Siri, të gjithë kundër të gjithëve/ Putini thërret Erdoganin, Irani bën gati ushtrinë

Situata në terren vazhdon të përkeqësohet për regjimin sirian dhe mbrojtësit e tij rrisin nivelin e kërcënimit.

Moska dhe Teherani kanë dërguar në Damask dy gjeneralët më të egër, të cilët vitet e fundit kanë arritur të mposhtin rebelët sunitë duke masakruar popullsinë.

Bëhet fjalë për iranianin, Seyyed Javad Ghafari, i cili quhet “Kasapi i Aleppos”, ndërsa rusi Alexander Chayko nga zakoni i të shtënave ndaj banorëve të pambrojtur në Ukrainë, u quajt një nga “xhelatët e Buchas”.

Që nga ardhja e tij, avionët Sukhoi kanë filluar të bombardojnë sërish spitalet, siç kishin bërë sistematikisht në momentin më të përgjakshëm të luftës civile: një taktikë që shërben vetëm për të mbjellë terror.

Sulmet ajrore nuk po e ndalin avancimin e kryengritësve sunitë, të udhëhequr nga formacioni xhihadist HTS, të cilët pushtuan Aleppon dhe dje përfunduan rrethimin e Hamas, ku në mbrëmje rifilluan thashethemet për tërheqjen e ushtrisë qeveritare.

Përleshjet zhvillohen në portat e qytetit ndërsa në perëndim pararojat janë 35 kilometra nga aeroporti i Khmeimim dhe 60 kilometra nga porti i Tartus.

Dy shtyllat e strategjisë së Moskës në Lindjen e Mesme dhe Afrikë janë tashmë brenda rrezes së dronëve të përdorur nga rebelët – të ndihmuar nga teknikët ukrainas – të cilët kanë rezultuar të aftë për të lokalizuar dhe shkatërruar komandat e armikut.

Presidenti rus, Vladimir Putin pati një bisedë telefonike me presidentin turk, Recep Tayyip Erdoganin dje, ku u përsërit thirrja se “duhet t’i japim fund sa më shpejt agresionit terrorist kundër Sirisë”.

Kremlini nuk është i gatshëm të heqë dorë nga bazat dhe ka organizuar një shfaqje të paprecedentë të forcës në Mesdhe: E gjithë flota doli në det nga porti Tartus dhe lëshoi ​​pesë raketa me rreze të gjatë, duke përfshirë për herë të parë një Zirkon hipersonik.

Një mesazh që synon më shumë NATO-n sesa guerilët, por që duket joreal.

Në fakt, problemi për kumbarët e Bashar al-Assadit mbetet ai i gjetjes së përforcimeve për të ndalur koalicionin sunit.

Milicitë shiite irakiane të mobilizuara nga Teherani u bllokuan përsëri nga avionët amerikanë A-10 Warthog, të cilët dje mbështetën sulmin e Forcave të Mbrojtjes Siriane – grupi kryesisht kurd i krijuar nga Pentagoni – për të pushtuar zonën e Deir ez-Zor.

Është udhëkryqi i rrugëve që të çojnë nga Iraku në Damask.

Lëvizjet e Hezbollahut nga Bejruti në kryeqytetin sirian u bombarduan nga forcat ajrore izraelite, e cila vrau Salman Jumaa, oficerin ndërlidhës midis organizatës libaneze dhe ushtrisë siriane, në një sulm të synuar.

Grupet pro-iraniane janë nën zjarr kudo dhe Teherani po mendon që trupat e tij të ndërhyjnë drejtpërdrejt.

“Nëse ka një kërkesë nga qeveria e Damaskut, ne do ta marrim në konsideratë”, deklaroi ministri i Jashtëm, Araghchi.

Është e paqartë nëse ajatollahët po mendojnë madje të vendosin forcat e armatosura: deri më tani vetëm Korpusi i Gardës Revolucionare ka marrë pjesë në luftën civile.

Megjithatë, problemi mbetet se si të transferohen ushtarët: për të kaluar në tokë, do të kërkohet leja e Irakut, me pengimin e mëpasshëm të pozicioneve të drejtuara nga kurdët nën mbikëqyrjen e SHBA-ve, ndërsa një transport ajror do të kundërshtohej nga interceptuesit izraelitë, të cilët tashmë – sipas lajmeve të pakonfirmuara – kanë detyruar dy fluturime mallrash të destinuara për në Damask të kthenin kursin.

Diktatori ka vetëm një shpresë: që koalicioni rebel të ndahet.

Elementi i fërkimit janë marrëdhëniet me kurdët.

HTS ka ofruar një pakt të ndërsjellë jo-sulmim ndërsa Ushtria Kombëtare Siriane – një grup tjetër sunit i kontrolluar tërësisht nga Turqia – po përqendron njësitë rreth bastionit kurd të Manbxhit.

Në këtë betejë të të gjithëve kundër të gjithëve, numri i viktimave vazhdon të rritet.

Observatori Sirian për të Drejtat e Njeriut numëroi 602 të vdekur, përfshirë 104 civilë.

Por mbi të gjitha refugjatët po shtohen: Luftimet përhapen si flakët dhe çdo komunitet ikën nga frika e hakmarrjes.