Itinerari që ndjekin shqiptarët për të ikur në Angli

Akti i Skllavërisë Moderne u prezantua nga Theresa May, atëherë sekretare e Brendshme në vitin 2015, si një mënyrë për të mbrojtur viktimat e bandave të trafikimit të njerëzve, por që atëherë është bërë “zbrazja më e madhe” në sistemin e imigracionit. Të rinjtë shqiptarë janë bërë veçanërisht të aftë për të luajtur sistemin për të shmangur dërgimin në shtëpi kur kalojnë ilegalisht Kanalin për të mbërritur në MB. Shqiptarët tani përbëjnë kombësinë e vetme më të madhe që pretendojnë se janë viktima të skllavërisë moderne.

Duke paguar bandat e kontrabandës së njerëzve për t’i çuar në Britani, deri në 2% e të gjithë meshkujve shqiptarë ose kanë tentuar të kalojnë Kanalin ose po mendojnë ta bëjnë këtë. Suella Braverman, Sekretarja e Brendshme, në mënyrë të diskutueshme iu referua krizës së anijeve të vogla si një “pushtim”, pasi deputetët theksuan se 12,000 shqiptarët që kanë mbërritur në Britaninë e Madhe deri më tani këtë vit nuk kanë ardhur nga një vend i shkatërruar nga lufta, por nga ai që pret anëtarësimin në BE.

Këtu ne detajojmë se si emigrantët arrijnë në Britaninë e Madhe dhe sesi Akti i Skllavërisë Moderne i ka hapur derën migrantëve shqiptarë. Qytetet verilindore shqiptare të Kukësit, Dibrës dhe Shkodrës janë terrenet kryesore të gjuetisë për bandat e kontrabandës së njerëzve që bëjnë pasuri nga premtimi i kalimit të sigurt në MB për të rinjtë e papunë në zonat më të varfra të vendit. Duke përdorur TikTok dhe faqet e tjera të mediave sociale, bandat reklamojnë kalimet e Kanalit, shpesh me video dhe fotografi të varkave që bëjnë udhëtimin, me hashtags si #makeyourmove, së bashku me kohët e udhëtimit, detajet e rrugëve dhe premtimet për jelekët e shpëtimit. Në varësi të rrugës, bandat paguajnë nga 3,500 deri në 15,000 £ për person.

Për të apeluar për të rinjtë e tunduar për të bërë udhëtimin, bandat madje kanë reklamuar shitjet e “Black Friday” me 50 për qind ulje të kostos së një kalimi dhe disa postime u kanë kërkuar shqiptarëve që të bëjnë kalimet sa më shpejt të jetë e mundur përpara politikës së Ruandës. Postime të tjera inkurajuan emigrantët të përfitonin nga vakumi i pushtetit pasi Boris Johnson u detyrua të jepte dorëheqjen, dhe një video e TikTok madje sugjeronte se shqiptarët mund të vinin në MB për t’i bërë nderimet e tyre mbretëreshës së ndjerë. Çdo postim do të qëndrojë në internet vetëm për disa ditë përpara se të hiqet, për ta bërë më të vështirë për policinë gjetjen e burimit të tij. Që nga viti 2014, Shqipëria ka qenë një kandidat zyrtar për anëtarësim në BE dhe që nga viti 2010 qytetarët e saj kanë qenë në gjendje të udhëtojnë pa viza brenda BE-së, që do të thotë se ata mund të udhëtojnë deri në bregun e Kanalit pa shkelur asnjë ligj ose pa u sfiduar. Shumë migrantë tashmë e dinë nga miqtë ose të afërmit që kanë arritur në MB se duke pretenduar se janë 17 vjeç, ose duke pretenduar se janë trafikuar, ata mund të shmangin dërgimin në shtëpi.

Rruga e emigrantëve shqiptarë për në Angli

Një shqiptar me banim në Kukës, djali i të cilit udhëtoi ilegalisht në Britaninë e Madhe dhe tani jeton këtu, tha: Njerëzit largohen nga këtu çdo ditë. Njerëzit që i marrin në barkë ose i futin në kamion u thonë se çfarë të thonë nëse kapen. Ndoshta thonë se janë të mitur ose janë trafikuar. Njerëzit që i marrin do të marrin informacion nga ata që kanë mbërritur tashmë dhe çfarë kanë thënë që ka funksionuar dhe do të thotë se mund të qëndrojnë.

Pagat në Shqipëri për ata që mund të gjejnë punë mesatarisht 442 £ në muaj dhe kriza e kostos së jetesës së shkaktuar nga lufta në Ukrainë ka bërë që çmimet e ushqimit, karburantit dhe energjisë të rriten. Kaq shumë shqiptarë janë larguar nga vendi, sa nuk ka punëtorë të mjaftueshëm për të sjellë të korrat, dhe në anën tjetër të shkallës së pagave, aq shumë mjekë janë larguar për të punuar diku tjetër, sa që vendi po mendon të ndryshojë ligjin për të ndaluar diplomën mjekësore deri në mjekët kanë punuar për të paktën tre vjet në vendin e tyre. Statusi i Shqipërisë si një vend me udhëtim pa viza në BE e ka bërë gjithashtu një vend kyç tranzit për emigrantët nga vendet e tjera që nuk kanë udhëtim pa viza. Emigrantët nga Ballkani, duke përfshirë vendet jo anëtare të BE-së si Serbia, Mali i Zi dhe Bosnje-Hercegovina, shkojnë përmes tokës në Shqipëri dhe, pasi të jenë në një furgon ose kamion, mund të arrijnë në Francë pa kontrolle pasaporte.

Ideja për të pretenduar të jetë viktimë e skllavërisë nuk u kalon emigrantëve derisa të hipin në varkat e Kanalit. Për ata që mund ta përballojnë atë, Britania mund të jetë më pak se 48 orë larg nëpërmjet një fluturimi për në Bruksel, duke i vendosur ata brenda 70 milje nga Kanali. Sapo të jenë në Bruksel, ata do të takohen nga kontrabandistët që do t’i çojnë në Nieuwpoort në bregdetin belg, ose thjesht në kufirin francez për në Dunkirk për të pritur kalimin e tyre të planifikuar me varkë të vogël. Megjithatë, ata me precedentë penalë ose që kanë tentuar kalimin më parë zakonisht do të zgjedhin të shkojnë në tokë, pasi autoritetet shqiptare do të konfiskojnë pasaportat e kriminelëve ose emigrantëve të dyshuar të paligjshëm nëse përpiqen të hipin në një avion. Furgonë do t’i çojnë ata përmes Serbisë, Hungarisë, Gjermanisë dhe Francës në Calais, ku ata vendosin kampin dhe presin për kalimin e radhës. Nëse moti është i favorshëm, migrantët mund të jenë në një varkë brenda orëve nga mbërritja në bregdet, zakonisht duke u nisur në errësirë ​​për të shmangur patrullimet bregdetare franceze ose belge. Megjithatë, jo të gjithë emigrantët përdorin rrugën e Kanalit. Muajin e kaluar, Agjencia Kombëtare e Krimit shkatërroi një bandë kontrabande njerëzish që sillte shqiptarë në Mbretërinë e Bashkuar me tragete dhe anije mallrash nga Bilbao dhe Santander në Spanjë në Portsmouth, Southampton dhe Liverpool për të shmangur patrullimet e Channel.

Përtej kanalit

Më shumë se nëntë në 10 varka të vogla që shmangin kthimin nga francezët ose belgët, do të përgjohen nga anijet e Forcave Kufitare ose varkat e shpëtimit RNLI. Ata që shpëtohen nga Forca Kufitare u jepet një rrip dore kur sillen në bord, duke i identifikuar me një referencë numerike ose një numër migranti dhe një referencë që i lidh me varkën nga e cila u shpëtuan, e njohur si një numër ngjarjeje. Ata që shpëtohen nga RNLI do t’u jepet një rrip dore pas mbërritjes në Dover. Secili migrant, i shoqëruar nga një oficer i Forcave Kufitare duke përdorur një “shtresë udhëzuese”, kalon mbi dy rimorkiatorë të ankoruar në Portin e Doverit dhe përmes një ure për në qendrën e mbërritjeve të Western Jet Foil.

Mbërritja në MB

Stafi i Forcave Kufitare informon oficerët në tavolinë për çdo shqetësim që kanë në lidhje me migrantët dhe secilit prej tyre i ofrohet një test Covid, kontrollohet për ndonjë urgjencë mjekësore dhe pyetet për emrin, moshën dhe kombësinë e tyre. Një kartë me numra përdoret për të treguar moshën e tyre dhe atyre u shfaqen flamuj që mund t’i tregojnë për të treguar kombësinë e tyre nëse nuk flasin anglisht. Thjesht mbërritja në Mbretërinë e Bashkuar me një varkë të vogël nuk përbën krim, por migrantët po shkelin ligjin nëse nuk paraqiten pranë autoriteteve të imigracionit ose nëse nuk kanë dokumente të përshtatshme identifikimi, duke supozuar se nuk kanë të drejtë ligjore për të hyrë si vizë ose leje qëndrimi. Shumica e migrantëve ndalohen zyrtarisht, në vend që të arrestohen, megjithëse nëse oficerët e Forcave Kufitare kanë shqetësime për migrantët individualë, ata mund të marrin shenjat e gishtave të tyre në këtë fazë dhe t’i arrestojnë nëse është e nevojshme.

Çdo migrant kërkohet për armë dhe pyetet nëse ka ndonjë gjë që duan t’u thonë zyrtarëve. Ata nuk pyeten në atë fazë nëse po kërkojnë azil, pasi Western Jet Foil është thjesht një postim për të garantuar sigurinë e tyre përpara se të përpunohen. Emigrantët janë fotografuar me një aparat fotografik Polaroid, ku tregohen të dhënat e brezit të dorës dhe fotografia i është bashkangjitur formularit të ndalimit të tyre. Emigrantëve u jepen rroba të thata, ushqim dhe pije të ngrohta dhe dërgohen 20 milje në qendrën e pritjes Manston.

Përpunim në Manston

Sapo të mbërrijnë në Manston, procesi i kontrollit të emrave, moshës dhe vendit të origjinës së migrantëve përsëritet dhe ata dërgohen në stacionet e regjistrimit biometrik ku merren shenjat e gishtërinjve dhe fotot e tyre. Të gjithë detajet e të cilit përputhen me bazat e të dhënave të të dhënave kriminale arrestohen dhe dërgohen në një qendër largimi imigracioni për të pritur dëbimin, ku shumë do të kërkojnë këshilla ligjore dhe do të pretendojnë se janë trafikuar ose do të pretendojnë se jeta e tyre është në rrezik nëse kthehen. Procesi i identifikimit nëse migrantët kanë kërkuar azil në vende të tjera është më i vështirë si rezultat i tërheqjes së bashkëpunimit nga BE-ja mbi bazën e të dhënave evropiane të daktiloskopisë së azilit (Eurodac), e cila përdoret për të identifikuar kërkesat për azil në vendet e BE-së.

Në korrik, David Neal, Kryeinspektori i Pavarur i Kufijve dhe Imigracionit, tha se të dhënat për migrantët ishin “të pafalshme të tmerrshme”, pajisjet për kryerjen e kontrolleve të sigurisë ishin “të pabesueshme” dhe të dhënat biometrike si shenjat e gishtërinjve dhe fotografitë “nuk regjistrohen gjithmonë”. Çdo migrant që pretendon se është nën 18 vjeç do të transferohet në kujdesin e shërbimeve sociale, të cilët më pas do të vendosin nëse individi po thotë të vërtetën. Ata që gënjejnë transferohen përsëri në sistemin e të rriturve, ndërsa të miturit e vërtetë të pashoqëruar do të bëhen përgjegjësi e punonjësve socialë. Nuk kanë të drejtë për përfaqësim ligjor gjatë kohës që janë në Manston, dhe asnjë avokat nuk lejohet të hyjë në objekt. Emigrantët mund t’u tregojnë zyrtarëve të imigracionit në këtë fazë pse kanë ardhur në MB dhe nëse po kërkojnë azil.

Emigrantët shqiptarë – shkalla e suksesit

Ata që nuk arrestohen dërgohen në hotele ose në disa raste për të qëndruar me familjen tashmë në Britaninë e Madhe, ndërkohë që aplikimet e tyre janë duke u përpunuar, por problemet me kontrollet biometrike dhe mbajtjen e të dhënave bëjnë që shumë arratisen nga hotelet pa u bërë kontrollet e duhura. autoritetet thjesht humbasin gjurmët e të tjerëve.

“Viktimat e skllavërisë moderne”

Nga 4,171 viktimat e mundshme të skllavërisë të referuara në Home Office në tremujorin e dytë të këtij viti, 27 për qind ishin shqiptarë, më së shumti nga çdo kombësi. Emigrantët nuk duhet të pretendojnë se janë viktima të skllavërisë sapo të hyjnë në MB, dhe në shumë raste ata i bëjnë pretendime të tilla vetëm pasi të kenë folur me avokatët. Emigrantët kanë të drejtë të konsultohen me avokatët e imigracionit pasi të jenë liruar nga Manston në hotele ose akomodime të tjera, dhe sipas Aktit të Skllavërisë Moderne, policia, këshillat lokale, bamirësitë dhe agjencitë e caktuara qeveritare u kërkohet t’i referojnë viktimat tek ekspertët e Home Office, të cilët vlerësojnë nëse rastet e tyre meritojnë mbështetje. Ata nuk mund të deportohen derisa rastet e tyre vlerësohen. Chris Philp, ish-ministri i imigracionit, tha në fillim të këtij viti se shumë migrantë u thonë zyrtarëve kufitarë se nuk janë viktima të skllavërisë, vetëm për të ndryshuar melodinë e tyre kur kanë folur me avokatët e imigracionit, të cilët ndonjëherë “kopjojnë dhe ngjisin” të njëjtën histori në pretendime të ndryshme pa u munduar as të ndryshoni detajet.

Edhe ata që janë kriminelë të dënuar mund të përdorin Aktin e Skllavërisë Moderne për të shmangur dëbimin. Shifrat e Home Office vitin e kaluar treguan se dy të tretat e të gjitha pretendimeve për skllavërinë moderne nga emigrantët ishin false dhe Priti Patel, e cila ishte sekretare e Brendshme në atë kohë, tha se Akti i Skllavërisë Moderne po “abuzohej në mënyrë të shfrenuar” nga kriminelët, përfshirë përdhunuesit e fëmijëve dhe kriminelët. përbënte një kërcënim për sigurinë kombëtare. Qeveria ka premtuar në të kaluarën se do ta frenojë problemin duke futur një përjashtim që do të parandalonte këdo që ka marrë një dënim me burg prej më shumë se një viti nga përdorimi i Aktit të Skllavërisë Moderne për të shmangur dëbimin.

Akti ka një interpretim shumë më të hapur të asaj që përbën skllavërinë moderne sesa vendet e tjera evropiane, që do të thotë se të ardhurit mund të kërkojnë me sukses azil thjesht duke thënë se janë viktima të skllavërisë, edhe nëse nuk kanë prova mbështetëse. Franca dhe Gjermania kanë përkufizime shumë më të rrepta të skllavërisë, që do të thotë se pranojnë vetëm 10 për qind po aq pretendues sa Britania./The Telegraph/