Milan-i zgjedh Igli Taren, shqiptari i solli Lazio-s 270 milionë euro fitime në 14 vjet

Milan-i duket se është gjithnjë e më afër gjetjes së një drejtori të ri sportiv. Pas disa muajsh kërkimesh, në fakt, ish-drejtori sportiv i Lazio-s, Igli Tare, tani duket se është në pozicionin e parë dhe për këtë arsye do të ishte gati të fillonte një aventurë të re me klubin kuqezi.

Por cili ishte menaxhimi i tij, në aspektin ekonomik, por edhe sportiv, gjatë katërmbëdhjetë viteve të tij si drejtor sportiv i Lazio-s?

Nga pikëpamja e fushës, gjatë kohës së tij si drejtor i bardhekaltërve, Lazio fitoi Kupën e Italisë tre herë dhe Superkupën e Italisë tre herë, duke luajtur një herë në Champions League dhe dhjetë herë të tjera në Europa League.

Duke parë aspektin ekonomik, fitimet kapitale shpesh e kanë karakterizuar menaxhimin e tij, edhe nëse ato nuk kanë arritur shifra të mëdha.

Nën drejtimin e Tares si drejtor sportiv, Lazio në fakt ka gjeneruar mbi 231 milionë euro në fitime kapitale (të cilat arrijnë pothuajse 270 milionë duke marrë parasysh shitjen e Milinkovic-Savic, e cila ndodhi disa javë pas lamtumirës së tij me klubin), me një mesatare vjetore prej 16.5 milionë eurosh.

Fitimet kapitale përfaqësonin afërsisht 13% të xhiros së Lazio-s në katërmbëdhjetë vitet e menaxhimit të Tares, me një maksimum prej 33% në 2017-18, kur shitjet (duke përfshirë Keita Balde, Lucas Biglia dhe Wesley Hoedt) gjeneruan mbi 63 milionë në fitime kapitale, duke kontribuar në një fitim neto rekord prej 37.3 milionë eurosh.

Nga pikëpamja e blerjeve, megjithatë, Lazio nuk ka shkëlqyer kurrë për shpenzime të çmendura, përkundrazi, por ka ruajtur një ekuilibër negativ midis blerjeve dhe shitjeve.

Për sa i përket regjistrimeve, në fakt, gjatë viteve të Tares, bardhekaltrit shpenzuan më shumë sesa fituan. Në periudhën 2009-2023, në fakt, bilanci i operacioneve të tregut tregon një bilanc negativ prej afërsisht 89 milionë eurosh midis blerjeve (369.9 milionë ) dhe shitjeve (280.3 milionë), me një mesatare prej 26.4 milionë eurosh të shpenzuara në vit krahasuar me një mesatare prej 20 milionësh të mbledhura çdo sezon.

Duke marrë parasysh shifrat, Lazio në epokën e Tares shpesh ka qenë në gjendje të maksimizojë raportin cilësi/çmim.

Por, cilat mund të konsiderohen blerjet më të mira gjatë drejtimit të Tares: operacione të tilla si Ciro Immobile, i blerë për 9.5 milionë nga Sevilla dhe më pas u bë simbol dhe golashënuesi më i mirë për klubin, Luis Alberto për të cili u pagua vetëm 4 milionë euro te Liverpool-i ose Milinkovic-Savic, i blerë nga Genk për 5 milionë euro, deri te Miroslav Klose, i cili mbërriti si transferim i lirë.

Transferimi më i shtrenjtë ishte Vedat Muriqi, i cili kushtoi 21.1 milionë euro nga Fenerbahce në sezonin 2020-21, por që rezultoi të ishte një dështim.

Në podiumin e blerjeve më të shtrenjta përfshihen edhe Joaquin Correa (15.3 milionë euro te Sevilla) dhe Manuel Lazzari (13.7 milionë euro te Spal), pak përpara Akpa Akpro, të blerë për gati 13 milionë nga Salernitana, i cili në atë kohë ishte ende në pronësi të Claudio Lotito.

Muriqi përfundoi duke u shitur te Mallorca për rreth 9 milionë euro, Correa u shit te Inter-i për 33 milionë euro, Akpro është në huazim te Monza, ndërsa Lazzari është ende te Lazio.