Europa, Beleri dhe dy mbretërit lakuriqë

Nga Skënder Minxhozi

Zgjedhjet e djeshme për Parlamentin Evropian shënuan një avancim të mëtejshëm politik djathtas në 27 vendet anëtare të Bashkimit. Shënuan gjithashtu një dobësim të krahut të moderuar proeuropianist, por jo një disfatë të tij numerike. Blloku proeuropian duket se do t’ja arrijë të ruajë shumicën në Parlament, duke siguruar që Europa e Bashkuar të mos përballet edhe këtë herë me flukset ekstremiste të të djathtave që kërkojnë shpërbërjen e Unionit.

Në pamje të parë raportet shifrore brenda Parlamentit të ri Evropian do të mbeten ato që ishin. Të moderuarit, ku futen të majtë e të djathtë të qendrës, kanë mundur të marrin pak më shumë se 400 vende në parlamentin me 720 deputetë, duke shmangur kështu rrezikimin imediat të projektit europian. Von der Leyen mund të shpresojë sërish për të rimarrë postin e presidentes së Komisionit por tani skena është populluar edhe nga të tjerë.

Në anën tjetër krahu proeuropian ka marrë në këto zgjedhje dy goditje të forta, në zemër të sistemit. Dy lokomotivat e Evropës së Bashkuar, Franca dhe Gjermania, panë avancim të fortë të të djathtave në zgjedhjet e fundit evropiane. Shtypi italian komentonte sot se zgjedhjet evropiane na treguan se dy mbretërit (Macron e Scholz) janë tashmë lakuriq.

Jo më e mirë është situata për kancelarin Scholz, partia socialdemokrate e të cilit doli e treta, pas CDU/CSU dhe AFD të ekstremit të djathtë. Scholz bëhet kësisoj i pari kancelar në historinë moderne të vendit, partia e të cilit del e treta në votime.

Në cepin e gadishullit të zhurmshëm ballkanik zgjedhja nga burgu e kryetarit të zgjedhur të Himarës Fredi Beleri, shënon një situatë të pazakontë, e cila në fakt është e tillë vetëm teknikisht, e jo politikisht. Nëse shohim rezultatin e partisë së kryeministrit Micotakis, vemë re se ai ka shtuar me vetem një poltron numrin e eurodeputetëve. Dhe ai mandat i shtuar është i Belerit, i cili ka marrë votat e të djathtës ekstreme greke, të cilat Micotakis nuk do t’i merrte dot me asnjë kandidat tjetër. Për faktin e thjeshtë se Beleri u kandidua nga burgu, në sfondin e një krize diplomatike therëse mes Shqipërië dhe Greqisë, çka gjeneroi vëmendjen dhe ndjenjat nacionaliste të një pjese të opinionit publik grek.

Me emocion më shumë sesa me arsye, ka nga ata që tashmë shohin dënim të ashpër dhe sanksione për qeverinë shqiptare dhe vetë vendin tonë. E bazojnë këtë tek fakti që instalimi i Fredi Belerit në Parlamentin Evropian do të sjellë ditë të zeza për Tiranën zyrtare. Asgjë nga këto nuk do të ndodhë. Fredi Beleri i prish punë Edi Ramës më shumë nga burgjet shqiptare sesa nga salla e Parlamentit Evropian. Deri më sot kishte një të burgosur me mandat politik që ishte i ngulur si gozhdë në raportet mes dy vendeve. Që nesër do të kemi një ndër 720 europarlamentarët që do të përpiqet të dëmtojë mesa mundet pozitën e Shqipërisë në Evropën e Bashkuar. Por politika greke nuk do të jetë më e zellshme në këtë mision tani që ka Belerin në radhët e veta, sesa më parë kur s’e kishte. Kthimi i asaj që deri dje ishte “çeshtja Beleri”, në një mandat europarlamentari për Fredi Belerin, përbën një mpakje, e jo një zmadhim të problemit Beleri.

Nëse Beleri braktis mandatin e fituar në Himarë dhe merr atë të eurodeputetit, ajo që do ndodhë vijimësisht do të ishin zgjedhje të reja në bregun e Jonit dhe fundi i sherrit për Himarën. Micotakis ka fituar një poltron në Strasburg duke ulur aty një person shumë të diskutueshëm, por nuk ka shpikur një fabul tjetër të madhe për Himarën siç është deri më sot saga e Fredi Belerit. Himara po humbet një kryebashkiak të keq e antishqiptar, Parlamenti Evropian po fiton një hidraulik të paditur.