Fëmijët përballë epidemisë “Ujku i Cërrikut”

Nga Andrea Danglli

Vitet e fundit, media digjitale ka njohur rritje të gjerë e të shpejtë në të gjithë botën duke u shndërruar në një histori komplekse zhvillimi që mbart të mirat e të këqijat e asaj që po ndjek të tashmen dhe padiskutim, do të shoqërojë edhe të ardhmen tonë të përbashkët. Në këtë realitet të ri gjithnjë e më surprizues për nga inovacioni, thuajse të gjitha mediumet tradicionale në Shqipëri kanë përqasur paralelisht punën e tyre me evolucionin teknologjik, i cili çdo ditë na njeh me dimensione të paeksploruara më parë. Tashmë, çdo televizion, gazetë, revistë apo radio që ka operuar për vite më radhë në treg, disponon së paku edhe një dritare elektronike tek e cila pasqyron prodhimtarinë e vet për të shkuar te publiku përmes kanaleve të reja të komunikimit si ndërthurje mes së vjetrës dhe të resë. Gara mediatike shton çdo moment pistat, shumon lojtarët, ndryshon rregullat, shumëfishon ngjyrat, shton ritmin e lojës dhe duket sikur nuk ekziston vërtet asnjë vijë finishi.

Fenomeni “Ujku i Cërrikut”

Ndër vite kryesisht media elektronike thuajse ka qenë e pamëshirshme ndaj së ardhmes dhe fenomeni “Ujku i Cërrikut” është mishërim perfekt i kësaj shpresëvrasjeje. Sajmir Rexhepi, i njohur nga audienca si “Ujku i  Cërrikut” është një personazh i cili në mediat elektronike është prezantuar e shitur fillimisht si një model i rrjeteve sociale, këngëtar e aktor, madje-madje, për hir të marrëzisë e komedisë, edhe mbret me kurorë, pavarësisht se Shqipëria është Republikë Presidenciale!

Tashmë, çdo qytet i Shqipërisë ka personazhe të ngjashëm me të ku në ekranet e mjeteve tona teknologjike mund të gjejmë lehtësisht të tjerë imitues që shfaqen nën emrat: “Ujku i Shijakut”, “Ujku i Fierit”, “Ujku i Mamurrasit”, “Ujku i Librazhdit”, etj. Pasqyrimi i këtyre individëve në media me zhargonin tej normave, sjelljes agresive, mesazheve të dhunës dhe qasjes së tyre ndaj publikut, ka dhënë një ndikim jo pak të vogël në jetëzimin dhe përtëritjen e herëpashershme të brand-it të antivlerave, ku personazhet i lënë vendin e yllit të momentit njëri-tjetrit.

Heroi për fëmijët në këtë video nuk është princi që shpëton princeshën nga kthetrat e kafshëve të egra, nuk është zana që shpërndan mirësi, nuk është polici që ndjek kriminelin, as ndonjë astronaut që fluturon duke i dhënë krahë potencialit njerëzor, apo as ndonjë misionar drite që shkon drejt thesareve të fshehura të natyrës. Jo: superheroi model, ndryshe nga sa jemi mësuar, ditët e sotme është një tjetër lloj kafshe, “Ujku i Cërrikut”, specie që noton në ujërat e ndotura të mediave tona elektronike.

Pavetëdija kolektive bën që të lulëzojë fenomeni “Ujku i Cërrikut” i cili bën që audiencës të mos i serviret ajo çka duhet, por ajo që kërkohet. Madje-madje, nëse konsumatori mediatik thotë se gomari fluturon, mediumi nuk e bën fjalën dysh!

Publicisti i njohur italian Giancarlo Bosetti thoshte: Mediat e tjetërsojnë rrënjësisht mjedisin, nga ku fëmijët zgjedhin modelin për të imituar. Rezultati: po rrisim shumë kriminelë të vegjël.