Kulture

Kreu i Shoqatës Shqiptaro- Kanadeze: Misioni ynë promovimi i kulturës shqiptare

Këto ditë, Shoqata e Bashkësisë Shqiptaro- Kanadeze e Torontos, që është shoqata më e madhe dhe më e vjetër e shqiptarëve të Kanadasë, festoi 30-vjetorin e themelimit të saj. Në kuadër të këtij përvjetori të rëndësishëm për komunitetin shqiptar këtu, për gazetën “Diaspora Shqiptare” zhvilluam një intervistë me kryetarin aktual të saj, z. Bujar Zejnullahu. Në këtë intervistë ai flet për sfidat e komunitetit shqiptar këtu, historikun e shoqatës, të tashmen dhe projektet e së ardhmes…

Në fillim, kur keni ardhur dhe sa ka qenë i vështirë integrimi juaj në Kanada?

Kam emigruar në Kanada në vitin 2000, me ç’rast iu bashkova familjes sime, e cila kishte ardhur këtu më herët. Integrimi im ka qenë më i lehtë se ç’mund të merret me mend pasi që isha vetëm 20 vjeç dhe e zotëroja mirë gjuhën angleze. Gjithashtu kam pasur fatin që gjatë gjithë kohës ta kem pranë mbështetjen e familjes. Në dekadën e parë kam punuar në fushën e hotelierisë, ndërsa në dekadën e dytë në fushën e turizmit, duke hapur edhe Agjensionin e njohur Turistik “Travel Only”.

Komuniteti shqiptar këtu ju njeh si aktivist në Toronto prej shumë vitesh. Më së shumti njiheni për organizimin e valles shqiptare në NBA pikërisht në lojërat e “Toronto Raptors” gjatë muajve nëntor për disa vite me radhë. Si ju lindi ideja dhe si u realizua?

Për organizimin e shumë ngjarjeve dhe promovimin e vlerave të kulturës shqiptare në Kanada kam filluar qysh nga viti 2003 nën emrin e kompaninë sime “Flare Entertainment” bashkë me disa shokë kemi organizuar shumë ngjarje të ndryshme kulturore me ç’rast kemi sjellë në Kanada shumë artistë nga mbarë bota shqiptare. Aktivitetin e fundit me kompaninë “Flare Entertainment” e kam mbajtur më 17 shkurt 2014, pikërisht festën e 6- vjetorit të Shpalljes së Pavarësisë së Kosovës, me një bashkëpunim të shkëlqyeshëm me Shoqatën e Bashkësisë Shqiptaro-Kanadeze, dhe nga ai koncert u njoha nga afër shoqatën dhe drejtuesit e saj. Që atëherë e ndërpreva aktivitetin tim atje dhe kam qenë aktivist dhe mbështetës i fuqishëm i Shoqatës së Bashkësisë Shqipatro-Kanadeze në Toronto. Pastaj gjithë këtë bagazh ia kam dhurur shoqatës në vitet 2017- 2020 natyrisht në mënyrë vullnetare.
Ideja për të promovuar vlerat tona kombëtare duke realizuar një Valle Shqiptare edhe në dyshemenë e famshme të stadiumit kryesor në Toronto “Air Canada Centre” (tani i njohur si “Scotia Bank Arena”) në fillim ishte ëndërr dhe me shumë përkushtim të lartë dhe ambicie të madhe u bë realitet. Realizimi i ngjarjes së parë u zhvillua në vitin 2015 gjatë muajit nëntor te cilin e pagëzova me emrin “Albanian Heritage Night”, venodosa të bashkëpunoja dhe t’u jap mundësinë të performojnë në një skenë gjigante ku gjatë lojës së NBA të ekipes “Toronto Raptors” kundër “Dallas – Mavericks” Grupit të Valleve “Shqiponjat e Vogla” nën udhëheqjen e koreografit profesionist z. Ramazan Këllezi, vajzat valltare shkëlqyen gjatë performancës nën tingujt e ‘‘Valles së Rugovës” me kostumet dhe flamuj kuq e zi na bënë të gjithëve krenarë dhe krijuan një atmosferë emocionale në mesin e 26,000 spektatorëve të ndeshjes dhe miliona shikuese dhe dashamirës të sportit në NBA.
Në vitin 2016 u zhvillua e njëjta valle dhe e fundit ne vitin 2017 gjat kohës kur Shqiperia u klalifikua per her te par ne kampionatin Evropian zgjodhem pikërisht këngën e Kombtares “Kuq e Zi” ku pjesë e grupit të valles ishte edhe Nderi i Kombit, Mbreteresha e Valles Liljana Cingu të cilët e ngritën stadiumin në këmbë dhe shumë shqiptarë që ishin të pranishëm aty duke kënduar e valvuam flamujt kuq e zi dhe të Kosovës u arrit një atmosferë e papërshkruar, e cila padyshim ngelet si një nga kujtimet dhe emocionet më të bukura të punës sime artistike dhe kombëtare.

Jeni kryetar i Shoqatës së Bashkësisë Shqiptaro- Kanadeze të Torontos pikërisht në tridhjetëvjetorin e themelimit të saj. Sa janë afër shoqatës sot, themeluesit dhe anëtarët e parë të saj?

Gjatë mandit tim si përfaqësues i shoqatës nga viti 2017 e deri më sot e kam kuptuar dhe jam shumë i lumtur se sa shumë anëtarë dhe udhëheqës mbështesin shoqatën, dhe janë afër saj. Dëshmia më e mirë është se në Këshillin e Nderit të shoqatës edhe sot kemi kryetarin e parë të saj, z. Murat Hashani dhe kontribuesit të tre dekadave si Prof. Kristian Bukuroshi, Iljaz Lokku , Dr. Ruki Kondaj, Dr. Alban Merepezaj, prof. Saimir Lolja, etj. Komunikimi im me shumicën e ish-drejtuesëve dhe anëtarve të bordit është aktiv dhe më bëhet qejti kur i shoh të pranishëm në aktivitetet tona të shumta si janë promovimi i librave të ndryshëm apo festat tona kombëtare.

Shoqata juaj në bashkëpunim me përfaqësues të Parlamentit dhe Qeverisë së Ontarios ka arritur ta finalizojë shpalljen e muajit nëntor si Muaji i Trashëgimisë Shqiptare. Çfarë do të thotë ky ligj për komunitetin shqiptar në Onario?

Bashkëpunimi me përfaqësues të shtetit kanadez është mjaft i rëndësishëm për shoqatën dhe mbarë komunitetin tonë në Kanada. Andaj me ndihmën dhe bashkëpunim disa vjeçar të deputetes liberale znj. Laura Albanese dhe deputit poashtu liberal Dr. Shafik Kadri, dhe një kembguljeje dhe përkushtim të madh nga Shoqata e Bashkësisë Shqiptaro- Kanadeze dhe drejtuesit të saj, në vititn 2016 realizohet projekti më i madh kombëtar në Kanada dhe miratohet ligji 36, i cili njeh dhe shpall muajin nëntor si Muaji i Trashëgimisë Shqiptare në Ontario. Me këtë rast shpreh mirënjohje dhe falënderim të veçantë për tër grupin e punës dhe drejtuesen e këtij projekti Presidenten e Nderit, Dr. Ruki Kondaj. Unë personalisht kam pasë fatin të marrë pjesë në sallën e Parlamentit të Ontarios kur gjatë seancës u lexua ligji nga deputeti Dr S. Kadri dhe u shpalos historia shqiptare që nga koha e Gjerj Kastriotit- Skënderbetut, dhe duke u spikatur tek figurat që na bëjnë të gjithëve krenarë si Ismail Qemalit dhe Nënë Terezes, dhe ndjeva emocion të veçantë kur pas leximit të gjithë deputetët e parlamentit si nga pozita ashtu edhe nga opozita me duartrokitjet e tyre votuan për “Pro” pa asnjë kundërshtim. Ligji i Trashëgimisë i jep te drejt cdo shoqate, organizate ose individ që jeton në Provincën e Ontarios të shpalosin talentin e tyre për të organizuar ngjarje të ndryshme kultorore nën logon e Ligjit të Trashëgimisë. SHBSHK e mirëpret bashkëpunimit me të gjithë ideatorët për oraginizim të ngjarjeve të përbashkëta kulturore dhe promovimin e vlerave kombëtare në Kanada.

Sipas mendimit tuaj, edhe si aktivist po edhe si kryetar, cilat janë të arriturat më të mëdha të shoqatës në këto tridhjetë vite?

Janë plot 30 vjet veprimtari dhe përkushtim i lartë nga shumë intelektualë, artistë, veprimtarë, përfaqësues të shoqates, vëllezër dhe motra që kanë vepruar dhe kontribuar në mënyrë vullnetare dhe kombëtare qysh nga themelimi i shoqatës e gjerë më sot. Misioni i saj mbetet i njëjti që nga fillimi, i drejtë dhe i qartë miqësia shqiptaro- kandeze, promovimi i gjuhës, kulturës, dhe ruatja e vlerave tona kombëtare.
Êshtë e vështirë të flas për të gjitha të arriturat e shoqatës pasi besoj se ka të shumta dhe i ftoj lexuesit tuaj ta vizitojnë webfaqen zyrtare të shoqatës www.albcan.ca, ku do të mund të familjarizohen me veprimtarinë aktuale dhe me historikun e shoqatës sonë.

Sa ka ndikuar pandemia COVID- 19 në organizimin e shoqatës? Çfarë kishte planikifuar kryesia e tanishme për organizimin e tridhjetëvjetorit?

Planet që i kemi pasur në agjendën e këtij viti kanë qenë të shumta, ku njëra prej tyre ka qenë e planifikuar organizimi i një eventi me të gjithë ish- drejtuesit, përfaqësuesit e shoqatës, aktivistët dhe mbështetësit e saj gjatë këtyre tri dekadave, por COVID-19 nuk na lejoi ta realizojmë këtë ngjarje të menduar mirë. Këto ditë po punojmë që ta realizojmë këtë projekt, por më ndryshe, pra në mënyrë virtuale, ku me ndihmën e bashkëpunëtorit tonë të përhershëm Ilir Lena nga TV Pasqyra Shqiptare, do të lansohet së shpejti…

Si pjesë aktive edhe e projektit “Shtëpia e Shqiptarit” që ka fillluar më 2017, a mund të na thoni se deri ku keni arritur deri më tani me këtë projekt?

Projeti madhor “Shtëpia e Shqiptarit” ka filluar në tetor të vitit 2017, që është një projekt të cilin e ëndrrojmë dhe e synojmë, jo vetëm ne, por të gjithë shqiptarët që jetojnë në Toronto dhe më gjerë. Shpresoj dhe besoj se do realizohet sa më parë, mirëpo siç e dini ende ka shumë punë për t’u bërë në rrugën e ngritjes së fondeve. Me një durim dhe përkushtim, presim që pas normalizimit të situatës së krijuar nga COVID-19, grupi i punës të fillojë punën me lobimin e mbledhjeve të fondeve të nevojshme në mënyrë që sa më parë ta vendosim gurthemelin e parë të Shtepisë Shqiptare në rajonin e Torontos .

Jeni bashkëpronar Agjensise Turistike CanKos Travel “e njohur edhe për ndihmë në komunitetin shqiptar këtu. Sa ka ndikuar kjo kohë pandemie në biznesin tuaj?

Industria e Turizmit dhe padyshim edhe biznesi im ce nga muaji mars ka pasur sfida të shumëta dhe dëme të mëdha financiare. Megjithatë ne jemi munduar të bëjmë maksimumin të jemi pranë pasagjerëve dhe klientëve në kërkesat e tyre nga më të ndryshmet për t’i realizuar udhëtimet e tyre esenciale. Jemi gjithmonë pranë tyre duke iu kemi ndihmuar dhe këshilluar për rregulla të ndryshme shtetërore, të cilat këta muaj kanë ndryshuar shumë shpesh, varësisht prej situatës së krijuar nga pandemia. Po lutemi që së shpejti do normalizohet gjithçka dhe fillojnë pushimet dhe aventurat e udhëtimeve nëpër botë, e cila na mungon shumë.

Toronto ka më së shumti shkolla shqipe në Kanada. Sa janë mësuesit dhe nxënësit afër shoqatës?

Shoqata e Bashkësisë Shqiptaro- Kanadeze në Toronto ka qenë dhe vazhdon të jetë pranë mësuesve tanë dhe shkollave shqipe që veprojnë në rajonin e Torontos dhe Oakville-it, duke i promovuar ato dhe nxitur prindërit t’i dergojnë fëmijët e tyre në klasa Shqipe. Para disa ditësh, ambasadori i Shqiprisë në Kanada z. Ermal Muça dhe ambasadori i Kosovës z. Adriatik Kryeziu kanë marrë një iniciativë të mrekullueshme në Provincën e Ontarios dhe me gjerë, duke u takuar me aktivistë të ndryeshëm dhe shpërndarë Abetare dhe libra të tjerë anë e mbanë Kanadasë ku jetojnë shqiptarët. Në zyrën e shoqatës në Toronto së bashku patëm një takim të frytshëm me disa mësues të gjuhës shqipe, të cilëve iu premtova se shoqata jonë mbetet partneri i tyre kryesor për t’i stimuluar dhe ndihmuar mësuesit dhe nxënësit që fëmijët tanë ta ruajnë këtë gjuhë të bukur që kemi. Unë u jam mirënjohës dhe përkulës pranë të gjithë mësuesve dhe kontributit të tyre heroik dhe kombëtar.

Cili do t’ishte mesazhi juaj për 30- vjetorin e themelimit të shoqatës?

Personalisht ndihem i priviligjuar dhe krenar që kam qenë pjesë dhe vazhdoj të kontribuoj vullnetarisht në një shoqatë kulturore dhe kombëtare me historinë më të vjetër në Kanada. Jam mirenjohës për të gjithë themeluesit, drejtuesit, anëtarët e bordit ndër vite, dhe mbështetësit e vazhdueshëm të saj nga themelimi e deri me sot.
Gëzuar 30-vjetori i Shoqatës së Bashkësisë Shqipatro-Kanadeze të gjithë atyre që e ndjejnë veten pjesëtarë të saj, dhe uroj që rrënjët e saj të mos zhduken kurrë, dhe festa të tilla të festojnë edhe brezat e ardhshëm me shekuj me radhë!

Kulture

Olimpia, nëna ilire e Aleksandrit të Madh

Olimpia, gruaja e Filipit II, mbreti i Maqedonisë dhe nëna e Aleksandrit të Madh, ishte gruaja e parë që mori pjesë në ngjarjet politike të Gadishullit Grek. Olimpia ishte vrastare, hakmarrëse dhe e guximshme, por historia nuk e ka trajtuar atë si madhështi.

Dhuna e burrit dhe djalit të saj, të dy përgjegjës për qindra mijëra, ndoshta miliona vdekje, ka tendencë të merret si një meritë e tyre, por autorët antikë dhe modernë shpesh për këtë fajësojnë Olimpian. Shumica e librave që kanë shkruar për Olimpian, shumë shekuj pas vdekjes së saj, e tregojnë atë si një natyrë armiqësore, kundër prirjes së grave të tjera greke që ishin të qeta, pasive dhe qëndronin jashtë jetës publike, duke u kujdesur për familjen.

Historiani grek Plutarku shkroi gjerësisht për të, duke e përdorur atë si një udhëheqëse në portretizimin e tij për Aleksandrin. Në veprën e Plutarkut, Aleksandri i kontrolloi pasionet e tij (jo diçka që Aleksandri e bënte shpesh), kur drejtohej dhe këshillohej nga mamaja e tij.

Olimpia lindi në mbretërinë veriore të Molosëve në rajonin e Epirit rreth fundit të viteve 370 p.e.s, në atë që është sot Greqia veriperëndimore. (Molosët ishin një nga tre fiset ilire kryesore epirote, krahas kaonëve e thesprotëve, që shtriheshin në qendër të Epirit antik. Në fund të shek.V p.e.s. molosët krijuan një mbretëri të fuqishme mbi baza federative të njohur me emrin Koinoni i Molosëve. Nga mbretërit e parë më i dëgjuar ka qenë Tarypa, gjatë sundimit të të cilit mbretëria molose filloi të projektojë planet për ta zgjeruar pushtetin e saj dhe për ta vënë Epirin në rrugën e bashkimit politik e ushtarak. Ky proces u realizua në gjysmën e dytë të shek.IV p.e.s. me krijimin e Aleancës Epirote). Në veri, Molosët dhe Maqedonia ruajtën monarkitë trashëgimore. Në të dy format qeveritare, gratë zakonisht nuk luanin asnjë rol. Anëtarët e dinastisë së Olimpias, “Aeacidae”, besuan se ishin pasardhësit e heroit grek Akili që luftuan kundër Trojës.

Babai i Olimpias, Neoptolemus, bashkëqeverisi me vëllain e tij Arybbas, i cili u bë kujdestari i Olimpias pasi vdiq babai i saj. Molosët u përballën me një kërcënim nga fise të tjera ilire, e kështu një aleancë martese me një mbretëri tjetër mund të ndihmonte në mbrojtjen e shtetit. Olimpia dhe xhaxhai i saj Arybbas udhëtuan në ishullin e largët të Samothrakisë (në veri të Detit Egje)), për të rregulluar fejesën e saj me Filipin II, mbretin e Maqedonisë. Filipi, atëherë ishte rreth moshës 23 vjeç dhe u bë mbret në vitin 359 p.e.s. Ilirët gjithashtu kishin pushtuar Maqedoninë dhe kishin vrarë vëllain e tij, Perdiccas III, së bashku me 4000 maqedonas të tjerë. Martesa e Olimpias dhe Filipit do të bashkonte mbretëritë veriore, në një aleancë dhe do të forconte fuqinë e Filipit.

Në vitin 356 p.e.s. Olimpia lindi djalin e saj Aleksandrin dhe pas dy vitesh lindi dhe vajzën Kleopatrën. Filipi kishte vetëm një djalë tjetër (i njohur më vonë si Filip III Arrhidaeus) nga një grua tjetër, por ai ishte me aftësi të kufizuara mendore. Aleksandri ishte më i përshtatshmi për të fituar trashëgiminë, ndaj rrjedhimisht Olimpia u bë gruaja e preferuar e tij.

Meqenëse Filipi shpesh mungonte në shtëpi, Olimpia kishte një rol më të madh në rritjen e djalit të saj, i cili ndoshta e njihte nënën e tij më mirë se babai i tij. Fuqia e madhe e Olimpias ishte se arriti të edukonte Aleksandrin në mënyrën që donte ajo. Tiparet e karakterit të Olimpias janë të reflektuara qartë tek Aleksandri. Plutarku i përshkruante marrëdhëniet e Aleksandrit me Filipin si konkurrues, megjithëse Filipi e trajtoi Aleksandrin si trashëgimtarin e tij. Ai zgjodhi Aristotelin si mësues të Aleksandrit dhe në moshën 16-vjeçare ai u vendos në krye të Mbretërisë, në kohën kur Filipi ishte në luftë.

Sidoqoftë, siguria dhe prestigji i dukshëm i Olimpias dhe Aleksandrit papritmas u zhduk në martesën e shtatë të Filipit me një grua maqedonase, Cleopatra Eurydice. Filipi ishte martuar shumë herë, kështu që një martesë tjetër nuk ishte domosdoshmërisht problem për Aleksandrin, por kjo ishte martesa e parë e babait të tij me një grua maqedonase. Ishte një aleancë tjetër martese, por kësaj radhe brenda shtetit.

Pas disa kohësh Filipi vendosi të martonte Kleopatrën, por gjatë festës mbreti i madh u vra nga i dashuri maqedonas që kishte Kleopatra. Gojëdhënat thoshin se mbretërit e mëparshëm maqedonas ishin vrarë nga anëtarët e familjes, duke bërë që shumë të dyshonin se Olimpia kishte rregulluar vrasjen për t’i siguruar fronin djalit të saj.

Aleksandri i eliminoi shpejt të gjitha kërcënimet maqedonase dhe mposhti të gjitha përpjekjet greke për të përmbysur mbizotërimin maqedonas. Ai e vrau Attalus dhe Olimpia, me ose pa dijeninë e Aleksandrit, kishte vrarë gruan dhe foshnjën e re të Filipit.

Ndërsa grumbulloheshin fitoret e Aleksandrit, të gjithë besonin se mbas tyre fshiheshin këshillat e nënës së tij. Autorët antikë e përshkruajnë Olimpian si të vështirë dhe bindëse dhe këmbëngulin se Aleksandri e toleronte nënën e tij, por nuk e lejonte që ajo të ndikonte në politikë.

Në vitin 330 Olimpia tashmë në moshë të thyer, u kthye në Mbretërinë Molose. Vajza e saj Kleopatra kishte lindur një djalë dhe një vajzë. Më pas në vitin 334 p.e.s. burri i Kleopatrës u largua për një ekspeditë ushtarake në Itali dhe vdiq atje. Ndërsa për sa i përket vdekjes së Aleksandërit, historianët thonë se ai u helmua nga familja e kujdestarit të tij më të afërt.

Vdekja e djalit të saj e la Olimpian në një pozicion të pasigurt. Aleksandri nuk la asnjë trashëgimtar të dukshëm. U vendos që fëmija i pa lindur i Roxanne, një nga gratë e Aleksandrit, të bashkëqeveriste me vëllain e Aleksandrit, Filipi III Arrhidaeus i cili ishte me aftësi të kufizuara mendore. Gjeneralët e Aleksandrit, “pasardhësit”, luftuan ashpër mes tyre për të vendosur kontrollin mbi perandorinë. Ata u futën në fraksione konkurruese, secila prej tyre kontrollonte një rajon të ndryshëm. Pa Aleksandrin, Olimpia kishte nevojë për mbrojtje ushtarake nga familja e saj.

Pas një sërë peripecish që ajo kaloi gjatë kohës kur djali iu vra, Olimpia vendosi një precedent për gratë greke. Ato duhet të ishin në ushtri, të bashkëqeverisnin dhe të përfshiheshin në luftëra të njëpasnjëshme. Pas qeverisjes së Olimpias, Kleopatra luftoi vëllain e saj me paaftësi mendore dhe siguroi më pas frontin e Egjiptit për veten e saj. Më pas në vitin 300 p.e.s, humbi fronin nga lufta me romakët, duke i dhënë fund linjës së mbretërisë që nisi nga Olimpia.

Kulture

Kinema/ Çmimi ‘Lumière’ shkon për Tim Burton

Tim Burton është fituesi i çmimit ‘Lumière’ i edicionit të vitit 2022. Në Lion, çmimi prestigjoz iu dorëzuar regjizorit kalifornin nga Monica Bellucci.

Vlerësimi është një shenjtërim për të gjithë veprën e tij, nga “Batman” tek “Dumbo”.

“Kam mbetur pa fjalë”, tha regjisori në fjalën e tij falënderuese, “Nuk do ta harroj kurrë këtë moment”. Është pikërisht aftësia për t’u prekur që duket se ka bërë më shumë për vete fansat e regjisorit, një ndjeshmëri e jashtëzakonshme.

“Tim Burton flet për monstra në filmat e tij, për gjëra që konsiderohen të frikshme ose të neveritshme, por ai tregon gjithmonë anën e tyre të ndjeshme. Ai ka një sens poetik absolutisht unik dhe shumë të veçantë, vendos zemrën dhe ndjenjat e tij në film” – deklaron një studente e artit që merr pjesë në ceremoni.

Në fund të festivalit do të shfaqet “Edward Scissorhands”, një film që shenjtëroi dyshen ikonë Tim Burton-Johnny Depp në vitin 1990.

Çdo vit, “Festival Lumière” i bën homazh historisë së filmit në Lion të Francës, qyteti i kinemasë ‘par excellence’ dhe vendlindja e vëllezërve Lumière, shpikësve të kinemasë dhe “baballarëve” të artit të shtatë.

Kulture

Ermal Meta vjen nën petkun e shkrimtarit

TIRANË– Ermal Meta do të vijë në Shqipëri, ku kësaj here do të jetë nën petkun e shkrimtarit, autor i një libri, e jo si këngëtar. Ndalesa e parë, do të jetë Tirana, kryeqyteti në 26 tetor, ku do të prezantojë librin e tij të titulluar ‘Nesër e përgjithmonë’ në ambientet e sallës ‘Tonin Harapi’ te Liceu Artistik.

Më pas, këngëtari do të kthehet në vendlindjen e tij, në Fier në 27 tetor në Teatrin e Bylisit e për ta mbyllur këtë tur 3 ditor me Shkodrën te ‘Arka’. Ai është në Tiranë me ftesë nga Instituti Italian i Kulturës.

‘Nesër e përgjithmonë’ është një roman i jashtëzakonshëm formues, ku Ermal Meta rrëfen historinë e Kajanit, që rritet mes stuhisë së konflikteve të shekullit XX, një shpirt i ndjeshëm i katapultuar në botë të largëta.

Kulture

Në Londër ka mbërritur ‘Pinokio i pabindur’

Ka ardhur ‘Pinokio i pabindur’, i firmosur nga Guillermo del Toro.

Regjisori meksikan prezantoi filmin e tij të ri – shumë të vlerësuar – në “Festivalin e Filmit në Londër”, së bashku me disa nga aktorët që u japin zë personazheve, përfshirë aktoren australiane Cate Blanchett.

Filmi i animuar është finalizimi i një projekti të kahershëm të Del Toro, realizimi i asaj që ai ëndërronte të bënte, një version i historisë së Pinokios së pabindur

“Në realizimin klasik, bota për Pinokun është shumë e frikshme. Unë doja të bëja një Pinok pak më ndryshe , një kukull-njëri të pabindur. Doja të bëja një film në të cilin të tregoja se nuk duhet të ndryshosh për t’u vlerësuar, nuk duhet të ndryshosh për t’u konsideruar si një qenie e vërtetë njerëzore. Ne jemi të gjithë qenie njerëzore të vërteta.”

Guillermo del Toro ka qenë prej vitesh në Olimpin e regjisorëve ndërkombëtarë të nivelit të lartë, falë mbi të gjitha suksesit të filmit të tij “The Shape of Water”, i vitit 2017, fitues i ‘Luanit të Artë’ në Venezia si dhe katër çmime ‘Akademi’ si regjizori dhe filmi më i mire.

Prodhuar nga Netflix, “Pinokio” i Guillermo Del Toro, e çon kukullën e famshme dhe babain Geppetto në një aventurë të re në Italinë e Musolinit, ku dy personazhet vendosen kundër përgatitjes së sfondit të Luftës së Dytë Botërore, megjithëse historia origjinale e shkrimtarit Carlo Collodi daton në fund të shekullit të 19-të.

Aktualitet

Kinematografia në zi, humb jetën aktori Pandi Siku

Aktori i njohur i teatrit dhe kinematografisë shqiptare, Pandi Siku ka ndërruar jetë mëngjesin e sotëm.

Artisti shqiptar u nda nga jeta në moshën 73-vjeçare.

Lajmi për vdekjen e aktorit është bërë i ditur nga miq dhe të afërm të aktorit, të cilët kanë ndarë lajmin e hidhur në rrjetin social Facebook.

Profil i aktorit Pandi Siku

Lindi me 28 Korrik 1949 ne Tirane. U diplomua ne Institutin e Larte te Arteve në Tiranë ne degen e drames dhe me pas në vitin 1973 ai u bashkua trupes se Teatrit Popullore (sot Teatri Kombetar) duke interprtuar mjaft role, kryesisht role te dyta.

Aktiviteti i tij do te shtrihet ne harkun kohor nga 1973 – 2001. Në teater deputimin e ben ne dramen “Toka e jone” dhe “Bashke me agimin”.
Me pas mund te permendim edhe shume shfaqje te tjera teatrale si: Adlinin ne “Lumi i vdekur” ; Halimi “Pas provimit te fundit”; Arjani ne “Jeta e tjetrit”; Shpendi ne “Epoka para gjyqit” (1978), Bardhi ne Furrnalta (1979), “Besa e madhe”; “Karavidhet”; Rrema ne “Komunistet” (1981), Merkusi ne “Romeo dhe Zhuljeta” ; Valentini ne “Dy zoterinj nga Verona” (1990), “Nata e 12-te; Lucencio ne “Zbutja e kryeneces”; Kostandini ne “Kush e solli Doruntinen” ; Rexhepi ne “Besa”; Pjestar i korit ne “Quoa vadis”; Amnekofi ne “Absurditeti antik” etj.