Nga Ylli Pata

Sondazhet që kur janë krijuar si një zhvillim i rëndësishëm në politikën botërore, janë kthyer në një instrument të rëndësishëm. Që mat mbi të gjitha temperaturën e perceptimit të përgjithshëm të popullsisë, duke përdorur kampionë statistikor, sipas një metode shkencore tashmë të konsoliduar.

Edhe në Shqipëri, kemi vite tashmë që sondazhet janë kthyer në një instrument që vlejnë për të analizuar në vija të trasha trendin e elektoratit. Megjithatë herë pas sondazhet përpara apo ditën e zgjedhjeve kanë krijuar konfuzion, pikërisht sepse nuk ja kishin qëlluar një leximi, që nuk është aq i thjeshtë aq sa duket.

Siç po del edhe sondazhi mujor në lidhje me perceptimin politik të ndarjes së preferencës mes forcave të opozitës.

E vërtetë? Kjo shifër nuk rezonon as rezultatin që PD ka marrë në zgjedhjet lokale te 14 majit 2023, ku arriti mbi 100 mijë vota në rang kombëtar, edhe pse u ndalua nga ish-numri dy Gaz Bardhi për të hyrë me kandidatë për kryetarë bashkie në shumicën e njësive.

Qasje, e cila mund të ketë si analogji pikërisht zgjedhjet e 14 majit 2023. Kur thuajse të gjithë sondazhet e zhvilluara përpara zgjedhjeve, nuk e lexonin fitoren e qartë të Benet Becit.

Ndërkohë që kryebashkiaku aktual i Shkodrës dhe stafi i tij, kishin një sondazh më të thelluar që i jepte indicjen e një fitoreje, sondazhet e tjera linearë jo. Madje kishte disa prej të cilëve që e lexonin perceptimin publik si fitore e padyshimtë e Bardh Spahisë, kandidatin e foltores për kryetar bashkie në Shkodër.

Në fund, Benet Beci korri një fitore që ishte as e minutës së fundit, as e ngushtë fare. Ishte kapilare nga çdo qendër votimi në thuajse gjithë territorin e bashkisë në Shkodër. Po përse nuk e lexuan këtë rezultat sondazhet lineare?

Ka shumë pikëpyetje, por ajo që vjen si e dhënë nga territory, është se mjaft nga qytetarët që votuan Benet Becin ishin votues të PD-së ndër vite. Votë, e cila nuk ishte një qëndrim politik për PS-në, por një verdict me dy gishta, ku njëri ishte anti e tjetri pro.

Anti koalicionit të Sali Berishës dhe Ilir Metës dhe pro një kandidati, i cili paraqiti një ide, program alternativ dhe një narracion krejt ndryshe për Shkodrën.

Sipas të gjitha gjasave, Benet Beci ka marrë një uragan votash të djathta. Të cilat, nuk dolën e nuk kanë dalë më pas në sondazhe. Sepse jemi në një situatë kaotike në qerthullin opozitar.

Ndërsa logjika e perceptimit pro foltores është më shumë një indicie që vjen nga lart, nga televizionet, emisionet, rrjeti e gjëra të tilla, të cilat përkthyer në një ekuacion më specific brenda opozitës, nuk se kthehet. Siç nuk u kthye në Shkodër, Tropojë, apo edhe Kukës.

Megjithatë ky “shpirt” i një qëndrimi politik që realisht jo vetëm që ekziston por është i fortë, duhet organizuar. Deri më sot, kjo pjesë e elektoratit nuk kanë vendosur që të votojnë për kë. Ndaj janë rrështuar në 34 përqindëshin e atyre që nuk do të votojnë. Por ka një qasje të qartë; ata nuk votojnë për Sali Berishën dhe Ilir Metën.

Por për kë do të jenë të gatshëm të japin votën siç bënë më 14 maj 2023? Në një profil të ri siç ndodhi me Benet Becin! E këto nuk janë elektorat gri, por një arqipelag votash i pastër i së djathtës. i gatshëm për tu hedhur në aksion, nëse PD e Lulzim Bashës del me emra dhe mbiemra, e natyrisht me ide të qarta, por shpejt.

Ndryshe nuk është çudi që të votojnë edhe për PS, apo ku i dihet ndonjë propozimi të ri që del rrugës, por kurrë dyshen e vjetër.

E ka treguar 14 maji! Mjafton të lexosh atë votë për të parë se çfarë ndodhi, e thuajse i gjithë ky komunitet është një fuqi politike e nivelit të lartë që kërkon ndryshim real, e nuk pranon të mbahet peng e gënjehet.

Nga Ardit Rada

Ilir Meta është shfaqur i qetë në daljet e fundit mediatike duke përcjellë një imazh krejt të ndryshëm nga ai që kishte vulosur prej javësh. Tani, njeriu që kishte gjetur shpëtim te sustat dhe paralelet, na duket me luhatje mendore kur e shohim si politikan mbi palët. Po aq i pasinqertë në sjellje dhe ato që thotë, saç paska qenë edhe me sportin dhe sulmet ndaj drejtësisë.

Mbrëmjen e së enjtes kryetari i Partisë së Lirisë (lexojeni gjithë jetën LSI) u distancua nga revanshi kundrejt SPAK duke u zbutur se e kishte personale me Altin Dumanin. Meta tha se s’kishte në plan të arratisej nga vendi, nëse ndaj tij do të kishte një urdhër kufizimi lirie.

Lajmi i keq është që Ilir Meta e sheh ende veten në kushtet e njeriut me pushtet që detyrimisht do ta marrë vesh i pari nëse do të arrestohet. Me pak fjalë, ai ka në dorë të çajë rrjetën e amerikanëve kur të dojë, por s’do ta bëjë për hir të së vërtetës që mbart (?!). Ai e mendon ende veten në kushtet kur deklaronte se nga vila e Lalëzit do të shënjestronte kryqëzorët e SHBA-ve derisa të binte heroikisht si Mujo Ulqinaku e të tjera lajthitje me radhë. E tmerrshme kur e mendon se s’ka kuptuar asgjë nga majat e pushtetit ku ka qenë, se edhe për 1 cigare hashash të kapur në Kukës lajmi shkon më parë në Uashington sesa në Tiranë.

Lajmi i mirë është që ai s’e mohon se mund të arrestohet dhe s’e mohon që nuk mund të arratiset. Çka tregon se askush s’e pret jashtë këtyre kufijve, duke konfirmuar atë që dimë prej kohësh për të dhe Sali Berishën. Që në 11 vitet e fundit i ka pritur veç Azerbajxhani dhe s’u ka ardhur askush nga Perëndimi as për ‘kryeshnosh’ e jo më për kauzat e tyre në opozitë. Perëndimin e kanë parë veç në rastet kur njëri shkonte te mbesa privatisht në Mynih dhe tjetri me të shoqen po privatisht shkojnë te fëmijët në Londër. Atje pastaj kuptohet se frymëzohen nga mjerimi ku jetojnë fëmijët e tyre, mendojnë sakrificat sesi ua përballojnë jetesën, njëri me lekët e vajzës që ka punuar para 25 vjetësh në Kosovë e që s’paskan fund, e tjetri me lekët e vjehrrës latifondiste dhe kthehen pastaj këtu për të vënë kujën për shpopullimin.

Sot, Ilir Meta dhe Sali Berisha po e shfrytëzojnë kredon politike veç për të shpëtuar veten nga drejtësia dhe këtë e zbardh drita e diellit aq sa po na verbon. Ata bëjnë sikur nuk e kuptojnë që shumica e popullit është dakord që të dy të mbyllen mundësisht te ‘7 penxheret’ e Gjirokastrës se burgu i Reçit ofron luks të madh për ta. Dhe kjo shumicë është shumë më e madhe sesa ajo që voton Edi Ramën. Është shumica e çdo sondazhi që e nxjerr SPAK institucionin më të besuar në vend me mbi 73% mbështetje popullore edhe pas arrestimit të Berishës, edhe pas lajmeve për arrestimin e Metës. Sigurisht kjo shumicë s’është organ akuze që të sigurojë prova, por kur dikush i autorizuar ta bëjë këtë rol, kjo shumicë është kail më shumë të protestojë për mbijetesën e rinocerontit të Xhavës sesa për të nxjerrë këta të dy nga qelitë. Ndaj edhe luftën e kanë përqendruar te drejtësia se po shkoi puna gjer te qelia, do t’u hidhen çelësat në det e s’ka burrë nëne t’i gjejë më.

Të ndodhur në këto kushte Berisha dhe Meta e kanë thelluar garën me njëri-tjetrin deri ditën e zgjedhjeve, si garanci se fituesi i ri brenda opozitës gëzon a-priori edhe një farë imuniteti. Ilir Meta i ka çuar një mesazh Sali Berishës se në datë 27 Prill pas Konventës së çetës së tij politike, do t’i çojë poshtë ballkonit mijëra njerëz. Kjo do të thotë se mijërat e Ilir Metës që do t’i gjezdisi nëpër Tiranë gjer të rruga ‘Mustafa Matohiti’ është një tregues force ndaj vetë Sali Berishës. Një, si të thuash, tregues se: Tani që ti ngele brenda prej mendve të Genc Gjokutajt, anëtarit të Kryesisë së partisë time, unë jam lideri i opozitës. Mijërat e mi janë më shumë se dhjetërat e tu që të mblidheshin poshtë dritares deri ditën e Bajramit. 

Por s’ka asnjë shqetësim publik për këto mesazhe mes të njëjtit lloj kur mendon se këtë sjellje pati edhe Berisha ndaj Bashës, Bardhi ndaj Nokës, Kokalari ndaj Këlliçit e kështu me radhë. Pra një shfaqje e vjetër me regji po aq të vjetër. Mesazhet makiaveliste janë të vetmet gjëra që qeveria e bllokut të 21 Janarit ofron pa lekë.

Sot, shqetësimi i vetëm është se, a do ta zejë e shtuna e 27 Prillit Ilir Metën jashtë? SPAK arreston fundjavave, siç tha Milaim Zeka dje. Po se cilën fundjavë e dinë ata matanë Atlantikut që e duan Shqipërinë më shumë se Saliu dhe Iliri. Pavarësisht se i kanë çuar fëmijët jashtë, si për të mos i bërë më shumë zullume këtij vendi!

Emisari i Gjermanisë për Ballkanin Perëndimor, Manuel Sarrazin, në një intervistë, tha se shteti që ai përfaqëson nuk e ka përmendur asnjëherë që themelimi i Asociacionit të Komunave me Shumicë Serbe do të jetë një ndër kushtet për anëtarësimin e mundshëm të Kosovës në Këshillin e Evropës.

Sarrazin u pyet për qëndrimin e Gjermanisë përsa i përket anëtarësimit të Kosovës në këtë organizatë të rëndësishme ndërkombëtare, posaçërisht mbi sugjerimet e diskutuara javëve të fundit që avancimi drejt Asociacionit i Komunave me Shumicë Serbe do të jetë kusht për Kosovën në prag të vendimmarrjes së ministrave të jashtëm për anëtarësimin e vendit.

“Duhet të rrëfej se s’mund ta ndjek vërtet argumentimin e Serbisë. Së paku për palën gjermane, mund të them se kriteret e përmendura nga Serbia nuk janë publikuar asnjëherë si kriteret tona për anëtarësimin e Kosovës në Këshillin e Evropës”, theksoi Sarrazin, teksa shtoi se Kosova – megjithatë – duhet ta themelojë Asociacionin e Komunave me Shumicë Serbe.

“Në përgjithësi, situata rreth minoriteteve në Kosovë është shumë relevante”. – tregoi Sarrazin, dhe kujtoi se Asociacioni i Komunave me Shumicë Serbe është obligim i Kosovës që rrjedh nga cikli i marrëveshjeve të arritura në kuadër të dialogut për normalizimin e marrëdhënieve Kosovë-Serbi.

Kosova u mbështet nga shumica dërrmuese e deputetëve në Asamblenë e Parlamentare të Këshillit të Evropës për të kaluar fazën e parafundit drejt anëtarësimit në këtë organizatë të rëndësishme evropiane. Sarrazin potencoi se Gjermania përkrah Kosovën në rrugën drejt Këshillit të Evropës, porse i mbetet Kosovës të bëjë “gjithçka” për t’i bindur shtetet anëtare.

“Ne qëndrojmë pas idesë për ta afruar Kosovën me Evropën, që do të thotë edhe anëtarësimin në Këshillin e Evropës. Por vendimi në fund do të jetë i Këshillit të Ministrave dhe është thelbësore që Kosova të bëjë gjithçka që mund të bëjë për të bindur një shumicë të gjerë të shteteve anëtare.

Sidomos të drejtat e pakicave janë një temë kyçe për Këshillin e Evropës” – potencoi Sarrazin.

Shtetet e QUINT-it – Franca, Gjermania, Italia, Mbretëria e Bashkuar dhe Shtetet e Bashkuara – dëshirojnë të shohin lëvizje reale drejt themelimit të Asociacionit të Komunave me Shumicë Serbe, posaçërisht dërgimin e draft-statutit për këtë mekanizëm për serbët në Gjykatën Kushtetuese të Kosovës përpara se vendet të bien dakord për pranimin e Kosovës në këtë organizatë.

Sarrazin, ka komentuar gjithashtu veprimet që Serbia ndërmori për të kundërshtuar anëtarësimin e Kosovës në Këshillin e Europës dhe tha se ato s’ishin në frymën e Marrëveshjes së Ohrit që u dakordua mes Beogradit dhe Prishtinës vitin e kaluar.

“Ka një zotim të qartë në marrëveshjen e Ohrit: Serbia nuk duhet ta ndalojë Kosovën të hyjë në organizatat ndërkombëtare. S’po shoh që veprimet aktuale të Serbisë janë në përputhje me tekstin apo frymën e marrëveshjes” – ka deklaruar Sarrazin.

Para votimit përfundimtar në Komitet të Ministrave për kërkesën e Kosovës për anëtarësim në Këshill të Europës, emisari tha se Gjermania i qëndron pas idesë për ta afruar Kosovën me Europën.

“Kemi ndjekur me vëmendje zhvillimet në Asamblenë Parlamentare dh ne, natyrisht, marrim parasysh vendimin e Asamblesë Parlamentare në diskutimet tona. Ne jemi miq dhe përkrahës të fortë të Kosovës dhe qëndrojmë pas idesë për ta afruar Kosovën me Europën, që nënkupton edhe anëtarësimin në Këshillin e Europës. Por vendimi në fund do të jetë i Këshillit të Ministrave dhe është thelbësore që Kosova tani të bëjë gjithçka që mund të bëjë për të bindur një shumicë të gjerë të shteteve anëtare. Sidomos të drejtat e pakicave janë një temë kyçe për Këshillin e Europës” – theksoi emisari Sarrazin.

Përfaqësuesi i posaçëm i qeverisë gjermane për Ballkanin Perëndimor, Manuel Sarazin, tha gjithashtu se rezoluta për Srebrenicën nuk ka problem me Serbinë, Republikën Srpska apo ndonjë shtet, entitet apo grup tjetër, por me krime dhe gjenocid të kryer në Europën Perëndimore.

Ai ka theksuar për portalin Ballkan, se teksti i rezolutës është i drejtuar kundër veprimeve si mohimi dhe glorifikimi i gjenocidit dhe se Rezoluta nuk përmend asnjë vend apo ndonjë grup në veçanti.

“Gjermania bashkë-sponsorizoi këtë rezolutë së bashku me Ruandën dhe një numër vendesh të tjera anëtare të OKB-së. Ne jemi globalisht dhe në çdo kohë të përkushtuar për të parandaluar gjenocidin. Është me rëndësi të madhe për ne ruajtja e kujtimit të tmerreve të Holokaustit. Kjo është arsyeja pse ne jemi gjithashtu të përkushtuar për të mprehur kujtesën e gjenocideve të tjera të njohura ndërkombëtarisht” – deklaroi emisari Sarrazin, duke shtuar se 11 korriku 2025 shënon 30 vjetorin e gjenocidit në Srebrenicë që ndodhi në vitin 1995.

“Ngjarja është vërtetuar historikisht dhe ligjërisht dhe është klasifikuar si gjenocid nga gjykata të pavarura ndërkombëtare dhe autorë me emra të përveçm edhe janë dënuar. Me këtë veprim ne do nderonim të vrarët e pafajshëm” – potencoi Sarrazin

Nga Azgan Haklaj

Në tmerrin që e dominon, i vetëdijshëm për abuzimet korruptive përsonale, familjare e kolektive që ka kryer në tre dekada, pikërisht në sajë të pushtetit Ilir Meta po reagon në forma diverse.
E përbashkëta e të gjithë reagimeve që kur ka marrë sinjalin e qartë se nuk ka shpëtim ndonëse herë qesharake e herë agresive është tentativa e fundit për të fituar kohë.
Por në fakt qetësia e SPAK-ut dhe mbështetësve të tij euroatlantikë, ekzaminimi i gjithë familjarëve dhe bashkëpunëtorëve të tij ndër vite tregon se nuk po hetohet gjurma por është rrethuar vetë ujku.
Ndërrimi i emrit të LSI-së si paradoks pikërisht kur integrimi është kryefjalë nacionale apo shpikja e presidencës dhe konventave.
Trukimi për nepotizëm e tradhëti nuk janë asgjë përveçse fantazi me sy mbyllur e gomarit që ka ujkun në prapanicë e mendon ta kthejë në ëndërr.
Askush nuk i beson, as ata që bashkëjetuan politikisht me të.
Dhe marrëzia deri në neveri qëndron në
lajmin “bombastik” që filloi ta mediatizojë se pas konventës do i bashkohet “myhybëve” të Sali Berishës pikërisht poshtë çatisë së një kulle korrupsioni ku e kanë ngujuar.
E për ta veshur me patriotizëm karshillëkun që guxon ti bëjë drejtësisë dhe SHBA-ve filloi të këndojë këngën “O moj Serbi murin ta prisha se mua m’thonë Sali Berisha”.
Sa për dijeni Sali Berisha e Ilir Meta jo vetëm nuk prishën murin e Serbisë por u bënë tullë në murin e saj duke thyer embargon ndërkombëtare kundër saj pikërisht në kohën e genocidit masiv serb kundër popujve të Ballkanit.
Të ishte për Sali Berishën Kosova nuk do të
ishte kurrë shtet sovran dhe UÇK-ja do ishte organizatë terroriste.
Të ishte për Ilir Metën nuk do bëhej negociator në mos përfitues i instalimit të
fluturimeve të “Air Serbia” në vendin tonë.
Kur shumë dokumente do të deklasifikohen nga aleatët atëherë do të dalë e vërteta e trishtueshme e rolit të tyre për Kosovën dhe çështjen kombëtare.
E sikundër nuk mundet të stopohet një
mendje e çartur politike dhe njerëzore Ilir Meta ka filluar të materializojë hapin e fundit të dëshpërimit për të krijuar popullaritet të
rremë sikundër një tentativë “reflektimi” të një mëkatari sistematik.
Ka filluar me truket e uniformës jeshile të “Celtik” duke u munduar ta identifikojë me simbolin e bektashinjëve Sari Salltik Baba.
Ky vegim i rremë i mbështetur në deformacione mentale ka brenda një veprim jo të një besimtari por të një horri që aksionit të vet kërkon ti veshë kostum religjioz.
Ilir Meta si përfundim po kurthohet në praqet e veta.
E tani fundi do të jetë shkelqimi i prangave të drejtësisë në duart e tij në vend të hekurave në palestra luksoze.
Atë nuk e shpëton dot Sari Salltik Baba, as baba Saliu, as baba Tomorri.
Për çunin e pazarit të ri do të flasë drejtësia njerëzore dhe hyjnore.