohet së bashku, tregon shkallën e konfliktit mes tij dhe Kurtit dhe që të dy përdorin çdo mundësi për ta nënvizuar këtë hendek mes te dyve” – vlerësoi Gogiç, duke theksuar se dt kryeministrat shqiptarë i ndajnë shumë gjëra, e njëra prej tyre është se Rama do donte të kishte një rol të caktuar në dialogun ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës, siç kishte në kohën kur Hashim Thaçi drejtonte negociatat nga anën e Kosovës.

“Por Kurti nuk e dëshiron këtë. Ai nuk do që Rama të faktorizohet, por se është vetëm Prishtina që i përcakton kushtet e dialogut me Beogradin pa rolin e madh që mund te merrte kryeministri I Shqiperise. Kësaj Rama iu përgjigj në mënyrën e tij, duke tentuar ta margjinalizojë Kurtin duke bërë vetë një draft të statutit të asociacionit, duke folur për çështjen, por edhe për marrëveshjet si ajo franko-gjermane dhe në përgjithësi kritikoi politikën dhe qasjen e Kurtit në dialog. Dhe tani në Prishtinë ai kritikoi qeverinë e Kosovës teksa tha se ajo bën politikë të jashtme krahas funksionit të politikës së brendshme” – deklaroi Gogiç.

Kurti, shtoi ai, nuk është pa përgjegjësi për marrëdhënien siç ekziston, sepse dikur ai drejtoi fushata kundër Ramës në zgjedhjet parlamentare në Shqipëri, në të cilat kishte kandidatët e tij dhe mes tyre kishte edhe mosmarrëveshje përsa i përket Nismës së Ballkanit të Hapur, një nga propozuesit kryesorë të së cilës ishte Rama, ndërsa Kurti ishte kundërshtar i nismës dhe e perceptoi atë si një tradhti qe vinte nga Shqipëria……………

“Në marrëdhëniet e tyre janë kontestuese edhe marrëdhëniet mes kryeministrit Rama dhe presidentit të Serbisë, Aleksander Vuçic, të cilët kanë një lloj partneriteti që Kosova asnjëherë nuk e ka parë me miratim dhe gjithmonë ka pasur frikë se do të margjinalizohet. Gjithashtu Rama kishte Marrëdhëniet shumë të mira me Hashim Thaçin, Rama e mbështeti Thaçin gjatë negociatave me Beogradin dhe para disa kohesh e vizitoi Thaçin në paraburgim në Hagë, gjë që Kurti e konsideroi si sulm ndaj vetes se tij, pasi kundërshtari kryesor politik i Kurtit vazhdon te jete Hashim Thaçi” – potencoi analisti politik.

Ai tha gjithashtu se është interesant fakti që Rama është takuar të hënën me Presidenten e Kosovës Vjosa Osmani pasi siç shprehet ai, të dy nuk kanë pasur marrëdhënie të mira në të kaluarën.

“Marrëdhëniet e Ramës me Thaçin dhe Vuçicin dikur rëndonte edhe marrëdhëniet që kishte me Osmanin. Mirëpo, kohet e fundit ka pasur një çarje në marrëdhëniet mes Osmanit dhe Kurtit, dhe duket se Osmani në njëfarë mënyre po i kundërvihet Kurtit duke i dalë krah Ramës. Kjo në fakt tregon se marrëdhëniet mes liderëve shqiptarë janë shumë më të ndërlikuara dhe më komplekse sesa do të supozonim dhe se ato madje ndryshojnë në disa çështje kyçe të interesit të tyre kombëtar” – theksoi politologu Ognjen Gogiç

Nga Artur Zheji

Përfundimisht Sali Berisha dhe grupi i tij më i ngushtë, politik dhe ekonomik, janë vështirësisht të konkurrueshëm. Sepse të fitosh betejat në një terren rrëshqitës dhe armiqësor, duke patur administratën amerikane dhe Brukselin kundra, është padyshim në kufirin e të pamundurës.

Sepse beteja e Doktorit, nuk ishte rikthimi në pushtet, por pushteti i plotë mbi Partinë Demokratike, të cilin ja lëkundi për disa kohë vetëm Lulzim Basha.

Porse ambicia verbuese dhe etja e pasosur për vrarë politikisht Bashën, që nuk kishte pas vetes grupime ekonomike, apo grupime të fortësh të mirë armatosur, punoi mirë e bukur, në interes të Doktorit.

Grupi i brishtë i deputetëve të rinj rreth Bashës, gjykuan krejt para kohe, se Saliu, politikisht morri fund dhe vrapuan te oborri i Doktorit, me shpresë t’i rrëmbenin Partinë Demokratike.

Doktori, një ujk i sprovuar politik, i joshi me dhurata dhe me xhingla vezulluese, përderisa të zgjidhte dy çështje kryesore:

– Rrëzimin politik të Bashës

– Marrjen e vulës, pra aktin përfundimtar noterial të pronësisë ndaj Partisë, godinën madhështore dhe truallin e pafund përreth…

Tani Doktori, ka lluksin e trashëgimisë së pronës së vet, tapinë e së cilës, të gjithë ambiciozët me brirë, i dhanë një dorë që ay, ta fitonte, ta fitonte me çdo kusht, edhe duke gënjyer ujqit e rinj, si të ishin ca keca me këmborë.

Një bravo të madhe për Doktorin, që korri një fitore të fundit, të denjë për manual studimi, në shkencat politike shqiptare.

Kardiologu, u rrëfye mbi të gjitha një psikolog i përkryer! Dhe me fyellin e një Fakiri persian, luajti fort bukur me gjarpërinjtë dhe gjarpërueshet e reja.

Fillimisht i magjepsi që të kafshonin me dhëmbkat e helmuara Lulzim Bashën e njomë, e më pas i joshi të lodronin si “liderët” e të ardhmes, duke i futur përmes tingujve të të njëjtit fyell magjik, në thesin e tij, thurur me fije kërpi dhe premtimesh që mrekulluan kecat apo gjarpërushët pa kërbisht!

Tani Sali Berisha, është rikthyer përfundimisht!

Është në pushtet të plotë të lojës politike dhe komunikon me kode vetëm me Edi Ramën!

Gjykoj se vetëm Argita dhe Shkëlzeni mund të trashëgojë natyrshëm këtë Parti, të tjerat janë fjalë dhe tinguj plot fantazi të Flautit magjik, që ja mbërriti deri këtu!

Se çdo bëjnë kecat që ju fal ca kohë e drejta të ulurinj si këlyshë ujqish, është çështje garniture dhe sallaturinash… rizgjimi i tyre do të jetë një dramë e vockël dhe e parëndësishme.

Game over!

Sali Berisha në poltronën e PD ndërsa Edi Rama, në poltronën e kryeministrit, edhe për një mandat të katërt!

Kjo është marrëveshja, që të gjithë do ta mohojnë dhe do të përbetohen, se nuk ka ndodhur kurrë!

Dhe madje, shumë kush do ti besojë këto përbetime, për të “mirën” e Shqipërisë dhe shqiptarëve.

Spak, nëse do të vazhdosh të jesh SPAK-u! Është rasti ta kesh mirë mendjen, tash e tutje!

Kaq për sot…

Nga Enver Bytyçi

Të dielën u zhvillua parada e asaj që quhet “Bota serbe”! Ceremonia e kësaj parade u zhvillua në Beograd dhe morën pjesë deputetët dhe zyrtarë të lartë të Serbisë, Republikës Srpska, si dhe ata të Listës Srpska të Kosovës. U përfaqësuan në këtë asamble paradë edhe përfaqësuesit e Kishës Ortodokse të Serbisë, si dhe anëtarët e akademive të Shkencave të Beogradit dhe Banja Lukës. U konstitua një organ jo legjitim, por që paraqet rrezik për paqen dhe stabilitetin e rajonit të Ballkanit Perëndimor. U miratua dhe një dokument, të cilin parlamenti i Republikës Srbska do ta miratohet në korrik, d.m.th në kohën kur nga këta serbë u krye para 25 vitesh Masakra e Srebrenicës.

Manifestimi i 8 qershorit ishte një lloj demonstrimi force kundër Perëndimit, kundër popujve dhe shteteve të tjera të rajonit e sidomos kundër Kosovës, shqiptarëve, si dhe kundër boshnjakëve dhe Bosnjë-Hercegovinës. Ai i ngjante mitingut të madh të Milosheviçit në Fushë-Kosovë më 28 qershor 1989. I ngjan memorandumeve të Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Serbisë për asgjësimin e elementit shqiptar në Ballkan e sidomos në trevat e ish-Jugosllavisë. Por ka një qasje edhe si ato të memorandumeve të Sinodit të Kishës Ortodokse të Serbisë.

Aty u bënë bashkë të gjitha elitat serbe në Ballkan me qëllim që të mobilizohen për mbrojtjen e asaj që Aleksandër Vulin e quan “Bota serbe”!

sigurt është se të gjithë politikanët serbë në Serbi, në Republikën Srpska dhe në Kosovë duan të strehohen nën çatinë e nacionalizmit ultrashovinist. Milorad Dodik, Aleksandër Vulin, kryeministri i ri i Serbisë, ministri Ivica Daçiq e disa të tjerë janë më entuziastë për këtë, sepse i besojnë Botës ruse të Vladimir Putin dhe Aleksandër Dugin në Moskë.  Dodik sapo u kthye nga Petersburgu, ku takoi presidentin Putin. Nuk ishte rastësi vizita e tij dhe takimi me Putin pas përpjekjeve të fundit për shpalljen e Republikës së Pavarur Srpska dhe në prag të këtij takimi të madh nacionalist të së shtunës në Beograd.

Të gjithë këta ishin shumë optimistë për atë që po ndodhte dhe janë gati që të ndezin sërishmi një konflikt tjetër në Ballkan në emër të Serbisë së Madhe.

Por, presidenti Vuçiq ishte i dyzuar. Ndërsa fliste për Botën serbe, thoshte se respekton DAYTO-n dhe vendimet e tij për krijimin dhe funksionimin e shtetit të Bosnjë-Hercegovinë. Foli për unitet, për kohët e vështira që e presin Serbinë, por u angazhua për “paqe”! Pra, vetëm Vuçiq shfaqi dualitetin e vet, me të cilin ka operuar gjatë një dekade. Dhe me këto dy fytyra e kanë besuar perëndimorët. Mendon se do ta besojnë sërishmi. A do t’ia dalë? Nuk besoj! Sepse janë bashkëpunëtorët e tij në qeverisje po e dekonspirojnë atë vazhdimisht. Sepse është Kisha Ortodokse dhe Akademia serbe që vendosin për rrugën që do ndiqet. Ai pushtetin e tij e mbron me nacionalizmin e këtyre aktorëve në Serbi.

Dhe në thelb është i detyruar të veprojë sipas programeve kishtare dhe akademike të përkrahura nga shumica dërmuese e politikanëve serbë, pra për “Botën serbe” edhe me mjete ushtarake. Për pasojë nuk ka ndodhur të shtunën diçka e paparashikuar! Gjithçka që u bë pardje në Beograd, është skenar i praktikuar nga Serbia për më shumë se një shekull! Asgjë e re nga Fronti i Lindjes së “Botës serbe”!

Nga Andi Bushati

Vendimi i gjykatës së apelit për të legjitimuar edhe “de jure” opozitën reale të vendit ka ringjallur iluzionin se në drejtësinë e re mund të ekzistojnë edhe ishuj lirie dhe pavarësie. Rikthimi i vulës tek Sali Berisha, në një këndvështrim sipërfaqësor, mund të duket si një sfidë, në të kundërt të gjithë asaj çka donte dhe kërkonte regjimi i Tiranës.

Edi Rama ka patur si sllogan mosnjohjen e opozitës së non gratës, gjykata e çertifikoi atë si legjitime. Ai kërkon zgjedhje me një rival pa financim, pa komisionerë dhe pa emër kryetari në fletën e votimit (si në 14 maj), drejtësia i’a pamundësoi këtej e tutje këtë ëndër. Ai do në të djathtë të tij, një grup parlamentar demokrat, deputetët e të cilit i cakton vetë, ndërsa zhveshja e Lulzim Bashës nga sigla e PD-së i’a vrau këtë shpresë.

Pra, po e pe nga ky këndvështrim, të krijohet përshtypja se sot është zbrapsur autokracia dhe ka fituar drejtësia. Kjo u duk edhe në reagimet e para të disa prej eksponentëve të PD-së që ngritën dy gishtat lart, i’a morrën valles tek selia dhe filluan të lëshojnë parrulla emtuziaste për fundin e lojës së Ramës dhe fitoren e afërt të demokratëve.

Por, sado e bukur të tingëllojë kjo përrallë, sado që të kenë nevojë për optimizëm idhëtarët e persekutuar të opozitës, fatkeqësisht e gjitha është vetëm një mirazh zhgënjyes. Një analizë e ftohtë të kthjellon se nuk ka vend për të shikuar dritë në fund të tunelit.

E para, sepse nuk mund të kesh shpresë, kur sheh se për një vendim kaq të thjeshtë forca kryesore e opozitës u sorollat në dyert e gjykatave për dy vite e gjysëm. Ajo u paraqit e çarmatosur në dy palë zgjedhje, në ato të pjesshme të 6 marsit dhe në ato të përgjithshme bashkiake të 14 majit, falë kalkulimeve të drejtësisë së re. Vendimi udhërrëfyes i Gjykatës së Lartë sipas të cilit, një palë që nuk është pjesë e procesit (Basha- Alibeaj) nuk mund të ketë të drejtë ankimimi dhe zbatimi i tij, këtë 11 qershor prej apelit, dëshmuan se gjithçka qe krejt e kollajshme dhe se e gjithë zvarritja ka pasur prapavijë politike. Rilindja e ka përdorur drejtësinë si një faktor të rëndësishëm të ndikimit mbi zgjedhjet.

Pavarësisht se në këtë moment, e la të lirë gjykatën të lëshojnë vulën, partia në pushtet njësoj si ujku ka ndryshuar vetëm qimen. Ajo nuk ka hequr dorë nga zakoni i përdorimit të prokurorëve dhe togave të zeza. Kjo fitore e vogël e berishistëve u lejua vetëm pasi drejtësia e kaloi provën gjenerale se mund të shërbejë si mashë për penalizime të reja kundër opozitës.

Së pari, në zgjedhjet e 12 majit, pushteti tregoi-, me një rast që do të njolloste çdo demokraci-, se mund të prangosë një kundërshtar vetëm dy ditë para zgjedhjeve dhe se mund të përdorë SPAK dhe GJKKO, për të penguar betimin e një kryebashkiaku të zgjedhur nga populli. Tashmë për zgjedhjet e ardhshme precedenti është i gatshëm.

E dyta dhe më kryesorja, duke i rikthyer vulën PD-së reale, duket sikur bashkë me të drejtën për të përdorur flamurin, financat dhe për të pasur komisionerë në zgjedhjet e ardhshme, gjykata i’a zgjidhi gjymtyrët asaj për të vepruar e lirshme në zgjedhje. Por nuk është kështu. Përpara së ti “dhuronte” këtë karrotë Prokuroria dhe Gjykata e Posatçme e goditën PD-në me shkop. Ato e izoluan, ende pa i shpallur dot as akuzën liderit të opozitës, duke përdorur trukun e zhveshjes së tij prej mandatit të deputetit pa kaluar përmes kuvendit.

Kështu pra, kjo drejtësi ndërsa me njërën dorë i dha atë që i takonte, me tjetrën e kish zhveshur ndërkohë nga diçka tjetër. Vertet në garën e ardhshme elektorale demokratët mund të mos privohen më nga pasja e emrit të liderit të tyre në fletën e votimit, por ama, ata nuk do ta kenë atë prezent në fushatë. Pushteti dhe drejtësia i falën atyre vulën, por i rëmbyen Berishën.

Prandaj në këto kushte, të flasësh për ishuj të pavarur drejtësie, nëse nuk është manipulim, përbën naivitet. Edhe pas këtij vendimi të Apelit, pavarësisht nga mjetet që përdoren asgjë nuk ka ndryshuar: pushteti vijon t’i përdorë “heronjtë e fëmijve” tanë si leva të shkatërrimit të lojës së barabartë politike.