Askush nuk i ka quajtur gjermanët një komb gjenocidal, tha Natasha Kandiç, aktiviste për të drejtat e njeriut dhe themeluese e Fondit për të Drejtën Humanitare.

Siç ajo shkruan në një postim në rrjetin social X, “nacionalistët ekstremistë nga Serbia dhe Republika Srpska, që janë në pushtet, dhe të ashqtuquajturit ‘Elitat akademike’ krijuan kete term dhe bindën shumicën e qytetarëve nga Republika Srpska dhe Serbia, se duke miratuar rezolutën për Srebernicën, ata do të shpalleshin një komb gjenocidal”.

Ministri i Punëve të Jashtme të Serbisë, Ivica Daçic dhe ministri i ardhshëm i Brendshëm, beson se vendet që propozojnë rezolutën për gjenocidin në Srebrenicë duan të sfidojnë ekzistencën e Republikës Srpska dhe ta etiketojnë popullin serb si gjenocid.

Në paraqitjen e tij në televizionin Prva, ai vlerësoi se “është cinike që gjermanët dhe turqit të propozojnë një rezolutë për gjenocidin”, pasi sipas tij ata kanë kryer gjenocid ndaj serbëve.

Në një fjalim të përbashkët më 11 prill në Beograd , Aleksandër Vuçiç dhe Dodik përsëritën të njëjtin pretendim – se qëllimi i rezolutës është “ta shënojë popullin serb si gjenocid”.

Serbët paraqiten ekskluzivisht si viktima, pa kritika ndaj politikave të Millosheviqit, krimet çetnike nuk përmenden askund: Çfarë historie po mësojnë fëmijët tanë tani?

“Një nga përfundimet më shkatërruese të një analize, është se nërbi, ideologjia e Sllobodan Milloshevicit dhe veprat e tij kanë mbetur të paprekura në pothuajse të gjitha tekstet shkollore” – keshtu ka vleresuar , historiania Dubravka Stojanoviç, profesoreshë në Fakultetin Filozofik

Ajo gjithashtu paralajmëroi se serbët po portretizohen gjithnjë e më shumë si një komb humbës, i rrethuar nga armiq, gjë që mund të jetë katastrofike për brezin e ri, të cilët e ndërtojnë idenë e tyre për botën rreth tyre bazuar në libra të tillë.

Në librin e saj “E kaluara po vjen”, ajo mblodhi gati 30 vjet kërkime mbi librat nga të cilët mësohej historia në shkollat ​​në Serbi, tekste shkollore nga luftërat ballkanike deri në ditët e sotme dhe analizohet se si ato i paraqesin luftërat ballkanike, Luftën e Parë Botërore, Luftën e Dytë Botërore dhe luftërat e zhvilluara në vitet 1990, si dhe se si janë interpretuar ato ngjarje.

“Nuk ka asnjë distancim dhe asnjë kritikë ndaj politikës së Milloshevicit, asnjë përgjegjësi. Nga kjo  del qartë se rënia e ish diktatorit që përgjaku Ballkanin, nuk u shoqerua me rënien e ideologjisë së tij. Kjo shpjegon pse ne jemi ende duke luftuar, të bllokuar në të njëjtat pyetje për më shumë se 30 vjet. Nuk mund të gjejmë një rrugëdalje sepse nuk e kemi ndryshuar përgjigjen që u japim ketyre pyetjeve. Dhe as pyetje të reja, të ndryshme nuk kemi bërë” – theksoi historiania e njohur serbe.

Kur është fjala për problemin e Kosovës dhe bombardimet e NATO-s në vitin 1999, shumica e teksteve, tha Stojanoviç, mbështesin politikën e Milloshevicit me të gjitha forcat, dhe pa asnjë grimë pendese.

“Humbja e kontrollit mbi Kosovën tregohet si rezultat i një komploti të shteteve perëndimore. Nuk ka asnjë kontekst, nuk ka përgjegjësi të Milloshevicit për bombardimet. Ky eshtë manipulim dhe përzgjedhje e ngjarjeve, gjë që na largon nga fillimi i të jetuarit në botën reale dhe ndryshimi i politikës që na solli deri këtu” – potencoi Stojanović duke shtuar: – “Nëse që nga Luftërat Ballkanike janë himnizuar heronjtë dhe fitoret,  humbjet janë treguar vetëm si pjesë e historisë fitimtare, viktimat dhe disfatat kanë qenë në qendër dhe janë treguar në mënyra traumatike. Keto interpretime nuk po I lejojne serbet te dalin nga gjendja e kllapisë kolektive qe ka bllokuar shoqerine dhe e ka homogjenizuar atë. Një shoqëri e tillë bëhet narcisiste, sheh vetëm vetveten, humbet sensin e botës së jashtme, jeton në keqardhje për veten dhe është pasive. Nuk ka të bëjë me historinë dhe faktet tona reale, por me një interpretim nacionalist nekrofil dhe morbid. Feston vdekjen, jo jetën, një interpretim i tillë, në kundërshtim me shkencën historike, vërshon në tekstet e historisë serbe”.

Nëse Kosova e ka përfunduar rrugën që ka nisur më 12 maj 2022, kur zyrtarisht ka dorëzuar kërkesën për anëtarësim të plotë në Këshillin e Evropës, nëse ndeshja do të ketë kohë shtesë, kjo do të dihet pas dy javësh.

Me afrimin e seancës së Komitetit të Ministrave të KiE më 16 dhe 17 maj, ku duhet të dëgjohet fjala përfundimtare për kërkesën e Prishtinës, po bëhen më të shpeshta parashikimet që nuk përjashtojnë mundësinë që deklarata e Komisionit për këtë çështje të shtyhet.

Temperatura para mbledhjes së Komitetit në Strasburg u ngrit më tej nga mesazhet nga Berlini. Fillimisht ishte shefi i delegacionit gjerman në Këshillin e Evropës, Frank Schwabe, i cili vlerësoi se shanset për pranimin e Kosovës janë “50 me 50” për qind, e më pas kancelari gjerman Olaf Scholz, dy ditë më parë në një bisedë me Kryeministri Albin Kurti vuri në dukje rëndësinë e hapave konkretë në themelimin e Bashkësisë së Komunave Serbe në kuadër të kërkesës së Kosovës për anëtarësim në Këshillin e Evropës.

“Nëse drafti i statutit nuk dërgohet në Gjykatën Kushtetuese, me sa di unë, votimi do të shtyhet për një vit” – tha së fundmi drejtori i Institutit Kipred nga Prishtina, Lulzim Peci.

Kurse gazetari dhe publicisti Veton Suroi tha dje se ekziston mundësia që përkundër rekomandimit të Kuvendit Parlamentar të Republikës së Serbisë, Komiteti i Ministrave ta shtyjë anëtarësimin e Kosovës për vitin e ardhshëm, ndërsa përmendi edhe një opsion “madje më të keq”, që mund të votohet për pranimin e Kosovës, por të nevojshme do jenë dy të tretat e votave.

Po çfarë do të thotë për Beogradin dhe Prishtinën shtyrja e votimit? A do të ishte në gjendje Beogradi t’i kthente shifrat në favor të tij dhe a do të ishte më e motivuar Prishtina nga zhvillime të tilla për të përveshur mëngët dhe për të formuar asociacionin?

Dunja Simonoviç Bratiç, anëtare e delegacionit të Parlamentit të Serbisë në Asamblenë Parlamentare të Këshillit të Evropës, tha se nëse vendimi në Komitetin e Ministrave të Këshillit të Evropës do të shtyhej, kjo do të thoshte se ekziston akoma ndërgjegjësimi se ajo që u tentua me Kosovën është një përmbysje ligjore dhe se do të hapte kutinë e Pandorës për të gjithë separatistët dhe fraksionet e tjera në shtete të ndryshme anëtare të KiE-së.

Nga ana tjetër, analisti Afrim Hoti nuk beson në skenarin e shtyrjes së vendimmarrjes, por pret një rezultat pozitiv për Prishtinën. Sipas tij, anëtarësimi në KiE është një proces krejtësisht i ndarë nga obligimet që burojnë nga dialogu i Brukselit.

Komentatori serb i politikës së jashtme, Miroslav Stojanoviç thotë se mundësia e shtyrjes së vendimit për kërkesën e Kosovës për t’u bërë anëtare e Këshillit të Evropës në takimin e Komitetit të Ministrave të Këshillit të Evropës këtë muaj është “më shumë në media sesa në qarkullim politik. “, dhe se nuk është i sigurt se “çfarë po ndodh në prapaskenë”, por se pasiguria është sigurisht shumë më e madhe në Komitetin e Ministrave se sa ishte në nivelin e Asamblesë Parlamentare, ku marrin pjesë delegacione partiake.

“Qeveritë, apo shtetet, veprojnë në Komitet dhe balanca e pushtetit atje është e ndryshme. Komisioni ndoshta mund të diskutojë, siç ishte paralajmëruar më 16 maj, dhe nëse vlerësohet se rezultati i atij votimi nuk është bindës në favor të Prishtinës, atëherë mund të ketë një ndryshim që do të ishte një shans për Beogradin, nëse do të ishte tashmë vonë në ofensivën diplomatike, sepse kjo nuk mund të ishte një surprise për ta kompensuar atë dhe disi të ketë një ndikim më serioz në ato vende që ende nuk dinë çfarë të bëjnë kur krijohen të tillë precedentë, sepse tani shumë njerëz në botë, dhe veçanërisht në Evropë, janë të vetëdijshëm se një precedent lind precedentë të rinj dhe se ai mund të jetë gjithmonë kundërproduktiv dhe mund të kthehet bumerang” –  deklaroi Stojanoviç

Ai gjithashtu theksoi se është problematike se si do të sillen vendet që shprehimisht nuk e njohin Kosovën, sepse në skenë ka “një lloj akti balancues diplomatik dhe mashtrim që është mjaft i dyfishtë”.

“Për të shpëtuar fytyrën para opinionit të tyre publik, disa prej këtyre vendeve përdorin një variant legjitim, por jo gjithmonë të pastër dhe të ndershëm, duke abstenuar. Ky është rasti i shpallur nga Greqia, e cila thotë se nuk do ta njohë Kosovën, por ministri i tyre i Punëve të Jashtme thotë se do të abstenojnë nga ky votim”, theksoi Stojanoviç.

Nëse vendimi i Komitetit të Ministrave do të shtyhej për një periudhë, siç beson ai, Beogradi do të mund të vepronte pak më fort ndaj vendeve që po peshojnë se çfarë të bëjnë, por nuk do të mund të ndryshonte qëndrimin e atyre që e kanë vulosur pozicionin.

I pyetur nëse shtyrja e vendimit do ta motivonte Prishtinën që sa më shpejt të formojë Asociacionin e Komunave Serbe, Stojanovic thotë se “është e mundur që pala kosovare të bëjë ndonjë gjest në lidhje me asociacionin, por kjo nuk do të thotë asgjë”

Ai theksoi se Prishtina ishte triumfalisht e kënaqur me atë që ndodhi në Parlamentin Europian sepse Këshilli i Evropës është organizata e parë që mund t’i bashkohet Prishtina dhe që ka peshë politike.

“Deri më tani ata i janë bashkuar organizatave praktike dhe teknike, si Federata e Futbollit apo FMN dhe Banka Botërore, por organizata e parë në derën e së cilës trokasin dhe që ka peshë politike është KiE” – deklaroi analisti politik.

Persa i përket mënyrës së vendimmarrjes në KiE, ai u shpreh se kjo organizatë ka filluar të “gërryejë parimet e veta”.

Ish-kryetari i Komunës së Preshevës, Shqiprim Arifi ka kritikuar kryetarin aktual të komunës, Ragmi Mustafën.

Arifi thekson se Beogradi ka ndaluar projektin e Tiranës. Sipas tij, Ragmi Mustafa sapo ka marrë postin, ka ndaluar një projekt të financuar nga Shqipëria për ndërtimin e një shkolle në një fshat të komunës së Preshevës.

Postimi i ish-kreut të komunës së Preshevës, Shqiprim Arifi:

Beogradi ndalon projektin e Tiranës

Kryetari i zarfit të Vuçiqit, në detyrën e parë që nga marrja e postit dhunshëm në mesnatë, ndal projektin e  financuar nga Bashkia e Tiranës, përkatësisht mbështetur nga Kryeministra e Shqipërisë; punimet e shkollës fillore “Dituria” në fshatin Corroticë.

Kjo është kapje e qartë e Preshevës nga Vuçiq!

Ditë të rënda po vijnë.