Qasjet konvencionale të vaksinimit nuk kanë qenë aq efektive kundër patogjenëve që evoluojnë me shpejtësi dhe mutacioneve të tilla si sëmundjet e virusit të gripit ose Ebola ose Zika dhe mund të mos jenë efektive kundër SARS CoV-2.
Vaksina që do të kemi në treg për SARS CoV-2 ka shumë të ngjarë të jetë një vaksinë vektoriale virale. AstraZeneca tashmë është porositur të furnizojë vendet anëtare të BE me qindra miliona doza.
Ka edhe kompani të tjera që garojnë për podiumin për vaksinat më të mira (ose më të shiturat), të tilla si Pfizer / BioNTech BNT162b1 dhe Moderna mRNA-1273 vaksinat, të përcaktuara si vaksina “mRNA” dhe që ka të ngjarë të shiten jashtë shtetit.
Vaksinat e ARN funksionojnë duke prezantuar një sekuencë të ARN, molekulë që u tregon qelizave se çfarë të ndërtojnë që është e koduar për një antigjen specifik të sëmundjes. Prodhimi i antigjenit bëhet brenda trupit, nuk injektohet nga jashtë si në vaksinat tradicionale.
Le të kthehemi te vaksinat vektoriale virale. Në praktikë, merret një virus i dobishëm për qëllimin (për shembull, ai që përdoret në eksperimentimin e Universitetit të Oksfordit është një virus i familjes Adenovirus, siç është virusi i ftohjes së zakonshme), bëhet më pak agresiv dhe i paaftë për t’u kopjuar (në mënyrë që të mos rrezikojë të shkaktojë një infeksion në individin e vaksinuar), i cili vepron si një kalë Troje në të cilin futet “informacioni gjenetik”. Pas vaksinimit, përgjigja imune në subjektin e inokuluar rritet me prodhimin e antitrupave specifikë.
Por këtu qëndron thelbi që laikut mund t’i mungojë. “Informacioni gjenetik” nuk krijon vetëm rritjen e përgjigjes imune. Për ta bërë këtë, ky informacion (softuer) duhet të ndërveprojë me qelizat tona (hardueri), ata duhet të modifikojnë të ashtuquajturën shprehje gjenike të qelizës. Jepet informacion që modifikon jetën normale dhe metabolizmin e qelizave.
