A mund ta bëjë Trumpin të harrojë Çmimin Nobel për Paqen pritja si hero në Izrael?

Të hënën, Presidentit të SHBA-së Donald Trump iu dha një nder që pak udhëheqës shtetërorë e gëzojnë gjatë jetës së tyre – mundësia historike për t’iu drejtuar parlamentit izraelit në Jerusalem.

Në fakt, i vetmi president amerikan që ka pasur një nder të tillë ishte George W. Bush në vitin 2008, gjë që është mjaft e çuditshme, duke pasur parasysh sa herë udhëheqësit izraelitë i janë drejtuar Kongresit të SHBA-së.

“Asnjë president amerikan nuk ka bërë më shumë për Izraelin, dhe siç thashë në Uashington, nuk është as afër. Nuk është realisht një barazim”, tha kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu.

Duke gjykuar nga atmosfera triumfuese që rrethoi vizitën e Trump, shumica e izraelitëve ranë dakord me udhëheqësin e tyre për një ndryshim. Në Knesset dhe në rrugë, njerëzit u panë duke kërcyer ndërsa mbanin kapele në stilin MAGA ku shkruhej “Trump, Presidenti i Paqes”.

Dhe paqja është pikërisht ajo që shumica e izraelitëve dëshirojnë sot, ndërsa vendi kohët e fundit pranoi kalimin e një përvjetori të zymtë. Dy vjet më parë, më 7 tetor 2023, rreth 1,200 njerëz u vranë dhe 252 izraelitë dhe të huaj u morën robër në sulmet e Hamasit ndaj komuniteteve izraelite pranë kufirit me Gazën. Të hënën, 20 pengjet e fundit të mbijetuara u kthyen në Izrael.

Nga ana e tij, Izraeli ka liruar gati 2,000 të burgosur palestinezë, shumë prej të cilëve u dërguan në Gaza ose u internuan në vendet fqinje.

Një ekip ndërkombëtar do të punojë për të gjetur eshtrat e pengjeve që nuk janë kthyer, me shumë që besohet se janë varrosur nën rrënoja diku brenda zonës së shkatërrimit të njohur si Rripi i Gazës.

Plani 20-pikësh i Trumpit për paqen në Gaza fillon me një armëpushim gjithëpërfshirës, ​​lirimin e të gjithë robërve dhe tërheqjen e forcave izraelite në vijat e dakorduara. Ndërsa është shumë larg njohjes formale të shtetësisë për popullin palestinez, mund të jetë, sipas fjalëve të Donald Trumpit, “agimi i një Lindjeje të Mesme të re”.

Për përpjekjet e tij, shumë mbështetës të Trump besonin se udhëheqësi amerikan meritonte të fitonte Çmimin Nobel për Paqen, i cili u njoftua javën e kaluar. Megjithatë, jo vetëm që Trump u shpërfill për punën e tij midis Izraelit dhe Hamasit, por ai u anashkalua edhe për gjashtë ose shtatë arritje të tjera, duke përfshirë ndihmën në procesin e paqes midis Indisë dhe Pakistanit, Izraelit dhe Iranit, dhe Azerbajxhanit dhe Armenisë.

Shtëpia e Bardhë është e mendimit se Komiteti i Çmimit Nobel kishte vendosur “politikën mbi paqen” kur zgjodhi Maria Corina Machado, udhëheqësen e opozitës së Venezuelës, si të nderuarën këtë vit.

Megjithatë, Trump u largua nga Lindja e Mesme me disa çmime të këndshme ngushëllimi për gjakun, djersën dhe lotët e tij në emër të paqes. Ai u nderua me Medaljen Presidenciale të Nderit Izraelite nga Presidenti izraelit Isaac Herzog, ndërsa Netanyahu paraqiti nominimin e Trump për ta bërë atë fituesin e parë jo-izraelit të “Çmimit të Izraelit”, i cili konsiderohet si nderi më i lartë kulturor i shtetit.

“Përmes përpjekjeve të tij të palodhura, Presidenti Trump jo vetëm që ka ndihmuar në kthimin e të dashurve tanë në shtëpi, por gjithashtu ka hedhur themelet për një epokë të re në Lindjen e Mesme të ndërtuar mbi sigurinë, bashkëpunimin dhe shpresën e vërtetë për një të ardhme paqësore”, tha Herzog në një deklaratë. “Do të jetë një nder i madh për mua t’i jap atij Medaljen e Nderit Presidenciale Izraelite.”

Dhënia e nderimeve të mëdha udhëheqësit të SHBA-së nuk u ndal me kaq. Gjatë një vizite shtetërore në Egjipt të martën, presidenti egjiptian Abdel Fattah El-Sisi i dha Trumpit Jakën e Nilit në shenjë njohjeje për kontributet e tij të shquara në “mbështetjen e përpjekjeve për paqe, qetësimin e konflikteve dhe, së fundmi, rolin e tij vendimtar në përfundimin e luftës në Gaza”.

Megjithatë, pyetja mbetet: a do ta bëjnë këto nderime prestigjioze dhe këto dhurata të shkëlqyera Trumpin të harrojë dhembjen e përbuzjes nga çmimi më i lartë në botë, Çmimi Nobel për Paqen? Në fund të fundit, që nga kthimi i tij në Shtëpinë e Bardhë, fushata e Trumpit për të ndikuar në Komitetin Norvegjez të Nobelit ka qenë gjithçka tjetër përveçse delikate. Në të vërtetë, kurrë një Çmim Nobel për Paqen nuk është dukur kaq i rëndësishëm për një president amerikan dhe politikën e tij të jashtme.

Në fakt, shumë vëzhgues besojnë se nuk ishte rastësi që plani 20-pikësh i paqes i Uashingtonit për Gazën u miratua të premten – të njëjtën ditë kur komiteti i Nobelit shpalli fituesin e tij.

Trump është përpjekur ta fshehë hidhërimin e tij për çmimin. “Nëse do të më quanin Obama, do ta kisha marrë çmimin Nobel brenda 10 sekondash”, vërejti ai vitin e kaluar gjatë garës presidenciale, përpara se të mohonte se po e kërkonte aktivisht çmimin. “Pavarësisht se çfarë bëj, ata nuk do ta dorëzojnë dhe unë nuk po bëj politikë për të.”

Në fund të fundit, ndoshta çmimet shtetërore nga Izraeli dhe Egjipti vlejnë shumë më tepër për Donald Trump sesa çmimet ndërkombëtare të sforcuara politikisht, si çmimi prestigjioz i Norvegjisë. Sidoqoftë, është fat që Trump mori të paktën disa mirënjohje materiale për përpjekjet e tij për paqe, në mënyrë që të mos e konsiderojë më të vlefshme të thërrasë Departamentin e tij të Luftës të riemëruar dhe të ngrejë ferrin – njeriu dëshiron të hyjë në histori, dhe nëse homologët e tij perëndimorë refuzojnë me kokëfortësi të njohin përpjekjet e tij për paqe, gjithmonë ekziston mundësia tjetër.