Connect with us

Shkrime

Për atë të thjeshtën që iku, dhe të tjerat e thjeshta që ndodhin të jenë gjallë

Nga Dritan Goxhaj
Këtë të shtunë, të cilën me keqardhje e lamë pas, mora pjesë në ceremoninë mortore për të përcjellë në vendprehjen e fundit të këtij miku dhe bashkëluftëtari familjar të shkollës së aviacionit, pilotit të Ushtrisë Shqiptare, nënkolonel Agim Sallaku.
Nuk po bëj në këtë shkrim të them se sa njeri i mirë ishte Agimi dhe sa i perëndishëm ishte.
Aspak, të dy i përkasin familjes dhe kolegëve të tij dhe askush tjetër jashtë këtij rrethi.
Por këtë vendosa ta shkruaj jo vetëm për Agimin por edhe për kolegët e Agimit dhe nuk e kam konsideruar qëllimisht të thjeshtë.
Ata ashtu si Agimi për të cilin po shkruajnë lart dhe poshtë tani janë të thjeshta.
Më thuaj nëse i njeh pilotët e Departamentit të Helikopterëve në Fark. Nuk them ata që kanë njohuri personale, por të gjithë ata që kanë dëgjuar për departamentin por nuk i njohin, sepse janë kaq të thjeshtë, ta bëjnë detyrën që ju ngarkohet me sakrificat jo vetëm të zanatit, por edhe të idiotësia dhe ndjenja e thellë e neglizhencës ndaj pushtetit ndaj detyrës së tyre.
Dhe kjo ndjenjë e theksuar e neglizhencës së pushtetit në një pikë të caktuar shfaqet në paturpësinë, paturpësinë dhe hipokrizinë e tij.
Ky moment është ose kur pushteti duhet të mburret me mundin dhe sakrificën e tyre për nevoja dhe kredo politike, ose kur duhet të bëjë të dhimbshmen në rast të vdekjes së tyre.
Dhe këtë të shtunë pushteti u shfaq me paturpësinë dhe hipokrizinë e tij maksimale, duke bërë një vizitë ngushëllimi tek familjarët dhe kolegët e Agimit.
E them pushtetin sepse e konsideroj si pjesë të pushtetit edhe ministrin e Mbrojtjes, po ashtu edhe shefin e Shtabit të Përgjithshëm.
Dhe ata erdhën për ngushëllim dhe madje shkruan disa rreshta për Agimin në Fb-në e tyre private, por gjithsesi e përcollën Agimin pa paguar paratë e misioneve dhe përkushtimit të tij jashtë orarit të punës, misionet e zjarrfikësve e shumë të tjera.
Sa turp të marrësh pjesë në shoqërimin e një njeriu, ndërkohë që i detyrohesh atij njeriu dhe je personi kompetent për ta shlyer atë borxh, por as që je mërzitur për hallet e Agimit.
Dhe hipokrizia më e madhe ishte edhe për faktin se asnjëri nga këta dy persona përfaqësues të pushtetit nuk e përmendi askund, as në ato pak fjalë që kishin marrë mundimin të shkruanin, se Agimi kishte qenë edhe pjesëtar i UÇK-së, me detyrë komandant batalioni.
Është turp dhe hipokrizi sesi qeveria e vlerëson Agimin dhe sakrificën e punës së tij në ato pak rreshta, që është e njëjtë me të gjithë kolegët e tjerë të atij dikasteri, por në asnjë moment nuk pranon të miratojë apo kalojë ligjin për rishikimin e moshës në parlament. të daljes në pension të pilotëve të Forcave të Armatosura.
Kjo më kujton një debat që lexova pak kohë më parë, një debat i mbajtur në vitin 1984 në Byronë Politike të atëhershme, në regjimin e kaluar kur diskutohej propozimi për rritjen e moshës së pensionit për të gjithë oficerët dhe pilotët.
Në atë kohë pilotët e ushtrisë dilnin në pension në moshën 50-vjeçare dhe propozimi ishte rritja e moshës së pensionit dhe pensionimi në moshën 62-vjeçare.
Dhe në këtë debat Enver Hoxha (Mos u nis me budallallëqe politike, historia është histori dhe duhet thënë ashtu siç është, pavarësisht kënaqësive personale) pyet “sa është mosha mesatare e pilotëve”, dhe i thonë se është 57 vjeç.
Më pas ai thotë: “A po propozoni që t’i nxjerrim në pension pasi të vdesin?”
E njëjta gjë edhe tani, pilotët e ushtrisë dalin në pension në moshën 65-vjeçare. Çmenduri!
Ndaj them se mund të flitet vetëm në këto dy raste, sepse nuk guxohet të flitet sërish për Forcat Ajrore, sepse qeveria kërkon të na paraqesë një pamje të një force moderne, por në realitet ka qenë vetëm në gjendje ta bëjë këtë me tre helikopterë ushtarakë.
Ndërkohë shkatërroi totalisht njësinë e helikopterëve shëndetësorë.
Njësia që për të gënjyer NATO-n se gjoja kanë rritur buxhetin për ushtrinë i kaloi ushtrisë, duke e hequr atë nga shëndetësia.
Dhe kur morën pushtetin dhe vendosën të bëjnë këtë kalim, e gjetën me 7 helikopterë dhe e vranë me 1 helikopter. Dhe ky bashkë me tre ushtarakët mezi qëndron në këmbë, me arsim.
E ndaj dhe them që Agimi dhe kolegët e tij janë të thjeshtë pasi nuk guxojnë të ankohen, por vazhdojnë të ndjekin urdhrat e pushtetit politik, duke rrezikuar shpeshherë jetën e tyre, duke qenë aksidentalisht të gjallë sot.
Edhe kur ndonjëherë guxojnë të ngrenë zërin. Ka plot ministra politikë sot në Vangjelër, Janër, Spiro dhe Thomarër, të cilët i tregojnë njëri-tjetrit zyrat dhe makinat e tyre komode për të cilat hapen çdo vit tenderët për t’i rinovuar, ndërsa nuk ka lekë për mirëmbajtjen e helikopterëve të ushtrisë “Sa pretendime. a kanë pilotë dhe të mendosh se i përkasin kategorisë së njerëzve që u mungon një qindarkë nga dieta juaj, shkruani letra Kryeministrit të Presidentit.
Nuk është më turp kur qeveria me pretendimin se pilotët ushtarakë janë pasuri nuk miraton ligjin për uljen e moshës së pensionit dhe ata që i konsiderojnë pasuri nuk i paguajnë në mënyrë adekuate. Them se është adekuate pasi sakrifica e tyre është 1000 (njëmijë) herë më e madhe se “sakrifica” e çdo deputeti, që një ditë të bukur vendosi t’i bëjë vetes 3 milionë lekë rrogë për “sakrificat” e tyre.
Ndërsa 30 pilotët diçka që kemi, nuk e meritojnë këtë rrogë.
Ndaj kur këta vijnë për ngushëllim, është sikur të kanë pshurr mbi varrin tënd.
Por autoritetet e Kosovës nuk ishin mirënjohës ndaj Agimit, i cili as nuk dërgoi një përfaqësues në varrim edhe pse kishin qenë pjesëtarë të UÇK-së. Ndoshta kjo mund të ketë qenë edhe arsyeja, pasi qeveria Kurti, që me ardhjen në pushtet, kishte vendosur t’i ndërpresë edhe pensionin e luftës, me pretekstin se ai merrte rrogë në ushtrinë shqiptare.
Por duket se turpi nuk banon më në trojet shqiptare.
Në rast se duan vërtet të respektojnë sakrificën e Agimit dhe kolegëve të tij, të paktën t’ju japin atë që meritoni.
Të paktën respektoni atë që iku, dhe këta kolegë të tjerë që rastësisht mbeten gjallë për thjeshtësinë e tyre.
Ps: E di që shumë prej jush do të thoni që nuk na keni thënë diçka të re që ne nuk e dinim. Por nuk e kam marrë për të thënë gjëra të reja, por vetëm për të thënë me zë të lartë atë që i thjeshti nuk mund të thotë, se humbet edhe atë që ka.
Agim Sallaku u prehte ne paqe Zoti te falte mekatet dhe gabimet dhe te befte nga banoret e Xhenetit
Related Topics:
Advertisement