Ferri është sa larg dhe afër/ Bannon: Donald Trump do të jetë në mendjen tuaj për një kohë të gjatë

Raheem Kassam, një gazetar britanik i së djathtës alternative, i cili dikur ishte këshilltar i Nigel Farage, është bashkëpronar. Senatorë republikanë, ndikues të Maga dhe anëtarë të administratës së Trump vijnë këtu për t’u parë. Megjithatë, dekori i tij është një milion milje larg shkëlqimit të Gjirit të Mar-a-Lago. Midis abazhurëve me tassel, letër-muri të zbehur artificialisht, një portreti të Mbretëreshës Elizabeth II dhe vazove të varura me dredhkë është një tavolinë qoshe ku ulet gjithmonë mysafiri im i drekës – “Cepi i Bannon”, e quan menaxheri. Ish-strategu kryesor i Trump, tani mbajtësi i vetëshpallur i flakës së Maga me podcastin e tij të përditshëm War Room, është veshur me xhaketën, këmishën dhe pantallonat e tij të zakonshme të zeza.

Në moshën 71 vjeç, fytyra e Bannon e shqyer nga moti ka parë ditë më të mira. Ka parë edhe më keq. Ai kaloi katër muaj në burg vitin e kaluar për shpërfillje të Kongresit, pasi kishte refuzuar të bashkëpunonte me hetimin e tij për sulmin e 6 janarit 2021 në Kapitolin e SHBA-ve. Ai i shpëtoi më shumë burgimit duke u deklaruar fajtor për devijim mashtrues të fondeve për organizatën e tij jofitimprurëse We Built the Wall. Periudha e tij në burg e la të hiqte dorë nga mishi, të cilin e hoqi dorë për gati një vit. “Ishte ajo që u shërbeni kafshëve”, thotë Bannon për ushqimin e burgut. A u ankuat, pyes me naivitet.

Ai qesh: “Burgjet nuk kërkojnë reagime nga klientët”. Dua reagimin e Bannon për Iranin. Ne takohemi disa ditë pas sulmeve me bomba 30,000 paundëshe të Trumpit në vendet e pasurimit të Iranit. Bannon bëri çmos për ta ndaluar Trumpin të jepte urdhrin gjatë një seance njëorëshe në Zyrën Ovale që kishin dy ditë para se Trump të vazhdonte. Edhe pse Bannon është i rezervuar për sa shpesh i flet Trumpit – duke theksuar në vend të kësaj sa shpesh presidenti amerikan shikon klipe nga transmetimi i tij – ai mbetet fort në orbitën e Trumpit.

Ndonjëherë ata flasin. Bannon mendonte se kishte ndihmuar në animin e Trumpit kundër sulmeve. Bashkimi i Amerikës me Izraelin do të rindizte “luftërat e përjetshme” që Trump premtoi t’i jepte fund. Kishte gjithnjë e më shumë diskutime për një përçarje midis atyre si Bannon, të cilët kundërshtuan çdo veprim ushtarak të SHBA-ve në Lindjen e Mesme (“kufizuesit”) dhe atyre që nxisin ndryshimin e regjimit në Iran (“neokonservatorët”).

Spekulimet mbi një ndarje në koalicionin e Trump janë zbehur që atëherë. Për Bannon, sulmet “e njëhershme” të Trump llogariten si një fitore. Çfarë të ndryshoi mendjen, pyes unë. Bannon e beson pretendimin e Trump se programi bërthamor i Iranit është “zhdukur” – pavarësisht inteligjencës shumë të larmishme.

“Lufta 12-ditore” është një fitore masive – ne i mundëm neokonservatorët dhe turmën “Izraeli i Parë”, thotë ai. “Unë jam një mbështetës i madh i Izraelit, por kjo gjë që nga fillimi ka qenë që Izraeli të marrë të gjitha vendimet. Jam skeptik”. Çfarë të bën të mendosh se sulmet e Trump ishin fundi i përfshirjes së SHBA-ve, e pyes unë. Ndalojmë ndërsa kamerieri vjen për të marrë porositë tona. Ka vetëm ujë të gazuar në dispozicion. “Çfarë lloj lokali po drejtoni këtu?” bën shaka Bannon. Një shishe e qetë është gjetur me siguri. Kam një Diet Coke. E di më mirë sesa të sugjeroj verë. Bannon nuk ka prekur alkool për dekada. Ai sugjeron që të ndajmë pjatat e para me patate të skuqura me yndyrë viçi dhe hash rose. Ky i fundit mbërrin me një vezë të madhe të skuqur sipër. “Unë jam irlandez, kështu që më duhen patatet e mia”, thotë Bannon, duke kërkuar karbohidratet mes rosës dhe vezës. Ai alternon midis kësaj dhe patateve të skuqura.

I kujtoj Bannon se do të më tregonte pse mendonte se lufta e Iranit kishte mbaruar. Bannon përdor një analogji filmi. Si një ish-investitor i Hollivudit (ai ende merr të drejta autoriale nga sitcom-i kult Seinfeld), referencat filmike vazhdojnë të shfaqen. Izraeli ka përdorur një “MacGuffin”, thotë ai. Çfarë është kjo, pyes unë. Ai shpjegon se është një mjet që nxit rrjedhën e rrëfimit, por është i parëndësishëm për komplotin. Për shembull, skifteri nuk luan asnjë rol në filmin klasik “Skifteri Maltez”.

MacGuffin i Izraelit është programi bërthamor i Iranit, thotë Bannon. Në përputhje me inteligjencën amerikane, ai beson se Irani nuk ishte më afër shpërthimit sesa më parë. Komploti i vërtetë i Izraelit ishte ndryshimi i regjimit, thotë ai. Benjamin Netanyahu, me fjalë të tjera, po “luante” Trumpin. Tani Trump, sipas pikëpamjes së Bannon, e ka luajtur kundër Izraelit duke goditur me çekiç bazat e Iranit dhe më pas duke imponuar një armëpushim.

“Ajo për të cilën u mërzita ishte se izraelitët na futën në këtë – ishin informacionet e tyre dhe ndjenja e tyre e urgjencës”, thotë Bannon. Ndër objektivat e parë të sulmeve të tij ishin zyrtarët iranianë me të cilët Trump po përpiqej të negocionte një marrëveshje, shton ai.

“Kjo më duket më shumë si prerje koke”. Jam ende i hutuar. Nëse Trump e dinte se po luhej nga Izraeli, pse pranoi? Një burrë i veshur me kostum blu nga Alabama na ndërpret.

“Intervistë e shkëlqyer me trajnerin [Tommy Tuberville, një senator republikan i Alabamës]”, thotë ai. “A mund të takohemi nesër?” Bannon e shmang me mirësjellje.

“Le të flasim në telefon”, thotë ai. Telefoni i Bannon vazhdon të bjerë gjatë drekës sonë. Ai nuk e ngre kurrë telefonin. “Njerëzit që më njohin e dinë se nuk i përgjigjem telefonit”, thotë ai. E shtyj përsëri te Trump dhe Irani.

Bannon shpjegon se kërcënimi i vërtetë i Trump, dhe i Amerikës, vjen nga Kina. Ai shpjegon pikëpamjen Edwardiane të gjeopolitikës si një “ishull botëror”, në të cilin fuqia që dominon Euroazinë kontrollon globin. Teatri i vërtetë i sotëm është Paqësori, thotë ai. Çdo luftë në Lindjen e Mesme, veçanërisht një e nxitur nga ajo që Bannon e quan “makina e propagandës së luftës Fox News e Rupert Murdoch”, do të ishte një shpërqendrim.

Më shpjegoni përsëri se si bombardimi i Iranit do të thotë që Amerika po kthehet drejt Paqësorit, pyes unë.

“Sulmet e para të Izraelit vranë të gjithë [shumë prej] negociatorëve”, thotë Bannon.

“Steve Witkoff [kryenegociatori i Trump] kishte më shumë bisedime për Iranin në plan. Tani ata janë të vdekur. Zot, a është ekipi negociator i parë që ju zgjidhni?” Ai shton se bombarduesit e fshehtë B-2 të Trump erdhën nga baza perëndimore e Paqësorit në Guam, e cila i dërgoi një mesazh Kinës (në fakt, B-2 fluturuan direkt nga Baza Ajrore Whiteman në Missouri; ata në Guam ishin karrem).

Ende i pakënaqur, dyshoj se qëllimi i Bannon është ta fiksojë Trumpin në deklaratën e tij të mbylljes. Bannon shton se izraelitët dhe Fox janë përpjekur ta “shpërblejnë” Trumpin me ndryshimin e regjimit duke thënë se disa nga aparatet bërthamore të Iranit i mbijetuan bombave amerikane që shkatërronin bunkerët.

Kjo do t’i hapte derën zvarritjes së misionit. “Çfarëdo që Murdoch dhe Bibi [Netanyahu] duan që ju të mendoni, Trump e zhduku programin e Iranit”, këmbëngul Bannon.

Po e ngre çështjen e Iranit edhe një herë të fundit. Çfarë ju jep besim se Teherani tani do të braktisë ambiciet e tij bërthamore? Bannon kalon te Fox.

Ai më kujton se Murdoch kërcënoi ta bënte Trumpin një “jo-person” pas sulmit të 6 janarit. Manjati i medias nuk është më mik i Trumpit sot sesa ishte atëherë, sipas pikëpamjes së Bannon.

“Fox duhet të hetohet si shkelës i Fara-s [Aktit të Regjistrimit të Agjentëve të Huaj] – është propagandë e pastër lufte”, thotë ai. “Po e përdorni përsëri manualin e Irakut. Më u deshën 18 muaj për të ndërtuar narrativën e Irakut. Për Iranin ishin 18 orë”.

Duke ndjerë se Bannon nuk fsheh asnjë çelës kryesor të filozofisë së luftës së Trumpit, ndërroj temë. Dy ditë para se të takohemi, Zohran Mamdani, një mysliman amerikan 33-vjeçar, erdhi nga askund për të mposhtur madhështinë demokrate, Andrew Cuomo, si kandidat demokrat për garën për kryetar bashkie të New Yorkut.

Triumfi i Mamdanit është goditja më e mprehtë për demokratët që nga mposhtja e Kamala Harris nga Trump nëntorin e kaluar. Cili është kuptimi i Mamdanit, e pyes Bannon. Shtoj se diagnoza e Mamdanit për krizën e përballueshmërisë së New Yorkut tingëllon mjaft e ngjashme me përshkrimin e Bannon për atë të Amerikës. Të dy duket se bien dakord për 70 për qind. “Pesëdhjetë përqind,” korrigjon Bannon. “Kjo është ende shumë”.

Si për shembull çfarë? “Politika sot ka të bëjë tërësisht me autenticitetin”, përgjigjet ai.

“Fushata e Mamdanit ishte ekuivalenti i sotëm i asaj të Barack Obamës. Ai ecte nëpër korridoret e dyqaneve ushqimore duke biseduar në TikTok”. Ai pranonte çdo kërkesë për intervistë dhe mbështetej në organizimin e bazës. Cuomo kishte njohje të emrit, fushata e tij mblodhi pothuajse 40 milionë dollarë dhe siguroi mbështetjen e Bill Clinton. Paraqitjet e tij ishin të kuruara.

“Partia tradicionale Demokratike është i vdekur”, thotë Bannon. “Mamdani e shpërtheu”. A e ndani pikëpamjen konservatore se një socialist i paepur dhe mbështetës i kauzës palestineze është një dhuratë për Trumpin? Bannon tund kokën. “Derdh më shumë lot për lutjet e përgjigjura sesa për lutjet e papërgjigjura”, përgjigjet ai. “Mamdani mund t’i nxjerrë njerëzit në shesh… . . . Populizmi është e ardhmja e politikës”.

Jam kurioz se si të qenit i strehuar me kriminelë ndikoi në teorinë e Bannon-it për populizmin. Nuk mund ta humbisja imazhin e Bannon-it duke shkuar në burg me një Financial Times nën sqetull – jo një pamje e përditshme. Bannon e sheh këtë gazetë si kryepriftin e globalizmit. Ajo që fillimisht e tërhoqi drejt populizmit ishte investimi i tij në videolojëra në fund të viteve 2000.

Kjo i hapi sytë ndaj një universi online të testosteronit të pashfrytëzuar politikisht, shumica e të cilit është i tërbuar. Nëse politika është në rrjedhën e poshtme të kulturës, siç beson Bannon, si ndikoi koha në burg në pikëpamjen e tij?

Bannon më ofron një pjesë të biftekut të tij mezi të prekur, të cilin e refuzoj. Bifteku nuk është gjëja ime, them unë. Nuk duket më të jetë as i Bannon-it. Ai thotë se kishte 84 burra në seksionin e tij të burgut, i cili kishte vetëm dy dushe.

Institucioni Federal Korrektues në Danbury, Connecticut, u ndërtua pothuajse një shekull më parë dhe është me kapacitet të tepërt.

“Isha 70 vjeç kur shkova dhe ishte shumë e rrezikshme”, thotë ai.

“Nëse nuk do të kisha qenë në shkollë ushtarake dhe pastaj në marinë, mund të kisha… dështoi… . . Është tepër çorientuese, dyer çeliku, lëvizje të kontrolluara. Çdo sekondë të çdo dite duhet të jesh plotësisht i përqendruar dhe i vetëdijshëm. Për shembull, mos fol kurrë me një polic [roje burgu] për vetminë tënde”.

Për ta mbajtur veten të zënë, Bannon mësonte edukatë qytetare. Ai thotë se studentët e tij ishin të etur për dije. Fokusi i tij ishte kushtetuta amerikane. Me sa duket, pedagogjia e Bannon vinte me një vulë Maga ndërsa ai vazhdon t’i referohet fuqive të Artikullit II të presidentit amerikan, të cilat ai i interpreton “maksimalisht” si dhënie të licencës autokratike Trump.

Bannon thotë se gjëja që e bëri më shumë përshtypje ishte përçmimi hispanik dhe afrikano-amerikan për partinë Demokratike.

“Ata i urrejnë demokratët”, thotë ai.

“Ata e dinë se partia drejtohet nga klasat e akredituara, të cilat janë të dobëta dhe kanë donatorë të pasur, dhe pastaj pleb të sindikalizuar në fund për të cilët pretendojnë se kujdesen”.

Edhe pse vëzhgimi i Bannon është karakteristikisht gjithëpërfshirës – një shumicë e madhe votuesish me ngjyrë dhe pak më shumë se gjysma e hispanikëve votuan për Harris – linja e tij e trendit nuk është e gabuar; Trump po mbledh shumë më tepër votues jo të bardhë se më parë.

Sidoqoftë, Bannon tani është një entuziast për reformën e burgjeve. Ai vlerëson se afërsisht një e katërta e të burgosurve të tjerë ishin shkelës jo të dhunshëm të drogës. Asnjëri nuk e meritonte të burgosej.

Isha ​​70 vjeç kur hyra [në burg] dhe ishte kaq e rrezikshme… Është tepër çorientuese, dyer çeliku, lëvizje të kontrolluara.

Që nga lirimi i tij, Bannon është bashkuar me Jared Kushner, dhëndrin e Trump, dhe Peter Navarro, një këshilltar tregtar i Trump i cili gjithashtu bëri burg, për të nxitur dënimet dhe reformën e burgjeve.

“Burgu ishte një ndikim i madh tek unë”, thotë Bannon.

Shumica e studentëve të tij ranë dakord me të se elitat liberale të Amerikës dhe Wall Street janë pro-imigracionit sepse u pëlqen konkurrenca në paga. “Nëse është një zgjedhje midis burgosjes… dhe deportimit, unë zgjedh deportimin”, shton Bannon.

Edhe pse kompromisi i Bannon tingëllon i shkurtër, unë sugjeroj se është i gabuar. Theksoj se shumë njerëz e pranojnë mesazhin e Bannon për padrejtësinë e ekonomisë amerikane në të njëjtën mënyrë siç e pranojnë atë të Mamdanit. Ashtu si Bannon respekton metodat e Mamdanit, por i urren mjetet e tij, një i majtë do të ndante tërbimin e Bannon kundër plutokracisë, por do të ofendonte politikat e tij.

Përveç padrejtësisë së rëndë të pezullimit të habeas corpus, siç vazhdon të këmbëngulë Bannon, a mendon vërtet se shkelja e të drejtës së Amerikës për një proces të rregullt ligjor do të rregullonte problemet e saj ekonomike? Duket si një harengë vdekjeprurëse.

Gjithashtu pohoj vullnetarisht se teoria e tij e konspiracionit për “zgjedhjet e vjedhura” të vitit 2020 tingëllon edhe më e çmendur. “Duhet t’ju tregoj provat”, thotë Bannon në mënyrë tallëse konspirative. Tingëllon ironik, them unë. “Jo, jo, thjesht po përpiqesha të isha i sjellshëm sepse e di që je skeptik”, përgjigjet ai.

Ne të dy kemi porositur dyfish kafe ekspres. “Ah, një kafe e vërtetë”, thotë Bannon me bindjen e një ish-të burgosuri. Mendoj se do të ishte e pakujdesshme të mos ngrinim “projektligjin e madh e të bukur” të Trump që favorizon plutokratët në kurriz të pasuesve të Bannon-it me jakë blu.

Ai paguan për ulje taksash kryesisht me ndërhyrje të thella në Medicaid dhe kupona ushqimore. A nuk duhet të jetë Elon Musk më i lumtur me projektligjin sesa Bannon, pyes unë.

“Kush?” thotë Bannon me habi të rreme për ish-të parin midis të barabartëve të larguar të Trump. “Dëgjo, i urrej vëllezërit e teknologjisë”, thotë ai. “Por ne jemi në një koalicion”.

Bannon nuk duket i gatshëm për një seancë kritikash ndaj Musk, megjithëse kohët e fundit e etiketoi miliarderin e Afrikës së Jugut si një emigrant të paligjshëm që duhet të deportohet. Ai gjithashtu i ka kërkuar Trump të hetojë përdorimin e dyshuar të drogës nga Musk.

A do të kandidojë Trump për një mandat të tretë në 2028? Bannon zotohet se Trump jo vetëm që do të kandidojë, por do të fitojë, megjithëse refuzon të japë shpjegime se si do të ishte kjo e ligjshme.

Shumë e mundur. Duke e tepruar me mosbesimin tim, Bannon këmbëngul se duhet t’u “tregojë lexuesve të FT diçka që nuk duan ta dëgjojnë”.

Mesazhi i tij është se Trump është udhëheqësi i tretë historik botëror i Amerikës. I pari ishte George Washington, i cili themeloi republikën. I dyti ishte Abraham Lincoln, i cili e shpëtoi atë. Trump tani po i jep asaj rilindje.

“Trump nuk po largohet”, thotë Bannon. “Ai do të jetë në kokën tuaj për një kohë të gjatë”.

Për këtë, ai dhe unë mund të biem dakord.

Kanë kaluar më shumë se dy orë. Është koha të ribashkohemi me ferrin jashtë.

“A e bëra këtë?” pyet Bannon ndërsa po dalim. Kam biseduar me një nga demonët më të mëdhenj të demokracisë liberale. Përgjigja ime ndërpritet nga një kalimtar i cili i kërkon një selfie. SUV-i i Bannon me shofer dëgjohet afër.