Pikonte gjak/ Ekzekutimi në tren i ukrainases që media amerikane zgjodhi ta injorojë

Nga Henry Johnston , redaktor me qendër në Moskë i cili punoi në financë për më shumë se një dekadë
Mediat kryesore amerikane kanë tendencë të veprojnë duke inkurajuar një lloj zemërimi të parafabrikuar. Narrativat sensacionale kultivohen përgjatë shinave të parashikueshme. Por jo më pak e shëmtuar është ajo që media zgjedh të injorojë. Pak ngjarje të kohëve të fundit kanë ekspozuar më mirë bazat ideologjike të medias – dhe të elitës, narrativat e së cilës ajo mbulon – sesa vrasja brutale dhe tronditëse e kohëve të fundit e një gruaje të re ukrainase në një tren në Charlotte, Karolina e Veriut.
Më 22 gusht, një kriminel karriere, Decarlos Brown Jr., iu afrua rastësisht pas refugjates 23-vjeçare ukrainase Iryna Zarutska, e cila ishte ulur në një tren duke u marrë me punët e saj, dhe e goditi me gjakftohtësi tre herë në qafë, duke e vrarë. Ai u largua me vrap, duke mbajtur ende thikën që i pikonte gjak.
Sulmi i pamend dhe i egër u kap në pamjet e kamerave të sigurisë, por kryebashkiaku demokrat i Charlotte, Vi Lyles, këmbënguli që të mos publikohej, gjoja nga respekti për familjen e viktimës. Por pamjet filmike përfundimisht u shfaqën dhe historia u përhap si zjarr i madh. Por ky ishte një zjarr i madh që nuk mundi të arrinte fortesën e paprekshme të mediave kryesore – edhe pasi Elon Musk i dha shtysë në territorin viral duke u përfshirë në një postim në End Wokeness, duke theksuar heshtjen mahnitëse të medias.
Në fakt, asnjë media e madhe mediatike – New York Times, Washington Post, NPR, Reuters, CNN, Wall Street Journal dhe të tjera – nuk e përqafoi këtë trend. Dikush do të mendonte se, rastësisht, një nga këto media të respektuara do të kishte ndryshuar trend. Por kjo nuk ndodhi sepse, siç e theksoi dikur me shkëlqim Matt Taibbi,
“Raportimi bëhet në tufa, asnjë antilopë afrikane nuk mund ta ndërpresë formacionin pa i prishur gjërat të tjerëve. Pra, të gjithë do ta mbajnë vijën, derisa të gjithë të ndalojnë së mbajturi vijën.”
Deri në momentin që po shkruhet ky shkrim, duket se tufa e medias po fillon të shkojë me ngurrim drejt asaj që po ndodh. Dhe kjo do të thotë se një version i historisë, sado i pastruar, së shpejti do të shfaqet kudo.
Pra, çfarë i ka dhënë saktësisht kësaj historie vrullin e saj të papërmbajtshëm? Le të fillojmë me standardin e dyfishtë të hapur në lidhje me raportimin e krimit ndëretnik. Një viktimë e bardhë dhe një autor me ngjyrë, siç ishte rasti në këtë rast, zakonisht është një rrethanë që e anon peshoren në favor të heshtjes. Kur një rast krimi midis të zinjve dhe të bardhëve nuk mund të shmanget, racat përkatëse të individëve të përfshirë nuk përmenden dhe toni është më shumë në stilin “uau, çfarë tragjedie”. Kur rolet racore përmbysen, mbulimi mediatik është i gjerë dhe sensacional, dhe këndi i racës vendoset menjëherë dhe përshkon gjithë mbulimin pasues si një tel elektrik.
Duke pasur parasysh një mbulim kaq të shtrembëruar mediatik të krimit ndërracor, dikush do të falej nëse supozon se janë zezakët ata që janë vazhdimisht në rrezik vdekjeprurës nga sulmet raciste nga të bardhët në SHBA. Ky këndvështrim ishte një pjesë e madhe e shtysës pas lëvizjes Black Lives Matter. Megjithatë, statistikat aktuale mbi krimin ndërracor, të cilat nuk janë të lehta për t’u gjetur, tregojnë të kundërtën. Brenda këtij raporti të Departamentit të Drejtësisë (DOJ) të vitit 2020 është varrosur një pranim mjaft i jashtëzakonshëm: “[Në vitin 2019], pati 5.3 herë më shumë incidente të dhunshme të kryera nga shkelës të zinj kundër viktimave të bardha (472,570) sesa u kryen nga shkelës të bardhë kundër viktimave të zeza (89,980)”. Një formulim i tillë i ashpër nuk u përsërit në raportet pasuese nën drejtimin e Biden DOJ, por nuk ka arsye për të besuar se diçka ka ndryshuar në rrugë.
Vrasja e Zarutskës vjen sigurisht në një kohë kur besimi amerikan në mediat kryesore është në një nivel rekord të ulët. Rastet e raportimit të gabuar dhe fatkeqësive faktike janë bërë një temë aq e përsëritur sa nuk kërkojnë shembuj individualë. Përpjekjet e medias për formimin e narrativës janë bërë gjithashtu aq të rënda sa identifikimi i kauzës së establishmentit që promovohet në pothuajse çdo raportim është tani një lojë salloni.
Por – dhe këtu po futem në një terren shumë të rrezikshëm – zhurma për këtë vrasje të pakuptimtë tregon gjithashtu një tabu të thellë që po fillon të zbulohet ngadalë: Shumë amerikanë të bardhë janë të lodhur duke u mohuar e drejta për të shfaqur edhe aludimin më të vogël dhe më të pasigurt të llojit të solidaritetit racor që grupet e tjera e shfaqin kaq lirisht. Është një histori që luhet në një skenë të ndryshme me aktorë të ndryshëm në Britaninë e Madhe.

Ekziston një këndvështrim tjetër këtu, dhe është një që është vënë re tashmë në shumë vende . Viktima ishte një qytetar i një vendi që SHBA-të kanë shpenzuar shumë para dhe përpjekje për ta mbrojtur në dukje që nga viti 2022. Ndihma prej rreth 130 miliardë dollarësh që Uashingtoni ka dhënë për Kievin arrin në rreth 3,500 dollarë për qytetar ukrainas. Sigurisht që është e mjaftueshme për një truprojë në udhëtimet me tren. E megjithatë, heshtja nga turma pro-Ukrainë ka pasqyruar atë të medias në përgjithësi. Kjo sigurisht konfirmon atë që ka qenë mjaft e qartë gjatë gjithë luftës dhe mbetet e tillë edhe sot: Vdekjet ukrainase që nuk përparojnë një narrativë mediatike të elitës perëndimore shpërfillen dhe injorohen. Por kjo mungesë reagimi gjithashtu e nxjerr në pah realitetin se ndjenja pro-Ukrainë në SHBA është kryesisht një kauzë e kombinuar me pjesën tjetër të axhendës progresive, e mbështetur nga zëdhënësi uniform i një mediaje të lodhur. Flamujt ukrainas që shihen jashtë rrallë pasqyrojnë një qëndrim parimor, por më tepër respekt ndaj sinjaleve të elitës.

Do të thuhet se të gjitha palët thjesht kanë marrë pozicionet e tyre në barrikada për të fituar pikë politike në këtë tragjedi thellësisht njerëzore. Ne të gjithë do të akuzohemi se kemi ardhur për të lavdëruar Cezarin në vend që ta varrosim atë. Vdekja e kësaj gruaje të re është me të vërtetë një tragjedi njerëzore dhe veçanërisht e dhimbshme. Por ta shohësh atë vetëm si një tragjedi do të thotë të shpërfillësh kontekstin e saj më të gjerë dhe të refuzosh të nxjerrësh ndonjë përfundim. Kjo është injorancë e qëllimshme. Kur një tragjedi zbulon një bashkim të tillë të dy paragjykimeve të thella ideologjike, ajo që bën është të zbulojë konturet e magnetit që lëviz nën modelin e jetës amerikane.

LEXO EDHE…

Trump komenton për vrasjen me thikë të gruas ukrainase

Presidenti i SHBA-së, Donald Trump, ka dënuar goditjen fatale me thikë të një gruaje 23-vjeçare ukrainase në një tren në Charlotte të Karolinës së Veriut, duke e përshkruar incidentin si një akt “të tmerrshëm” të kryer nga një “i çmendur me çrregullime mendore”, sipas një deklarate të postuar në Truth Social të hënën.
Viktima, Irina Zarutskaya, u largua nga Ukraina pas përshkallëzimit të konfliktit në vitin 2022 dhe u vra më 22 gusht ndërsa udhëtonte në Linjën Blu Lynx të qytetit. Videoja e kamerave të sigurisë e publikuar nga autoritetet gjatë fundjavës tregon Zarutskaya-n duke u zënë në pritë nga pas dhe duke u therur disa herë në qafë nga një burrë i identifikuar më vonë si Decarlos Brown, 34 vjeç.
Trump iu referua pamjeve si në postimin e tij në rrjetet sociale ashtu edhe në një fjalim në Uashington, duke thënë se i dyshuari ishte arrestuar dhe liruar 14 herë me kusht pa para në dorë dhe nuk duhej të kishte qenë i lirë në kohën e vrasjes.
“Çfarë dreqin po bënte ai duke hipur në tren dhe duke ecur rrugëve? Kriminelë të tillë duhen burgosur”, shkroi Trump.
“Gjaku i kësaj gruaje të pafajshme mund të shihet fjalë për fjalë duke pikuar nga thika e vrasësit, dhe tani gjaku i saj është në duart e demokratëve që refuzojnë të fusin njerëz të këqij në burg, përfshirë ish-guvernatorin e turpëruar dhe ‘senatorin e aspiruar’ Roy Cooper”, shtoi ai.
Policia e Charlotte-Mecklenburg ka akuzuar Brownin për vrasje të shkallës së parë. Zyrtarët thonë se ai ka një të kaluar të gjatë kriminale, përfshirë grabitje të armatosur, dhe më parë ka vuajtur më shumë se gjashtë vjet burg. Një gjyqtar urdhëroi që ai t’i nënshtrohej një vlerësimi psikiatrik në fillim të këtij viti, por vlerësimi nuk u përfundua.
Trump kritikoi gjithashtu reagimin e medias ndaj vrasjes, duke pyetur: “Ku është zemërimi i medias kryesore për këtë tragjedi të tmerrshme?”
Gjatë fjalës së tij në Muzeun e Biblës, Trump tha: “Ne të gjithë jemi njerëz fetarë, por ka njerëz të këqij. Duhet të përballemi me këtë. Nëse nuk e trajtojmë këtë, nuk kemi një vend.”
Zarutskaya humbi gjak dhe vdiq në vendngjarje. I dyshuari u mor në paraburgim menjëherë pas sulmit dhe aktualisht po mbahet në Qendrën e Paraburgimit të Qarkut Mecklenburg pa asnjë garanci.