Trump-Putin, idili i fshehtë rezulton të jetë një iluzion: Donald po përgatit sanksione dhe trupa

JD Vance thotë se opsioni për të dërguar trupa amerikane në Ukrainë, nëse Moska nuk do të negociojë në mënyrë të sinqertë, është ende në tavolinë.

Në një intervistë për Wall Street Journal, zëvendëspresidenti i SHBA-ve shprehu atë që Joe Biden nuk arriti ta thotë gjatë pothuajse tre vjetëve të konfliktit.

Ndërkohë që Biden ishte i kapur nga retorika e përplasjes mes demokracive dhe autokracive dhe i frenuar nga frika e përshkallëzimit, si dhe nga një refuzim personal për të “biseduar me kriminelin e luftës Putin”, ekipi i Trump përdor kërcënimin e forcës (qoftë ushtarake në terren apo sanksione) për të arritur në objektiv: mbylljen e konfliktit në Ukrainë.

Ku është një vizion që trondit evropianët, të cilët, rreth bindjes së ushqyer nga retorika e fushatës elektorale që “Trump do ta braktisë Ukrainën”, kanë ndërtuar frikë dhe dyshime për kursin republikan në Washington.

Megjithatë, edhe në ditën e parë si president, Trump kishte dërguar një mesazh të qartë dhe të fortë për Putinin, duke e konsideruar atë përgjegjësin kryesor për konfliktin dhe duke e paralajmëruar se sanksionet dhe tarifat do të prekin Rusinë, nëse do të shmangë dialogun.

Megjithatë, ditët e fundit edhe evropianët kanë ndryshuar kursin.

Richard Grenell, ish-ambasadori i SHBA-ve në Gjermani, dhe një zëdhënës i Trump me një post si dërguar i posaçëm për krizave, ka pranuar se “gjermanët na thanë se kjo qasje duhej të kishte ardhur vite më parë”.

Ata nënkuptojnë, thotë diplomati, një përpjekje konkrete për të mbyllur konfliktin përmes negociatave pa mbetur të ngujuar në listën e armëve për t’i ofruar Kievit.

Një analist amerikan pranë Shtëpisë së Bardhë shpjegon: Ne gjithmonë kemi vepruar në një skemë që ka qenë shumë vonë dhe shumë pak.

Trump të enjten në mbrëmje sqaroi se Ukraina do të jetë në tavolinë dhe do të ketë një rol; marrëveshja nuk do të ndodhë, pra, mbi kokën e Zelenskyt dhe shokëve të tij.

Kush kërkon të gjejë një plan të detajuar dhe të kuptojë çfarë do t’i duhet të heqë dorë Zelensky, nuk do ta gjejë për momentin.

Edhe presidenti ukrainas tha se nuk e ka parë një të tillë.

Po ashtu, marrëveshja për shfrytëzimin e minerareve të çmuara nga SHBA në Ukrainë është ende në fazën e studimit dhe nuk është mbyllur.

Vance e bën këtë të qartë pa fjalë të kota.

Qasja e Trump, në fakt, është ajo e mbajtjes çdo opsioni në tavolinë për të mundësuar “negociata produktive me të dyja palët”.

Qëllimi nuk është një armëpushim, por një “paqe afatgjatë”, shpjegoi Vance.

“Një lloj paqeje që nuk e kthen Evropën Lindore në një konflikt”.

Për ta arritur këtë, rrjeti amerikan është duke punuar në çdo tavolinë.

Gjenerali Keith Kellogg dje u takua me ukrainasin Andriy Yermak dhe më pas do të shkojë në Kiev, pas një ndalesë në Bruksel, në NATO.

Para se të fluturonte për në Evropë, në Washington, i dërguari për Ukrainën dhe Rusinë kishte zhvilluar një tur me ambasadorët evropianë.

Takoi britanikun Peter Mandelson, baltikët, çekun, ukrainasin Markharova dhe gjithashtu italianen Mariangela Zappia.

Një veprim për të komunikuar kursin e ri të SHBA-ve.

Marco Rubio është në pritje për të udhëtuar në Lindjen e Mesme pas pjesëmarrjes mes Vance dhe Zelenskyt në Mynih.

Pika e ndalesës në Riad të martën është veçanërisht e ndjeshme.

Jo vetëm se ka dosjen e planit për Gazën, por princi dhe lideri de facto Mohammed Bin Salman është njeriu që ka ndërmjetësuar me Putinin për lirimin e Marc Fogel.

Riadi është e kandiduar për të pritur një takim mes liderit të Kremlinit dhe Trump.

Zëra madje flasin për një mundësi që Donald të bëjë një vizitë të papritur të martën në Arabinë Saudite, si ndalesa e parë – ashtu siç ndodhi në vitin 2017.

Atlantiku është i gjerë, dhe duke dëgjuar fjalimin e Vance dje në Konferencën për Sigurinë në Mynih, distancat mes dy brigjeve janë bërë edhe më të mëdha.

Washingtoni i Trump nuk ka obsesion me Evropën, e sheh atë si një komponent të globit, jo si aleatin e preferuar.

Sa liderë evropianë janë takuar deri tani me të në Shtëpinë e Bardhë? Asnjë.

I pari do të jetë Keir Starmer, ndoshta javën e ardhshme, sipas fjalëve të Trump të thëna dje në Zyrën Ovale.

Ja pse “America First” është prizmi për të kuptuar jo vetëm dinamikat e Kombit, por edhe për të kuptuar projeksionin e SHBA-ve në botë.

Ndërsa Biden mbështeste nivele sigurie, Vance – që ka takuar lideren e AfD Alice Weidel – zbërthen marrëdhënien SHBA-BE, duke e denoncuar atë për një hendek të vlerave, largimin e Evropës nga vlerat e saj “edhe të ndara me SHBA-të”, sfidën e përbashkët ndaj emigrantëve dhe kërkuesve të azilit që janë shndërruar në terroristë dhe mbrojtjen e fjalës së lirë pa ngurrim.

“JD bëri një fjalim të shkëlqyer, Evropa po humbet lirinë e shprehjes”, ishte komenti i Trump.

“Kërcënimi për Evropën nuk vjen nga Kina apo Rusia, por nga brenda saj”, kishte thënë Vance.

Duartrokitja ishte e vakët dhe vetëm disa deputetë republikanë i dhanë një tringëllimë.

Ukraina dhe kërkesa e SHBA-ve për një angazhim më të madh nga evropianët do të thonë shumë për të ardhmen e marrëdhënieve transatlantike.

Marrë nga “La Stampa”