Trump del me kocka të thyera nga Alaska, Putin tall, manipulon dhe mashtron

Precedentët historikë janë ogur i keq, dhe nga ky konstatim nuk perjashtohet as Alaska. Pavarësisht nga të gjitha veçoritë e këtij samiti dhe dy figurave në qendër të tij, një konstante mbetet: më shpesh janë rusët ata që dalin fitimtarë nga këto lloj takimesh. Vladimir Putin krenohet me një rekord personal vërtet shqetësues: ai ka mashtruar, manipuluar dhe tallur katër presidentë amerikanë. Shanset që Trump t’i japë fund kësaj serie të gjatë mbeten realisht, shumë të pakta. Edhe duke lënë mënjanë kufizimet e tij personale.
Në Jaltë në vitin 1945, një Franklin Roosevelt i sëmurë nuk arriti të kuptonte komplotet e Joseph Stalin, të cilat së shpejti do të impononin regjime shtypëse në gjysmën e Evropës.
Në vitin 1960, një samit Eisenhower, Hrushov dështoi për shkak të rrëzimit të një aeroplani spiun amerikan të kapur mbi Bashkimin Sovjetik.
Në vitin 1961, vetë Hrushovi e pengoi seriozisht John Kennedy-n, i cili dukej si një fillestar i papërvojë.
Në një tjetër samit në Shën Petersburg (G-20 i vitit 2013), Obama besonte se mund ta trajtonte Putinin dhe Rusinë e tij si një “fuqi rajonale”, një llogaritje e gabuar dhe një gafë që e poshtëroi pa nevojë Carin, duke e hidhëruar atë pa e dobësuar. Në të vërtetë, Putini do të shfrytëzonte gabimet e Obamës në Siri, “vija e kuqe” e famshme mbi armët kimike e kërcënuar, por që nuk u zbatua kurrë kundër Assadit.
Shanset e Putinit mund të rriten më tej nga vetëbesimi i tepërt i Donald Trumpit, i sapoardhur nga një sërë suksesesh si negociator: marrëveshje tregtare të favorshme (tarifa unilaterale pa hakmarrje) me Mbretërinë e Bashkuar, Bashkimin Evropian, Japoninë dhe Korenë e Jugut; armëpushime ose armëpushime midis Indisë dhe Pakistanit, Tajlandës dhe Kamboxhias, Kongos dhe Ruandës, Armenisë dhe Azerbajxhanit.
Këto marrëveshje të fundit kanë nxitur ambiciet e Trumpit për një Çmimin Nobel për Paqen dhe kanë rritur vetëbesimin e tij në aftësitë e tij negociuese.
Përtej kufizimeve të mëdha të Trumpit, pasi u manipulua nga Putini në Helsinki tetë vjet më parë, fakti mbetet se sukseset historike të Rusisë në samite i tejkalojnë shumë mangësitë e këtij apo atij udhëheqësi amerikan.
Shkurt, një president amerikan është “i shpërqendruar” nga shumë përparësi të tjera; politika e jashtme në përgjithësi nuk është në ballë të shqetësimeve të tij (Jalta 1945 ishte një përjashtim, jo rregull). Ndërsa një diktator rus mund të stërvitet në një mënyrë shumë më ekskluzive dhe të fokusuar, ndeshja kundër kundërshtarit të tij mund ta përqendrojë të gjithë energjinë dhe vëmendjen e tij.
Gjysma e Amerikës ne fillim te samitit te Alaskes ishte e bindur se Trump do të dilte nga samiti me kocka të thyera, dhe e thanë këtë hapur në media.
Corriere della Sera