Të gjithë e dimë por askush nuk na e thotë

Të vërtetat e papërshtatshme nuk shkojnë së bashku me politikën. Çfarë t’u thuash njerëzve për të fituar favorin e tyre? E thjeshtë, asgjë për t’u shqetësuar, asgjë e pakëndshme për të dëgjuar. Shmangia e të vërtetave të pakëndshme ka qenë gjithmonë sporti i preferuar i mediave.

Kemi muaj që dëgjojmë për racionimin. Dikush madje ka guxuar të flasë herë pas here për ekonominë e luftës. Këto janë fjalë të rëndësishme, fjalë që të gjithë i kemi dëgjuar, por çfarë kuptimi kanë? Çfarë pasojash do të kenë? Ta ka thënë njeri? A ka folur dikush për të? Sepse në serinë e gjatë e të pafund të premtimeve madhështore që i janë bërë popullit gjatë fushatës elektorale, si nga e djathta, ashtu edhe nga e majta, ka pasur një heshtje të madhe për këtë çështje.
Ekonomia e luftës do të thotë varfëri. Do të thotë fabrika dhe biznese që mbyllen. Do të thotë pushime nga puna. Sot, megjithatë, ne po përgatitemi të bëhemi një shoqëri ku mungon thelbësorja, ku esencialja do të mungojë. Mallrat primare. Ato të nevojshme për mbijetesë. Ushqim, gaz, energji elektrike. Koha e lirë, kultura, artet janë tashmë një luks për shumëkënd dhe së shpejti do të bëhen të tilla për të gjithë. Të jetosh për të mbijetuar dhe të vendosësh një pjatë me makarona në tryezë, kjo do të thotë realisht ekonomi e luftës.
Po pse të flasim për të? Më mirë të komentojmë skandalet e të famshmëve dhe të flasim se kush do ta zërë X vend në parlament dhe pse. Sot, si dhe dje, masat duhet të shpërqendrohen e të jetojnë në mjegull, mundësisht në terr