Shkrime

Rama po rishpik vetveten, nuk i mjafton as mandati i tretë

Nga Lorenc Vangjeli

Kundërshtarët e tij mund t’i numërojnë një mijë e një mëkate. Si kryeministër dhe si qenie njerëzore. Për Berishën dhe Metën, që e kanë shpallur armik final, ai është fajtor edhe për kryqëzimin e Jezu Krishtit. Miqtë e tij, tek të cilët vetë Rama rekruton me qejf tharmin e kundërshtarëve rishtarë, mund të numërojnë të 99-tat për të, por janë të bindur se Viti Zero në Shqipëri, fillon pikërisht me Ramën.

Të paktën gjysma e shqiptarëve që shkojnë të votojnë, megjithatë, e konsiderojnë atë ende si ofertën më të mirë politike në vend. Të gjitha këto kategori së bashku, kritikën kryesore – e përmend dhe Rama vetë – e kanë tek bindja se “Ai të lëshon!”. Dhe me “Ai të lëshon!”, edhe armiqtë, edhe kundërshtarët, edhe miqtë që janë të destinuar të rrallohen sa më shumë i shtohen vitet në pushtet, kanë parasysh bindjen se, mbas cdo lumi që kalon, Rama i harron kuajt që e nxorrën në breg dhe mbas cdo rrebeshi që shterr, ai nuk e falenderon më cadrën.

Dy kategoritë e para kanë të drejtë në bindjen e tyre. Eshtë normale, tipike për bardh e zinë e politikës në Tiranë, që kundërshtari, aq më tepër kur bëhet fjalë për Piktorin atipik, të vizatohet me ngjyra që huazohen nga gëzofi i djallit. Problemi qëndron me të tretët, me njerëzit e Ramës. Një pjesë e tyre kanë kohë që jetojnë në bindjen se janë mall për t’u shitur, sidomos tani kur kanë nisur të ndjejnë tentativa për ndryshime në hierarki brenda maxhorancës; disa ndjejnë pasiguri për atë që do të sjellë vjeshta për karrierën e tyre në rastin më të mirë dhe disa të tjerë, për raportet e pritshme me drejtësinë, në rastin më të keq. Në secilin prej këtyre rasteve është e pritshme që sjellja e kryeministrit të reflektojë thjesht atë që ai e konsideron interesin më të mirë për pushtetin e tij, cka me të gjitha gjasat, do të prishë shumë interesa vetjake të njerëzve pranë tij.

Riformatimi i mundshëm i qeverisë diku nga vjeshta, një nevojë që ndoshta Rama ka muaj që e sjell ndër mend, me shumë gjasa do të krijojë të tjera pakënaqësi në një tokë të rrëshkitshme interesash, por edhe zilish reciproke, xhelozish të egra dhe shkëmbim thikash mes “kolegësh” në PS. Ndonëse ende e padukshme, aksioma për luftën më të ashpër brenda llojit, nuk është e llojit unik në PS, por në PS gjen vërtetimin e saj të rradhës.
Pjesa tjerër, ajo që ka raporte frike me SPAK-un, ndjehen viktima të frazës së Ramës: “Përgjegjësia është individuale!”. Një frazë që ata e konsiderojnë jo vetëm si heqje dorë dhe dorëheqje e Ramës nga cdo bashkëpërgjegjësi, por edhe për hedhjen e tyre si kurban në duart e drejtësisë. Por fiks kjo frazë, pavarësisht mëkateve që gjithkush rend t’i numërojë Ramës, është fraza më e saktë që Rama ka thënë ndonjëherë. Ajo është korrekte politikisht dhe formalisht!

Nuk ka asnjë dyshim, përgjegjësia është individuale. Dhe kush ka gabuar, kush ka rrasur duart në thesin e parave publike, duhet të paguajë individualisht. Madje tre herë dhe trefish. Edhe penalisht, edhe politikisht, edhe moralisht. Penalisht për aq sa i peshon kandari i drejtësisë, politikisht, për t’u larguar nga politika dhe moralisht, për të mbajtur peshën e turpit publik. Prognoza është e zymtë për disa që e panë karrierën politike si një pjesë e kolegëve të tyre të djathtë, që ende shpresojnë se koha që kanë kaluar në opozitë, ka qenë purgatori që i ka pastruar nga mëkate ngjethëse. Rasti i Doktorit është dëshmia më e qartë se kohë për t’u turpëruar ka gjithmonë me bollëk.

Click to comment

OPINION

Ilir Metën nuk e shpëton dot Sari Salltiku as Baba Tomorri!

Nga Azgan Haklaj

Në tmerrin që e dominon, i vetëdijshëm për abuzimet korruptive përsonale, familjare e kolektive që ka kryer në tre dekada, pikërisht në sajë të pushtetit Ilir Meta po reagon në forma diverse.
E përbashkëta e të gjithë reagimeve që kur ka marrë sinjalin e qartë se nuk ka shpëtim ndonëse herë qesharake e herë agresive është tentativa e fundit për të fituar kohë.
Por në fakt qetësia e SPAK-ut dhe mbështetësve të tij euroatlantikë, ekzaminimi i gjithë familjarëve dhe bashkëpunëtorëve të tij ndër vite tregon se nuk po hetohet gjurma por është rrethuar vetë ujku.
Ndërrimi i emrit të LSI-së si paradoks pikërisht kur integrimi është kryefjalë nacionale apo shpikja e presidencës dhe konventave.
Trukimi për nepotizëm e tradhëti nuk janë asgjë përveçse fantazi me sy mbyllur e gomarit që ka ujkun në prapanicë e mendon ta kthejë në ëndërr.
Askush nuk i beson, as ata që bashkëjetuan politikisht me të.
Dhe marrëzia deri në neveri qëndron në
lajmin “bombastik” që filloi ta mediatizojë se pas konventës do i bashkohet “myhybëve” të Sali Berishës pikërisht poshtë çatisë së një kulle korrupsioni ku e kanë ngujuar.
E për ta veshur me patriotizëm karshillëkun që guxon ti bëjë drejtësisë dhe SHBA-ve filloi të këndojë këngën “O moj Serbi murin ta prisha se mua m’thonë Sali Berisha”.
Sa për dijeni Sali Berisha e Ilir Meta jo vetëm nuk prishën murin e Serbisë por u bënë tullë në murin e saj duke thyer embargon ndërkombëtare kundër saj pikërisht në kohën e genocidit masiv serb kundër popujve të Ballkanit.
Të ishte për Sali Berishën Kosova nuk do të
ishte kurrë shtet sovran dhe UÇK-ja do ishte organizatë terroriste.
Të ishte për Ilir Metën nuk do bëhej negociator në mos përfitues i instalimit të
fluturimeve të “Air Serbia” në vendin tonë.
Kur shumë dokumente do të deklasifikohen nga aleatët atëherë do të dalë e vërteta e trishtueshme e rolit të tyre për Kosovën dhe çështjen kombëtare.
E sikundër nuk mundet të stopohet një
mendje e çartur politike dhe njerëzore Ilir Meta ka filluar të materializojë hapin e fundit të dëshpërimit për të krijuar popullaritet të
rremë sikundër një tentativë “reflektimi” të një mëkatari sistematik.
Ka filluar me truket e uniformës jeshile të “Celtik” duke u munduar ta identifikojë me simbolin e bektashinjëve Sari Salltik Baba.
Ky vegim i rremë i mbështetur në deformacione mentale ka brenda një veprim jo të një besimtari por të një horri që aksionit të vet kërkon ti veshë kostum religjioz.
Ilir Meta si përfundim po kurthohet në praqet e veta.
E tani fundi do të jetë shkelqimi i prangave të drejtësisë në duart e tij në vend të hekurave në palestra luksoze.
Atë nuk e shpëton dot Sari Salltik Baba, as baba Saliu, as baba Tomorri.
Për çunin e pazarit të ri do të flasë drejtësia njerëzore dhe hyjnore.

Shkrime

Pse u trondita nga dokumentari i RAI3

Nga Arlind Qori

Emisioni Report i transmetuar dy ditë më parë në kanalin e tretë të televizionit publik italian na tha pak të reja, në kuptimin e informacioneve që nuk ishin bërë më herët publike në Shqipëri. Prapëseprapë ka arritur të tronditë jo vetëm opinionin publik në Shqipëri, por edhe qetësinë e Edi Ramës dhe enturazhit të tij. Arsyen kryesore duhet ta kërkojmë në mënyrën se si është strukturuar ligjërimi politik në Shqipëri në 33 vitet e fundit dhe si është ndërtuar legjitimiteti i atyre që na sundojnë. Për shkak të izolimit të mëhershëm, por edhe nevojës për të pasur një pikë të largët dhe hamendësisht të paanshme referimi, në ligjërimin politik shqiptar është ndërtuar një Tjetër i Madh, verdikti i të cilit ndan shapin nga sheqeri në debatet e brendshme politike. Ky Tjetër i Madh mund të jetë një organizatë e shtet perëndimor, si p.sh. Bashkimi Evropian apo SHBA, por edhe figura me autoritet politik e intelektual ose mjete të informimit publik.

Çka e bën tronditës për Ramën dhe të tijtë është se të vërtetën për lidhjet e qeverisë së tij me nëntokën mafioze nuk e thanë kundërshtarët e tij të zakonshëm politikë, por një media evropiano-perëndimore, një nga televizionet me reputacionin më të lartë në Itali e më gjerë. Ai vetë i njeh lidhjet e qeverisë së tij me krimin e organizuar, me mënyrën si pastrohen paratë në kullat e Tiranës dhe hotelet e bregdetit, si financohen mediat kryesore të Tiranës dhe fushatat e partive të vjetra politike. Edhe ne e dimë. Madje edhe ai (Rama) e di që në e dimë. Prapëseprapë sa kohë loja e dijes si tekst dhe nëntekst zhvillohet brenda gardhit kombëtar, ai mund të pretendojë se asgjë e jashtëzakonshme nuk ka ndodhur, duke shpresuar se mohimi i faktit të lakuriqtë do ta bëjë popullin të vërë në dyshim shqisat e veta. Po ja që vjen një moment që mbretit lakuriq, përpara popullit që ka nisur të dyshojë në sytë e vet, i del përpara një fëmijë (RAI 3) që ia prish magjinë duke ia thënë të vërtetën e madhe në sy: shteti që ke ndërtuar është i përshkuar fund e krye nga logjika mafioze, duke nisur nga bashkëpunëtori yt më i ngushtë në Këshillin e Ministrave.

Mbrëmë e sot Rama dhe sejmenët e tij janë orvatur të hedhin dyshime mbi seriozitetin e gazetarëve të RAI 3 dhe t’i konsiderojnë këta të fundit si pazhdaranë të luftës së brendshme për pushtet në Itali. kush e ndjek jetën politike e gazetareske në Itali e di mirë se Reporti i RAI 3 ka reputacionin si emisioni më i mirë investigativ në Itali, i përbërë nga një trupë gazetareske për t’u marrë shembull jo vetëm në Shqipëri, por nga shumë vende të tjera të Evropës. RAI 3, gjithashtu, mbahet ende si televizioni kombëtar më pak komercial i Italisë, ku investigimet serioze dhe mendimi i kultivuar peshojnë më shumë se skupet dhe taktikat e pista për të fituar audiencë. I vetëdijshëm për këto, Rama me shokë po tentojnë dëshpërimisht të përhapin sa më shumë tym, duke e trajtuar RAI 3 si të ishte Syri Tv dhe gazetarët e Reportit si të ishin Çim Peka. Jo, zotëri! Janë vite dritë larg njëri-tjetrit dhe pikërisht kjo është ajo që të bezdis sa më s’ka.

Çfarë na tha emisioni Report? Afërmendsh, pjesa më e rëndësishme e emisionit kishte të bënte me Italinë dhe aspektet jologjike dhe diskriminuese të marrëveshjes Meloni-Rama për refugjatët. Boshti lidhës i emisionit ishte e vërteta e thënë nga një prift italian i angazhuar për të drejtat e refugjatëve: “Soldi buttati al mare” (Para të hedhura në det) për rreth 800 milionë eurot që do të harxhojë shteti italian për menaxhimin e flukseve të refugjatëve në Shqipëri. Për të kuptuar se kush po i bëhet urë qeverisë Meloni për të menaxhuar marrëdhëniet me publikun, më shumë se çështjen e refugjatëve, gazetarët e RAI 3 nisin të përshkruajnë bëmat e gjithëditura dhe elementë të sapodalë në sipërfaqe të qeverisë Rama dhe ndihmësve të tij.

Emisioni i kushton një pjesë deklaratave të biznesmenit Becchetti, i kërkuar nga drejtësia shqiptare dhe njëkohësisht fitues i një arbitrazhi ndërkombëtar përballë shtetit shqiptar, i cili për pehlivanllëqet e Edi Ramës i detyrohet tashmë atij një shumë prej 135 milionë eurosh. Strategjia e Becchetti-t, për të cilën deklaron se do të kërkojë ndihmën e autoriteteve gjyqësore italiane, është që paratë që shteti shqiptar nuk po ia jep t’i marrë duke vënë dorë mbi shumën prej rreth 100 milionë eurosh që shteti italian do t’i akordojë Shqipërisë për menaxhimin e refugjatëve. “135 milionë eurot e Italisë janë të miat.” – e mbyll ai, duke harruar se në fakt ato miliona euro janë të popullit shqiptar, i cili për shkak të Edi Ramës mund të privohet nga një numër i konsiderueshëm shkollash dhe shërbimesh publike.

Po nëse pretendimet e Becchetti-t do t’i zgjidhë gjykata italiane dhe strukturat e arbitrazhit ndërkombëtar, ne, shqiptarëve, na mbetet të jetojmë edhe për pak kohë nën thundrën e një qeverie që i ka zhbërë kufijtë midis institucioneve publike dhe organizatave mafioze. Ish-prokurori i antimafias italiane Francesco Mandoi, njëherësh këshilltar i Edi Ramës për disa kohë pikërisht për luftën kundër krimit të organizuar dhe mafias, theksoi me forcë disa herë se jo vetëm që emërimi i tij si këshilltar ka qenë thjesht propagandistik, pasi nuk është pyetur asnjëherë, por edhe se “mafia shqiptare ka përfaqësues brenda institucioneve dhe është e aftë të ndikojë qeverinë.” Sikur të mos mjaftonin akuzat e Mandoi-t, gazetari i Reportit iu drejtua edhe prokurorit më të rëndësishëm të antimafias italiane – deri dje në krye të prokurorisë së Katanzaros si hetues i Ndragheta-s, sot në krye të prokurorisë së Napolit për të luftuar Camorra-n – Nicola Gratteri. Përveçse me gjasë prokurori më i fortë i antimafias evropiane, Gratteri është edhe një personazh publik me reputacion të lartë, të cilit nuk ia bën syri tërr për t’iu kundërvënë njerëzve të pushtetshëm në Itali kur vjen puna te legjislacioni dhe mjetet për të luftuar siç duhet mafian. Pikërisht Gratteri, i pyetur për mafian shqiptare, përsëriti për të panumërtën herë faktin se mafia shqiptare është tejet e fuqishme (në disa vende e dyta për nga fuqia pas Ndragheta-s) pikërisht sepse niset e fuqishme nga vendi i vet i origjinës për shkak të institucioneve publike të kapura e të korruptuara. Pra mafia shqiptare ka një bazë të fuqishme sepse ka në xhep pushtetin politik, çka i mundëson të operojë e pashqetësuar në Shqipëri, të pastrojë një pjesë të parave në sektorin imobiliar në vend, dhe kësisoj të konkurrojë fort me organizatat kriminale të Evropës e më tej.

Sidoqoftë risia e mirëfilltë e emisionit Report ishte hulumtimi i marrëdhënieve të Sekretarit të Përgjithshëm të Këshillit të Ministrave dhe një prej njerëzve më të besuar të Edi Ramës, Engjëll Agaçit, me nëntokën kriminale shqiptare. Sipas Reportit, Agaçi, dikur avokat i anëtarëve të organizatave mafioze shqiptare në Itali, ishte i lidhur me një përfaqësues tejet të dyshimtë të Interpolit italian me punë në Shqipëri për disa vite, Fabrizio Lisi, fondacionin e të cilit e kishte ndihmuar që të hynte në kontakt me një të dyshuar si narkotrafikant në Vlorë, të quajtur Artur Shehu, i cili i paskësh dhuruar fondacionit të Lisit 30.000 metra katrorë plazh në Shqipëri. Artur Shehu, sipas investigimit të Lindita Çelës të botuar në mars të 2021 në OCCPR (Organized Crime and Corruption Reporting Project), dyshohet fort jo vetëm si një prej narkotrafikantëve më të fuqishëm në Shqipëri, por edhe si një njeri i cili përmes mashtrimeve dhe korrupsionit ka arritur të përvetësojë troje në zona me potenciale të mëdha turistike në Vlorë, duke shpronësuar pronarët e vërtetë të atyre trojeve. Sipas Reportit, pikërisht Agaçi ka qenë ndërlidhësi i funksionarit të policisë italiane Lisi me narkotrafikantin shqiptar Shehu. I njëjti Agaç është përfolur disa herë në Shqipëri si strumbullar i skandalit korruptiv të inceneratorëve, për të cilën është thirrur edhe nga SPAK-u. Me sa duket, Agaçi ka funksionin e një Taulant Tushe të kryeministrisë, dikush midis eminencës gri dhe Mon Kukaleshit të punëve të pista të shefit të tij dhe të keqes sonë të quajtur Edi Rama.

Shkrime

Lufta poshtë brezit për dominimin e opozitës

Nga Ylli Pata

Në vigjilje të 25 prillit ja vlen të bëhen realisht bilancet që nuk u bënë kurrë tre vjet më parë për atë që sollën realisht zgjedhjet parlamentare të 2021.

Përpëlitjet e ashpra të Sali Berishës e Ilir Metës, apo mbështetësve të tyre përpara zgjedhjeve, nuk kishin aspak të bënin me rezultatin përfundimtar të votimeve, që ata e kishin fotografuar me kohë në sondazhe, ppor me luftën për të dominuar opozitën pas zgjedhjeve.

Berisha e Meta, në mënyrë paradhadhënie bënë të ditur se do të ishin ata liderët e opozitës së ardhshme.

Natën e 25 prillit, ndërkohë që televizioni i familjes Berisha publikonte një exit poll, sipas të cilit opozita kishte fituar zgjedhjet, Mero Baze shkroi editorialin e famshëm : “Rama qeverinë, Basha partinë”. Çka ishte realisht verdikti politik i zgjedhjeve të 25 prillit 2021. Por dy faktorët e tjerë të opozitës, ujq të regjur të politikës shqiptare: Sali Berisha dhe Ilir Meta, nisën një përplasje që ka çuar në këtë kaos zhvillimin politik të faktorëve të opozitës.

Fraza që u kthye në meme e Lulzim Bashës pas atyre zgjedhjeve se “Lufta tani fillon”, paska qenë krejt e vërtetë, por sulmi ndaj saj është kryer për interesa të qarta të dy boshteve të tjera të politikës që kanë akses të fortë në mbulimin mediatik.

Por, edhe pse u pa e qartë se kemi të bëjmë me një përplasje tripolare, Berisha e Meta, nuk patën asnjë herë vullnetin që të bëjnë një gare të vërtetë brenda opozitës se kujt i takon lidershipi pas zgjedhjeve të 25 prillit.

Në zgjedhjet brenda PD-së në korrikun e vitit 2021, Sali Berisha mbështeti hapur Lulzim Bashën, e është emblematike dalja e qeshur së bashku gjatë Kuvendit kombëtar në Pallatin e Kongreseve.

Lufta që Sali Berisha hapi me Bashën pas përjashtimit nga grupi i PD-së nuk u bë asnjëherë brenda partisë, por u krye në organe paralele, të cilat më së paku ishin të kontestuara, për të mos thënë jo legjitime.

Megjithatë veprimi më skandaloz i kësaj lufte poshtë brezit ishin zgjedhjet e 14 majit 2023. Kur me ndihmën e Gazmend Bardhit, u mënjanua Partia Demokratike nga gara elektorale për kandidatët e kryetarëve në 61 bashkive të vendit. Pikërisht kjo garë e munguar na ka dhënë sot një shikim të mangët të forcës reale të fuqisë politike të tre liderëve të opozitës. Kemi vetëm një rezultat të mangët sa i përket këshilltarëve.

Sipas të gjitha gjasave edhe në zgjedhjet e vitit 2025, palët nuk do të dalin në meidan në një përballje reale mes tyre.

Normale do të ishte që këto tre figura të votoheshin paraprakisht në një garë se kë preferojnë zgjedhësit për tu drejtuar.

Sali Berisha e Ilir Meta, dukshëm që e kanë mënjanuar një përballje të tillë, por Lulzim Basha do të duhet ta bëjë realisht këtë përballje për të marrë legjitimimin e vërtetë si lideri i opozitës.

Sipas gjasave nuk do të jetë mundësia ta bëjë paraprakisht por në zgjedhjet parlamentare nuk duhet t’i shmanget.

Mundësia më e mirë është që të garojë në një qark me Sali Berishën dhe Ilir Metën dhe numri i votave preferenciale do të shërbejë si letra reale e lakmusit për të treguar se kush është fituesi i kësaj tresheje.

Shkrime

Intifada e Ilir Metës kundër SPAK

Nga Mero Baze

Ka një tërbim të pa frenuar të Ilir Metës kundër kreut të SPAK, Altin Dumani. Përtej fyerjeve personale apo bullizimit të tij, ka një vendosmëri të tij për ta sulmuar përditë dhe institucionin e SPAK. E dimë të gjithë ku është arsyeja, por natyrisht nuk mund të kemi në dorë ti kthejmë arsyen Ilir Metës për të heshtur.
Ai ka vendosur ta pres përballjen me drejtësinë jo për ato që ka bërë këto 32 vite në politikë dhe pushtet, por si një reagim ndaj fyerjeve të tij.

Dhe Altin Dumani ka bërë disa gabime.

Gabimi I tij kryesor ishte kur reagoi ndaj akuzave të tij për McGonigal. Altin Dumani është në krye të SPAK më 2023 ndërsa McGonigal ka ardhur për herë të fundit më 2018 dhe nuk kanë asnjë lidhej me njëri tjetrin. Po dhe sikur të ishin takuar çdo natë, ai nuk ka arsye të bëj sqarime publike për akuzat që vijnë nga njerëz nën hetim, pasi detyra e tij është ti hetoj dhe jo ti sqaroj. Përndryshe pastaj do ti duhet ti jap llogari çdo të hetuari që natyrisht nuk është se e kanë qejf prokurorin që po I con drejt dyerve të gjykatave.

Po ashtu ai u kompleksua kur në raportin e tij para KLP vendosi në kontekst të gabuar vlerësimin e tij për Gjykatën speciale antikorrupsion si noterizuese të vendimeve të SPAK. Mund ta kishte kaluar më me sportivitet duke e thënë në një fjalim tjetër paksa më qartë atë që tha gabim. Nuk kishte pse reagonte ndaj Metës e Berishës që ja bën spot. Përpjekja e tyre thjesht ilustron se ata në një fushatë linçimi ndaj SPAK.

Por përtej vëmendjes së tepruar të prokurorit Dumani ndaj një objekti hetimesh si Ilir Meta, ky I fundit I ka vënë qëllim vetes ti mbush mendjen çdo shqiptari se ajo që mund të ndodh me të përballë drejtësisë është fryt I fushatës së tij të fundit të fyerjeve dhe sharjeve dhe jo të asaj që ka bërë.

Gurët e tij përditë mbi godinën e SPAK dhe në adresë të Dumanit, janë një intifadë e zgjatur dhe e pandërprerë deri ditën që do ti duhet të përballet me drejtësinë formalisht dhe jo në studio televizive.

Reagimet e ambasadorëve të perëndimit apo disa grupeve politike pro SPAK në këtë mes vetëm sa I forcojnë atij kauzën se SPAK është I një palë që e mbron dhe kundër një palë që e shan.

Ndaj është mirë që Ilir Meta të lihet në hallin e tij. Halli I tij real nuk është as oratoria e Dumanit, dhe as ndonjë mëri personale e tij me Metën. Halli I tij real është pse po hetohet. Këtë hall nuk ja zgjidhim dot. Madje as vetes tonë nuk ja zgjidhim dot nëse do të kemi të njëjtin hall.
Eshtë mirë që të shmanget debate me të rreth qëndrimeve ndaj SPAK. Vetëm kështu beteja e tij merr kuptimin e vërtet të dramës që ai përjeton.

Imazhi që ai po krijon në opinion publik, si një I marr që ka mbushur xhepin me gurë dhe sa shikon një kamerë qëllon mbi Dumanin dhe SPAK, është e vërteta e hidhur e mungesës së kurajës dhe integritetit që një politikan duhet të ketë kur përballet me drejtësinë.

Politikanët nuk mbahen mend si vijnë në pushtet por si dalin nga politika. Mos ja prishni Ilir Metës imazhin e fundi të tij politik, duke e paraqitur dhe këtu si luftëtar.

Lereni siç është në të vërtet, si një I marr që bredh rrugëve me gurë në xhep e gjuan ku të mundi.

Ky gjyq do ti mbahet mend. Ai tjetri me drejtësinë, nuk ka shumë rendësi, se është llogari personale para drejtësisë. Tani është duke dhënë llogari para shqiptarëve, për tu treguar se kujt ja kanë besuar fatin e qeverisjes për tre dekada.

Shkrime

Kryeministër Albin Kurti, për një plesht nuk ia vlen të digjet jorgani

”Luftëtari i dritës mendon njëkohësisht për luftën dhe paqen dhe di të sillet sipas rrethanave” Pauelo Coelho, Manual i Luftarit të dritës. f.55

Nga Mr.sc. Metush Zenuni

Tashmë gati jemi në përfundim të fushatës elektorale në shtetin fqinjë, Maqedoninë Veriore. Në këtë shtet jetojnë afër 50% shqiptar dhe doemos ndikimi i tyre tek partitë politike në Kosovë ka pasur efekt.

Në Maqedoni, elektorati shqiptar është ndarë në dy taborre.
Fronti Evropian dhe Koalicioni VLEN janë dy blloqet politike shqiptare në Maqedoninë e Veriut, që do të garojnë në zgjedhjet presidenciale dhe ato parlamentare që mbahen më 24 prill dhe 8 maj. Fronti Europian- i cili udhëhequr nga BDI dhe Lideri i saj Ali Ahmeti, një ish Lider i dikurshëm i LPK-së, njëri nga themeluesit kryesorë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, të UÇPMB-së dhe të Ushtrisë çlirimtare Kombëtare në Maqedoni, në këto zgjedhje vendosi që koalicioni Fronti Evropian të përfshijë partitë më të vogla shqiptare dhe të bashkësive të tjera etnike. BDI-ja tashmë ka bërë koalicion me Partinë Demokratike Shqiptare, Partinë “Populli” dhe Partinë Demokratike Evropiane dhe me partitë e vogla të minoritetit turk, boshnjak dhe romë.
Katër partitë opozitare shqiptare për zgjedhjet parlamentare janë rreshtuar në koalicionin VLEN që përbëhet nga Lëvizja Besa, Lëvizja Demokratike, Aleanca për Shqiptarët e kandidatit për president Arben Taravari dhe partia Alternativa. Qëllimi i këtij koalicioni është “ndryshimi”, përkatësisht largimi nga qeveria i Bashkimit Demokratik për Integrim, që është në pushtet prej 22 vjetësh.
Koalicioni VLEN vlerëson se shqiptarët kanë nevojë për “ndryshimin e madh” që do të ndodhë në zgjedhjet e dyfishta .
Sipas asaj që deri sot kam përcjellur përmes mjeteve vizive, Fronti Europian i udhëhequr nga Ali Ahmeti, ka arritur mjeshtërisht të luaj në fushën taktike të bashkimit politik, duke ofruar në këtë Front, ish Liderin e dikurshëm të pa konkurrent të PDSH-se, z. Menduh Thaqi, i cili megjithë problemet organizative me partinë e tij, është njeri me ndikim jo vetëm tek shqiptarët në Maqedoni, por edhe në Kosovë dhe botën shqiptare përgjithësisht. Poashtu në Front është bashkuar edhe Lideri i Aleancës për shqiptarët -ASH, z. Zjadin Sela, i cili para disa vitesh erdhi në skenën politike të shqiptarëve në Maqedoni me pompozitet e si vlerë e shtuar, por që nuk mundi të qëndrojë gjatë në partinë e tij, pas qarjeve të tij me z.Arben Taravari. Goditjen e fundit kundër VLEN-istëve, sipas mendimit tim, Fronti i ka bërë me koalicionin e tij të partive minoritare në Maqedoni, i cili pos që do të derivojë vota të konsiderueshme në shtetin me më shumë minoritete në Ballkan, do të ketë ndikim edhe në përqindjen e votave në partitë Maqedone, e mbi të gjitha do të ketë ndikim tek shtetet Europiane dhe SHBA, të cilat e llupë e përcjellin çdo lëvizje politike të BDI-së, si ish- parti e dalur pas luftës në këtë shtet në vitin 2001.
Koalicioni VLEN, duke qenë opozitë brenda shqiptare, një Koalicioni i partive e grupimeve të vogla, e cila si strumbullarë e ka partinë pro Islamiste BESA, e cila udhëhiqet nga Bilall Kasami, një ish anëtar i BDI-së, pa ndikim politik dhe autoritativ tek shqiptarët e Maqedonisë, ish aleat në disa zgjedhje i partive Maqedone , VMRO e LSDM, fundamentalist islamik dhe i lidhur ngushtë me pushtetin në Turqi, pastaj njërin nga udhëheqësit e Aleancës, Arben Taravari, poashtu me ide islamiste, i kandiduar për President nga ky Grupim politk, pastaj të vetëpërjashtuarit nga BDI, z. Izet Mexhiti, Fatmir Limanin dhe ndonjë kuadër periferik të BDI-së. Përparësia e këtij Koalicioni është se në krah të tyre qëndron formalisht edhe partia në pushtet në Kosovë, Lëvizja Vetëvendosje, dhe Kryeministri i Kosovës Albin Kurti, të cilën përparësi, ky koalicion po mundohet ta shfrytëzojë sikur kokrrama e qyqeve në pyllin e dendur. Është e çuditshme të mësohet se çe shtyu Kryeministrin e Kosovës dhe Liderin e VV-së Albin Kurti, që të bëhet aneks i këtij Koalicioni opozitar shqiptar në Maqedoni, kur dihet se partitë e një shteti tjetër, këtë rast Kosova nuk kanë të drejtë juridike e as kushtetuese të garojnë për pushtet në një shtet tjetër, këtë rast në shtetin e Maqedonisë Veriore?! Ky vendim i Vetëvendosjes për tu bërë tutorë i Besës dhe kundërshtar politik i BDI-së dhe Ali Ahmetit, i dha mundësi partive opozitare dhe mediave pro tyre në Kosovë që automatikisht të dalin në krahun e BDI-së dhe Ali Ahmetit. Në fakt BDI dhe lideri i saj Ali Ahmeti, një veprimtar i dëshmuar i Lëvizjes Ilegale edhe në Kosovë, për më shumë se 20-vite ishte e sulmuar nga ish partitë e dalura nga lufta e Kosovës, si: PDK-AAK-NISMA e LDK, të cilët për dekada ishin në pushtet. Në këto zgjedhje në Maqedoni, ndonëse ata nuk kanë marrë pjesë aktive, vetë fakti se oponoenti i tyre është në krahun e VLEN-it, ata në stilin “Për inatin e vjehrrësh shkojë e fle me mullingjinë“ ata kësaj radhe i kanë dalur deklerativisht dhe me pompozitet në krah BDI-së.

Nëse Vetëvendosje dhe liderët e lartëcekur, kanë vendosur të dalin kundër BDI-së, për shkak të afrisë politike që kanë lideri i sajë Ali Ahmeti me Kryeministrin e Shqipërisë Edi Rama, mendoj se i ka bërë hesapet gabim, sepse Vetëvendosje në bazamentin e saj si subjekt politik
ështe identifikuar me programin për vetëvendosje dhe bashkim me Shqipërinë , prandaj në këtë Maratonë politike, ajo do të duhej të bashkëpunonte ngushtë me shqiptarët në Maqedoni, Preshevë e Mal të Zi, pa tendenca ndarje e diferencime politike. Poashtu nëse Vetëvendosje si parti në pushtet dhe më e madhe në Kosovë, do të duhej ti vëjë me kujdes gishtin kokës, dhe të pyes veten se a e ka vlejetur të bëhet pjesë e zgjedhjeve më herët në Shqipëri, dhe a e VLEN tash të bëhet pjesë e Zgjedhjeve në Maqedoni, kru dihet se shancat për debakël i ka të sigurta. A e kanë diskutuar Liderët e VV-së, Këshilli i saj i Përgjithshëm dhe antarësia e gjerë se kjo mendësi politike do të rrezikonte zbehjen e imazhit politik të VV-së tek anëtarët, tek simpatizantët e sajë të shumtë në Kosovë dhe jashtë vendit, duke marrë pjesë në fushata elektorale të gabuara politke ku humbja e saj do të jetë e turpshme.
Dhe krejtë në fund, fitorja aq e madhe e pritur e Frontit Europian, e BDI-së dhe e Ali Ahmetit në zgjedhjet e 24 prillit dhe të 08 majit 2024 në Maqedoni, do të nxjerrë në pozitë qesharake Vetëvendosjen, anëtarët dhe simpatizantët e sajë, të cilët janë edhe miq e bashkëluftëtar të ALI AHMETIT dhe përkrahës të BDI-së, e mbi të gjitha, do të nxjerrin fitues moral pa meritë, PDK-në dhe mediat e ish pushtetit në Kosovë, kundërshtarët strategjik të BDI-së dhe të VV-së. Nuk duhet harruar poshatu se me këtë humbje, pa pikë nevoje të VV-së në Maqedoni, do të ketë efekt domino edhe në Kosovë, sepse nuk duhet harruar se ata ish veprimtar të LPK-së dhe luftëtar të UÇK-së nga Kosova, që janë anëtar të VV-së dhe në krah të Ali Ahmetit e BDI-së në Maqedoni, e nuk e kanë pritur një ndarje të tyre politike dhe meqë kanë ndikim të madh politik dhe organizativ në VV, do të kenë ndikim edhe fatin e sajë në zgjedhjet e ardhshme në Kosovë.
Mr.sc. Metush Zenuni, anëtar i VV-së/ 22.04.2024, Zvicër