“Iu detyrohem kolegëve në Palestinë”/ Gazetarja e Reuters jep dorëheqjen: Janë përgjegjës për vrasjen e 245 gazetarëve në Gaza

Gazetarja kanadeze Valerie Zink ka dhënë dorëheqjen pas tetë vitesh pune me Reuters, duke kritikuar qëndrimin e agjencisë së lajmeve ndaj Gazës si një “tradhti ndaj gazetarëve” dhe duke e akuzuar atë për “justifikimin dhe mundësimin” e vrasjes së 245 gazetarëve në enklavën palestineze. Për këtë, gazetarja tha se media perëndimore është drejtpërdrejt përgjegjëse.

Postimi i gazetare: 

Për tetë vitet e fundit kam punuar si korrespondent i jashtëm për agjencinë e lajmeve Reuters. Fotot e mia që mbulojnë ngjarje në provincat e prerive janë publikuar nga Neë York Times, Al Jazeera dhe media të tjera në gjithë Amerikën e Veriut, Azi, Evropë dhe më tej. Në këtë pikë është bërë e pamundur për mua të mbaj një marrëdhënie me Reuters, duke qenë se kjo agjenci ka marrë rol në justifikimin dhe mundësimin e vrasjes sistematike të 245 gazetarëve në Gaza. U detyrohem kolegëve të mi në Palestinë të paktën kaq, dhe shumë më tepër.

Kur Izraeli vrau Anas Al-Sharif, së bashku me të gjithë ekipin e Al-Jazeera-s në qytetin e Gazës më 10 gusht, Reuters zgjodhi të publikonte pretendimin krejtësisht të pabazë të Izraelit se Al-Sharif ishte operativ i Hamasit – një nga gënjeshtrat e panumërta që media si Reuters i ka përsëritur dhe legjitimuar me përkushtim. Gatishmëria e Reuters për të përjetësuar propagandën e Izraelit nuk i ka kursyer as reporterët e vet nga gjenocidi i Izraelit. Pesë gazetarë të tjerë, përfshirë kameramanin e Reuters Hossam Al-Masri, ishin mes 20 personave të vrarë këtë mëngjes në një tjetër sulm ndaj spitalit Nasser. Ishte ajo që njihet si një goditje “double tap”, në të cilën Izraeli bombardon një objekt civil si shkollë apo spital; pret derisa të mbërrijnë mjekët, ekipet e shpëtimit dhe gazetarët; dhe më pas godet sërish.

Media perëndimore është drejtpërdrejt përgjegjëse për krijimin e kushteve që kjo të ndodhë. Siç e tha Jeremy Scahill nga Drop Site Neës: “çdo media e madhe – nga Neë York Times tek ëashington Post, nga AP tek Reuters – ka shërbyer si një shirit transportues për propagandën izraelite, duke zbutur krimet e luftës dhe duke çnjerëzuar viktimat, duke braktisur kolegët e tyre dhe angazhimin e supozuar ndaj raportimit të vërtetë dhe etik.”

Duke përsëritur fabrikimet gjenocidale të Izraelit pa përcaktuar nëse ato kanë ndonjë besueshmëri – duke braktisur me vetëdije përgjegjësinë më bazike të gazetarisë – mediat perëndimore e kanë bërë të mundur vrasjen e më shumë gazetarëve në dy vjet në një copëz të vogël toke sesa në Luftën e Parë Botërore, Luftën e Dytë Botërore, luftërat në Kore, Vietnam, Afganistan, Jugosllavi dhe Ukrainë të marra së bashku, pa folur për urinë e të gjithë një popullsie, copëtimin e fëmijëve të saj dhe djegien e njerëzve të gjallë.

Fakti që puna e Anas Al-Sharif fitoi një çmim Pulitzer për Reuters nuk e detyroi këtë agjenci të dilte në mbrojtje të tij kur forcat izraelite të okupimit e vendosën atë në një “listë vrasjesh” të gazetarëve të akuzuar si militantë të Hamasit dhe Xhihadit Islamik. Nuk e detyroi të dilte në mbrojtje të tij kur ai iu drejtua medias ndërkombëtare për mbrojtje pasi një zëdhënës ushtarak izraelit publikoi një video duke e bërë të qartë qëllimin e tyre për ta vrarë pas një raportimi që ai bëri mbi urinë në rritje. Nuk e detyroi ta raportonte vdekjen e tij me ndershmëri kur ai u gjurmua dhe u vra disa javë më vonë.

Kam vlerësuar punën që solla për Reuters gjatë tetë viteve të fundit, por në këtë pikë nuk mund ta konceptoj mbajtjen e kësaj kartele shtypi pa ndier veç turp dhe dhimbje të thellë. Nuk e di çfarë do të thotë të fillosh të nderosh guximin dhe sakrificën e gazetarëve në Gaza – më të guximshmit dhe më të mirët që kanë jetuar ndonjëherë – por duke ecur përpara, do t’i drejtoj çfarëdo kontributi që kam për të ofruar me këtë mendim në krye të gjithçkaje.