Media britanike cilësojnë Ksamilin si Karaibet e Evropës, ja destinacionet

Rritja e ndjeshme e turizmit në Shqipëri duket se e konfirmon interesin e shtuar të vizitorëve të huaj për vendin tonë. Një rritje që ka ardhur edhe prej lëvdatave që nuk reshtin prej mediave të njohura e prestigjoze, të cilat gjithmonë e më shpesh po heqin paralele mes Shqipërisë dhe destinacioneve më të famshme e të lakmuara të turizmit nëpër botë.
Së fundmi gazetari i njohur i Daily Telegraph, Martk Stratton ka shkruar një artikull të gjatë ku përshkruan bukuritë natyrore shqiptare dhe vizitën e tij në Ksamil i nxitur nga një status në rrjete sociale. Ai ndalet në mbresat që i kanë lënë ujërat e kristaltë, rëra e bardhë dhe patjetër ushqimi i shijshëm dhe mikpritja bujare.
Imazhet e publikuara në artikull tregojnë pamjet përrallore të palzhit të Ksamilit.

Një nga zgjedhjet e shumë turistëve të huaj është edhe ‘Sunny Hill Beach’ që gjendet në pjesën kryesore të plazhit të Ksamilit, një sygjerim perfekt për pushimet tuaja.
Ku përfshihet një kompleks me disa struktura shërbimi për pushuesit, me një restorant à la carte me menu ku dominojnë gatimet italiane dhe mesdhetare, me restorant të dedikuar ushqimeve tradicionale shqiptare apo Beach bar ku mund ta gjejë argëtimin dhe rehatinë çdo moshë.
Ndër të tjera në artikull përmendet kostot e lira të pushimeve krahasuar me destinacionet e huaja…
Me ujërat e kristaltë, rërën e bardhë dhe palmat (e importuara), qyteti bregdetar shqiptar i Ksamilit ofron një version më ekonomik të tropikëve.Pashë një postim në Instagram pak kohë më parë që përshkruante qytetin bregdetar shqiptar të Ksamilit si ‘Karaibet e Evropës’. Kishte më shumë se një ngjashmëri kalimtare, me palmat, plazhin verbues, detin e kaltër dhe cadrat me kashtë. Me preokupimin aktual mbi emigracionin shqiptar që po ziente, fillova të imagjinoj një rrëfim alternativ të britanikëve që janë të uritur për diell, e dynden në drejtim të kundërt për të kërkuar pak rreze dielli ‘karaibe’. Kështu që vendosa të bëj një vizitë, për të parë se si bëhet krahasimi.
Është sigurisht më e shpejtë dhe më e lirë për t’u arritur në krahasim me Barbados. Fluturova për në Korfuz, ishulli më i afërt grek me Rivierën Shqiptare, i cili shkon për 100 milje përgjatë bregut lindor të detit Jon.
Nga qyteti i Korfuzit nevojitet vetëm një udhëtim 40 minuta me traget për të mbërritur në Sarandë.
“Është një vend i sigurt dhe i qetë atje,” shprehu taksisti që më çoi në portin e Korfuzit. “E gjithë mafia e tyre është këtu ose në vendin tuaj”.
Në Sarandë, udhërrëfyesi Gezim Shimi qeshi kur i tregova komentin e taksistit. “Çdo publicitet është publicitet i mirë,” tha ai. “Gjatë viteve të fundit, unë kam udhëhequr shumë britanikë kureshtarë për të parë se si është Shqipëria në të vërtetë.”

Udhëtuam 30 minuta drejt jugut të Sarandës për në Ksamil, i cili ndodhet pak mbi kufirin e Greqisë Veriore. Ksamili nuk ekzistonte derisa regjimi komunist i Enver Hoxhës e vendosi atë në vitet 1960 si bazë për prodhimin e vajit të ullirit. “Është vetëm disa milje nga Korfuzi, kështu që vetëm ata me prejardhje të besueshme politike lejoheshin të jetonin këtu gjatë komunizmit,” tha Gëzimi.
Ai shtoi se shqiptarët rrezikonin jetën dhe gjymtyrët duke marrë varka të vogla, apo edhe duke notuar drejt Korfuzit, për të ikur nga marrëzia staliniste e Enverit.
Ksamili është një qytet i vogël, por në rritje, në një gji të gërmuar të mbrojtur nga tre ishuj të gjelbër në det.
Plazhi është i mbushur me hotele, restorante, bare dhe ndarje të të cilit janë të privatizuara. Megjithëse shumica prej tyre ishin të mbyllura kur mbërrita, duke konsideruar që akoma ishte herët për pikun e sezonit, ata vazhdonin punimet për t’u zbukuruar për verën. Ishin vetëm një numër i vogël njerëzish të zhytur në shezlong nën çadra me kashtë.
Megjithatë, Poda Boutique Hotel ishte i hapur dhe takova autoren e postimit në Instagram që më tërhoqi të vija këtu, Anna Poda, drejtoreshë menaxhuese e këtij biznesi familjar me 20 dhoma. “E shihni detin e kaltër dhe rërën e bardhë, është si i Karaibeve,” tha ajo e gëzuar, përpara se të rrëfente se palmat e tyre janë të Importuara.
Britanikët, tha ajo, po e preferojnë këtë destinacion, pasi u rënditën në mesin e tre kombësive që kishim më shumë vizitorë vitin e kaluar, së bashku me gjermanët dhe italianët. “Njerëzit vijnë për të shijuar 310 ditë me diell çdo vit dhe çmime vërtet të mira,” shtoi ajo.Ajo sigurisht ka një shpjegim për ngjyrën e detit dhe çmimet. Sedimentet nga malet e mermerit përreth krijojnë një fund deti me rërë të bardhë që jep një shtresë të mrekullueshme ngjyrë qumështi.
Dhe dhoma ime dyshe, me pamjen e saj të mrekullueshme të ballkonit drejt Korfuzit, kushton vetëm 80 £ për një natë.
Përgjatë gjithë kohës, riviera shqiptare u tregua me vlerë të jashtëzakonshme, veçanërisht kuzhina e ndikuar nga italianët, e pasur me ushqime deti. Në hotel, një vakt me tre pjata me sallatë greke, linguinë me midhje dhe levrek të pjekur në skarë, kushton vetëm 2250 lekë (17 £).
Në një distancë të afërt me Ksamilin ndodhet një pëizazh historic në të cilin qytetërimet Greke, Romake dhe Osmane kanë lënë gjurmë.
Butrinti, sa një e hedhure guri nga Ksamili, është një nga tre vendet e Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s të Shqipërisë dhe një palimpsest arkeologjik. Virgjili e përmendi atë tek “Eneida” si datimin para rënies së Trojës, por lavdia e vërtetë filloi rreth shekullit të 3-të para Krishtit me romakët që u futën brenda dhe lanë struktura karakteristike sublime, duke përfshirë një teatër 3000 vendesh me mbishkrime latine që paralajmëronin spektatorët të mos i vendosnin këmbët në karrige.

Një orë ecje me makinë na çoi në male për në Gjirokastër, shtëpitë trekatëshe prej guri osmane dhe kalaja e përmasave të Kështjellës Windsor pothuajse nuk kanë ndryshuar që nga shekulli i 18-të. Ajo u njoh nga Unesco në vitin 2005. Kuzhina e përzemërt është e ndikuar nga osmanët. Për drekë, hëngra Imam bayıldı (fjalë për fjalë “imamit i ra të fikët”), një pjatë e quajtur sipas emrit të një kleriku mysliman, i cili konsumoi shumë patëllxhanë të mbushur dhe i ra të fikët.
Ndikimi i mëtejshëm osman dhe plazhet më pak të zhvilluara erdhën të nesërmen me një udhëtim në veri. Ksamili mund të jetë duke përjetuar një zhvillim me nxitim si një burim pasurie, por ne gjejmë pika më të egra si ‘’Pigeon Cove’’ , ku deti është në mënyrë inkandeshente blu në të gjelbër dhe ‘i rezervuar’ nga shkëmbinjtë e bardhë mahnitës.
Diku tjetër, plazhi i Porto Palermos mbikëqyret nga një kështjellë me mure të trasha e ndërtuar nga Ali Pashë Tepelena për Sulltanin Osman si një mburojë kundër britanikëve në Korfuz. Ali Pasha, megjithatë, po tregtonte armë nga britanikët për të çuar përpara pasurimin e tij të pamëshirshëm territorial; sulltani përfundimisht u lodh prej tij dhe ia hoqi kokën.
Porto Palermo ka gjithashtu një bazë të braktisur nëndetësesh në një tunel të gjatë të vendosur në një kodër.

Udhërrëfyesi im Gëzimi tha se u deshën 30 vjet për t’u ndërtuar, kryesisht sepse Hoxha ra në konflikt me BRSS dhe Kinën, të cilët po financonin ndërtimin e saj. Si kompensim, ai refuzoi të kthente katër nëndetëse sovjetike.
Nuk ka dyshim që Hoxha do të ishte acaruar nga zhvillimet e ardhshme në bregdetin e Palasës. Këtu, njeriu më i pasur i Shqipërisë po ndërton ‘’Green Coast’’ një zhvillim hotelesh me pesë yje dhe vila luksoze. Është një dëshpërim i syve të shohësh betonizim pa kriter që mund të jetë një vizion i së ardhmes për këtë rivierë shqiptare, tregoi i shqetësuar Gëzimi.
“Unë do të thosha ejani dhe shikoni këtë bregdet tani, ndërsa i ngjan asaj, si dukej Korfuzi 50 vjet më parë,” nxiti ai.
Ai më la për një natë të fundit pranë Vlorës, ku deti Jon bëhet Adriatik dhe Hotel Paradise Beach ofron dhoma të mëdha me pamje nga deti për 75 £. Ajri i mbrëmjes ishte i ngrohtë, deti në ngjyrë blu dhe stafi më trajtoi ‘si një mik të humbur prej kohësh’. Mos u shqetësoni për reklamimet (hipërbolizimet) në Instagram, kujt i duhet kalipsoja e Karaibeve kur keni një gotë raki (jo rum) për ta bërë dolli një muzg duke i kthyer ishujt e largët grekë në silueta?
Burmi: The Telegraph