Kush është nazisti që shpëtoi Suedinë nga Hitleri?

Sipas planeve të Hitlerit, në vitet 1939 dhe 1940, Suedia ishte një nga objektivat kryesorë të pushtimit, për shkak të minierave të shumta të hekurit.

Por fillimisht, plani fillestar i pushtimit të rajonit skandinav ishte Danimarka dhe Norvegjia për arsye të ndryshme si zonat e përshtatshme strategjike për bazat shtesë të operacioneve për Kriegsmarine (Marina Gjermane).

Plani fillestar i pushtimit në rajonin skandinav i hartuar nga OKW (“ Oberkommando der Wehrmacht ” Komanda e Lartë e Forcave të Armatosura) ishte të pushtonte të tre vendet njëri pas tjetrit duke e ditur se ushtria gjermane do të përballej me një forcë të vogël.

Sipas planit, ata do të merrnin gjithashtu mbështetje nga kolona e pestë e norvegjezëve pro-nazistë të udhëhequr nga Vidkun Quisling.

Ndryshimi i planit origjinal të hartuar nga OKW ndodhi kur u zhvillua një takim i madh i stafit me drejtues të ndryshëm të OKW dhe Hermann Goering, kreu i Luftwaffe (Forca Ajrore Gjermane) në atë kohë.

Arsyeja pse ai mori pjesë në takim ishte për t’u informuar mbi rolin e forcave ajrore në Operacionin Weserubung, pasi sulmi në Skandinavi ishte i koduar. Kur Hermann dëgjoi se Suedia ishte një nga vendet e synuara, ai u largua menjëherë nga takimi dhe shkoi menjëherë te Hitleri për të kërkuar që Suedia të mos sulmohej.

Hermann Goring cilësohej si krahu i djathtë i Hitlerit nga shumë historianë, kjo sepse Hitleri e pëlqente atë për shkak të figurës së fortë që e karakterizonte si anëtar politik në Partinë Naziste.

Hermann Goring ishte gjithashtu kreu i Luftwaffe, Forca Ajrore Gjermane e Luftës së Dytë Botërore. Ai ka shërbyer si pilot në Luftën e Parë Botërore dhe ende konsiderohet si një nga pilotët më të mirë të shekullit të 20-të.

Çdo ushtar nga Rajhu i Tretë ishte i frikësuar nga Hermann për personalitetin e tij dhe aftësitë në fushën e betejës. Arsyeja pse Hermann nuk donte që Suedia të sulmohej ishte për shkak të marrëdhënieve të tij të gjata me Suedinë dhe politikanët e saj.

Disa vite pas përfundimit të Luftës së Parë Botërore, ai u martua me një suedeze të quajtur Carin von Kantzow. Ai ishte aq i dashuruar me të dhe vendin e saj, saqë edhe rezidencën e tij në Berlin e quajti për nder të saj (Carinhall).

Gjatë kësaj kohe ai krijoi shumë marrëdhënie në formën e miqësive për të cilat ai premtoi nëse do të fillonte Lufta e Dytë Botërore, neutraliteti i Suedisë do të respektohej.

Vendimi i Hitlerit

Kur Hermann bisedoi me Hitlerin në lidhje më këtë çështje, në fillim, Hitleri nuk pranoi pasi e dinte se sa të rëndësishme ishin minierat e mineralit të hekurit në Suedi për prodhimin e vazhdueshëm të armëve, në atë moment Hermann e kërcënoi Hitlerin se do të jepte dorëheqjen.

Hermann ishte shumë më i vlefshëm jo vetëm për Hitlerin, por edhe për suksesin e Rajhut të Tretë, prandaj Hitleri urdhëroi OKW të përjashtonte Suedinë nga planet e pushtimit.

Në të njëjtën kohë, britanikët po planifikonin të pushtonin Narvik (pjesa veriore e Norvegjisë) dhe Kiruna (pjesa veriore e Suedisë) me qëllim që të ndalonin Suedinë të shiste ose transportonte xeherorë hekuri në Gjermani.

Falë gjermanëve që pushtuan të parët Norvegjinë, ata e kursyen edhe një herë Suedinë nga lufta. Kjo ndodhi vetëm pak ditë pas urdhrave të Hitlerit për të mos pushtuar Suedinë.

Suedia duhet t’i jetë mirënjohëse Hermann Goering-ut.

Në fakt, marrëdhëniet e tyre me gjermanët gjatë Luftës së Dytë Botërore u sollën atyre një përfitim të jashtëzakonshëm pasi ata ndërtuan një ekonomi të fortë falë eksportit me gjermanët, si dhe fakti që ata nuk duhej të ri-investonin në infrastrukturë pasi shumica e vendeve ishin të prekura nga lufta e Dytë Botërore.