Të qenit prind nuk është gjë aspak e lehtë dhe është padyshim më shumë se vetëm të kujdesesh për atë që fëmija juaj ha dhe vesh. Vajzat dhe djemtë kanë procese shumë specifike zhvillimore.

Por, djemtë kanë nevojë për më shumë vëmendje. Psikologët dhe specialistët e zhvillimit dallojnë 3 fazat kryesore të zhvillimit të djemve, të cilat janë shumë të rëndësishme për t’u marrë parasysh kur rrisim një fëmijë.

Ne kemi përgatitur një artikull me këtë temë i cili do t’u vijë në ndihmë prindërve që po rrisin fëmijë djem.

Etapa e parë: nga lindja deri në 6 vjeç

Bebet janë thjesht bebe, pavarësisht nga gjinia e tyre. Atyre u pëlqen kur luajmë me to, t’i mbajmë në krahë, të flasim me to – ata kërkojnë vëmendje.

Kur rriten, djemtë zbulojnë botën rreth tyre përmes veprimtarive të ndryshme dhe është e rëndësishme t’i ndihmoni me këtë. Erich Fromm, psikolog social, kryen hulumtime që shpesh tregojnë rëndësinë e roleve të prindërve në zhvillimin e hershëm të një djali.

Ja disa nga idetë e tij më të shquara: Nëse një nënë vuan nga depresioni, kjo do të ndikojë edhe tek fëmija, sepse dashuria për jetën kalon nga nëna tek një fëmija. Djemtë kanë nevojë për pjesëmarrjen e prindërve të tyre dhe këtu, nënat kryesisht luajnë rolin e një prindi të dashur dhe të kujdesshëm. Kjo është me të vërtetë e rëndësishme sepse një fëmijë duhet të ndihet i sigurt dhe i dashur.

Roli i babait është që të jetë një autoritet për djalin e tij, të jetë personi që fëmija do të dëshirojë të jetë, nga i cili do të mësojë atë që është e mirë dhe e keqe.

Dashuria e nënës është e pakushtëzuar. Nënat i duan fëmijën e tyre, por dashuria e një babai është ndryshe. Duhet ta meritosh duke bërë gjëra të mira, duke u sjellur me drejtësi. Kjo është mënyra se si një fëmijë mëson për moralin dhe rregullat themelore.

Nëse kjo balancë nuk mbahet, atëherë një djalë mund të rritet për t’u bërë ose një narcisist apo një person mizor. Megjithatë, duke filluar nga mosha 2 vjeç, është e një rëndësie të veçantë që një nënë të vendosë kufijtë në marrëdhënien me djalin e saj, në mënyrë që të shmangë zhvillimin e komplekseve të ndryshme.

Etapa 2: Nga 6 deri në 13 vjeç

Kjo është një moshë kur djemtë e kuptojnë qartë rolin e tyre gjinor dhe përfshihen në veprimtar të ndryshme. Peggy Drexler, Ph.D. dhe psikologu i hulumtimit konsideron që pikat e mëposhtme të jenë më jetike në prindërimin e një djali të kësaj epoke:

“Kuptoni se djemtë do të jenë djem.” Problemi këtu nuk është të përpiqeni ta mbroni fëmijën tuaj nga ajo që ju mund ta konsideroni aktivitetet mashkullore dhe më tepër agresive, por thjesht të merreni me faktin se ai ka këto lloj interesash.

Vlerësoni burrërinë e djalit tuaj duke inkurajuar rritjen, pavarësinë dhe ndjenjën e aventurës. Nëse ai dëshiron të luajë me një armë lodër ose të luajë video lojëra të dhunshme – ai do ta gjejë një mënyrë, pavarësisht kufizimeve tuaja.

Respektoni individualitetin e tij sepse “djali” nuk ka një përkufizim. Ka stile të ndryshme për të shprehur maskulinitetin dhe natyrisht është krejtësisht në rregull që të kenë interes edhe për aktivitetet femërore.

Inkurajoni interesa të ndryshme – Problemi i shumë prindërve është se ata duan që fëmijët e tyre të jenë si ata dhe të kenë të njëjtat interesa.

Por, inkurajimi i djalit tuaj për t’u përfshirë në aktivitete të ndryshme do ta pasurojë jetën e tij dhe do ta ndihmojë atë të vlerësojë lirinë e zgjedhjes.

Mos kini pritshmëri gjinore– Peggy Drexler thotë se sipas vërejtjeve të saj, djemtë që nuk ishin të bllokuar në role gjinore ishin më të pavarur, më të hapur dhe më tolerantë ndaj seksit sesa bashkëmoshatarët e tyre.

Mësojini një djali që të përballet me kritikat. Tregoni atij se si mund t’i dalë zot vetes së tij pa qenë tepër agresiv.

Etapa 3: Nga 14 vjeç e lart

Kjo është faza kur djali juaj bëhet adoleshent. Kjo periudhë është e vështirë pasi aktiviteti hormonal i bën djemtë të zemëruar dhe madje agresivë.

Dalja nga këtu është ta drejtojë këtë energji në kanalin e duhur. Ju duhet ta ndihmoni fëmijën tuaj të bëhet përgjegjës për veprimet e tij, sepse përgjegjësia nuk vjen natyrshëm, duhet të mësohet.

Siç thotë psikologu Steven Stosny, Ph.D., “Çelësi për të mësuar përgjegjësinë është të siguroheni që fëmijët tuaj ta kuptojnë këtë fakt vendimtar: Fuqia, privilegji dhe përgjegjësia shkojnë së bashku- Kur përgjegjësia është e lartë, kështu edhe dy të tjerat. Dhe kur është e ulët, kështu janë edhe dy të tjerat “.

Në të njëjtën kohë, jepini atij një shans për të krijuar identitetin e tij. Një profesor i zhvillimit të fëmijës, David Elkind, Ph.D., mendon se përveç ratstit kur e shihni në shoqëri të keqe, ju duhet t’i jepni atij më shumë pavarësi.

Vendosni rregulla dhe disiplinë paraprakisht– Sipas Amy Bobrow, Ph.D. dhe një psikolog klinik, të dy prindërit duhet të kenë rregulla strikte të dënimit që ata mund t’i zbatojnë. Përndryshe, do të ishte e vështirë të shpjegohej. Dhe rregulli më i rëndësishëm është që të jetë një rol model.

Nuk ka rëndësi se çfarë mëson fëmija juaj nëse sjellja juaj tregon të kundërtën. Bëhuni shembull i mirë dhe nuk do të keni probleme me prindërimin.