“Tani hiqi brek*t, ule kokën dhe shih mes kofshëve”- Rita Petro: Më sulmuan…

Ishte viti 2014 kur shkrimtarja Rita Petro, botoi librin me poezi “Vrima” me të cilin fitoi çmimin si libri me poezi më i mirë atë vit dhe ky çmim iu dorëzua nga kryeministri Edi Rama dhe ministrja e Kulturës Mirela Kumbaro.

Marrja e çmimit, ngjalli aq shumë debat për librin që në Shqipëri e konsideruan erotik dhe u sulmua jo pak nga opinioni në Tiranë.

“Vëllimi im Vrima, shumë i diskutuar dhe i sulmuar nga komentatorët shqiptarë, por shumë i suksesshëm, i përkthyer dhe i botuar në Francë, Rumani, Greqi, Maqedoninë e Veriut dhe së shpejti do të jetë edhe në Gjermani dhe Itali, është fokusuar pikërisht në lirinë e individit, konkretisht të grave dhe është një himn për dashurinë fizike dhe shpirtërore. Në fund të fundit, arti ka lindur për të provokuar, përndryshe nuk do të ekzistonte.

Ju bëni gabim duke e quajtur poezinë time erotike (nuk dua të merrem me askënd që e quan pornografike). Vargjet e mia nuk i përkasin zhanrit erotik: mund të gjendet erosi, filozofia e jetës dhe e vdekjes, e cila përbën dilemën e çdo njeriu, i lindur i lirë dhe i vërtetë dhe që vetëm pasi ka jetuar në një iluzion, bëhet pis dhe burgoset nga zinxhirët e shoqërisë, institucionit, familjes, arsimit, politikës dhe fesë.

Këtë vit, Rita Petro iu prezantua publikut me romanin “lindur së prapthi” që u mirëprit nga publiku dhe lexuesi shqiptar.

Poezia që trazoi rrjetin

Tani je në dorën time!

Kush je ti?

MASHKULLI yt.

Çfarë është ky këtu?

Penisi. Preke me dorë.

Uau… Sa i madh po bëhet?! Lëviz si me magji?!

Tani hiqi brekët, ule kokën dhe shih mes kofshëve…

Kjo është…? Lulja ime.

Ha ha ha… akoma me përralla ti? Vagina! Përsërite: Vagina!

Uau… Vagina ime

Tani mësoje mirë: Kur ky imi futet këtu, ky quhet seks. Pas kësaj mund të hedhim farën. Ose thjesht të bëjmë qejf.

Nuk dua… nuk dua… jam e virgjër. Dua të vdes e virgjër. Më mjaftojnë kukullat për të luajtur. Dhe Piter Pani për të ëndërruar. Nuk dua…

Po të gjithë e bëjnë këtë punë. Edhe mami me babin e kanë bërë.

KURRË.

Edhe gjyshja me gjyshin? Këtë punë të fëlliqur ata kurrë s’e kanë bërë!

S’është punë e fëlliqur. Është qejf i pastër.

Jo, nuk dua!

Sot po shkoj më mirë. Mendohu. Nesër vij përsëri…

Si thua. Do ta provosh?

Kurrë!

Mirë…hajde puthemi.

Uau sa gjë e shpifur gjuha jote. Si gjuha e gjarprit.

Në përralla princi nxjerr xixa kur e puth princeshën. Fëmijët lindin nga zambakët e ujit.

Epo jeta s’është përrallë.

Me fillim ters dhe fund të lumtur. Si nuk e kupton?

E kundërta në jetë ndodh. Jo nuk dua!

Do të kthehem nesër. E treta e vërteta!

E nëse nuk pranon shko në manastir e bëhu murgeshë.

Oh…oh
Kam dhimbje.

Dhimbja sjell lumturi.

Oh, asgjë nuk ndiej përveç dhimbjes.

Ja dhe pak…
Çfarë është kjo që po më derdh mbi bark? Sperma? Pse s’e derdhe brenda?

Që të mos sjellim një fatkeq tjetër në këtë jetë. Kaq ishte. Nuk je më e virgjër. Edhe unë s’jam sigurisht.

Po tani?

Tani fillon kënaqësia e dhunës. Më hip sipër. Dhe rrotulloje ashtu nga brenda. Kthehu para… anash… pas…

E ke parë demin? Kur ia ngul nga mbrapa lopës.

Hajde ngjeshu pas luleve të mia. Tani nxirre dhe fute në gojë. Thithe. Jo aq shumë se s’dua të prishem.

Hip sipër.

Shtrihu poshtë lëviz më shpejt ah ah ah.

Më nnnngggaaadddaaalëëë… Oh Zot.

Mos e zër Zotin me gojë!

Kush na e fali këtë kënaqësi nëse jo Zoti? Ku e di ti ç’është kënaqësia që të fal Zoti? A i je dhënë ndonjëherë atij?

Jo se ma kanë prerë kërthizën që më lidhte me të.

E tani jam ndotur.

Atëherë pastrohu.

E si?

Më duket se jam në Kishë.

Moment sublim

Ceremonia madhështore e ngujimit të trupave.

Para trupave të tjerë të ngujuar me kohë. Me buqeta lulesh në duar. Që mbajnë erë temjani…