Përqafimi i fitores dhe lojtari kyç prapa skenës/ Njeriu që “shpëtoi” kancelarin Merz

Në fund, gjithçka u kurorëzua me një përqafim. Një gjest i çlirimit dhe mirënjohjes. Friedrich Merz, sapo i zgjedhur kancelar, i hapi krahët Alexander Dobrindt-it, përfaqësuesit të CSU-së në Berlin dhe tashmë Ministër i Brendshëm. Ishte një falënderim i heshtur, por i thellë — sepse Merz e di se nuk do të ishte aty pa të.

Dobrindt, dikur i përqeshur në qarqet politike të Berlinit për stilin e tij ekstravagant dhe theksin e dallueshëm bavarez, është kthyer në një nga figurat më të rëndësishme të Unionit. Që nga viti 2002, ai ka qenë i zgjedhur drejtpërdrejt në Bundestag dhe ka ndërtuar një rrjet të gjerë ndikimi. Në moshën 54-vjeçare, ai është një nga veteranët e vërtetë të politikës gjermane – një negociator i zoti me telefonin plot kontakte dhe një nuhatje të saktë për momentin politik.

Me një gjuhë shpesh të drejtpërdrejtë, por me qasje të matur në çështje delikate, Dobrindt ka qenë strategu që e udhëhoqi Merz drejt kancelarisë – si një trajner taktik që shfaqet në momentet kyçe. Ai udhëhoqi “ekipin e shpëtimit” të Merz në tre momente vendimtare:

► Gjatë bllokimit të negociatave për koalicionin me SPD-në, ishte Dobrindt që ndërmori bisedimet me Lars Klingbeil-in. Me qetësi dhe këmbëngulje, ai solli palët në tryezë dhe siguroi marrëveshjen.

► Kur rrezikohej miratimi i amendamentit kushtetues për paketën e borxhit, për shkak të tensioneve me të Gjelbrit, Merz kishte prishur raportet me kritika të ashpra. Dobrindt ndërhyri dhe zhvilloi negociata të mbyllura me Katharina Dröge, duke siguruar sërish marrëveshje.

► Në ditën dramatike të zgjedhjes së kancelarit, kur duhej ndërtuar ura edhe me të majtën për çështje procedurale, ishte sërish Dobrindt ai që kishte kontaktet. Ai bashkë me Jens Spahn gjetën gjuhën e përbashkët me Partinë e Majtë, e cila vendosi të mos pengojë procesin e votimit. Përsëri, marrëveshje.

Revista Spiegel e përshkruan atë si “njeriu beta pa të cilin nuk funksionon asgjë”. Me të drejtë. Dobrindt ka shërbyer si hallka që lidh Friedrich Merz me liderin e CSU-së Markus Söder, duke koordinuar dhe ruajtur ekuilibrin delikat midis dy figurave kyçe të Unionit.

Në sfondin e përqafimit që simbolizoi triumfin politik të Merz-it, fshihet puna pa bujë, por me ndikim e Alexander Dobrindt — lojtari kyç i një fitoreje që u ndërthur mes strategjisë, durimit dhe diplomacisë së heshtur.