Tashmë të gjithë në Serbi janë mësuar me faktin se kur ai presupozohet se është më i dobët se kurrë, Aleksandër Vuçiç gjëmon më fort. E kush më mirë se mund të frikësojë, të përgatisë atmosferë lufte dhe të largojë vëmendjen nga faktet e pakëndshme sesa Aleksandër Vulin, një i rikthyer në qeverinë e re serbe, i cili, këtë herë, sipas mandatit të Millosh Vuçevicit , është i përzgjedhur në postin e zëvendëskryeministrit, pa portofol specifik ministror

Nuk duhet harruar se Aleksandër Vuçiç, përzgjedhësi i vërtetë i qeverisë, ka pasur shumë probleme së fundmi – nga kolapsi i politikës së jashtme, te ndërkombëtarizimi i problemit të manipulimit zgjedhor dhe zvogëlimi i hapësirës për manovrim për të vonuar me përmbushjen e pritshmërive të Perëndimit, deri te hallet në fushën e brendshme që as paaftësia e opozitës nuk mundi t’i mbulonte.

Dhe tani emrat e te perzgjedhurve per ne qeverine e re, po tregojnë se rezonojnë forcimin e idesë së Botës Serbe, që analistët mendojnë se do përdoret në periudhën e ardhshme dhe që do të kontribuojë në radikalizimin e mëtejshëm të shoqërisë, e gjitha kjo nën emrin “patriotizëm” dhe forcimin e lidhjeve me serbët që jetojnë jashtë kufijve të Serbisë.

Lidhur me këtë, Profesori i Fakultetit të Shkencave Politike Filip Eidus tha për median serbe ‘Danas’ se emërimi i Vulin në këtë detyrë është një demonstrim i inatit infantil dhe vetëshkatërrues.

“Emërimi i një njeriu që është nën sanksionet e SHBA-së për shkak të korrupsionit të dyshuar, përfshirjes në trafikun e drogës dhe lidhjeve me Rusinë si zëvendëskryeministër i një qeverie që supozohet se aspiron anëtarësimin në BE, është demonstrim i neverisë infantile dhe vetëshkatërruese që nuk do të sjell asgjë të mirë për qytetarët e Serbisë” – deklaroi Eidus.

Drejtori i Qendrës për politikat e sigurisë në Beograd, Igor Bandoviç vlerësoi se fushata serbe kundër miratimit të Rezolutës për Srebrenicën është një lloj mobilizimi, për të cilin ka arsye të brendshme dhe të jashtme.

Ai beson se nëse Serbia kundërshton rezolutën, kundërshton rendin evropian dhe vetë BE-në, pjesë e së cilës dëshiron të jetë Serbia.

Ai thekson gjitjashtu se rezoluta nuk i përcakton serbët si komb gjenocidal, siç kuptohet në Serbi, dhe nuk ka asnjë komb, përfshirë gjermanët, që të jetë cilësuar ndonjëherë si gjenocid në këtë kuptim.

“Ai i brendshëm i referohet faktit që mobilizimi në kuadër të zgjedhjeve të 2 qershorit. Aksionet janë ngritur aq lart sa në fakt po zhvillohet një fushatë – një bllok patriotik kundër një blloku tradhtar. Në ambientin e brendshëm, rezoluta i shërben mobilizimit të bllokut patriotik. Nuk është bota serbe, është vetëm një përpjekje për të mobilizuar qytetarët e Serbisë në kontekstin e zgjedhjeve dhe presioneve të pretenduara që po ndodhin” – sqaroi Bandoviç dhe theksoi se që nga viti 2012, qeveria serbe po zbaton një lloj irredentizmi historik, qëllimi i të cilit është që praktikisht të fshijë plotësisht kujtesën e periudhës deri në vitin 2012.

“Duke kujtuar se pas regjimit të Sllobodan Millosheviçit, nga viti 2000 deri në vitin 2012, dalëngadalë u kthyem në trendet ndërkombëtare, pasi në vitet nëntëdhjetë ishim “shtet renegat” nga bashkësia ndërkombëtare, nën sanksione etj., dhe tani jemi bërë një lloj “shteti rebel” që sfidon të gjitha parimet e ligjit, rendit ndërkombëtar, jo vetëm në botë, por edhe në Ballkan” – deklaroi eksperti dhe shtoi se gjatë gjithë kohës, e sidomos që nga ardhja e Vuçiçit në pushtet, serbët kanë qenë të pakënaqur me ndarjen e territoreve nga lufta.

“Dhe gjithçka që kjo qeveri po përpiqet të bëjë në të vërtetë është luftojë për ta ndryshuar këtë në mënyra të ndryshme. Teksa sheh e dëgjon deklaratat gjithnjë e më të shpeshta të Milorad Dodikut se RS do të shkëputet nga Bosnja dhe Hercegovina dhe do t’i bashkohet Serbisë, kjo tregon se ideologjia që po zë vend në opinionin serb është Bota Serbe”.

Sipas tij, ky qëllim nga Beogradi zyrtar do realizohet pa instrumente ushtarake.

“Nuk ka asnjë rivizatim të kufijve ushtarakisht, gjë që e tentoi me luftë Millosheviçi në vitet ‘90, por në fakt po tentohet të ndërtohet besnikëria e qytetarëve të Serbisë, në vendet e tjera të rajonit, në mënyrë që ata të bëhen pjesë e qenies politike të Serbisë së madhe”, vlerësoi Bandoviç.

I pyetur për të komentuar deklaratën e Vuçiqit se rezoluta për Srebrenicën është shkelje e Marrëveshjes së Dejtonit, ai deklaron se rezoluta nuk ka të bëjë fare me të dhe tha se në Serbi kjo rezolutë kuptohet, nëse kalon, se serbët do të etiketohen si komb gjenocidal dhe se kështu do të mbetet përgjithmonë.

“Gjë që nuk është e vërtetë”. Ajo rezolutë nuk flet fare për Serbinë dhe serbët dhe nuk ka asnjë komb, përfshirë gjermanët, që të jetë etiketuar ndonjëherë si gjenocidal në atë kuptim”, theksoi eksperti.

I pyetur nëse Serbia, duke luftuar kundër miratimit të rezolutës, në fakt po identifikohet me Ratko Mlladiçin, ai u shpreh se duke lobuar kundër rezolutës kemi harruar se hapësira ndërkombëtare është mbi të gjitha evropiane dhe shtoi se nëse Serbia e kundërshton rezolutën, kundërshton rendin evropian dhe vetë BE-në, pjesë e së cilës do që të jetë.

Kur bëhet fjalë për motivet e miratimit të kësaj rezolute, ai beson se padyshim që njëra është “në faktin se ekziston një frikë dhe shqetësim i madh se Ballkani, pra Kosova, do të jenë pika e radhës fokale”.

“Rezoluta në Srebrenicë është në të vërtetë një përpjekje për të kujtuar dhe memorizuar institucionalisht atë që ndodhi në vitin 1995”- vlerësoi Bandoviç.

Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, në një intervistë për transmetuesin britanik “BBC” zbuloi arsyen pse u lanë të lirë pjesëtarët e grupit paramilitar serb që sulmoi policinë e Kosovës në fshatin Banjskë të Zveçanit – komunë e banuar me shumicë serbe – në pjesën veriore të Kosovës.

Kjo bandë që cenoi sigurinë dhe paqen në veriun e trazuar të vendit, u neutralizua nga policia e Kosovës dhe operacioni policor gëzoi mbështetje të gjërë ndërkombëtare. Tre pjesëtarë të bandës terroriste u vranë, tre të tjerë u plagosën dhe gjashtë u arrestuan, ndërsa të tjerët u arratisën në Serbi.

Duke folur për ngjarjet e 24 shtatorit 2023, kreu i ekzekutivit sugjeroi se shteti serb provokoi luftë. Por, pyetja e gazetarit të BBC-së ngushtoi kryeministrin Kurti teksa u pyet : “Pse i latë të iknin, kur veçse ishin të rrethuar”.

“Ne kishim një perimetër të gjatë dhe të gjerë dhe s’deshëm që ndonjë nga plumbat e policisë tonë të përfundonte në manastirin ortodoks serb. Çmimi që ne paguam ishte fakti që ata ia arritën të iknin”- sqaroi Kurti.

Ish-nënkryetari i Listës Serbe, Millan Radoiçiç, përkundër se pranoi përgjegjësinë për organizimin dhe pjesëmarrjen në sulmin e 24 shtatorit, ai dhe terroristët tjerë që s’u kapën nga policia lëvizin të lirë nëpër Serbi.

“Saga e pranimit të Kosovës në Këshillin e Evropës hap një sërë pyetjesh për ekspertizën dhe strategjinë e Serbisë kur bëhet fjalë për negociatat për normalizimin e marrëdhënieve me Kosovën. Ndoshta ka ardhur koha për të rimenduar dhe rishikuar strategjinë ekzistuese që udhëheq lidershipin në Beograd, në veçanti Aleksandër Vuçiçin, I cili ka vepruar me moton: – Më lejoni të blej kohë, të gënjej dhe të mashtroj Evropën” – kështu ka shkruar në një editorial, Vladimir Medoviç, ekspert për të drejtën e Bashkimit Evropian

Më 16 prill, Asambleja Parlamentare e Këshillit të Evropës, me shumicë dërrmuese prej 131 votash, 29 kundër dhe 11 abstenime, në një lloj mënyre rekomandoi Komitetin e Ministrave, I cili do të mblidhet më 16 dhe 17 maj,  që të sigurojë që anëtarësimi i Kosovës në Këshillin e Evropës të mos paragjykohet nga pikëpamjet e shteteve anëtare individuale lidhur me pranimin në organizatë dhe shtetësinë e Kosovës.

“Të vetëdijshëm se disa vende do të votojnë kundër anëtarësimit të Kosovës ose do të abstenojnë, Asambleja Parlamentare u bëri thirrje të gjitha shteteve anëtare, pavarësisht se si kanë votuar, të respektojnë vendimin e Komitetit të Ministrave dhe të bashkëpunojnë sinqerisht në zbatimin e atij vendimi për të mundësuar funksionimin normal të institucioneve të Këshillit të Evropës” – deklaroi Medoviç.

Lidhur me këtë, në raportin e sqaruar të raportueses për Kosovën, Dora Bakojanit, theksohet se duke iu referuar rregullave të së drejtës zakonore ndërkombëtare, juristë të shquar në mënyrë implicite kanë konstatuar se Kosova posedon elementet e nevojshme të shtetësisë.

“Me zgjidhjen e çështjes së statusit dhe kufijve, Kosova do të zgjidhte problemet më të rëndësishme ndërkombëtare, ndërsa themelimi i asociacionit do të ishte ende pezull.

Prandaj e gjithë kjo sagë për pranimin e Kosovës në Këshillin e Evropës hap një sërë pyetjesh për ekspertizën dhe aftësinë e bartësve të autoriteteve më të larta dhe në përgjithësi për strategjinë e Serbisë kur bëhet fjalë për negociatat për normalizimin e marrëdhëniet me Kosovën. Ndoshta ka ardhur koha për të rishqyrtuar dhe rishikuar strategjinë ekzistuese: Më lejoni të blej kohë, të gënjej dhe të mashtroj Evropën” – ka potencuar në editorialin e tij, eksperti për të drejtën e Bashkimit Evropian.

Publicisti dhe politikani Veton Surroi shkruan se Serbia po gërmon gjithnjë e më thellë në gropën në të cilën ndodhet dhe nga e cila do të jetë gjithnjë e më e vështirë të dalë.

Për të shpjeguar gropën, ai ofron një fjalë të re që nuk është në fjalorin e gjuhës shqipe dhe ajo është “eksepsionalizëm”, e sjellë nga anglishtja dhe e përdorur në shqip ri ‘rast përjashtimor’ apo dhe ‘rast i veçantë’. Ekskluziviteti në këtë rast është shprehje e besimit kolektiv se një grup (kombi serb, shteti serb, institucionet e Serbisë) janë të një natyre të veçantë nga grupet e tjera të natyrës njerëzore dhe rezultat i këtij besimi është shpesh një ndjenjë epërsie.

Sipas tij, “Ekscesionalizmi” serb ka një histori të gjatë zhvillimi, por momenti i shndërrimit në besimin kolektiv të shumicës ishte vala e nacionalizmit të vulosur nga Sllobodan Millosheviçi, i cili deklaroi se populli serb nuk mund të jetë pakicë askund në Jugosllavi.

“Me këtë formulim, i cili u shndërrua në një besim kolektiv që kapërceu edhe dallimet mes qeverisë dhe opozitës në Serbi, u deklarua se serbët që nuk e lejojnë veten të jenë pakicë politike. Edhe kur ata janë pakicë numerike, janë ‘përjashtimorë, ‘të veçantë’ – eshte shprehur Surroi.

Në ish Jugosllavi,  nga pikëpamja e këtij besimi, serbët, si  “të jashtëzakonshëm”, kishin të drejtë të bënin luftë kundër kombeve të tjera dhe të vrisnin, për ta mbrojtur këtë përjashtim. Nga kjo pikëpamje supremacie, besimi në epërsinë e popullit serb ndaj popujve të tjerë, fatmirësisht tregoi se ishte një rrugë e shkurtër por dhe shumë e përgjakshme.

Në rastin e Banjskës, pra sulmit paraushtarak të drejtuar nga Milan Radoiçiç, dilema për Serbinë zyrtare është nëse mund të konsiderohet akt ilegal kur një serb rrëmben armët kundër qeverisë së Kosovës?

Apo, në kontekstin e normave të ligjeve evropiane (përfshirë ato në Serbi), a mund të konsiderohet shkelje e ligjit kur një serb organizon aksione të dhunshme kundër Kosovës (shqiptarëve)?

Kanë kaluar shtatë muaj nga sulmi në Banjskë dhe deri më tani Serbia me veprime ka deklaruar se ligjet zbatohen kundër çdo akti të dhunshëm, përveç nëse bëhet fjalë për akt të dhunshëm nga një shtetas serb, i cili detyron pjesëtarët e kombeve dhe vendeve të tjera të besojnë se ‘rasti përjashtimor’ serb ekziston dhe të tjerët duhet t’i nënshtrohen atij. Këtë e tregoi Serbia që në ditën e parë të sulmit nga njësitet paramilitare, duke shpallur ditë zie për pjesëtarët e rënë të formacionit paraushtarak që sulmoi Kosovën.

“Sot Kosova është një shoqëri që, përkundër të gjitha traumave të saj, po kalon në gjyqin e disa prej liderëve të UÇK-së. Kjo është arsyeja pse ‘rasti përjashtimor’ i të tjerëve – për shembull shqiptarëve dhe kroatëve – nuk përmend gjerësisht dhe thellë sa në rastin e Serbisë. Në Serbi, për fat të keq, ky ende nuk është vetëm një projekt shtetëror, por në një masë të madhe edhe një projekt social” – ka theksuar Veton Surroi.