Shkrime

Kurti sfidon SHBA-BE, ‘kurthi’ në OKB e ‘kalifati’ i tij në Kosovë

Nga Jakin Marena

Bën çbën Albin Kurti dhe arrin ta tensionojë situatën në Kosovë dhe të ngrejë në një tjetër nivel përplasjen me aleatët tanë të mëdhenj, SHBA-të, Britaninë dhe BE-në.

Dhe në momentet kur presidenti serb Aleksandër Vuçiç bën sikur ‘harron’ ato pehlivanllëqet e tij as ‘mish as peshk’ apo dhe përpjekjet për armatim të Serbisë, për të mbajtur ndezur tensionin në këtë cep të Ballkanit, është pikërisht Albin Kurti ai që i vjen për ‘osh’. Dhe se ku Zotin e gjen mundësinë për të shpikur një konflikt të ri, vetëm që situata mes dy vendeve të shihet si e nderë, vetëm Albini e di.

Nuk kemi asnjë dilemë në lidhje me Vuçiç, i cili dihet botërisht se s’ia do të mirën as Kosovës, as Ballkanit, ndërsa po ‘flirton’ rëndë me Moskën në kurriz të partneritetit me SHBA, Britaninë dhe BE-në. Madje dhe nxit e sponsorizon sulme terroriste në Kosovë. Është me plot kuptimin e fjalës një armik i shqiptarëve në Kosovë, Ballkan dhe më gjërë dhe këtë e pranon dhe vetë. Madje as nuk e fsheh por mburret, dhe kjo dihet nga të gjithë, është evidentuar nga partnerët tanë ndërkombëtarë dhe është goditur prej tyre. Dhe këtu Albin Kurti ka gjithë të drejtën e zotit në akuzat e tij ndaj presidentit serb.

Askush nuk ia fal masakrën në Banjskë vitin e kaluar, e cila për hir të së vërtetës është dënuar nga SHBA, Britania por dhe nga BE, ndonëse kjo e fundit nuk ka këmbëngulur fort për të kaluar në veprime konkrete dhe për të marrë masa ndëshkuese ndaj Beogradit, siç bëri me Kosovën.

Do të thotë dikush se ka tolerancë ndaj Serbisë. E vërtetë është por duhen parë pak dhe arsyet se pse bëhet kjo skemë ‘liro dhe shtrëngo’ me Beogradin nga ana e partnerëve tanë. Duhet që të gjithë të jenë koshientë se një hyrje zyrtare e Moskës në Serbi dhe për pasojë në Ballkan është një tragjedie cila mund të jetë në çdo moment burim konflikti në rajon, duke e zhvendosur vëmendjen nga agresioni rus në Ukraninë për në thellësi të Evropës. Pra dhe Kosova preket!

Mbi të gjitha, Serbia nuk jeton me ‘miellin’ e SHBA dhe të BE, por e ka mundësinë tribale që të kërkojë dhe nga Moska, gjë që po përpiqen me të gjitha mënyrat aleatët tanë ta evitojnë, për ta tërhequr drejt unionit evropian, NATO-s dhe strukturave të tjera euroatlantike, në mënyrë që të mos ketë varësi nga Rusia. Këtë po bëjnë aleatët tanë.

Ndryshe është Kosova. Një shtet i ri shqiptar në mes të Evropës, fryt i një beteje ajrore të NATO-s të kryesuar nga SHBA në vitin 1999 në mbrojtje të të drejtave të njeriut në këtë territor, atëherë pjesë e Serbisë, bllokimin e genocidit serb në Kosovë dhe çlirimin e saj nga shtypja e makinerisë së rëndë serbe, që përmes operacionit “patkoi’ vrau mijëra shqiptarë pa dallim moshe e gjinie dhe deportoi për në Shqipëri dhe vendet e rajonit gati një milionë shqiptarë të tjerë të Kosovës.

Pra Kosova u çlirua nga aleatët tanë, në të vetmen luftë në Evropë pas luftës së dytë botërore, shpalli pavarësinë se deshën aleatët tanë dhe u bë shtet thjeshtë dhe vetëm me mbështetjen e SHBA, BE dhe Britanisë. Pra Kosova është shtet falë aleatëve tanë.

Dhe aleatët, SHBA, BE dhe Britani i ngritën me radhë të gjitha institucionet e reja, që nga gjyqësori e deri tek marrëdhëniet e punësimit, duke vijuar të qëndrojë dhe sot e kësaj dite në mbështetje të Kosovës. Madje përmes trupave të KFOR që shtohen dita ditës për shkak të tensionit të rritur me Serbinë, mbron dhe kufijtë e Kosovës. Pra tërësinë territoriale të saj.

Aleatët nuk ndërmarrin vendime në dëm të Kosovës, sikurse pretendojnë ‘sovranistët’ e rrjeteve sociale që tashmë kanë mbërritur deri në kupolën e shtetit më të ri në Evropë, pasi dalin kundër vetes. E themi këtë sepse SHBA, BE e Britania kanë investuar miliarda dollarë për çlirimin dhe ngritjen e shtetit të Kosovës. Po shpenzojnë milarda për ta mbajtur në këmbë shtetin e Kosovës, ndërkohë që politika shqiptare në Kosovë po përpiqet me të gjitha mënyrat, dashje apo padashje për ta zhbërë këtë arritje, duke i futur ‘shkopinjtë nën rrota’ këtij bashkëpunimi të arritur me mund dhe djersë ndër vite.

Prandaj themi se Kosova nuk mbahet me ‘miellin’ e vet, dhe në ndryshim nga Serbia të vetmit aleatë ku mund të përplaset në një ditë të keqe ka SHBA, BE, Britaninë, NATO-n dhe kuptohet dhe Shqipërinë jo vetëm se është pjesë apo kandidat për t’u anëtarësir në këto organizma, por dhe pse jemi vëllezër të një gjaku.

Prandaj në planin e përgjithshëm mbetet i pakuptueshëm qëndrimi i klasës qeverisëse të Kosovës që ‘gërmon’ dhe në detajin më të vogël për të kryer një lëvizje që bie ndesh me sygjerimet e aleatëve tanë, dhe ngre tensionet e amplifikon konfliktin me Serbinë.

Ne jemi të interesuar të shohim nga pjesa jonë, çfarë bëjmë ne dhe nuk na interesion fare çfarë bën Serbia, më kë ‘flirton’ ajo. Kjo pjesë na shërben vetëm për të konsoliduar marrëdhëniet tona me aleatët, për të thënë që ne jemi ndryshe, s’duam konflikt, dhe për t’ia lënë pjesën e autorësisë së politikës konfliktuese mes dy vendeve dhe më gjërë në rajon, pikërisht Beogradit. Pra për ta vënë atë në ‘tabelën e qitjes’ së aleatëve.

Por mjerisht strategjia e Albin Kurtit vijon të mbetet ajo e ‘zëvendësimit’ si me grafik të Serbisë në vendin e caktuar si ‘tabelë qitjeje’ nga aleatët, evidentimi i vendit që krijon tensione e konflikte. Kurti e bën këtë pa ia kërkuar askush nga aleatët, të cilët sygjerojnë tjetër gjë që e përmbledhur me pak fjalë thotë: Vepro me maturi, në konsultim me aleatët e sipas parametrave që kërkohen. Me Serbinë merren aleatët pastaj, për ta trajtuar si vendin që po kërkon konflikt dhe tensione me Kosovën.

Po ku të lë Albini të mendosh ndryshe. Në funksion të refuzimit të nënshkrimit të marrëveshjes së Ohrit, është palë me Vuçiçin në këtë rast pasi presidenti serb e ka deklaruar se nuk e firmos pasi nuk do ta njohë kurrë Kosovën si shtet të pavarur, pra Albini e ka gjetur një ‘vrimë’ për të bërë protagonizmin e pakërkuar nga askush. Vetëm nga halli i tij politik.

Tashmë ka gjetur vendimin për nxjerrjen e dinarit serb nga qarkullimi në Kosovë, anipse për këtë nuk ka bërë asnjë bisedim jo vetëm me palën e interesuar Serbinë në kuadër të dialogut, por as me aleatët tanë të mëdhenj SHBA, BE e Britaninë. Madje as i ka njoftuar. Ndonëse vepron sipas Kushtetutës së Kosovë, thjeshtë Kurti duhej të konsultohej. Pra të shmangte tensionet. Albini direkt përmes Bankës Qëndrore mori vendimin për bllokimin e dinarit serb, nisi aksionin për të kapur të gjitha sasitë e parave serbe që qarkullonin në Kosovë. Pa i lajmëruar fare aleatët tanë.

Nuk hyjmë në marrëveshjet që janë bërë mes dy vendeve për çështjen e dinarit serb, as për faktin se një vendim i tillë është në favor të forcimit të sovranitetit të Kosovës e konform Kushtetutës. Qeveria e Kosovës ka të drejtë të ndërmarrë veprime që ruajnë sovranitetin e shtetit. Por reagimi i SHBA, BE e Britanisë për këtë aksion të qeverisë së Kosovës për zhdukjen nga qarkullimi të dinarit serb, të cilët e quajtën një veprim të nxituar, të pakonsultuar dhe që rrit tensionet, na bën të mendojmë se është një vendim i gabuar. Madje me kosto për Kosovën.

E themi këtë pasi në deklaratën e fortë të lëshuar nga Jeffrey Hovenier, ambasador i Shteteteve të Bashkuara në Kosovë, qeveria amerikane shprehu shqetësim të thellë për veprimet e fundit të ndërmarra nga autoritetet e Kosovës lidhur me ndalimin e valutës serbe në komunat veriore. Këto veprime, thuhet në reagim, kanë “një efekt të drejtpërdrejtë dhe negativ ndaj pjesëtarëve të serbëve etnikë dhe komuniteteve tjera pakicë në Kosovë.”

Ambasada e ShBA-së në Kosovë ka shprehur shqetësimin lidhur me operacionet e fundit të kryera nga Policia e Kosovës, nën direktivat e Ministrisë së Punëve të Brendshme, “për sekuestrimin e dinarit serb dhe veturës që e transportonte për shpërndarjen e pagesave sociale nga Serbia”, i destinuar për shpërndarjen e pagesave të përfitimeve sociale nga Serbia. Hovenier theksoi rëndësinë e sigurimit që këto pagesa të mbërrijnë të personat e destinuar “pa vonesë”. Duke nënvizuar shtyrjen e vendimit të Bankës Qëndrore dhe duke kërkuar që gjithçka të zgjidhet në kuadër të dialogut nën mbikqyerjen e BE. Pra nuk kërkon anulimin por shtyrjen në kohë të heqjes nga qarkullimi në Kosovë të dinarit serb.

Ndërkohë që pas takimit me kryeministrin Kurti për këtë qëllim, i pyetur nëse Qeveria amerikane mund të marrë veprime kundër Kosovës, nëse nuk i përgjigjet kësaj kërkese, Hovenier ka thënë se “shpresojmë që Qeveria të jetë partnere me ne”, duke shtuar që nëse ndodh e kundërta, kjo gjë “do të ketë ndikim në kualitetin e partneritetit tonë”. Tronditëse fraza e fundit për Kosovën. Në të njejtën gjatësi vale ka reaguar dhe BE. Ndërkohë që qeveria e Kosovës deklarohet se po zbaton Kushtetutën e vendit, vendimin e BQ, anipse ky vendim ka 16 vite që ka dalë.

Kemi dhe lajme të tjera. Bllokimin e pikave të kalimit kufitar nga ana e serbëve dhe bllokimin e jetës ekonomike në vend, izolimin e saj në kufirin verior, si dhe sulme ndaj shqiptarëve anekënd Serbisë. Pra shqetësimi amerikan dhe i BE paska qënë i drejtë, parashikimi i tyre ndodhi, ndaj i bëjnë thirrje qeverisë së Kosovës, që të heqë dorë nga vendime e njënashme.

Por Albini përplasjen me aleatët e ngriti një ‘oktavë’ më lart, deri në Këshillin e Sigurimit të OKB. Pra bëri të pabërën, për herë të parë pas 25 vitesh e riktheu në mënyrën më të panevojshme çështjen e Kosovës në OKB, anipse konfliktet me Serbinë janë të atij kalibri që mund të zgjidhen me dialog dypalësh mes dy vendeve, nën mbikqyerjen e BE dhe me mbështetjen e SHBA. Dhe për këtë ka marrëveshjen e Ohrit, planin Franko-Gjerman në tryezë.

“Ishte një seancë pa kuptim. Këshilli i Sigurimit i OKB-së është e qartë se nuk është vendi për asgjë që lidhet me Kosovën. Si dy vende sovrane që aspirojnë anëtarësimin në BE, Kosova dhe Serbia duhet të përqendrohen plotësisht në dialogun e lehtësuar nga BE-ja dhe të fokusohen në arritjen e marrëveshjeve…”, do të deklaronte menjëherë kryeministri shqiptar Edi Rama, i cili gjithsesi nënvizoi se ‘ndërsa qëndrojmë pranë Kosovës në parandalimin e çdo kërcënimi të jashtëm, Shqipëria do të vazhdojë t’i theksojë lidershipit kosovar rëndësinë e koordinimit të ngushtë me aleatët e saj kryesorë”.

Pavarësisht fjalimit të mirë të Kurtit në Këshillin e Sigurimit të OKB, akuzave që u bëri Vuçiçit për mbështetjen e terroristëve serbë për të krijuar probleme në Kosovë, dënimin e genocidit serb në Kosovë dhe Srebrenicë, mund ta quajmë dhe një fjalim brilant të Kurtit për t’u bërë qejfin ‘patriotëve’ të rrjeteve sociale, ajo që vlen të theksohet është se ishte një fjalim jo në vendin e duhur, pasi Kosova e ka mbyllur kapitullin me Këshillin e Sigurimit të OKB, është shtet më vete, i njohur nga shumica e vendeve anëtare të OKB. Pra Kurti ra me dashje apo pa dashje në ‘kurthin e Vuçiçit.

Rikthimi i kësaj çështjeje nga Vuçiç në OKB, dhe mbajtja e ‘isos’ nga ana e Kurtit, që e hëngri ‘karremin’, duke u përballur me të në Këshillin e Sigurimit, bëri që të dëgjoheshin dhe deklarata të tilla, se duhej të rikthehet ushtria serbe në veri e të tjera si kjo. Apo solidarizimin e Rusisë me Serbinë. Me të drejtë vendet aleate kërkuan që Kosova të shtyjë vendimin për dinarin, dhe bashkë me Serbinë t’i rikthehen dialogut dhe nënshkrimit të marrëveshjeve. Madje Gjermania propozoi një plan për heqjen e dinarit nga qarkullimi, duke lënë një afat tranzitor prej 4 muajsh.

Po pse po reagon në këtë mënyrë Kurti, dhe çfarë e shtyn të bëjë të tilla veprime pa u konsultuar me aleatët dhe në kundërshtim me sygjerimet e tyre përsa i përket sekuestrimit të dinarit serb në Kosovë, pa asnjë konsultim me SHBA, BE e Britaninë?! Dhe pse tani, kur kishte njëfarë përmirësimi të marrëdhënieve të qeverisë së Kosovës me partnerët ndërkombëtarë.

Albin Kurti si gjithnjë vepron përmes strategjisë së faktit të kryer, duke kryer veprime të pakonsultuara me aleatët, dhe pastaj duke hyrë në bisedime për të përfituar aq sa mundet politikisht në kurriz të këtyre veprimeve. Bën si i fortë me një fjalë që nuk pyet për aleatët dhe mbështetësit kryesorë që po e mbajnë Kosovën në këmbë si shtet.

Me mendjen e tij, Kurti thotë se sanksionet nuk i bënë gjë Kosovës, nuk e ‘përkulën’ atë. Anipse vetëm në janar, sapo startoi Kosova pa viza me BE, u larguan nga vendi mbi 150 mijë shqiptarë të Kosovës, në lule të moshës. Anipse për hir të së vërtetës askush s’ka vdekur për bukë tashmë në Evropë, dhe Kurti nuk ka pse mburret se ka siguruar bukën e gojës, pasi ka një sërë hyrjesh së parave në Kosovë, që nga paratë e emigrantëve e deri tek paratë ruse përmes mallrave të tyre apo nga vende arabike, për të cilat zemra e Albinit ‘rreh fort’. Për këto të fundit mund të mburret vetë Kurti.

Albin Kurti kërkon që të përcjellë tek qytetarët e Kosovës idenë se ai është udhëheqësi adapt i tyre që nuk pyet as për Serbinë, as për Evropin dhe as për Uashingtonin, për të krijuar sërish idenë e rrejshme se po lufton për vendosjen e plotë të sovranitetit të Kosovës, pa mbështetjen dhe i distancuar nga SHBA, BE e Britania. Pra po punon fort që çdo gjë në Kosovë të flasë sipas tij ‘shqip”. Anipse e ka futur Kosovën në një izolim të plotë ndërkombëtar, dhe vetëm vendet e interesuara për destabilitetin e Ballkanit janë në një mendje me këto veprime të Kurtit.

Tërë kjo lojë bëhet për përfitime politike, për t’i përkthyer në vota në zgjedhjet e ardhshme në Kosovë, qoftë të parakohëshme qoftë të zhvilluara në kohën dhe momentin e caktuar kushtetues. Për të treguar se Kurti është ‘baba’ jo vetëm i Kosovës por dhe i shqiptarëve në përgjithësi.

E provoi në Kosovë dhe me sa duket po ia arrin ta marrë protagonizmin e theksuar. Dhe për Enver Hoxhën në Shqipëri për 45 vite menduan të gjithë njëlloj se ishte ‘baba’ i këtij vendi, thirrnin vetëm emrin e tij, i atribuonin sovranitetin dhe ‘mirëqenien’ e vendit, i thurnin këngë jo vetëm në Shqipëri por dhe nga ‘internacionalistët proletarë’ në glob dhe na zhyti në izolim e në mjerim të thellë, aq sa për 5 vite nga vdekja, e harruan dhe e përmbysën regjimin e tij.

Kurti e provoi dhe në Shqipëri, por nuk mori asnjë mbështetje me partinë e tij Vetëvendosja në zgjedhje si subjekt politik, po e provon në Maqedoninë e Veriut dhe me shumë gjasa, as aty nuk po shndrit asgjë, pasi lëvizjet e fundit po ia presin rrugën e bashkimit të Talaverit me kreun nacionalist të opozitës Mickovski.

E vetmja gjë që i mbetet në dorë është Kosova. Izolimi i saj nën pretekstin e sovranizmit, teksa ka përballë një opozitë të lodhur e pa fuqi, mund t’i sjellë më shumë vota, aq sa për të qeverisur dhe një mandat tjetër, por Kosovën e izolon thellë, e vë përballë ndërkombëtarëve të cilët tashmë po e evidentojnë Kosovën si një shtet që krijon tensione në rajon, dhe për pasojë Kurti pritet të qeverisë një shtet të izoluar pa asnjë përkrahje nga aleatët tanë, por një shtet që është ‘kafshatë’ të mundshme për vendet që nuk ia duan të mirën shqiptarëve dhe shtetit më të ri të Evropës, duke e shtyrë atë drejt greminës, nëse aleatët vendosin të ndryshojnë qasjen për shkak të kundërshtive të Kurtit.

Pra, Kurti po ndërton një si biçim ‘kalifati’ të tij në mes të Ballkanit, pa ndonjë lidhje me Perëndimin, por duke lënë hapur rrugët për bashkëpunime dhe me forcat e së keqes deri tek ‘bijtë e allahut’. Që vërtetë kanë dhe hedhin shumë para, por ama, marrin shumë më shumë në këmbim të tyre, në ditën më të keqe që mund të jetë Kosova.

Mbetet për t’u parë se si do veprojnë aleatët tanë, do të qëndrojnë fort në mbrojtje të Kosovës, ‘krijesës’ së tyre që në krye të herës, duke marrë dhe veprime drastike që shpëtojnë shqiptarët dhe vetë shtetin, apo do të mërzitën nga mistrecllëqet e Albinit dhe do ta lënë në mëshirë të fatit Kosovën. Mbijetesa e së cilës pa mbështetjen e SHBA, BE dhe Britanisë, mund të llogaritet me muaj jo me vite. Dhe me Albin Kurtin ‘hero’ brenda saj.

Lutemi që Zoti i mishëruar tek SHBA-BE dhe këtë radhë të jetë me fytyrë nga shqiptarët e Kosovës si në vitin 1999 kur i shpëtoi nga genocidi serb, i çliroi e i bëri me shtet. Përndryshe ditë të zymta e presin Kosovën e izoluar dhe të ekspozuar përballë ‘hijenave’ anti-shqiptare që mezi presin, madje kanë punuar fort për këtë qëllim, që partnerët tanë ta lënë në ‘rënie të lirë’ e në mëshirë të fatit, për ta ‘shqyer’ në kohën dhe momentin më të parë që t’ju jepet rasti.

Shqiptarët e Kosovës duhet ta mendojnë këtë, përderisa Albini nuk e mendon fare. Ai mendon vetëm për pushtetin e tij. Ndërkohë që partnerët kanë paralajmëruar se situata është tepër e rëndë dhe gati në shpërthim konflikti, ndërsa Kurti bën ‘harakiri’ me mbështetjen ndërkombëtare për të ndërtuar ‘oazin’ e tij të pushtetit.

OPINION

Reagimet e ndërkombëtare thirrje e fundit politik të Albin Kurtit

Nga Hisen Berisha

Raportet ndërkombëtare po thonë me elegancë, se fundi i qeverisë Kurti, i mashtrimeve dhe rrezikut që po i shkaktoni vendit, veç po afron.

Për fitën e “luftës” për mbrojtjen e të drejtave të punëtorëve, (përkundër vlerësimit personal që kam për lëvizjet internacionaliste) u mundova të gjej forcën për tu solidarizuar me kategoritë e diskriminuara të shoqërisë, në të dy sektorët dhe në të gjitha nivelet e administratës shtetërore, gjegjësisht shërbimin civil në vend.

Edhe pse kjo mbështetje ka ndodhur çdo ditë të politkbërjes personale, grupore e partiake, dua të bëj një ndërfutje, duke përkujtuar se nga Rambujeja e me Marrëveshjen e Kumanovës – u detyrua RFJ-Serbia të largoj nga Kosova Ushtrinë dhe formacionet paramilitare, Policinë dhe ADMINISTRATËN.

Pse e theksova këtë? Për të treguar peshën e administratës civil-shtetërore. E cila, sipas Marrëveshjes së kapitullimit të Serbisë, konsiderohet si fuqia e tretë institucionale dhe shtetërore.

Edhe kur u vendos protektorati ndërkombëtar në Kosovë, pas luftës, KFOR u caktua nga KS/KB për të garantuar sigurinë e Kosovës, ndërsa UNMIK për të qeverisur dhe ndërtuar administratën shtetërore.

Pra, krijimi i institucioneve të Kosovës, kishte fokus kryesor ndërtimin e administratës shtetërore / shërbimit civil.

Sigurisht, ka pasur raste korruptimi procedurash, nepotizëm, etj. Por, gjatë 25 viteve të lirisë, është investuar shumë në ngritjen e një administrate shtetërore dhe shërbimi civil profesional të trajnuar për t’u shërbyer qytetarëve kosovarë.

Kjo u realizua në kuadër të partneritetit me PNU&C, që ka mbështetur Kosovën në avancimin e demokracisë institucionale dhe ligjore.

Ketë vrapim nëpër procesin e ndërtimit të vlerave të lirisë, e bëra për të vu theksin te veprimet që po ndodhin sot, që jo vetëm në raportet ndërkombëtare për Kosovën por edhe nga vet pjesëtarët e shërbimit civil, spektrit politik e shoqëria civile, i kanë lexuar veprimet e qeverisë që po qojnë në shkatërrimin e administratës së ndërtuar me kujdes, duke tentuar ta zëvendësojnë me një administratë të pranueshme partiakisht.

Kjo po ndodh në emër të një “reformatimi të spektrit të gjerë”, që filloi me dialogun, marrëveshjet, sistemin juridik, politik, mbrojtjen dhe sigurinë, zhvillimin ekonomik, arsimor, shëndetësor, skemat sociale, dhe statusin e shtetit si subjekt në raportet ndërkombëtare.

Me ardhjen në pushtet të LVV, institucionet dhe administrata shtetërore janë mbushur me militantë partiakë në rolin e komisarëve politikë, detyra e të cilëve është të bëjnë presion dhe shantazhojnë për përshtatshmëri politike, partiake ose vetë/largimin nga puna.

U bë “sh-kapja” që pretendonte përmes propagandës zgjedhore, për të kapur çdo segment shtetëror më pastaj, me nepotizëm, komprometim, korrupsion, krim të organizuar, shantazh, etjnw cdo agjensin shtetror, siç venerojnw edhe raportet ndërkombëtare. Këtë operacion e kanë filluar “revolucionarët me shamia të kuqe”, duke filluar së pari me diplomacinë. Pastaj, ky fenomen ka përfshirë Bordet drejtuese dhe strukturat drejtuese e punëtoret e çdo ndërmarrje publike, dhe jo vetëm. Shumë biznese duke i filtruar në “byronë partiake”, duke i ndalur projektet dhe investimet kapitale, dhe duke i detyruar operatorët ekonomikë dhe punëkryesit ti nënshtrohen partisë-shtet.

Në ditët e fundit, me dokumente/fakte është dëshmuar se punësimet bëhen me “rekomandim nga partia”, si dhe vendime që cenojnë statusin e të punësuarve në shërbimin civil të administratës shtetërore.

Institucionet profesionale, si mbrojtja e shëndetësia, ende po i rezistojnë kësaj agjende kundër funksionalitetit institucional të shtetit. Por këto ditë, përmes “reformatimit” po provohet centralizimi i procesit të menaxhimit e udhëheqjes edhe me këto institucione të ndjeshme.

Derisa në Forcë, kjo është e ndjeshme, ngase do të përballet me rolin e PUN dhe efaktin se profesioni i ushtarakut është art dhe shkencë njëkohësisht, në Drejtësi po e realizojnë agjendën antishtet, përmes ndwrhyrjeve dhe kualifikimit të vendimeve të Gjykataës iterpretuese të Kushtetutës, bllokimit të procesit të emërimit të Kryeprokurorit dhe destruktivizmit të Këshillit gjyqësor e atij prokurorial.

Ndërsa, në SHSUK përkatësisht shëndetësi në nivelin sekondar, me vendimin e Bordit dhe menaxhmentit, po centralizohet çdo gjë në emër të kontrollit partiak. Të parët që pritet të pësojnë janë afër njëmijë punëtor të administratës në nivel qendror dhe atë rajonal.

Pra, në emër të centralizimit me qëllim kontrolli dhe përshtatshmërie politike e partiake, (veti tipike të regjimeve totalitare dhe komuniste), po shkatërrohet administrata shëndetësore.

Në agjencitë tjera të shtetit ku bëhen hetime exofficio të krimeve të karakterit institucional, sic është rasti me Njësinë e Veçantë Hetimore brenda Policisë së Kosovës që trajton rastet e korrupsionit, qeveria gjegjësisht ministria përkatëse, ndërhyri duke i ndalur hetimet dhe larguar nga procesi dhe detyra funksionale të udhëheqësit të kësaj njësie majorit Shemsi Haziri.

Përse u bë kjo? Sepse, Haziri po hetonte disa prej aferave më të njohura të korrupsionit ku ishin të përfshirë Martin Berishaj dhe afera kurruptive me energjinë përmes GEN, e cili aktivitetin po e vazhdon duke hapur një ndërmarrje analoge ne Norvegji, Nagip Krasniqi dhe aferat korruptive në KEK, Ministria e Tregtisë dhe aferat e vjedhjes në rezervat e shtetit, e zyrtarë të tjerë të lartë të pushtetit.

Me largimin e Major Hazirit dhe hetuesve tjerë, që po i trajtojnë këto afera të korrupsionit e krimit te organizuar, synohet bllokimi i hetimit të rasteve ku janë të përfshirë akterët e pushtetit.

Pasojat e propagandës kundër shtetit, që këta qeveritar e vazhduan edhe pas ardhjes në pushtet në çdo forum ndërkombëtarë si metodë e agjendës së tyre politike anti-shtet, tani po sjellin efekte domino.

Kur udhëheqin njerëzit e kqinjë, marrin vendime të gabuara, atëherë populli e paguan çmimin e pasojave.

Kjo po i ndodhë popullit të Kosovës aktualisht. Ata menduan se duke etiketuar dhe denigruar shtetin dhe çdo arritje politike, ekonomike, sociale, të sigurisë dhe integrimeve, do të fitonin një pozicion të favorshëm dhe të besueshëm në arenën ndërkombëtare.

Tani po përballen me mekanizma ideologjik të “revolucionit me shamia të kuq”, mekanizma të cilët vetë i kanë krijuar me propagandë dhe kauza të rrejshme.

Tani ata duhet të shërbehen edhe metej me gjuhë elektorale për të mbijetuar vetë-viktimizimin! Prandaj gjithçka që po bëni e thoni po ngjanë si një reprizë e premtimeve të parealizuara.

Shikoni se si po bëhen investimet në infrastrukturë rrugore, arsim, shëndetësi, çështje sociale dhe për mundësi të barabarta punësimi (me rekomandime partiake), dhe në fushën e sigurisë në veçanti.

Abuzim i pa parë me paranë publike dhe taksat e qytetarëve, i cili duhet hetuar nga organet përkatëse dhe Zyra Kombëtare e Auditimit.

Një qeveri e përgjegjshme, përgatitet gjithmonë për luftë, e ngrit dhe siguron sigurinë e saj, por nuk flasin hapur për luftë.

Propaganda si mjet linçues, paranojat, dhe frikësimi i qytetarëve janë mekanizma për të mbajtur nën kontroll emocionet e qytetarëve, bashkë me varfërimin ekonomik si doktrinë dhe varësina sociale si mekanizëm i regjimeve të majta dhe totalitare, për të udhëhequr/sunduar më lehtë me qytetarët duke i mbajtur të varur nga pushteti.

Qeveria duhet të flasë për zhvillimin ekonomik dhe rritjen e kapaciteteve ushtarake për mbrojtjen dhe sigurinë, si dhe për gatishmërinë luftarake nëse ka sinjale, dhe jo të flasë hapur për luftë.

Kërcënim nga Serbia është i vjetër, sa ekzistenca e dy kombeve tona, dhe asnjë tregues ushtarak ose gjeopolitik nuk është ndryshuar, përveç përparësive të sojit neokomunist që po përhapen dhe po bëhen kërcënim për shfarosjen e qytetarëve, me pretekstin, nëse nuk i rivotojnë ata.

Sa i përket natyrës së qeverisjes sonë, raportet ndërkombëtare për Kosovën, si ai i Freedom House dhe veçanërisht ai i Departamentit të Shtetit të SHBA, flasin me tone tejet shqetësuese.

A nuk e vëren kjo qeveri se veprimet e tyre po e bëjnë Kosovën një pikë të zezë në hartën e Evropës?!

Urdhëroni, tani është rasti të flasim me gjuhen opozitare, për inflacionin, koston e papërballueshme te jetesës ne Kosovë, rritjen e çmimit te energjisë, mungesën e projekteve zhvillimore, korrupsionin serioz në nivelet me të larta të qeverisjes ( gjithmonë sipas të dhënave të institucioneve me kredibilitet ndërkombëtarë si raporti i Departamentit te Shtetit ), ndërhyrjen e qeverise në sistemin e drejtësisë, ngufatjen e lirisë se mediave ( raporti i Freedom House ), asociacionin me kompetenca ekzekutive apo autonomi territoriale politike brenda territorit të shtetit, sanksionet e BE, dobësimi i përgjithshëm i sundimit të ligjit, duke ua përshtatur atë “maliqëve” të qeverisë dhe kuvendit nga soji juaj politik, ku edhe rastet kriminale, të korrupsionit, etj i nënshtrohen apelimeve të përsëritura dhe sistemi i kapur tashme gjyqësor, shkakton parashkrimin.

Prandaj edhe ndër raportimet më të rëndësishme në lidhje me të drejtat e njeriut ishin problemet serioze me pavarësinë e gjyqësorit; kufizimet serioze ndaj lirisë së shprehjes dhe lirisë së mediave, përfshirë edhe nëpërmjet dhunës apo kërcënimeve ndaj gazetarëve; korrupsioni serioz i qeverisë; dhuna në familje; si dhe krimet e dhunshme.

Nëse nuk respektohet drejtësia, çfarë janë qeveritë përveçse banda hajdutesh? Ju po përpiqeni vazhdimisht të bëni biseda inteligjente, e ne jemi përpjekur t’iu durojmë në emër të kostruktivitetit parlamentar e politik, duke provuar të hedhim fjalën, në vend që të hedhim gurë.

Por ju jeni kthyer në një qeverisje për të cilën ndjehet mirë vetëm hasmi, siç thoshte Gjergj Fishta.

Ky raport e shumë të tjera gjatë viteve, vërejtjet tona të vzhdushme e konstruktive, është konsekuenca e politkave të kqija, veprmeve dhe vendimeve të gabuara, për këto vite qevrisje, si dhe propagandës denigruese që keni bërë për gjithë këto 25 vite të qenies suaj në Kosovë.

E që raportet ndërkombëtare po ua thonë me më elegancë, ngase edhe ata e dinë se fundi juaj dhe i mashtrimeve e rrezikut që po i shkaktoni vendit veç po afron.
Prandaj, ju sugjeroj, që të nos e “refuzoni as pjesërisht as plotësisht” raportin. Por, provoni të reflektoni, analizojeni e nxjerrni detyrat e shtëpisë, sepse e ka bërë “Vëllai i madh”.

Shkrime

8 orët e ankthit të Erion Veliajt në SPAK

Nga Klodiana Lala

Sytë e shqiptarëve mëngjesin e 30 prillit ishin drejtuar nga SPAK.

Pardje ishte radha e Erion Veliajt, kryebashkiakut të Tiranës, të futej në godinën e xhamtë – në dyert e së cilës po hyjnë e dalin profile të larta të politikës, të dyshuar për përfshirje në akte korruptive e lidhje me krimin e organizuar.

Në ditën e shpalljes së datës së parashikuar për paraqitjen në frontin e drejtësisë, Erjon Veliaj, nuk mundi ta fshehë pasigurinë që i kishte kapluar zemrën.

Profili i tij, njëherazi kryetari i qytetit dhe personi i dyshuar për vepra të dyshimta, ishte një bashkëveprim i çuditshëm që e përshkallëzonte ankthin e tij.

Me zell, qytetari i parë i Tiranës, i cili kishte propaganduar se do të paraqitej vullnetarisht në Prokurorinë e Posaçme, mbërriti një orë përpara orarit të caktuar në urdhrin e firmosur nga Dritan Prençi.

Si për të dëshmuar, se ishte aty për shkak të vullnetit të tij, e jo një urdhri të detyrueshëm, që e paralajmëronte që nëse se zbatonte do ta shoqëronin me oficerë të Policisë Gjyqësore.

Orët në vijim, rrëzuan propagandën e kryebashkiakut të 1 milionë pemëve të mbjella në Tiranë, në një kohë që vetëm pemë që nuk shihen.

Teksa kapërcente rrethimin e jashtëm të SPAK, në shoqërinë e drejtorit Juridik të Bashkisë, Alban Dokushi dhe një përfaqësuesi të medias, Veliaj pati përplasjen e parë me disa qytetarë e deputetë të Rithemelimit.

“S’kemi as ujë, as asgjë” – dëgjohet të thotë një qytetar.

“Kërkoja Fariut me 100 mijë euro makinë”, u përgjigj Veliaj.

“Hajdut, kriminel, e ke vendin në burg”, vijuan mbështetësit e Rithemelimit.

Surpriza jo e këndshëm për Veliajn erdhi shpejt.

“Kolegët” siç i quante ai prokurorët e Posaçëm, u informuan nga punonjësit e Gardës, se kryebashkiaku kishte mbërritur.

“Të presë – u përgjigjën ata – ka ardhur para orarit”.

Veliaj mbeti peng i propagandës së vet.

I pafuqishëm për të dalë prej andej nga breshëria e pyetjeve të gazetarëve, zgjodhi të qëndronte në hollin prej 2 metrash të SPAK.

I ulur aty, në një platformë, as karrige as tavolinë, ku gardistët mbajnë regjistrin e hyrjeve daljeve.

Pranë tij, qëndronin dy prej pjesëtarëve të stafit.

Plot 45 minuta, Veliaj qëndroi në heshtje. Kuptohej që nuk kishte zgjidhje tjetër.

Koha në pritje ishte si një burg i padukshëm, ku çdo sekondë dukej e pafund.

Në atë godinë të ftohtë dhe të papërshtatshme për një politikan, ai ndihej si një i burgosur në kërkim të lirisë së humbur.

Ora shënonte 09:47 minuta, kur u lejua të ngjitej në godinë, pasi kaloi procedurat e kontrollit.

Çastet në vijim, ishin orë ankthi për Veliajn, teksa i përgjigjej oficerit të BKH-së.

Në momentin e parë të kryqëzimit të syve me prokurorët e ashpër, qëndrimi i tij ishte i palëvizshëm, sikur të kishte përfunduar në një sallë gjykimi të pamëshirshme.

Pyetjet e tyre, të cilat binin si shpatulla e një ushtari të vështirë, e lënë atë të ndihej i vetmuar në një det akuzash dhe dyshimesh.

Për ndershmëri profesionale, shumë detaje të mësuara, nga shtatë orët e qëndrimit të tij në SPAK, po kursehem të mos i bëj publike, për të mos i dhënë shkas z.Veliaj të nisë sulme në adresën time me emër, siç rëndom dhe në mënyrë të paprecedentë po bën në drejtim të shumë kolegëve të tjerë.

Burime konfirmojnë se pyetjet ishin të shumta, për të sqaruar rolin e tij në aferën e djegësit të Tiranës.

Që nga studimi i IFC-së, që në thelb sipas SPAK, i hapi rrugë partneritetit publik privat për trajtimin e mbetjeve, te dyshimet e marrjes së kompetencave të këshillit të qarkut, marrëveshjes së dherave, e deri te pyetje që lidhen me njohjen e tij me bosët e inceneratorëve, Mërtiri e Zoto, tashmë në arrati.

Bashkudhëtar të Erion Veliajt në këtë vuajtje të tij, ishim dhe “trimat” e IKMT-së, që dalloheshin lehtësisht nga tatuazhet, veshja e tyre, apo edhe mënyra sesi përçmonin gazetarët.

Fshehtas fotografoheshin gazetarët që raportonin, e kjo u shndërrua në temë debati mes vartësve të Veliajt dhe disa prej kolegëve. Njëra prej tyre dhe unë.

Dalja e tij nga SPAK, na dëshmoi se Erion Veliaj ka frikë nga mediat.

Ai ndjehet komod vetëm kur e filmojnë vartësit. Kur është e ndezur vetëm regjia e tij e propagandës.

Pasi la godinën, priti mbase 2 apo 3 minuta, dhe u shfaq përballë kamerave. Nuk mori asnjë pyetje.

Në këtë stërvitje të vështirë, ai ndiente presionin që vinte nga të gjitha anët, duke u përballur jo vetëm me akuzat, por edhe me sytë e shqetësuar të gazetarëve të cilët prisnin të godisnin sa më thellë në historinë e tij të errët.

Sërish këmbënguli se shkoi me vullnet në SPAK.

I cilësoi hetuesit e BKH-së si kolegë profesionistë. Ndërsa tha se ishte aty si bashkëpunëtor i tyre (uroj të ketë statusin e të penduarit).

Herë pas here, ai ndjente se po bëhej një pjesë e një dramë më të madhe se vetvetja. Në çdo heshtje, në çdo fjalë që lëvizte nga buzët e tij, ai kishte përballë veten me një rrugë të mbyllur dhe një të ardhme të paqartë.

Pastaj me vrap e në makinë.

Fluturoi drejt mbledhjes së Këshillit Bashkiak.

Prej andej, me një mllef të jashtëzakonshëm dhe për faktin se askush se kundërshtonte dot, hodhi vrer ndaj gjithkujt që mundi. Përfshirë dhe medias!

Përpjekjet e tij për të mbajtur pamjen e një lideri të palëkundur, ndërsa shkrihej brenda, ishin si përpjekja e një artisti për të ruajtur vlerën e një vepre të rrallë ndërsa ajo po digjej përpara syve të tij.

Në fund të ditës, ai e kuptoi se lufta ishte e humbur dhe se përballja e vështirë ishte vetëm fillimi i një ngjarjeje më të madhe, e cila do të vazhdonte të përshkallëzohej nëpër faqe të tjera të historisë së tij.

Shkrime

Unë si dëshmitar i përplasjes së Batonit me Lalin

Nga Andi Bushati

Përplasja e fundit mes Baton Haxhiut dhe Erion Veliajt më ndriçoi në mënyrë të papritur një nga enigmat që më mundonte prej kaq kohësh, atë se pse në bashkinë e Tiranës kanë vjedhur kaq trashë. Unë isha, në një farë mënyre, dëshmitar i “sherrit”. Ose, më mirë të thuash, rastësisht prezent, në vendin ku ai nisi. Gjendeshim në studion e Çim Pekës. Tema e diskutimit ishte thirrja në SPAK e Veliajt dhe skandali i “5D”, drejtorëve të bashkisë që akuzohen se ngritën një kompani private, për të grabitur paratë publike që tenderonin me firmën e tyre.

Ashtu sikurse ndodh rëndom në debatet tona, mbështetësit e qeverisë ishin përballë nesh, kritikëve të saj. Pyetja që u shtrua ishte: Qoftë dhe moralisht, pas skandaleve të zbuluara, a duhet të jepte Veliaj dorëheqjen. Me shumë vështirësi, duke dredhuar disa hërë, kolegu Lorenc Vangjeli, tha më në fund, me gjysëm zëri, se ai duhet të respektonte mandatin e atyre që e kanë votuar majin e shkuar.

Edhe Baton Haxhiu tentoi të mos përgjigjej, provoi të rëshkasë dhe më në fund, si pa shumë dëshirë, gjeti një formë elegante për të mos u bërë njësh me hajdutët: “Në kushte të tilla unë do të jepja dorëheqjen”, guxoi të thotë. As nuk e akuzoi Erionin si vjedhës, as tha e meriton burgun, as pretendoi se ka prova kundër tij. Madje, madje, as i kërkoi që të ikte. Këtë e la thjeshtë në moralin e tij. Dhe ky qe krimi i madh që bëri.

Të nesërmen e emisionit, të njëjtën ditë kur Veliaj duhet të shkonte në SPAK, portretin e Batonit e pashë në një fotomontazh të shpërndarë nga propogandistët e bashkisë, ku bashkë me mua dhe të tjerë, renditeshin armiqtë e Lalit. Kur doli nga Prokuroria e Posaçme, Veliaj e futi edhe Haxhiun në listën e “llumit”, “interesaxhijve”, “maskarenjve”, të cilën e kishte përpiluar vetë. Dhe pse? Pasi siç shpjegoi, kishte parë një natë më parë debatet politike. Pikërisht atë ku Batoni nuk e konsideroi dorëheqjen si një sakrilegj.

Pyetja që më lindi teksa ndiqja këtë dalldi ishte: a i interesonte ish kreut të 99-shave, ky reagim kaq asimetrik, në këtë moment? A i voliste të hapte një konflikt me një gazetar që njihet si mbështetës i forcës së tij politike dhe i kryeministrit Rama? A nuk përçonte kjo mesazhin se ai po braktiset edhe nga krahu i tij? A nuk i rikujtonte kjo njerëzve faktin se, që kur i kanë rënë në burg drejtorët, askush nga ish përkrahësit publikë, nuk përbetohet më me zë të lartë për ndershmërinë, profesionalizmin, apo zotësinë e Lalit?

Pra, qoftë edhe taktikisht, nëse do të kishte konsultuar një specialist të vërtetë mardhëniesh publike, ai do ti’a kishte shkëshilluar Veliajt konfiktin me Batonin. Jo thjeshtë sepse ky nuk bëri ndonjë herezi, por sepse atij vetë nuk i interesonte. Po ashtu, ai me siguri nuk do ti kishte rekomanduar ndërprerjen e quravitjes qesharake kundër emisioneve politike, ndërkohë që ai kontrollon mbi 90% të audiencës televizive. Mbi të gjitha do ta porosiste që të mos krijonte armiq të rinj, tani që është me një këmbë në varr.

Por, Veliaj ndoqi rrugën e kundërt. Ai prodhoi një zinxhir gafash që iu kthyen në boomerang, fiks ashtu siç bëri kur u përpoq të manipulonte me fletëthirrjen nga SPAK. Tha se do të shkonte vetë, por i botuan dokumentin e kërkesës së prokurorëve. Nxitoi të paraqitej dy orë përpara kohës së paracaktuar, për të mos u kapur nga kamerat e reporterëve, por ato e fiksuan duke pritur i shpërfillur te vendi i dezhurnit të prokurorisë. I trajtoi miqësisht si kolegë ata që do e pyesinin, por të njëjtët nuk e lëshuan për plot tetë orë.

Po çfarë i bën bashkë dy gjëra që duken kaq të largëta: incidentin me Batonin dhe përpjekjen për të manipuluar me fletëthirrjen e SPAK-ut? Ajo është një e vetme: lëhtësia e padurueshme për tu sjellë si një fëmijë i parritur. Përpjekja për të gënjyer duke përdorur marifete të një nxënësi filloreje. Veprime të pakuptimta që kthehen në boomerang.

Kjo është në fakt një karakteristikë e mbarë bandës së bashkisë.

Vetëm kur e sheh se sa të lehtë, naivë, çiliminj janë në komunikimin publik, në mënyrën si prodhojnë konfliktet dhe reken të manipulojnë debatin, e ke më të kollajshme për të kuptuar se me po të njëjtën mënyrë idiote dhe debile kanë tentuar të na vjedhin. E bënë pa u lodhur fare, duke ngritur një firmë të tyre, për ti kaluar direkt paratë e buxhetit të bashkisë.

Këtu qëndron, në të vërtetë, veçantia e Lalit dhe enturazhit të tij, ajo e njerëzve bazikë, me 200 fjalë fjalor, që tregëtojnë gënjeshtra të trasha dhe që grabisin pa qenë në gjendje të fshehin as gjurmët. Ata i vërsulen Batonit, me të njëjtën shpërfillje mendjelehtë si arkës së shtetit. Ata nuk janë në gjendje të kuptojnë se, qoftë dhe për të qenë manipulator apo hajdut, duhet një lloj talenti. Për fatkeqësinë e tyre ata kanë qenë të bindur se e kishin me bollëk atë. Pushteti i madh që i’u ra në krye si dhuratë, çantat e zeza që u dërgonin pronarëve të TV-ve, i yshtën ti besonin projektimit fallco të vetes, në kronikat e gatshme që dërgonin në ekrane. Ata imponuan fabulën e një qyteti më të gjelbëruar duke ngritur kulla, e një Tirane më të pastër duke vjedhur me inceneratorin, e një ajri më të përmirësuar duke zhdukur matjen e tij. Ata i ngjanin atyre grave të dëshpëruara, që pasi janë rindërtuar nga kirurgu plastik, fillojnë e imagjinojnë se ashtu i ka pjellë nëna. Ky vetëbesim i bëri edhe më arrogantë edhe më mendjelehtë, aq sa arritën deri këtu.

Pikërisht në këtë rrugë po vijojnë edhe tani, duke tërhequr përmes sherreve të kota vëmendjen tek vetja dhe duke harruar instiktin e gjithë mëkatarëve, që presin në heshtje të qetësohet fortuna, me shpresën se me kalimin e saj edhe mund të harrohen. Jo. Veliaj dhe banda e tij vazhdojnë naivisht të shpikin armiq, duke mbetur në qendër të vëmendjes dhe duke ia hequr edhe një SPAK-u që reket ti amnistojë, mundësinë për të mos u marrë me ta.

I tillë qe dhe sherri në fillimin e të cilit qëllova prezent dhe unë. Lali krijoi një përplasje pa shkak dhe të panevojshme, pa u merakosur që kështu mund të forconte, më kot, perceptimin se po sulmohet edhe nga krahu i Ramës. As këtë herë ai nuk e humbi rastin për t’u treguar halldup në komunikim, njësoj si në grabitje.

Shkrime

Amnistia që vulosi pazarin

Nga Desada Metaj

Rikthimit në normalitet i punimeve të kuvendit të Shqipërisë i parapriu një marrveshje që PS dhe Rithemelimi u përpoqën ta mbajnë të fshehtë dhe ta bëjnë të duket një dakordësi mes dy forcave politike. Në fakt, ky do kishte qenë dhe akti më normal mes dy faktorëve politikë që kanë kundërshti por duan më të mirën për vendin dhe qytetarët që përfaqësojnë. Por nuk është ky rasti. Sepse qeverisja e 11 viteve ështe në degradim e sipër dhe pjesa opozitare e Sali Berishës ka për qëllim veç ta mbajë këtë të fundit gjallë politikisht. Jo më kot vitet e fundit dozat për “bashkëpunim me regjimin” dhe tradhtarët që Berisha zbulon janë të gjitha në funksion të halleve të Foltores së tij. Kështu ndodhi dhe me rikthimin në parlament të normalitetit,çmimi i të cilit ishte një tjetër copë rrënimi nga morali i opozitës së përfaqësuar nga Sali Berisha.

Le ti marrim me radhë.

Një nga kushtet e marrveshjes ishte krijimi i komisioneve hetimore parlamentare. Dy të tillë u krijuan sa hap e mbyll sytë por pas dy muajsh, i vetmi produkt i tyre kanë qenë lajmet për sherre dhe batuta bajate mes deputetëve. Pa harruar që me vetëdije të plotë, Albana Vokshi si kryetare e komisionit hetimor për koncencionet në shëndetësi hoqi nga objekti i hetimit 2 koncencionet e Spitalit Amerikan. Amnistimi i Klodian Allajbeut u erdhi për mbarë dhe socialistëve e ndërkohë, objekt i këtij komisioni ka degraduar në sherrin banal mes deputetëve. Asnjë fakt, asnjë dokument dhe asnjë dëshmi nuk është publikuar ende pas dy muajsh kur ndërkohë milionat e abuzimit janë të dukshme dhe me sy të lirë. I ngjashëm duket dhe fati i komisionit hetimor për sistemin Tims. Ku objekti dhe serioziteti i hetimit nuk varet nga hetimi i hryje daljeve në Tims por nga hyrje daljet e Salianjit në sallën e Gjykatës së Apelit ku pritet të jepet vendimi për të.

Një tjetër pikë e marrveshjes mes PS dhe Foltores ishte dhe amnistia. Ajo u paketua shpejt e shpejt nga Gaz Bardhi dhe Ulsi Manja që të cilët nxituan të deklaronin se nga amnistia do të përjashtoheshin zyrtarët e korruptuar me vendim nga Gjykata e Posaçme. Por vetëm pak ditë më vonë rrjeti i gazetarëve INA në një shkrim të publikuar konfirmoi zyrtarisht nga Spak se janë me dhjetra ish zyrtarë të dënuar për korrupsion që kanë përfituar nga amnistia. Dhe jo më larg se dje i pyetur nga BIRN mbi lirimin e zyrtarëve dhe magjistratëve të korruptuar, ministri i Drejtësisë, Ulsi Manja nuk ktheu përgjigje deri në publikimin e këtij shkrimi, ndërsa kreu i grupit parlamentar të Partisë Demokratike, Gazmend Bardhi nuk komentoi. Ajo që do mbahet mend nga amnistia Bardhi- Manja do jetë lirimi i një banditi dhe ndalimi i tij të nesërmen me urgjencë si “gabim” mes rreshtave.

E fundit pikë e marrveshjes mes PS dhe Foltores dhe që ktheu normalitetin në kuvend ishte ajo për komisionin e reformës zgjedhore. Por për këtë as ja vlen të zgjatesh sepse 1 vit para procesit elektoral edhe me naivi e kupton që nuk mund të ndërrohen rregullat e lojës. Për më tepër që Ramës, ky kod dhe këto rregulla i vijnë për shtat sepse i ka bërë siç i duhen. E vetmja arritje e kësaj pike të marrveshjes ishte që Oerd Bylykbashit iu gjet hapësirë për të folur në media meqë protagonizmi i Gaz Bardhit e kishte lënë në hije.

Pra në fund, ajo që duket është se marrveshja e rikthimit në normalitet të parlamentit në të gjithë pikat e saj e ka dëshmuar se ishte thjesht një pazar i lyer me ngjyra revolucioni, boja e të cikit zgjati vetëm pak javë. Ajo tregoi dhe njëherë se morali i munguar i opozitës është forca që e kalon Ramën gjithmonë në avantazh. Sepse problemi nuk qëndron tek marrveshja por tek baza mbi të cilat ajo ndërtohet, pritshmëritë dhe projektimi për të ardhmen. E nëse marrveshjet bëhen për të krijuar një mur të ri mbrojtës për ca të korruptuar të tjerë (ndoshta më të vegjël) apo për lojra meskine të politikës së ditës rezultati do të jetë ky që kemi sot. Shumë zhurmë, pak revolucion dhe aspak opozitë cilësore!