Nga Lutfi Dervishi

Dita e lirisë së shtypit mbetet një ditë e mirë për të parë hijet që kërcënojnë gazetarinë jo nga jashtë, por nga brenda.

Një nga kërcënimet më të mëdha që kanoset sot është deformimi i prioriteteve gazetareske.

Në vend të përqëndrimit te raportimi objektiv dhe gazetaria hulumtuese, sot në modë është opinioni dhe sensacioni të cilat kanë kultivuar prej vitesh një publik që është edukuar të shfaqë përherë interes për to.

Kjo rokadë ka bërë që miti për gazetarinë këtu të mos jetë te reporteri/gazetari por opinionisti/analisti. (Një gazetar raporton atë që ka parë dhe verifikuar dhe atë që ka ndodhur në terren. Një analist/opinionist flet çfarë ndodh në kokën e tij që mund të jetë edhe krejt boshe.)

Propaganda e veshur si lajm është tjetër kërcënim për gazetarinë.

Është fakt se politikanët dhe qeveritarët tashmë raportojnë vetë nga vendngjarjet, shpejt dhe bukur, njëjtë si në filma.
Madje raportojnë edhe fushatat zgjedhore nga çdo cep i vendit ku përballja e tyre me qytetarët pas katër vitesh transmetohet si të ishte një skenë dashurie, malli dhe gëzimi.

Kjo sepse është koha kur politikani bëhet vetë media dhe media e ndihmon duke shpërndarë propagandë.

Një tjetër trend shqetësues është abuzimi me “objektivitetin”. Ai tha, ajo tha.

Një raportim pa asnjë verifikim mjaft që njëri thotë një budallallëk dhe gazetari në vend që të thotë se cila është e vërteta e ndjen se duhet të balancojë duke kërkuar edhe një budallallkë nga ana tjetër.

Beteja sot më shumë se për sasi është për cilësi. Por në kushtet e cunamit informativ besueshmëria e medias cënohet nga “tufa” e “ekspertëve/analistëve” që paraqiten si autoritete në fushat përkatëse.

Në të shumtën e radhës ke të bësh me njerëz që kërkojnë vëmendje përmes medias dhe që atë të cilën thonë sot e harrojnë nesër dhe atë që thonë nesër e kanë thënë pardje.

Në vend që të ofrojnë analiza të informuara dhe të bazuar në fakte, ata shpesh përhapin opinionet personale, në stilin “kështu ma merr mendja mua” .

Në vend të sqarimit mbjellin konfuzion përmes spekullimeve, thashethemeve, dhe keqinformimit. Nuk mbajnë asnjë përgjegjësi dhe mendojnë se “ky popull këtë meriton”..

Ndërsa “Qershia mbi tortë” janë gjobvëniet të paraqitura si gazetari investigative.

Rreziqet që vijnë nga pushtetet e tjera dhe sidomos ai politik ndaj medias janë evidente dhe nuk thua asgjë të re.

Por rënia e besueshmërisë së medias (15%) ka ardhur edhe si pasojë e minimit të profesionit nga brenda.

Pa vendosur autokontrollin, media nuk mund të bëhet e besueshme në misionin për të “kontrolluar” pushtetet e tjera.

Nga Tobias Zick

“Tensionet po intensifikohen rreth rezolutës së Kombeve të Bashkuara për Srebrenicën” – Keshtu shkruan gazeta gjermane Zidojce Zeitung duke theksuar se ato po nxiten kryesisht nga politikanët serbë”.

Sipas autorit të shkrimit, Tobias Zick në një tekst të botuar nga Zidojce Zeitung, “Në fillim, ministri i Punëve të Jashtme i Serbisë, Ivica Daçiç, citohet të ketë thënë në mes të prillit se “ai nuk ka asgjë kundër dënimit të krimeve të luftës në Bosnje dhe gjetkë”, por theksoi se është “kundër përshkrimit në rezolutën e cila së shpejti duhet të miratohet nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara, se populli serb eshte gjenocidal”

Autori, megjithatë, thekson se “projekt-rezoluta nuk përmend asnjë popull ‘gjenocid’, as serbët si grup etnik, as Serbinë si shtet dhe as Republikën Srpska”.

“Por kjo “nuk i pengon politikanët në Serbi dhe Republika Srpska të ngjallin emocione dhe të përhapin skenarë tmerri” – shkruan gazetari gjerman dhe përmend performancën e Dodik në Banja Luka në një protestë kundër rezolutës së planifikuar të OKB-së, i cili më pas deklaroi se “operacioni i ushtrisë në Srebrenicë në korrik te vitit 1995 ishte një ‘gabim’ që rezultoi në një ‘krim të madh’, por jo gjenocid. Dodik gjithashtu  u ka shprehur ngushëllimet familjeve të viktimave, e më pas ka kërcënuar se do të shkëputet: “Nuk do të jetojmë me ju që thoni se populli serb është gjenocidal” – pati deklaruar ai.

“Deklarata të tilla janë ‘kripë në plagët e viktimave’,”  – raporton Zidojce Zeitung deklaratën e Munira Subashiç nga Majki Srebrenica, e cila thekson se rezoluta e planifikuar e OKB-së është “e rëndësishme” në mënyrë që “fëmijët serbë, boshnjakë dhe kroatë të mësojnë të vërtetën dhe që ata fëmijë të dine ndërtojnë të nesërmen mbi të vërtetën”…………………..

A do të duhet të ndërhyjë sa më shpejt bashkësia ndërkombëtare?

Gazeta nga Mynihu raporton se Ćamil Duraković, nënkryetar i Republika Srpska, i cili vetë i mbijetoi gjenocidit në Srebrenicë, tha se ai është “me të vërtetë i shqetësuar” për klimën aktuale dhe sheh paralele me vitet 1990 të luftës, kur gjendja shpirtërore në grupet përkatëse të popullsisë fillimisht ishte mjaft e qetë”. Por më pas Slobodan Milloshevici, politikani dominues serb në Jugosllavinë e shkatërruar, ‘krijoi një klimë lufte”. Nëse retorika politike vazhdon siç ishte atëherë, tha Durakoviç, ‘atëherë bashkësia ndërkombëtare së shpejti do të duhet të ndërhyjë’.

Zidojce Zeitung vëren se nënat e Srebrenicës e shohin situatën në mënyrë të ngjashme. “NATO duhet të vendosë trupa në kufirin me Serbinë”, kërkojnë ata në një letër drejtuar qeverive perëndimore. “Ndërkohë, presidenti serb Aleksander Vuçic bëri thirrje për një tubim ‘pan-serb’ për Pashkët Ortodokse këtë fundjavë. Qëllimi është riafirmimi i ‘unitetit’ të Serbisë, Republika Srpska dhe Kishës Ortodokse Serbe”-  vlerësoi gazetari gjerman.

Në fund të shkrimit thuhet gjithashtu se “Kombet e Bashkuara kanë shtyrë për një javë votimin për rezolutën për gjenocidin në Nju Jork, sepse ka ende nevojë për diskutim mes shteteve anëtare.”

Nga Ylli Pata

Shkrimi i sotëm i një prej gazetave më të rëndësishme në Greqi, Kathimerini, ka treguar se situata me vizitën e Edi Ramës më 12 maj në Athinë, është një triller i vërtetë politik, ku deri tani opinioni këtu dhe në Greqi dinë pak gjëra.

Siç bëhet e ditur nga gazeta e njohur greke, shoqatat e emigrantëve shqiptarë të Greqisë, paskan marrë një leje në bashkinë e Athinës për të mbajtur takimi e 12 majit në Pallatin Olimpik të Sportit, Galatsi, një arenë totalisht e mbyllur, që vende të ulura ka 6200.

Çdo gjë po shkonte normalisht, derisa më pas bashkia e Athinës, ka anuluar lejen për Pallatin Galatsi, me preteksin se do të ketë aktivitete sportive. Kryetar i bashkisë së Athinës, është Haris Dukas, një politikan i PASOK dhe kundërshtar i qeverisë së Qirjako Micotaqisit.

Ndërkaq, emigrantë shqiptar në Greqi, bëjnë të ditur për TemA, se anulimin e lejes nuk e ka bërë bashkia e madhe e Athinës, por bashkia e Galatsit, që është një njësi vendore e veçantë në rrethinat e kryeqytetit.

Siç bëjnë të ditur, kryetar atje është një zyrtar i Nea Demokratia, Giorgos Markopoulos, i cili ka edhe origjinë shqiptare.

Po këta shqiptarë, theksojnë se kryebashkiaku i Athinës, Haris Dukas, nuk ka gjasa të hynte në lojra të tilla.

Por siç bën të ditur Kathimerini, deri më sot, bashkia e Athinës nuk ka dhënë një alternativë se ku mund të zhvillohet aktiviteti. Madje gjërat kanë shkuar aq thellë, sa ka ndërhyrë qeveria greke, duke i kërkuar qeverisë shqiptare që takimin Rama, ta mbajë pas 9 qershorit, kur zhvillohen zgjedhjet për Parlamentin Europian.

Por siç thotë Kathimerini, Rama ka vendosur që takimin ta mbajë me patjetër. E shkon edhe më tej, kur kujton se 12 maji është një provokim i pastër politik, pasi pikërisht atë ditë mbush një vit që është arrestuar Fredi Beleri.

E ketu nis trilleri të marrë ngjyra edhe më të ndezura në përplasjen politike, pasi sipas gazetës greke, Rama do të hyjë në fushatë, duke përdorur këtë simbolikë.

Madje siç shton Kathimerini, vizita e Ramës mund të ngjallë qarqet nacionaliste të veriut të Greqisë kundër Shqipërisë dhe kryeministrit shqiptar. Duket këtë pretekst kanë përdorur zyrtarët grekë për të kërkuar shtyrjen e vizitës.

Mirëpo sot, në ditën kur artikulli i Kathimerinit ka dalë në shtyp, Edi Rama ka publikuar një postim në faqen e tij në Facebook, ku konfirmon se më 12 maj do të jetë në Athinë.

Deri tani kemi një duel të fortë politik, që pritet që të sjellë seri tjetër të telenovelës. Kathimerini shkon më tej, kur tregon se ka llogaritur ditët e dënimit të Fredi Belerit, e sipas kësaj matematike, ai del nga burgu në muajin gusht, por i dënuar, çka do të thotë se nuk mund të bëjë betimin apo të kandidojë për kryetar bashkie nëse bëhen zgjedhje të reja.

E gazeta greke vijon kur zbulon, pa ndonjë referencë se Vangjel Tavo, ka zhvendosur vendbanimin e tij në Himarë, e sipas të gjitha gjasave do të jetë kandidat i mazhorancës për kryetar bashkie i Himarës në zgjedhjet e reja, që do të kenë një kohë jo të shkurtër për të zhvilluar.

Kathimerini, ndërkaq, duke sjellë në kujtesë konfliktin e vitit 1994 me pesë minoritarët e dënuar në kohën e Sali Berishës së parë, shkruan se u desh ndërhyrja e zyrtarëve amerikanë ku përmend të ndjerin Richard Hoolbroke.

Po a mund të ndalojë Athina zyrtare takimin e Edi Ramës me emigrantët shqiptarë? Natyrisht ka të gjitha instrumentet politikë dhe diplomatike për ta bërë. Por nëse e bën në mënyrë të mënyrë të njëanshme, ajo mund të kthehet në një boomerang. Nuk harrohet rasti kur zyrtarë greke vijnë në Shqipëri sa herë të duan jo vetëm për të takuar minoritetin, por edhe për të sulmuar qeverinë shqiptare.

Rasti më i freskët është eskursioni politik i ish-kreut të bashkisë së Athinës, Kostas Bakoyannis(nipit të kryeministrit Micotaqis) dhe Konstantinos Zervas, kryebashkiakut të Selanikut, në kulmin e fushatës për zgjedhjet lokale te tetorit të vitit të shkuar.

Ngjarje që u solli një ters të frikshëm partisë së Micotaqisit, pasi humbi dy qytetet më të mëdha greke në zgjedhje: Athinën e Selanikun, e nxori nga politike pikërisht “vizitorët” e Himarës.

Nëse Athina i thërret “arsyes së forcës”, gjasat janë që të krijojë vetëm një reaksion të paleverdisshëm, pasi Edi Rama nuk se është ai model politikani që tërhiqet. Aq më shumë që mundësitë teknologjike janë për të zhvilluar një takim, edhe pa qenë prezent fizikisht.

Ku fuqia dhe rëndësia mund të rritet edhe më shumë, e në këtë rast Micotaqis të bëjë autogol. Një takim virtual online i Edi Ramës qoftë edhe me një auditor të thjeshtë që janë mbledhur në një lokal publik të Athinës, do të bënte më bujë, sesa fjalimi në Pallatin Galatis. i cili do të ishte nën monitorimin e protokollit qeveritar, e ku siç ndodh në raste të tilla ka një marrëveshje për rregullat.

Megjithatë gjasat janë që Athina të mos lejojë takimin fizik të Ramës në Athinë, e ka shumë mundësi të kemi atë virtual, ku tensioni dhe përplasja do të mbetet si temë kryesore mes dy qeverive.

Dhe i jep një armë më të madhe jo Edi Ramës në këtë rast, i cili nuk është në fushatë, por Qirjako Micotaqisit, i cili kulmin e fushatës e kthen në një paradë nacionaliste kundër Tiranës.

Siç ndodhi edhe në prag të zgjedhjeve parlamentare e atë lokale, ku Edi Rama i dha një dorë mikut të tij të Athinës që të bëhej skifter për të marrë votat ekstreme. Por siç u dukën bathët, në Athinë e Selanik, baruti qëlloi i lagur.

Nga Hisen Berisha

Raportet ndërkombëtare po thonë me elegancë, se fundi i qeverisë Kurti, i mashtrimeve dhe rrezikut që po i shkaktoni vendit, veç po afron.

Për fitën e “luftës” për mbrojtjen e të drejtave të punëtorëve, (përkundër vlerësimit personal që kam për lëvizjet internacionaliste) u mundova të gjej forcën për tu solidarizuar me kategoritë e diskriminuara të shoqërisë, në të dy sektorët dhe në të gjitha nivelet e administratës shtetërore, gjegjësisht shërbimin civil në vend.

Edhe pse kjo mbështetje ka ndodhur çdo ditë të politkbërjes personale, grupore e partiake, dua të bëj një ndërfutje, duke përkujtuar se nga Rambujeja e me Marrëveshjen e Kumanovës – u detyrua RFJ-Serbia të largoj nga Kosova Ushtrinë dhe formacionet paramilitare, Policinë dhe ADMINISTRATËN.

Pse e theksova këtë? Për të treguar peshën e administratës civil-shtetërore. E cila, sipas Marrëveshjes së kapitullimit të Serbisë, konsiderohet si fuqia e tretë institucionale dhe shtetërore.

Edhe kur u vendos protektorati ndërkombëtar në Kosovë, pas luftës, KFOR u caktua nga KS/KB për të garantuar sigurinë e Kosovës, ndërsa UNMIK për të qeverisur dhe ndërtuar administratën shtetërore.

Pra, krijimi i institucioneve të Kosovës, kishte fokus kryesor ndërtimin e administratës shtetërore / shërbimit civil.

Sigurisht, ka pasur raste korruptimi procedurash, nepotizëm, etj. Por, gjatë 25 viteve të lirisë, është investuar shumë në ngritjen e një administrate shtetërore dhe shërbimi civil profesional të trajnuar për t’u shërbyer qytetarëve kosovarë.

Kjo u realizua në kuadër të partneritetit me PNU&C, që ka mbështetur Kosovën në avancimin e demokracisë institucionale dhe ligjore.

Ketë vrapim nëpër procesin e ndërtimit të vlerave të lirisë, e bëra për të vu theksin te veprimet që po ndodhin sot, që jo vetëm në raportet ndërkombëtare për Kosovën por edhe nga vet pjesëtarët e shërbimit civil, spektrit politik e shoqëria civile, i kanë lexuar veprimet e qeverisë që po qojnë në shkatërrimin e administratës së ndërtuar me kujdes, duke tentuar ta zëvendësojnë me një administratë të pranueshme partiakisht.

Kjo po ndodh në emër të një “reformatimi të spektrit të gjerë”, që filloi me dialogun, marrëveshjet, sistemin juridik, politik, mbrojtjen dhe sigurinë, zhvillimin ekonomik, arsimor, shëndetësor, skemat sociale, dhe statusin e shtetit si subjekt në raportet ndërkombëtare.

Me ardhjen në pushtet të LVV, institucionet dhe administrata shtetërore janë mbushur me militantë partiakë në rolin e komisarëve politikë, detyra e të cilëve është të bëjnë presion dhe shantazhojnë për përshtatshmëri politike, partiake ose vetë/largimin nga puna.

U bë “sh-kapja” që pretendonte përmes propagandës zgjedhore, për të kapur çdo segment shtetëror më pastaj, me nepotizëm, komprometim, korrupsion, krim të organizuar, shantazh, etjnw cdo agjensin shtetror, siç venerojnw edhe raportet ndërkombëtare. Këtë operacion e kanë filluar “revolucionarët me shamia të kuqe”, duke filluar së pari me diplomacinë. Pastaj, ky fenomen ka përfshirë Bordet drejtuese dhe strukturat drejtuese e punëtoret e çdo ndërmarrje publike, dhe jo vetëm. Shumë biznese duke i filtruar në “byronë partiake”, duke i ndalur projektet dhe investimet kapitale, dhe duke i detyruar operatorët ekonomikë dhe punëkryesit ti nënshtrohen partisë-shtet.

Në ditët e fundit, me dokumente/fakte është dëshmuar se punësimet bëhen me “rekomandim nga partia”, si dhe vendime që cenojnë statusin e të punësuarve në shërbimin civil të administratës shtetërore.

Institucionet profesionale, si mbrojtja e shëndetësia, ende po i rezistojnë kësaj agjende kundër funksionalitetit institucional të shtetit. Por këto ditë, përmes “reformatimit” po provohet centralizimi i procesit të menaxhimit e udhëheqjes edhe me këto institucione të ndjeshme.

Derisa në Forcë, kjo është e ndjeshme, ngase do të përballet me rolin e PUN dhe efaktin se profesioni i ushtarakut është art dhe shkencë njëkohësisht, në Drejtësi po e realizojnë agjendën antishtet, përmes ndwrhyrjeve dhe kualifikimit të vendimeve të Gjykataës iterpretuese të Kushtetutës, bllokimit të procesit të emërimit të Kryeprokurorit dhe destruktivizmit të Këshillit gjyqësor e atij prokurorial.

Ndërsa, në SHSUK përkatësisht shëndetësi në nivelin sekondar, me vendimin e Bordit dhe menaxhmentit, po centralizohet çdo gjë në emër të kontrollit partiak. Të parët që pritet të pësojnë janë afër njëmijë punëtor të administratës në nivel qendror dhe atë rajonal.

Pra, në emër të centralizimit me qëllim kontrolli dhe përshtatshmërie politike e partiake, (veti tipike të regjimeve totalitare dhe komuniste), po shkatërrohet administrata shëndetësore.

Në agjencitë tjera të shtetit ku bëhen hetime exofficio të krimeve të karakterit institucional, sic është rasti me Njësinë e Veçantë Hetimore brenda Policisë së Kosovës që trajton rastet e korrupsionit, qeveria gjegjësisht ministria përkatëse, ndërhyri duke i ndalur hetimet dhe larguar nga procesi dhe detyra funksionale të udhëheqësit të kësaj njësie majorit Shemsi Haziri.

Përse u bë kjo? Sepse, Haziri po hetonte disa prej aferave më të njohura të korrupsionit ku ishin të përfshirë Martin Berishaj dhe afera kurruptive me energjinë përmes GEN, e cili aktivitetin po e vazhdon duke hapur një ndërmarrje analoge ne Norvegji, Nagip Krasniqi dhe aferat korruptive në KEK, Ministria e Tregtisë dhe aferat e vjedhjes në rezervat e shtetit, e zyrtarë të tjerë të lartë të pushtetit.

Me largimin e Major Hazirit dhe hetuesve tjerë, që po i trajtojnë këto afera të korrupsionit e krimit te organizuar, synohet bllokimi i hetimit të rasteve ku janë të përfshirë akterët e pushtetit.

Pasojat e propagandës kundër shtetit, që këta qeveritar e vazhduan edhe pas ardhjes në pushtet në çdo forum ndërkombëtarë si metodë e agjendës së tyre politike anti-shtet, tani po sjellin efekte domino.

Kur udhëheqin njerëzit e kqinjë, marrin vendime të gabuara, atëherë populli e paguan çmimin e pasojave.

Kjo po i ndodhë popullit të Kosovës aktualisht. Ata menduan se duke etiketuar dhe denigruar shtetin dhe çdo arritje politike, ekonomike, sociale, të sigurisë dhe integrimeve, do të fitonin një pozicion të favorshëm dhe të besueshëm në arenën ndërkombëtare.

Tani po përballen me mekanizma ideologjik të “revolucionit me shamia të kuq”, mekanizma të cilët vetë i kanë krijuar me propagandë dhe kauza të rrejshme.

Tani ata duhet të shërbehen edhe metej me gjuhë elektorale për të mbijetuar vetë-viktimizimin! Prandaj gjithçka që po bëni e thoni po ngjanë si një reprizë e premtimeve të parealizuara.

Shikoni se si po bëhen investimet në infrastrukturë rrugore, arsim, shëndetësi, çështje sociale dhe për mundësi të barabarta punësimi (me rekomandime partiake), dhe në fushën e sigurisë në veçanti.

Abuzim i pa parë me paranë publike dhe taksat e qytetarëve, i cili duhet hetuar nga organet përkatëse dhe Zyra Kombëtare e Auditimit.

Një qeveri e përgjegjshme, përgatitet gjithmonë për luftë, e ngrit dhe siguron sigurinë e saj, por nuk flasin hapur për luftë.

Propaganda si mjet linçues, paranojat, dhe frikësimi i qytetarëve janë mekanizma për të mbajtur nën kontroll emocionet e qytetarëve, bashkë me varfërimin ekonomik si doktrinë dhe varësina sociale si mekanizëm i regjimeve të majta dhe totalitare, për të udhëhequr/sunduar më lehtë me qytetarët duke i mbajtur të varur nga pushteti.

Qeveria duhet të flasë për zhvillimin ekonomik dhe rritjen e kapaciteteve ushtarake për mbrojtjen dhe sigurinë, si dhe për gatishmërinë luftarake nëse ka sinjale, dhe jo të flasë hapur për luftë.

Kërcënim nga Serbia është i vjetër, sa ekzistenca e dy kombeve tona, dhe asnjë tregues ushtarak ose gjeopolitik nuk është ndryshuar, përveç përparësive të sojit neokomunist që po përhapen dhe po bëhen kërcënim për shfarosjen e qytetarëve, me pretekstin, nëse nuk i rivotojnë ata.

Sa i përket natyrës së qeverisjes sonë, raportet ndërkombëtare për Kosovën, si ai i Freedom House dhe veçanërisht ai i Departamentit të Shtetit të SHBA, flasin me tone tejet shqetësuese.

A nuk e vëren kjo qeveri se veprimet e tyre po e bëjnë Kosovën një pikë të zezë në hartën e Evropës?!

Urdhëroni, tani është rasti të flasim me gjuhen opozitare, për inflacionin, koston e papërballueshme te jetesës ne Kosovë, rritjen e çmimit te energjisë, mungesën e projekteve zhvillimore, korrupsionin serioz në nivelet me të larta të qeverisjes ( gjithmonë sipas të dhënave të institucioneve me kredibilitet ndërkombëtarë si raporti i Departamentit te Shtetit ), ndërhyrjen e qeverise në sistemin e drejtësisë, ngufatjen e lirisë se mediave ( raporti i Freedom House ), asociacionin me kompetenca ekzekutive apo autonomi territoriale politike brenda territorit të shtetit, sanksionet e BE, dobësimi i përgjithshëm i sundimit të ligjit, duke ua përshtatur atë “maliqëve” të qeverisë dhe kuvendit nga soji juaj politik, ku edhe rastet kriminale, të korrupsionit, etj i nënshtrohen apelimeve të përsëritura dhe sistemi i kapur tashme gjyqësor, shkakton parashkrimin.

Prandaj edhe ndër raportimet më të rëndësishme në lidhje me të drejtat e njeriut ishin problemet serioze me pavarësinë e gjyqësorit; kufizimet serioze ndaj lirisë së shprehjes dhe lirisë së mediave, përfshirë edhe nëpërmjet dhunës apo kërcënimeve ndaj gazetarëve; korrupsioni serioz i qeverisë; dhuna në familje; si dhe krimet e dhunshme.

Nëse nuk respektohet drejtësia, çfarë janë qeveritë përveçse banda hajdutesh? Ju po përpiqeni vazhdimisht të bëni biseda inteligjente, e ne jemi përpjekur t’iu durojmë në emër të kostruktivitetit parlamentar e politik, duke provuar të hedhim fjalën, në vend që të hedhim gurë.

Por ju jeni kthyer në një qeverisje për të cilën ndjehet mirë vetëm hasmi, siç thoshte Gjergj Fishta.

Ky raport e shumë të tjera gjatë viteve, vërejtjet tona të vzhdushme e konstruktive, është konsekuenca e politkave të kqija, veprmeve dhe vendimeve të gabuara, për këto vite qevrisje, si dhe propagandës denigruese që keni bërë për gjithë këto 25 vite të qenies suaj në Kosovë.

E që raportet ndërkombëtare po ua thonë me më elegancë, ngase edhe ata e dinë se fundi juaj dhe i mashtrimeve e rrezikut që po i shkaktoni vendit veç po afron.
Prandaj, ju sugjeroj, që të nos e “refuzoni as pjesërisht as plotësisht” raportin. Por, provoni të reflektoni, analizojeni e nxjerrni detyrat e shtëpisë, sepse e ka bërë “Vëllai i madh”.

Nga Klodiana Lala

Sytë e shqiptarëve mëngjesin e 30 prillit ishin drejtuar nga SPAK.

Pardje ishte radha e Erion Veliajt, kryebashkiakut të Tiranës, të futej në godinën e xhamtë – në dyert e së cilës po hyjnë e dalin profile të larta të politikës, të dyshuar për përfshirje në akte korruptive e lidhje me krimin e organizuar.

Në ditën e shpalljes së datës së parashikuar për paraqitjen në frontin e drejtësisë, Erjon Veliaj, nuk mundi ta fshehë pasigurinë që i kishte kapluar zemrën.

Profili i tij, njëherazi kryetari i qytetit dhe personi i dyshuar për vepra të dyshimta, ishte një bashkëveprim i çuditshëm që e përshkallëzonte ankthin e tij.

Me zell, qytetari i parë i Tiranës, i cili kishte propaganduar se do të paraqitej vullnetarisht në Prokurorinë e Posaçme, mbërriti një orë përpara orarit të caktuar në urdhrin e firmosur nga Dritan Prençi.

Si për të dëshmuar, se ishte aty për shkak të vullnetit të tij, e jo një urdhri të detyrueshëm, që e paralajmëronte që nëse se zbatonte do ta shoqëronin me oficerë të Policisë Gjyqësore.

Orët në vijim, rrëzuan propagandën e kryebashkiakut të 1 milionë pemëve të mbjella në Tiranë, në një kohë që vetëm pemë që nuk shihen.

Teksa kapërcente rrethimin e jashtëm të SPAK, në shoqërinë e drejtorit Juridik të Bashkisë, Alban Dokushi dhe një përfaqësuesi të medias, Veliaj pati përplasjen e parë me disa qytetarë e deputetë të Rithemelimit.

“S’kemi as ujë, as asgjë” – dëgjohet të thotë një qytetar.

“Kërkoja Fariut me 100 mijë euro makinë”, u përgjigj Veliaj.

“Hajdut, kriminel, e ke vendin në burg”, vijuan mbështetësit e Rithemelimit.

Surpriza jo e këndshëm për Veliajn erdhi shpejt.

“Kolegët” siç i quante ai prokurorët e Posaçëm, u informuan nga punonjësit e Gardës, se kryebashkiaku kishte mbërritur.

“Të presë – u përgjigjën ata – ka ardhur para orarit”.

Veliaj mbeti peng i propagandës së vet.

I pafuqishëm për të dalë prej andej nga breshëria e pyetjeve të gazetarëve, zgjodhi të qëndronte në hollin prej 2 metrash të SPAK.

I ulur aty, në një platformë, as karrige as tavolinë, ku gardistët mbajnë regjistrin e hyrjeve daljeve.

Pranë tij, qëndronin dy prej pjesëtarëve të stafit.

Plot 45 minuta, Veliaj qëndroi në heshtje. Kuptohej që nuk kishte zgjidhje tjetër.

Koha në pritje ishte si një burg i padukshëm, ku çdo sekondë dukej e pafund.

Në atë godinë të ftohtë dhe të papërshtatshme për një politikan, ai ndihej si një i burgosur në kërkim të lirisë së humbur.

Ora shënonte 09:47 minuta, kur u lejua të ngjitej në godinë, pasi kaloi procedurat e kontrollit.

Çastet në vijim, ishin orë ankthi për Veliajn, teksa i përgjigjej oficerit të BKH-së.

Në momentin e parë të kryqëzimit të syve me prokurorët e ashpër, qëndrimi i tij ishte i palëvizshëm, sikur të kishte përfunduar në një sallë gjykimi të pamëshirshme.

Pyetjet e tyre, të cilat binin si shpatulla e një ushtari të vështirë, e lënë atë të ndihej i vetmuar në një det akuzash dhe dyshimesh.

Për ndershmëri profesionale, shumë detaje të mësuara, nga shtatë orët e qëndrimit të tij në SPAK, po kursehem të mos i bëj publike, për të mos i dhënë shkas z.Veliaj të nisë sulme në adresën time me emër, siç rëndom dhe në mënyrë të paprecedentë po bën në drejtim të shumë kolegëve të tjerë.

Burime konfirmojnë se pyetjet ishin të shumta, për të sqaruar rolin e tij në aferën e djegësit të Tiranës.

Që nga studimi i IFC-së, që në thelb sipas SPAK, i hapi rrugë partneritetit publik privat për trajtimin e mbetjeve, te dyshimet e marrjes së kompetencave të këshillit të qarkut, marrëveshjes së dherave, e deri te pyetje që lidhen me njohjen e tij me bosët e inceneratorëve, Mërtiri e Zoto, tashmë në arrati.

Bashkudhëtar të Erion Veliajt në këtë vuajtje të tij, ishim dhe “trimat” e IKMT-së, që dalloheshin lehtësisht nga tatuazhet, veshja e tyre, apo edhe mënyra sesi përçmonin gazetarët.

Fshehtas fotografoheshin gazetarët që raportonin, e kjo u shndërrua në temë debati mes vartësve të Veliajt dhe disa prej kolegëve. Njëra prej tyre dhe unë.

Dalja e tij nga SPAK, na dëshmoi se Erion Veliaj ka frikë nga mediat.

Ai ndjehet komod vetëm kur e filmojnë vartësit. Kur është e ndezur vetëm regjia e tij e propagandës.

Pasi la godinën, priti mbase 2 apo 3 minuta, dhe u shfaq përballë kamerave. Nuk mori asnjë pyetje.

Në këtë stërvitje të vështirë, ai ndiente presionin që vinte nga të gjitha anët, duke u përballur jo vetëm me akuzat, por edhe me sytë e shqetësuar të gazetarëve të cilët prisnin të godisnin sa më thellë në historinë e tij të errët.

Sërish këmbënguli se shkoi me vullnet në SPAK.

I cilësoi hetuesit e BKH-së si kolegë profesionistë. Ndërsa tha se ishte aty si bashkëpunëtor i tyre (uroj të ketë statusin e të penduarit).

Herë pas here, ai ndjente se po bëhej një pjesë e një dramë më të madhe se vetvetja. Në çdo heshtje, në çdo fjalë që lëvizte nga buzët e tij, ai kishte përballë veten me një rrugë të mbyllur dhe një të ardhme të paqartë.

Pastaj me vrap e në makinë.

Fluturoi drejt mbledhjes së Këshillit Bashkiak.

Prej andej, me një mllef të jashtëzakonshëm dhe për faktin se askush se kundërshtonte dot, hodhi vrer ndaj gjithkujt që mundi. Përfshirë dhe medias!

Përpjekjet e tij për të mbajtur pamjen e një lideri të palëkundur, ndërsa shkrihej brenda, ishin si përpjekja e një artisti për të ruajtur vlerën e një vepre të rrallë ndërsa ajo po digjej përpara syve të tij.

Në fund të ditës, ai e kuptoi se lufta ishte e humbur dhe se përballja e vështirë ishte vetëm fillimi i një ngjarjeje më të madhe, e cila do të vazhdonte të përshkallëzohej nëpër faqe të tjera të historisë së tij.