Aleksej Venediktov, miku i përjetshëm i Putinit: Ai është një llogaritës i ftohtë, në Ukrainë nuk do të pranojë një barazim

Në vitin 2009, ai më kërkoi ta vizitoja në Sochi.

Dy orë e gjysmë bisedë dhe tre shishe verë të bardhë.

Papritur, nga hiçi, ai fillon të më flasë për Krimenë.

Më pas e pyes: Të shkojmë në luftë edhe me Ukrainën? Ai përgjigjet: Kurrë.

Por më pas shton: Alyosha, nuk është historikisht e drejtë që Krimea të mbetet me ta.

Nëse ndodh diçka dhe ai rajon bie në duart e ukrainasve, do ta marr.

Menjëherë pas pushtimit të vitit 2014, shkoj në Kremlin për drekë.

Ai më thotë: Pra, a jeni dakord me mua?

Jo, i përgjigjem unë, ka pasur një traktat ndërkombëtar për t’u respektuar me Kievin.

Ai përgjigjet: Por nuk ka rëndësi, sepse është historikisht e drejtë që Krimea të jetë pjesë e Rusisë.

Dhe shtoi: Nëse diçka është në rregull, unë e bëj.

Atë ditë, e dija se ai nuk do të ndalonte. Dhe se ne vërtet do të shkonim në luftë me Ukrainën.

I gjithë pasazhi është një rrëfim nga Alyosha, i cili po drekonte në Moskë mes biznesmenëve dhe politikanëve.

Ai kishte veshur një kapele bejsbolli dhe një bluzë me fjalën FBI të shkruar në të.

Në murin pas tavolinës së zyrës së tij në kryeqytetin rus ka dy foto.

Winston Churchill dhe aktori dhe disidenti sovjetik Vladimir Vissotsky.

Siç mund ta keni kuptuar tashmë, bëhet fjalë për 68-vjeçarin Alexei Venediktov, themelues dhe pronar i radios Echo of Moskow.

Në vitet ’90 ai rrëfeu me radion e tij përmbysjet e asaj periudhe.

Ai është mik me shumë kundërshtarë të Kremlinit. Por është gjithashtu pjesë e sistemit.

Duke qenë shumë popullor, ai u bë fytyra e fushatës për digjitalizimin e votimit në zgjedhjet lokale të Moskës 2013, e cila sipas opozitës i “rregulloi” ato zgjedhje duke penalizuar një nga ish-redaktorët e tij, i cili quhej Alexei Navalny.

Në mars të vitit 2022 ai u shpall agjent i huaj se ishte kundër luftës.

Megjithatë, ai vazhdon të ketë tryezën më të mirë në Cantinetta Antinori, të bëjë transmetimet e tij online, të jetë një nga të paktët rusë që mund të vijë e të shkojë si të dojë nga Parisi dhe Londra, kudo.

“Kam një mik në Kremlin dhe shumë miq në burg. Unë flas me të gjithë, kjo është filozofia ime”.

“Ai mik” në është fakt Vladimir Putin, me të cilin Venediktov ka pasur gjithmonë një marrëdhënie personale.

Kjo është ndoshta arsyeja e statusit të tij, në mos i paprekshëm, si një person që i nënshtrohet trajtimit preferencial.

Por një gjë është e sigurt.

Ai e njeh shumë mirë.

“Ne folëm disa ditë para 24 shkurtit 2022. Vladimir Vladimiroviç, çfarë do të bësh? Si do të jetojmë më pas? Pse ju interesojnë kilometrat katrorë të Donbassit, në Siberi kemi sa të duam. Ai më tha se do të bënte atë që mendonte se ishte e drejtë”.

Meqenëse ndoshta një fazë e re po hapet në tragjedinë ukrainase, Venediktov është personi i duhur për të kuptuar se sa shumë do të jetë i gatshëm të lëshojë Putini në një tryezë të mundshme bisedimesh të thirrur nga miku i tij Donald Trump.

“Fjalët e mira që thuhen për presidentin e vjetër dhe të ri të SHBA-ve janë mirësjellje të pastër. Ai është një kalkulator shumë i ftohtë. Ai i kupton pasojat e veprimeve të tij, jo fjalët e tij. Vlerësoni faktet. Ndonjëherë bie ndesh me vetveten, por vetëm në skenën ndërkombëtare. Në frontin e brendshëm, ai e di se duhet të jetë solid”.

“Ai ndryshoi me qëllim Kushtetutën për të shmangur çdo transferim toke. Kursk-un do ta rimarrë, Donbass-i dhe Krimea do të mbahet. Për këtë, ai është i pari që e di se nuk mund të përballojë asnjë lëshim. Deri tani, ai ka shkuar shumë larg. Me Trump apo pa Trump”.

Por ata që parashikojnë skenarë apokaliptikë e kanë gabim.

“Ato për energjinë bërthamore janë vetëm fjalë. Ai mund të provokojë, mund të bëjë gabime, mund t’i bëjë njerëzit e tij të thonë se do të sulmojë Parisin, por ai di të bëjë llogaritë. Në mënyrën e tij, ai është një njeri racional. Njësia e vetme e tij matëse është një koncept shumë personal i drejtësisë. Të mbroni popullsinë ruse jashtë vendit? Kjo është e drejtë. Duke luftuar NATO-n? Kjo është e drejtë. Në kokën e tij, ai bën gjërat e duhura. Me çdo çmim”.

Venediktov është i bindur se tani nuk do të ketë më kthim.

Dhe se në lamtumirën e vendit të tij me Perëndimin, ka edhe Evropa një pjesë të fajit.

“Duhet të na kishit dhënë një shans. Pak ditë më parë Mikhail Fridman, oligark, por edhe mik dhe sponsor i Boris Nemtsov, më tregoi një histori për të. Në dimrin e vitit 2022 ai ishte ende në shtëpi në Londër. Mbërrijnë 50 policë dhe bastisin. E bëjnë të shtrihet në tokë dhe e prangosin. Para gruas, fëmijëve, punonjësve të tij. Ai besonte se Britania ishte perandoria e drejtësisë dhe ai vuan një fyerje të tillë. Çfarë mund të bënte veçse të kthehej”.

Marrë nga “Corriere della Sera”