Nga Jakin Marena

Raundi i parë i zgjedhjeve Presidenciale në Maqedoninë e Veriut përfunduan. Në balotazh dolën dy kandidatët maqedonas të dy partive politike kundërshtare, VMRO-DPMNE në opozitë dhe koalicioni për Ardhmëri Evropiane të kryesuar nga LSDM në pushtet.

Kryeson kandidatja e partive të opozitës Gordana Siljanovska- Davkova me mbi 40 përqind të votave, e ndjekur nga kandidati i LSDM dhe aleatëve të saj në qeverisje, presidenti aktual i Maqedonisë së Veriut, Stevo Pandarovski, me afër 20 përqind të votave.

Do jenë pikërisht këta dy kandidatë që do përballen në raundin e dytë të zgjedhjeve, për të ndarë përfundimisht se kush do të jetë presidenti i ardhshëm i Maqedonisë së Veriut për vitet në vijim sipas Kushtetutës së këtij vendi.

Për herë të parë në historinë e Maqedonisë së Veriut, shqiptarët arritën që për të dy kandidatët për postin e Presidentit, Bujar Osmani i BDI të Ali Ahmetit dhe aleatëve të tij dhe një të larguari nga kjo parti, si kandidat i koalicionit tjetër shqiptar ‘Vlen’,  Arben Taravari, nëse do bashkonin votat për një kandidaturë të vetme shqiptare, sot do të ishin në balotazh për të marrë postin e kreut të shtetit me afër 25 përqind të votave. Sikur të ishin bashkë themi.

Nëse shqiptarët nuk do të ndaheshin në dy pjesë, pavarësisht se kandidatët kishin dalë nga e njëjta parti, BDI, atëherë do të kishin bërë historinë. Megjithëse shqiptarët në Maqedoninë e Veriut nuk kanë qënë kurrë më mirë se sot, me një kryeministër të tyre Talat Xhaferrin, deri dje kryetar i Parlamentit, me ministër të Jashtëm përfaqësues të tyre e përfaqësues të tjerë në postet më të rëndësishme ministrore e deri në nivel lokal, votat për një kandidat të përbashkët për President, do t’a kishin kaluar në dimension tjetër rëndësinë e shqiptarëve në RMV.

Themi sikur, pasi ne shqiptarët arrijmë me shumë ‘sukses’ që në momentin e fundit të prishin gjithçka, vetë dhe pa shumë ndihmë nga të tjerët. Siç kemi bërë gjithmonë, në tërë historinë tonë, nga fillimi e në vijim, ndaj jemi në këtë situatë, ku tërë hapësira mbarë shqiptare ka në ‘gjirin’ e vet dy shtete shqipfolëse, Shqipërinë dhe Kosovën, ka një pakicë shtetformuese që po rritet me shpejtësi në Maqedoninë e Veriut, ka pjesë të qenësishme të Malin e Zi, po dhe në Greqi e Serbi.

Pra ia kemi bërë vetes gjithmonë të keqen, dhe kanë qënë të mëdhenjtë që kanë vendosur pastaj bazuar dhe në këto ‘cic micet’ tona ndaj njëri tjetrit, për fatet e kufijve tanë ku jemi shpërndarë në 5 shtete si ‘zogjtë e korbit’. Ia kemi bërë vetes gjithnjë, dhe kjo histori nuk po mbaron kurrë sikurse ka përfunduar për kombet e tjera, që kur vjen puna për çështjen kombëtare, ulin ‘armët’ ndaj njëri tjetrit, dhe bashkohen edhe në gabim, për arritjen e qëllimit final që kanë. Kështu bëjnë grekët, kështu bëjnë bullgarët, kështu bëjnë serbët dhe thuajse të gjitha vendet e rajonit. Pra dëgjojnë njëri tjetrin, sipas hierarkisë vëllazërore.

Shqiptarët nuk mundën. E themi këtë duke marrë si referencë dhe ngjarjet më të fundit, zgjedhjet presidenciale në Maqedoninë e Veriut, ku me investimin e vetë shqiptarëve u nda vota e tyre në dy pjesë, në vend që të bashkoheshin për të qënë ata kandidatura e dytë për kreun e shtetit në zgjedhjet e balotazhit që do të zhvillohen ditët e ardhshme ardhmen. Ndoshta dhe nuk fitonim, por ama do t’i shkonin për herë të parë shumë pranë fitores. Për ta kthyer në ambicie për të ardhmen.

Aktori kryesor në përçarjen e shqiptarëve në Maqedoninë e Veriut është as më pak dhe as më shumë por kryeministri i Kosovës Albin Kurti. I cili ‘përzgjodhi’ dhe ndau nga BDI Arben Taravarin, duke e mbështetur për të dalë kundër Ali Ahmetit. Madje e shtyu drejt aleancës me partinë kryesore në opozitë, pro-ruse dhe jo me vokacion perëndimor, VMRO-DPMNE, vetëm pse në krahun tjetër ishte Ali Ahmeti, ish komandanti i UÇK që luftoi për çlirimin e Kosovës, dhe më pas u vu në krye të UÇK në Maqedoni. Dhe ku përmes luftës arriti të ulë në tavolinë maqedonasit, për arritjen e një paqeje të qëndrueshme për t’i bërë shqiptarët të barabartë mes të barabartëve në këtë shtet multinacional. Falë tij shqiptarët kanë sot gjuhën shqipe zyrtare krahas asaj maqedonase, por dhe drejtues shqiptarë në të gjitha nivelet e qeverisjes.

Albin Kurti i pushtuar nga paranojat e tij për mungesën e lidhjes me luftën e UÇK, e ka dhimbje Albini këtë, si dhe për të qënë ai lider i gjithë shqiptarëve në rajon, anipse e ka futur Kosovën të cilën ka detyrë ta qeverisë, në një cep të politikës evropiane, thuajse të izoluar dhe vetë thuajse non grata pas përplasjes me aleatët tanë, SHBA, BE dhe Britania, futi ‘hundët’ në punët e shqiptarëve në Maqedoninë e Veriut. Pasi dështoi me shumë ‘sukses’ në Shqipëri gati 4 vite më parë, gjeti vend dhe i përçau e i bëri lëmsh në Maqedoninë e Veriut, vetëm e vetëm për të treguar se ai ka fuqi që të ndikojë tek bashkëkombasin e tij në shtetin fqinj. Për të treguar se mund t’i ndajë, mund t’i aktivizojë dhe pse jo kërkon dhe t’i përdorë ata në të ardhmen për ‘destabilitet-stabilizimin’politik. Pra, i ngre në këmbë në revoltë por dhe i qetëson me një urdhër të tij, me një ‘fishkëlllimë’, sa herë që t’ia lypë nevojë, sa herë që gjendet keq në Kosovë dhe sa herë që ndërkombëtarët ia presin shkurt.

Në vend që t’i bashkonte, ose sëpaku të bënte shërbimin më të shenjtë, të mos ndërhynte fare dhe t’i linte të vendosnin vetë, pa i ‘krehur bishtin’ askujt në radhët e shqiptarëve, në raundin e dytë në zgjedhjet Presidenciale në Maqedoninë e Veriut do të kishim kandidatin e parë shqiptar që do të luftonte për postin e kreut të shtetit. Mund të ishte Bujar Osmani ai kandidat, por mund të ishte dhe një tjetër që mund ta zgjidhin të gjithë shqiptarët sëbashku për t’i dhënë votën dhe për të treguar fuqinë reale politike të bashkëkombasve tanë në Maqedoninë e Veriut.

Ndërhyrja e Albin Kurtit që çoi në ndarjen e votës së shqiptarëve në raundin e parë të zgjedhjeve presidenciale në Maqedoninë e Veriut solli një rezultat, që nëse vijohet kështu duke u paraqitur të ndarë, do vijë në Presidencë përfaqësuesja e dalë nga partitë e orientuara pro-Rusisë dhe jo me vokacion perëndimor. E kanë shprehur hapur qëndrimin anti-shqiptar madje që nga kreu i koalicionit Mickovski e deri te partitë aleate të këtij koalicioni. Janë të qartë në qëllimin e tyre, e këtë duhet të shohin shqiptarët në RMV, teksa përgatiten për raundin e dytë të zgjedhjeve.

Jemi thuajse në të njëjtën situatë si vite më parë, kur partitë shqiptare, të gjendura në një luftë politike të ethshme, më në fund arritën që të gjejnë kthjelltësinë dhe të bashkohen për të mbështetur një koalicion pro-perëndimor, që është aktualisht në pushtet. Ku shqiptarët morën më të mirën e mundshme për vite me radhë, që nga posti i kryeministrit e deri te zyrtari më i thjeshtë. Morën dhe mbështetjen e fortë të aleatëve tanë të mëdhenj, të cilët e vlerësuan fort orientimin drejt Perëndimit të klasës politike shqiptare.

Dhe ky bashkëpunim dhe dalje me një zë të vetëm për t’u orientuar drejt një koalicioni pro-perëndimor, u arrit në takimin e Tiranës, iu dha ‘dora’ e fundit në kryeqendrën e shtetit amë por dhe kryeqendër e të gjithë shqiptarëve. Kryeministri Edi Rama, ishte promotori i këtij bashkimi, pavarësisht se gatishmëria e liderëve politikë shqiptarë ua lehtësoi punën të gjithëve për të gjetur rrugën e duhur për shqiptarët në Maqedoninë e Veriut. Sikurse u gjet me sukses.

Liderët shqiptarë në atë kohë arritën të dalin mbi interesat personale të ditës, e të bashkoheshin. Megjithëse dhe atëherë liderë politikë të shtetit amë, që dhe sot janë në opozitë, madje Sali Berisha është nën arrest shtëpiak, ndërsa Ilir Meta kryeson një parti, që askush nuk është i sigurtë se me çfarë emri të ndryshuar do të gdhihet të nesërmen, bënë thirrje për të bërë koalicion me partinë e Nikola Gruevskit. I cili sot është në azil politik në Hungari, pas dënimit që i dha gjykata maqedonase për korrupsion.

Edhe sot, njëjta situatë është. Meta po bën fushatën e “Rithemelimit” të Partisë së Lirisë, me librin e Nikola Gruevskit në dorë, po promovon strategjinë e kthimit të Shqipërisë në një Maqedoni të Veriut të kohës së Gruevskit. Por pa gjykatë speciale atje dhe pa SPAK këtu. Dhe Albin Kurti do vijojë të mbështesë të gjithë shqiptarët në Maqedoni që janë kundër Ali Ahmetit, duke kontribuar për të sjellë në pushtet koalicionin pro-rus. E bëri dhe para mandatit të kësaj qeverisjeje, kur diskutoheshin koalicionet, por atëherë ishte thjeshtë kryetar i Vetëvendosjes, tani është kryeministër i Kosovës, pa asnjë peshë politike. Sot fuqinë, e përdor për qëllimet e veta

Ndaj liderët politikë shqiptarë duhet ta vendosin mirë se ku do ta çojnë votën e tyre në raundin e dytë të zgjedhjeve presidenciale: Pro Perëndimit apo pro Rusisë. Eshtë jetike zgjedhja, sepse varen fatet e shqiptarëve në RMV, varen nga zgjedhja e duhur dhe e orientuar drejt Perëndimit.

Liderët politikë shqiptarë nuk janë vonë që të bashkohen, larg frymës së përçarjes që ofrojnë Albini nga Prishtina dhe Berisha-Meta nga Tirana. Eshtë koha për të vendosur, dhe ku është më mirë se sa të vijnë në Tiranë, dhe ta diskutojnë me kryeministrin Edi Rama. Njeriun që foli për bashkim 4-5 vite më parë dhe dha kontributin e tij për të mbështetur koalicionin pro-perëndimor. Përkundër akuzave ndaj tij nga ata që nuk i duan shqiptarët në Shkup, të cilët e akuzuan se Tirana po vendos për fatet e Maqedonisë së Veriut. Nuk e donin bashkimin e shqiptarëve. Por Rama mori mbi kurriz dhe sulmet e liderëve me vokacion anti-perëndimor në Tiranë, që donin partinë e Gruevskit në qeverisje dhe Nikolën sërish kryeministër.

Herën e parë që dëgjuan Ramën dhe u bashkuan gjithë liderët shqiptarë në Maqedoninë e Veriut nuk u doli keq. Përkundrazi, fituan më shumë se sa e ka menduar dhe shqiptari më i thjeshtë në këtë vend. Pse të mos e dëgjojnë sërish zërin e arsyes e të ‘bekohet’ në Tiranë bashkimi i forcave për raundin e dytë të zgjedhjeve presidenciale. Aq më tepër që Tirana zyrtare është cilësuar nga sekretari amerikan i shtetit Blinken si vend lider në rajon, dhe Rama lideri i shkëlqyer i rajonit. Nuk gabojnë amerikanët në përcaktime as në përzgjedhjen e lidershipit.

Fundja e kanë me të provuar shqiptarët në Maqedoninë e Veriut se komunikimi me ‘vëllain e madh’ Edi Rama u ka dalë më për mirë, se sa të dëgjosh ‘vëllain e vogël mistrec’ Albin Kurti. I cili rrezikon se bashkë me Kosovën të zhysë dhe shqiptarët në Maqedoninë e Veriut. Zgjedhja është dy hapa larg, por koha nuk pret. Bashkimi mes vetes i çon shqiptarët drejt prosperitetit, integrimit e zhvillimit. Tirana këtu është, shpërndan vetëm mesazhe bashkimi mes vëllezërve.

Nga Basir Çollaku

Në shenjë solidariteti homologu spanjoll i kthen xhevap Ramës…

I dashur Edi, mos u dorëzo, qëndro, rezisto, mos ta ndjejë, e vërteta do të dalë për lidhjet e Olsit në trafikun e drogës. Aty janë përgjimet e shkresat te Olsi tjetër në PP. Për dosjen e call centerave në Spanjë i hedh një sy për Olsin po qetësohu, ndonëse e ke bërë baltë.

Kam besim se ju sapo bëtë drejtësinë e re, me ish sigurimsa dhe bijtë e tyre. As për Engjëllin e shejtanllëqet e tij të shumta mos u dorëzo, se e vërteta do të dalë për batërditë e tij.

As për Lir Beqjen mos e vrit mendjen, do të dalë e vërteta e koncensionit të sterilizimit, ku ai ua ka bërë nënën parave publike.

Për Arben Ahmetajn mos çaj kokë se do ia dalë në Zvicër, por ruhu se ka marrë dosje me vete. Do flasë prapë më duket.

Për Oltën u kujdese vetë të mos zbatosh vendimin e Gjykatës Kushtetuese, ia hodhe përkohësisht, megjithëse një fshat turistik ka hapur telashe të reja.

Me Erionin bëj kujdes se e ka qelbur fare, por rezisto, se ca qindarka 30 milionë euro janë pak, e tjetra kusur miliardash te inceneratorët. Mbroje se të merr me vete ai, nuk i zihet besë. Me kullat e kto strategjiket ia keni valuar marrëzisht.

Damiani e Charles, historitë e tyre, janë histori të mbuluara, ndaj mbahu se ke kohë për përballjen.

Me Taon je mirë, deri sa të plasë puseta. Pastaj nuk dihet kë merr përpara, se aty janë pafund gomarllëqet.

Tahirin e Fatmirin mos i lër pas dore se nuk ta falin kollaj ata, për çfarë u kurdise.

Me Belindën përveç sherrit me Veliajn, hidhu një sy drejtorëve se gropa është thelluar për qamet. Bashkiakët mbi 20 e kusur i ke në udhën e qelive mos humb kohë me ta.

Gjushin bëre mirë që e nxore nga burgu, se ai ka sakrifikuar për ty.

Me Lefterin e teprove se ai nuk ishte koka e inceneratorëve, por kurbanet kështu e kanë.

Ke rënë në sy me kto marrëveshjet e huaja, se kanë duart mafiozët rrotull.

Je treguar i zgjuar se largove çunat në Dubai e Londër, por në Durrës të kanë dalë nga kontrolli, dhe po të kontrollojnë, sidomos këtej nga vettingu. Për më gjatë pyet Inën..

Me këta të RAI pisk e ke, si me Bild e mos më keq..

Edi, bëj gajret. Unë kam shumë telashe, plot një rast, ti ke pak fare, të gjithë njësoj plaçkitës e Mafiozë..

Nga Ylli Pata

Sondazhet që kur janë krijuar si një zhvillim i rëndësishëm në politikën botërore, janë kthyer në një instrument të rëndësishëm. Që mat mbi të gjitha temperaturën e perceptimit të përgjithshëm të popullsisë, duke përdorur kampionë statistikor, sipas një metode shkencore tashmë të konsoliduar.

Edhe në Shqipëri, kemi vite tashmë që sondazhet janë kthyer në një instrument që vlejnë për të analizuar në vija të trasha trendin e elektoratit. Megjithatë herë pas sondazhet përpara apo ditën e zgjedhjeve kanë krijuar konfuzion, pikërisht sepse nuk ja kishin qëlluar një leximi, që nuk është aq i thjeshtë aq sa duket.

Siç po del edhe sondazhi mujor në lidhje me perceptimin politik të ndarjes së preferencës mes forcave të opozitës.

E vërtetë? Kjo shifër nuk rezonon as rezultatin që PD ka marrë në zgjedhjet lokale te 14 majit 2023, ku arriti mbi 100 mijë vota në rang kombëtar, edhe pse u ndalua nga ish-numri dy Gaz Bardhi për të hyrë me kandidatë për kryetarë bashkie në shumicën e njësive.

Qasje, e cila mund të ketë si analogji pikërisht zgjedhjet e 14 majit 2023. Kur thuajse të gjithë sondazhet e zhvilluara përpara zgjedhjeve, nuk e lexonin fitoren e qartë të Benet Becit.

Ndërkohë që kryebashkiaku aktual i Shkodrës dhe stafi i tij, kishin një sondazh më të thelluar që i jepte indicjen e një fitoreje, sondazhet e tjera linearë jo. Madje kishte disa prej të cilëve që e lexonin perceptimin publik si fitore e padyshimtë e Bardh Spahisë, kandidatin e foltores për kryetar bashkie në Shkodër.

Në fund, Benet Beci korri një fitore që ishte as e minutës së fundit, as e ngushtë fare. Ishte kapilare nga çdo qendër votimi në thuajse gjithë territorin e bashkisë në Shkodër. Po përse nuk e lexuan këtë rezultat sondazhet lineare?

Ka shumë pikëpyetje, por ajo që vjen si e dhënë nga territory, është se mjaft nga qytetarët që votuan Benet Becin ishin votues të PD-së ndër vite. Votë, e cila nuk ishte një qëndrim politik për PS-në, por një verdict me dy gishta, ku njëri ishte anti e tjetri pro.

Anti koalicionit të Sali Berishës dhe Ilir Metës dhe pro një kandidati, i cili paraqiti një ide, program alternativ dhe një narracion krejt ndryshe për Shkodrën.

Sipas të gjitha gjasave, Benet Beci ka marrë një uragan votash të djathta. Të cilat, nuk dolën e nuk kanë dalë më pas në sondazhe. Sepse jemi në një situatë kaotike në qerthullin opozitar.

Ndërsa logjika e perceptimit pro foltores është më shumë një indicie që vjen nga lart, nga televizionet, emisionet, rrjeti e gjëra të tilla, të cilat përkthyer në një ekuacion më specific brenda opozitës, nuk se kthehet. Siç nuk u kthye në Shkodër, Tropojë, apo edhe Kukës.

Megjithatë ky “shpirt” i një qëndrimi politik që realisht jo vetëm që ekziston por është i fortë, duhet organizuar. Deri më sot, kjo pjesë e elektoratit nuk kanë vendosur që të votojnë për kë. Ndaj janë rrështuar në 34 përqindëshin e atyre që nuk do të votojnë. Por ka një qasje të qartë; ata nuk votojnë për Sali Berishën dhe Ilir Metën.

Por për kë do të jenë të gatshëm të japin votën siç bënë më 14 maj 2023? Në një profil të ri siç ndodhi me Benet Becin! E këto nuk janë elektorat gri, por një arqipelag votash i pastër i së djathtës. i gatshëm për tu hedhur në aksion, nëse PD e Lulzim Bashës del me emra dhe mbiemra, e natyrisht me ide të qarta, por shpejt.

Ndryshe nuk është çudi që të votojnë edhe për PS, apo ku i dihet ndonjë propozimi të ri që del rrugës, por kurrë dyshen e vjetër.

E ka treguar 14 maji! Mjafton të lexosh atë votë për të parë se çfarë ndodhi, e thuajse i gjithë ky komunitet është një fuqi politike e nivelit të lartë që kërkon ndryshim real, e nuk pranon të mbahet peng e gënjehet.

Nga Ardit Rada

Ilir Meta është shfaqur i qetë në daljet e fundit mediatike duke përcjellë një imazh krejt të ndryshëm nga ai që kishte vulosur prej javësh. Tani, njeriu që kishte gjetur shpëtim te sustat dhe paralelet, na duket me luhatje mendore kur e shohim si politikan mbi palët. Po aq i pasinqertë në sjellje dhe ato që thotë, saç paska qenë edhe me sportin dhe sulmet ndaj drejtësisë.

Mbrëmjen e së enjtes kryetari i Partisë së Lirisë (lexojeni gjithë jetën LSI) u distancua nga revanshi kundrejt SPAK duke u zbutur se e kishte personale me Altin Dumanin. Meta tha se s’kishte në plan të arratisej nga vendi, nëse ndaj tij do të kishte një urdhër kufizimi lirie.

Lajmi i keq është që Ilir Meta e sheh ende veten në kushtet e njeriut me pushtet që detyrimisht do ta marrë vesh i pari nëse do të arrestohet. Me pak fjalë, ai ka në dorë të çajë rrjetën e amerikanëve kur të dojë, por s’do ta bëjë për hir të së vërtetës që mbart (?!). Ai e mendon ende veten në kushtet kur deklaronte se nga vila e Lalëzit do të shënjestronte kryqëzorët e SHBA-ve derisa të binte heroikisht si Mujo Ulqinaku e të tjera lajthitje me radhë. E tmerrshme kur e mendon se s’ka kuptuar asgjë nga majat e pushtetit ku ka qenë, se edhe për 1 cigare hashash të kapur në Kukës lajmi shkon më parë në Uashington sesa në Tiranë.

Lajmi i mirë është që ai s’e mohon se mund të arrestohet dhe s’e mohon që nuk mund të arratiset. Çka tregon se askush s’e pret jashtë këtyre kufijve, duke konfirmuar atë që dimë prej kohësh për të dhe Sali Berishën. Që në 11 vitet e fundit i ka pritur veç Azerbajxhani dhe s’u ka ardhur askush nga Perëndimi as për ‘kryeshnosh’ e jo më për kauzat e tyre në opozitë. Perëndimin e kanë parë veç në rastet kur njëri shkonte te mbesa privatisht në Mynih dhe tjetri me të shoqen po privatisht shkojnë te fëmijët në Londër. Atje pastaj kuptohet se frymëzohen nga mjerimi ku jetojnë fëmijët e tyre, mendojnë sakrificat sesi ua përballojnë jetesën, njëri me lekët e vajzës që ka punuar para 25 vjetësh në Kosovë e që s’paskan fund, e tjetri me lekët e vjehrrës latifondiste dhe kthehen pastaj këtu për të vënë kujën për shpopullimin.

Sot, Ilir Meta dhe Sali Berisha po e shfrytëzojnë kredon politike veç për të shpëtuar veten nga drejtësia dhe këtë e zbardh drita e diellit aq sa po na verbon. Ata bëjnë sikur nuk e kuptojnë që shumica e popullit është dakord që të dy të mbyllen mundësisht te ‘7 penxheret’ e Gjirokastrës se burgu i Reçit ofron luks të madh për ta. Dhe kjo shumicë është shumë më e madhe sesa ajo që voton Edi Ramën. Është shumica e çdo sondazhi që e nxjerr SPAK institucionin më të besuar në vend me mbi 73% mbështetje popullore edhe pas arrestimit të Berishës, edhe pas lajmeve për arrestimin e Metës. Sigurisht kjo shumicë s’është organ akuze që të sigurojë prova, por kur dikush i autorizuar ta bëjë këtë rol, kjo shumicë është kail më shumë të protestojë për mbijetesën e rinocerontit të Xhavës sesa për të nxjerrë këta të dy nga qelitë. Ndaj edhe luftën e kanë përqendruar te drejtësia se po shkoi puna gjer te qelia, do t’u hidhen çelësat në det e s’ka burrë nëne t’i gjejë më.

Të ndodhur në këto kushte Berisha dhe Meta e kanë thelluar garën me njëri-tjetrin deri ditën e zgjedhjeve, si garanci se fituesi i ri brenda opozitës gëzon a-priori edhe një farë imuniteti. Ilir Meta i ka çuar një mesazh Sali Berishës se në datë 27 Prill pas Konventës së çetës së tij politike, do t’i çojë poshtë ballkonit mijëra njerëz. Kjo do të thotë se mijërat e Ilir Metës që do t’i gjezdisi nëpër Tiranë gjer të rruga ‘Mustafa Matohiti’ është një tregues force ndaj vetë Sali Berishës. Një, si të thuash, tregues se: Tani që ti ngele brenda prej mendve të Genc Gjokutajt, anëtarit të Kryesisë së partisë time, unë jam lideri i opozitës. Mijërat e mi janë më shumë se dhjetërat e tu që të mblidheshin poshtë dritares deri ditën e Bajramit. 

Por s’ka asnjë shqetësim publik për këto mesazhe mes të njëjtit lloj kur mendon se këtë sjellje pati edhe Berisha ndaj Bashës, Bardhi ndaj Nokës, Kokalari ndaj Këlliçit e kështu me radhë. Pra një shfaqje e vjetër me regji po aq të vjetër. Mesazhet makiaveliste janë të vetmet gjëra që qeveria e bllokut të 21 Janarit ofron pa lekë.

Sot, shqetësimi i vetëm është se, a do ta zejë e shtuna e 27 Prillit Ilir Metën jashtë? SPAK arreston fundjavave, siç tha Milaim Zeka dje. Po se cilën fundjavë e dinë ata matanë Atlantikut që e duan Shqipërinë më shumë se Saliu dhe Iliri. Pavarësisht se i kanë çuar fëmijët jashtë, si për të mos i bërë më shumë zullume këtij vendi!

Emisari i Gjermanisë për Ballkanin Perëndimor, Manuel Sarrazin, në një intervistë, tha se shteti që ai përfaqëson nuk e ka përmendur asnjëherë që themelimi i Asociacionit të Komunave me Shumicë Serbe do të jetë një ndër kushtet për anëtarësimin e mundshëm të Kosovës në Këshillin e Evropës.

Sarrazin u pyet për qëndrimin e Gjermanisë përsa i përket anëtarësimit të Kosovës në këtë organizatë të rëndësishme ndërkombëtare, posaçërisht mbi sugjerimet e diskutuara javëve të fundit që avancimi drejt Asociacionit i Komunave me Shumicë Serbe do të jetë kusht për Kosovën në prag të vendimmarrjes së ministrave të jashtëm për anëtarësimin e vendit.

“Duhet të rrëfej se s’mund ta ndjek vërtet argumentimin e Serbisë. Së paku për palën gjermane, mund të them se kriteret e përmendura nga Serbia nuk janë publikuar asnjëherë si kriteret tona për anëtarësimin e Kosovës në Këshillin e Evropës”, theksoi Sarrazin, teksa shtoi se Kosova – megjithatë – duhet ta themelojë Asociacionin e Komunave me Shumicë Serbe.

“Në përgjithësi, situata rreth minoriteteve në Kosovë është shumë relevante”. – tregoi Sarrazin, dhe kujtoi se Asociacioni i Komunave me Shumicë Serbe është obligim i Kosovës që rrjedh nga cikli i marrëveshjeve të arritura në kuadër të dialogut për normalizimin e marrëdhënieve Kosovë-Serbi.

Kosova u mbështet nga shumica dërrmuese e deputetëve në Asamblenë e Parlamentare të Këshillit të Evropës për të kaluar fazën e parafundit drejt anëtarësimit në këtë organizatë të rëndësishme evropiane. Sarrazin potencoi se Gjermania përkrah Kosovën në rrugën drejt Këshillit të Evropës, porse i mbetet Kosovës të bëjë “gjithçka” për t’i bindur shtetet anëtare.

“Ne qëndrojmë pas idesë për ta afruar Kosovën me Evropën, që do të thotë edhe anëtarësimin në Këshillin e Evropës. Por vendimi në fund do të jetë i Këshillit të Ministrave dhe është thelbësore që Kosova të bëjë gjithçka që mund të bëjë për të bindur një shumicë të gjerë të shteteve anëtare.

Sidomos të drejtat e pakicave janë një temë kyçe për Këshillin e Evropës” – potencoi Sarrazin.

Shtetet e QUINT-it – Franca, Gjermania, Italia, Mbretëria e Bashkuar dhe Shtetet e Bashkuara – dëshirojnë të shohin lëvizje reale drejt themelimit të Asociacionit të Komunave me Shumicë Serbe, posaçërisht dërgimin e draft-statutit për këtë mekanizëm për serbët në Gjykatën Kushtetuese të Kosovës përpara se vendet të bien dakord për pranimin e Kosovës në këtë organizatë.

Sarrazin, ka komentuar gjithashtu veprimet që Serbia ndërmori për të kundërshtuar anëtarësimin e Kosovës në Këshillin e Europës dhe tha se ato s’ishin në frymën e Marrëveshjes së Ohrit që u dakordua mes Beogradit dhe Prishtinës vitin e kaluar.

“Ka një zotim të qartë në marrëveshjen e Ohrit: Serbia nuk duhet ta ndalojë Kosovën të hyjë në organizatat ndërkombëtare. S’po shoh që veprimet aktuale të Serbisë janë në përputhje me tekstin apo frymën e marrëveshjes” – ka deklaruar Sarrazin.

Para votimit përfundimtar në Komitet të Ministrave për kërkesën e Kosovës për anëtarësim në Këshill të Europës, emisari tha se Gjermania i qëndron pas idesë për ta afruar Kosovën me Europën.

“Kemi ndjekur me vëmendje zhvillimet në Asamblenë Parlamentare dh ne, natyrisht, marrim parasysh vendimin e Asamblesë Parlamentare në diskutimet tona. Ne jemi miq dhe përkrahës të fortë të Kosovës dhe qëndrojmë pas idesë për ta afruar Kosovën me Europën, që nënkupton edhe anëtarësimin në Këshillin e Europës. Por vendimi në fund do të jetë i Këshillit të Ministrave dhe është thelbësore që Kosova tani të bëjë gjithçka që mund të bëjë për të bindur një shumicë të gjerë të shteteve anëtare. Sidomos të drejtat e pakicave janë një temë kyçe për Këshillin e Europës” – theksoi emisari Sarrazin.

Përfaqësuesi i posaçëm i qeverisë gjermane për Ballkanin Perëndimor, Manuel Sarazin, tha gjithashtu se rezoluta për Srebrenicën nuk ka problem me Serbinë, Republikën Srpska apo ndonjë shtet, entitet apo grup tjetër, por me krime dhe gjenocid të kryer në Europën Perëndimore.

Ai ka theksuar për portalin Ballkan, se teksti i rezolutës është i drejtuar kundër veprimeve si mohimi dhe glorifikimi i gjenocidit dhe se Rezoluta nuk përmend asnjë vend apo ndonjë grup në veçanti.

“Gjermania bashkë-sponsorizoi këtë rezolutë së bashku me Ruandën dhe një numër vendesh të tjera anëtare të OKB-së. Ne jemi globalisht dhe në çdo kohë të përkushtuar për të parandaluar gjenocidin. Është me rëndësi të madhe për ne ruajtja e kujtimit të tmerreve të Holokaustit. Kjo është arsyeja pse ne jemi gjithashtu të përkushtuar për të mprehur kujtesën e gjenocideve të tjera të njohura ndërkombëtarisht” – deklaroi emisari Sarrazin, duke shtuar se 11 korriku 2025 shënon 30 vjetorin e gjenocidit në Srebrenicë që ndodhi në vitin 1995.

“Ngjarja është vërtetuar historikisht dhe ligjërisht dhe është klasifikuar si gjenocid nga gjykata të pavarura ndërkombëtare dhe autorë me emra të përveçm edhe janë dënuar. Me këtë veprim ne do nderonim të vrarët e pafajshëm” – potencoi Sarrazin